Ενα σενάριο κλιμάκωσης...

Η Τουρκία προσπαθεί να κατοχυρώσει την επιστροφή της στη Μεσανατολική Σκηνή και να καταστεί συμμέτοχος κάθε φόρμουλας συνολικής επίλυσης της Αραβοϊσραηλινής Διένεξης, μια στόχευση που καταγράφεται από το Ισραήλ ως απειλή για τα ζωτικά του συμφέροντα.

Πού μπορεί να φθάσει η αντιπαράθεση των δύο πρώην συμμάχων που σφράγισε την αιματηρή παρεμπόδιση από τις ισραηλινές δυνάμεις της ανθρωπιστικής νηοπομπής προς τη Γάζα;

Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ, τα πεδία άσκησης πίεσης προς την Αγκυρα είναι το Αρμενικό και το Κουρδικό. Ως προς το πρώτο η συνεργασία του φιλοϊσραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ με το αρμενικό μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Ολομέλεια του Κογκρέσου με ολέθριες επιπτώσεις στις διμερείς σχέσεις Αγκυρας-Ουάσιγκτον. Ως προς το δεύτερο, είναι γνωστή η εμπλοκή της Μοσάντ στο Κουρδικό Αντάρτικό εντός του Ιράκ από την δεκαετία του '60 και πολύ πρόσφατες οι τουρκικές κατηγορίες για εκπαίδευση και εξοπλισμό των δυνάμεων του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ από την ίδια υπηρεσία.

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, το πεδίο κλιμάκωσης των πιέσεων προς το Ισραήλ θα ήταν η στρατιωτική συνεργασία με τη Συρία που θα μπορούσε να φθάσει μέχρι και σε ενίσχυση της ισχύος της Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο, μια κίνηση επιθυμητή τόσο από τη Βηρυτό όσο και από τη Δαμασκό, καθώς έτσι θα τερματιζόταν η αποκλειστική επιρροή της Τεχεράνης.

Τι σημαίνουν αθροιστικά τα παραπάνω; Πολύ απλά ότι υπάρχει μια ισορροπία στη δυνατότητα κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης, που δεν συμφέρει καμιά πλευρά:

-Ανάφλεξη στο Κουρδικό εντός και εκτός Τουρκίας με νέο γύρο επιχειρήσεων του ΡΚΚ θα δημιουργούσε περιπλοκή στις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν, αλλά και θα προκαλούσε ρήξη στις πρόσφατα εξομαλυνθείσες σχέσεις της Αγκυρας με την ηγεσία της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας στο Βόρειο Ιράκ. Επιπλέον κίνδυνος για νέα αντιπαράθεση ΗΠΑ-Τουρκίας για το Κουρδικό.

-Στρατιωτική Συνεργασία Τουρκίας-Συρίας και πολύ περισσότερο στήριξη της Αγκυρας στην Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο θα ήταν σοβαρή ανατροπή σε βάρος του Ισραήλ: Στα σύνορα με το Λίβανο και με τη Συρία θα αντιμετώπιζε στην ουσία τη συνολική ισχύ της Τριπλής Συμμαχίας, Αγκυρας, Δαμασκού και Τεχεράνης.

Η παραπάνω ισορροπία κλιμάκωσης λογικά θα πρέπει να λειτουργήσει αποτρεπτικά κυρίως για το Ισραήλ, καθώς κινδυνεύει να προκαλέσει την μετάλλαξη της σημερινής τουρκικής ρητορικής και πολιτικής εμπλοκής στο Μεσανατολικό σε πραγματική επί τόπου εμπλοκή.

Η πλήρης ή όχι επικράτηση του Ερντογάν στην εσωτερική σύγκρουση με το Κεμαλικό Κατεστημένο θα κρίνει αν η διάρρηξη της Συμμαχίας Ισραήλ-Τουρκίας είναι μη αντιστρέψιμη: Είναι γνωστό ότι το Κεμαλικό Κατεστημένο ταυτίζεται με το Ισραήλ και το Πολιτικό Ισλάμ με τον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Ετσι πέραν της επιστροφής στον χώρο της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Αγκυρα βλέπει στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση την αναγωγή σε περιφερειακό επίπεδο της δικιάς της εσωτερικής σύγκρουσης. Με δυο λόγια, η εμπλοκή της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή δεν φαίνεται αντιστρέψιμη στο ορατό μέλλον και αργά αλλά σταθερά θα αναδεικνύεται σε βαρύνοντα παράγοντα τόσο μιας παρατεινόμενης αντιπαράθεσης όσο και μιας συνολικής λύσης.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ