Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

ΜΑΘΕΤΕ ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - LEARN HOW A BAD ADMINISTRATION CAN FALL IN PIECES


ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 



TRANSLATE THIS ARTICLE IN YOUR LANGUAGE:
http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=el&ie=UTF8&prev=_t&rurl=translate.google.gr&sl=el&tl=en&u=http://n1k0s.multiply.com/journal/item/351&usg=ALkJrhhAVE4P8CIk-zk0vYkVr6AmfcCqjA


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΨΙΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 12 ΧΡΟΝΩΝ: ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Α  Π  Ε  Ρ  Γ  Ι  Α

ΝΑ ΜΗ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΦΥΛΛΟ, ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ, ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ, ΝΑ ΜΗ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ, ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΙΠΟΤΕ.

Α  Π  Ε  Ρ  Γ  Ι  Α   ☆   Γ  Ε  Ν  Ι  Κ  Η

ΚΑΙ Ο ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΜΕ ΜΟΥΓΚΑ, ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΕΙ, ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ. ΑΠΛΑ ΚΑΘΕΤΑΙ, ΑΠΕΡΓΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. ΚΡΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΠΑΝΟ ΙΣΑ ΙΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΕΙ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 24ΩΡΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ (ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ..ΦΟΥΣΚΕΣ)

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕNΗ ΛΥΣΗ - Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
____________________________________________________________________
ΠΩΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΜΙΑ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ) ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ?

ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΛΑ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΗΔΗ ΜΕΛΗ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ Η ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΣΩΜΑΤΕΙΑ κλπ (ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΑ ΣΑΣ).

 

ΟΜΩΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΤΕ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ:
  • ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ 'ΜΑΓΑΖΙ'
  • ΘΑ ΦΑΛΗΡΙΣΟΥΜΕ
  • ΘΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΧΑΟΣ
  • ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ Η ΧΩΡΑ
  • ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
  • ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟΙ ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ, bla bla bla
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ: ΜΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ? ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ? ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΜΕΙΝΕ, Η ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ?

ΤΩΡΑ ΑΝ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚIΝΔYΝΟΛΟΓΙΕΣ, ΤΟΤΕ ΖΗΤΗΣΤΕ ΟΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Η ΒΑΣΗ (ΔΗΛΑΔΗ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Η ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ Η ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ Η ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ) ΑΝ ΘΕΛΕΙ Η ΟΧΙ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, Η ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΟΒΟΡΟ.

ΕΠΙΣΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΟΜΜΑ Η ΣΤΗ ΛΑΘΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΑΞΑΤΕ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.



ΑΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ Η ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ "ΓΕΝΙΚΗ  ΑΠΕΡΓΙΑ" ΣΤΟ ΣΤΥΛ ΤΩΝ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ" ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΤΕ.

(ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ ΤΑ ΠΑΡΤΥ -ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΟΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ- ΚΑΙ ΤΑ: "ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ ΕΔΩ, ΠΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΙΡΕΣ, ΧΤΥΠΑΜΕ ΚΑΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ-ΓΚΟΜΕΝΟΥΣ" ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΤΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ, ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΤΕ ΤΟ 'ΚΛΑΜΑ' ΚΑΙ ΤΑ ΣΙΧΤΙΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ "ΚΑΚΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ")

ΓΙΑΤΙ?

ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΤΕΛΙΚΑ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ?
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙ 22 ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ Α-ΠΟΛΙΤΙΚ (ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟ ΔΗΛΑΔΗ)?
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ?
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΠΟΥ?
ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΓΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤYNEI?



ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ. ΓΙΑΤΙ ΙΣΟΠΕΔΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ "ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ", ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ 'ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ' ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΗ ΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ, ΤΟ ΛΑΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ, ΟΥΤΕ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ, ΤΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ..

ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΤΕ, ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ...
ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ...



ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΛΟΙ ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ..
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ...
____________________________________________________________________
ΥΓ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΜΕ ΠΤΩΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΜΠΟΛΛΑ.
ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ, ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΑ:

  • Η Εξέγερση του 1820 στη Σκωτία
  • Η Ρωσική Επανάσταση του 1905
  • Η Γενική Απεργία στο Μπρίσμπειν του 1912
  • Η Γενική Απεργία στην Γουίνιπεγκ του 1919
  • Η Γενική Απεργία του Σιάτλ του 1919
  • Η Βρετανική Γενική Απεργία του 1926
  • Η Γενική Απεργία στον Σαν Φρανσίσκο του 1934
  • Η Γενική Απεργία του Τολέδο του 1934
  • Η Γαλλική Γενική Απεργία του Μάη του 1968
  • Η Γενική Απεργία της Ουρουγουάης του 1973
  • Η Γενική Απεργία στην Βόρεια Ιρλανδία του Μάη του 1974
  • Η Ισπανική Γενική Απεργία του 1988
  • Η Ιταλική Γενική Απεργία του 2002
  • Η Πορτοκαλί Επανάσταση της Ουκρανίας του 2004

 




Nikos Deja Vu
http://n1k0s.multiply.com 

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΑ


Οι Τέσσερις Συμφωνίες ως δημοφιλή εργαλεία – Don Miguel Ruiz
ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ δημιουργούμε μια εικονική πραγματικότητα -το όνειρο της ζωής μας- και πώς η ζωή μας είναι ένα παραμύθι. Τώρα κατέχοντας αυτή την επίγνωση, η ερώτηση είναι: Είμαστε ευτυχισμένοι με το παραμύθι μας; Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι μπορούμε να είμαστε οτιδήποτε θέλουμε να είμαστε, μια και ο καλλιτέχνης είμαστε εμείς και η ζωή μας είναι η δημιουργία μας. Το παραμύθι είναι δικό μας. Είναι η κωμωδία ή το δράμα μας και, αν τελικά το παραμύθι αλλάζει συνεχώς, τότε γιατί να μην κατευθύνουμε αυτή την αλλαγή με επίγνωση;
Τώρα που είμαστε καλλιτέχνες με επίγνωση, μπορούμε να δούμε αν μας αρέσει η τέχνη μας και μπορούμε να εξασκηθούμε ώστε να την κάνουμε καλύτερη. Η εξάσκηση φέρνει την επίτευξη. Όμως η δράση κάνει τη διαφορά. 'Όταν το ανακάλυψα, αυτό που έκανα ήταν να αναλάβω την ευθύνη για την τέχνη μου και να εξαγνίσω το πρόγραμμά μου. Ως καλλιτέχνης, άρχισα να εξερευνώ τις δυνατότητες - κάθε δράση και κάθε αντίδραση. Μιας και το έφερε η συζήτηση, αυτή είναι η πραγματική μας φύση, να εξερευνούμε. Τι να εξερευνήσουμε; Τη ζωή! Τι άλλο μπορούμε να εξερευνήσουμε;
Το να αλλάξουμε το παραμύθι της ζωής μας είναι αυτό που οι Τολτέκοι ονομάζουν επίτευξη της μεταμόρφωσης. Έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση του εαυτού μας, του παραμυθά, αυτού που ονειρεύεται. Η ζωή αλλάζει τόσο γρήγορα και μπορούμε να δούμε ότι μεταμορφωνόμαστε διαρκώς, αλλά οδηγούμαστε στην επίτευξη αυτής της μεταμόρφωσης μόνο όταν πάψουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Αντιθέτως, μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε και να απολαμβάνουμε την αλλαγή. Η επίτευξη της μεταμόρφωσης σημαίνει να ζούμε διαρκώς στην παρούσα στιγμή, στο εδώ και τώρα. Η ζωή είναι ένα αιώνιο παρόν, επειδή η δύναμη της ζωής δημιουργεί τώρα το κάθε τι και μεταμορφώνει τα πάντα επίσης τώρα.
Πώς θα αλλάξουμε το παραμύθι μας; Γνωρίζουμε πια ότι δημιουργούμε το παραμύθι μας σύμφωνα με αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Για να μεταμορφώσουμε αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας, πρέπει να ξεμάθουμε αυτά που ήδη έχουμε μάθει. Όταν τα ξεμάθουμε, η πίστη μας επιστρέφει σε εμάς. Η προσωπική μας δύναμη αυξάνεται και μπορούμε να την επενδύσουμε σε νέα πιστεύω.
Αν θέλουμε να γνωρίζουμε την αλήθεια, εάν είμαστε έτοιμοι να αποσύρουμε την πίστη μας από τα ψέματα, τότε πρέπει να θυμόμαστε τους δύο κανόνες: Μην πιστεύετε τον εαυτό σας και μην πιστεύετε κανέναν άλλο. Αυτό θα μας δώσει διαύγεια γύρω από πολλά πράγματα, αλλά μπορεί να χρειαστούμε λίγη υποστήριξη ώστε να σταματήσουμε να πιστεύουμε στα ψέματα και να αρχίσουμε να σπάμε όλες τις συμφωνίες που στρέφονται ενάντια σε εμάς τους ίδιους. Αυτή την υποστήριξη την προσφέρουν οι Τέσσερις Συμφωνίες. Υπάρχουν μόνο για εμάς, για τον πρωταγωνιστή του παραμυθιού μας. Αυτές οι τέσσερις απλές συμφωνίες μπορούν να μας οδηγήσουν στην ατομικότητά μας: Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας. Να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά. Να μην κάνουμε υποθέσεις. Να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αλλάξουμε το παραμύθι μας, αλλά οι Τέσσερις Συμφωνίες είναι τα αγαπημένα μου εργαλεία για τη μεταμόρφωση. Γιατί; Επειδή έχουν τη δύναμη να μας βοηθήσουν να ξεμάθουμε όλους εκείνους τους τρόπους που έχουμε μάθει ώστε να χρησιμοποιούμε τον λόγο μας ενάντια στον εαυτό μας. Απλώς ακολουθώντας αυτές τις συμφωνίες, αμφισβητούμε όλες εκείνες τις απόψεις που δεν είναι τίποτε παραπάνω από δεισιδαιμονίες και ψέματα. Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας επειδή τον χρησιμοποιούμε για να δημιουργούμε το παραμύθι μας. Να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά, επειδή ζούμε στο δικό μας παραμύθι και οι άλλοι άνθρωποι ζουν στο δικό τους. Να μην κάνουμε υποθέσεις, επειδή οι περισσότερες δεν είναι αληθινές` είναι φανταστικές, και όταν ο παραμυθάς φτιάχνει παραμύθια -ειδικά για τους άλλους παραμυθάδες- τότε δημιουργεί μεγάλα δράματα. Να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε, επειδή αυτό εμποδίζει τη φωνή της γνώσης να μας δικάσει και όταν αναλαμβάνουμε δράση, εμποδίζουμε τη φωνή να μας μιλάει.
Ο παραμυθάς, ο ψεύτης μέσα στο κεφάλι μας, μας επιβάλλει να χρησιμοποιούμε τον λόγο μας ενάντια στον εαυτό μας. -Μας επιβάλλει να παίρνουμε προσωπικά τα πάντα, κάνει πολλές υποθέσεις και μας επιβάλλει να αποτύχουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Η πρώτη συμφωνία, να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας, είναι η υπέρτατη συμφωνία επειδή μας βοηθάει να αναγνωρίζουμε όλα τα ψέματα που κυβερνούν τη ζωή μας. Το να είμαστε άμεμπτοι σημαίνει να χρησιμοποιούμε τη δύναμη των λόγων μας προς την κατεύθυνση της αλήθειας και της αγάπης. Οι άλλες τρεις συμφωνίες είναι υποστηρικτικές στην πρώτη συμφωνία -είναι η εξάσκηση που φέρνει την επίτευξη- αλλά ο στόχος είναι η πρώτη συμφωνία. Όταν εξασκούμε τις Τέσσερις Συμφωνίες, έρχεται η στιγμή που βιώνουμε την αλήθεια και η συναισθηματική μας αντίδραση είναι απίστευτη.
Έχω γράψει ένα βιβλίο σχετικά με τις Τέσσερις Συμφωνίες και προσπάθησα να το κάνω όσο πιο απλό γίνεται. Το βιβλίο μπορεί να σας κάνει να αισθανθείτε ότι ήδη τις γνωρίζετε. Και αυτό είναι αλήθεια, επειδή οι συμφωνίες πηγάζουν από τον πραγματικό εαυτό μας - και ο πραγματικός εαυτός σας είναι ίδιος με τον δικό μου πραγματικό εαυτό. Το πνεύμα σας σάς λέει το ίδιο πράγμα, και είναι καθαρή, απλή λογική. Το βιβλίο αυτό είναι ένας αγγελιαφόρος αγάπης. Είναι σαν μια ανοικτή πόρτα που θα σας οδηγήσει στον πραγματικό εαυτό σας, αλλά εκείνος που πρέπει να κάνει τα βήματα είστε εσείς. Χρειάζεται να έχουμε κουράγιο για να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία ώστε να βρούμε τον εαυτό μας και να ξαναδημιουργήσουμε το παραμύθι μας με τον δικό μας τρόπο. Μπορούμε να μεταμορφώσουμε όλο το παραμύθι μας εξασκώντας απλώς τις Τέσσερις Συμφωνίες. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε κάθε συμφωνία.
Η πρώτη συμφωνία, να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας, σημαίνει ότι στη δημιουργία του παραμυθιού μας δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τη δύναμη του λόγου ενάντια στον εαυτό μας. Με τη λέξη άμεμπτος εννοούμε «αναμάρτητος». Οτιδήποτε κάνουμε και είναι ενάντια στον εαυτό μας είναι αμαρτία: Όταν πιστεύουμε σε ψέματα, χρησιμοποιούμε τη δύναμη του λόγου ενάντια στον εαυτό μας. Όταν πιστεύουμε ότι κανείς δεν μας συμπαθεί, ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ, τότε χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια στον εαυτό μας.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πολλές φιλοσοφίες που αναγνωρίζουν ότι τα ψέματα είναι μια διαστρέβλωση του λόγου και ορισμένες παραδόσεις ονομάζουν τη διαστρέβλωση αυτή κακό. Προτιμώνα λέω ότι χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια στον εαυτό μας, κι αυτό επειδή όταν δικάζουμε τον εαυτόμας και τον ονομάζουμε ένοχο, δεν τον ονομάζουμε κακό. Δεν ονομάζουμε κακό το να απορρίπτουμε τον εαυτό μας και να του φερόμαστε πολύ χειρότερα απ' ό,τι στα κατοικίδιά μας. 'Όταν είμαστε άμεμπτοι, ποτέ δεν μιλάμε ενάντια στον εαυτό μας, δεν έχουμε πιστεύω που πηγαίνουν ενάντια σε αυτόν και ποτέ δεν βοηθάμε κάποιον άλλο να στραφεί εναντίον μας. Το να είμαστε άμεμπτοι σημαίνει να μη χρησιμοποιούμε τη γνώση μας ενάντια στον εαυτό μας και να μην επιτρέπουμε να μας κακοποιεί η φωνή μέσα στο κεφάλι μας. Πιθανόν τώρα να αποκτά περισσότερο νόημα η πρώτη συμφωνία, να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο λόγος είναι η δύναμή μας, επειδή τον χρησιμοποιούμε για να δημιουργήσουμε την εικονική μας πραγματικότητα. Χρησιμοποιούμε τον λόγο για να δημιουργήσουμε τον πρωταγωνιστή στο παραμύθι μας. Κάθε προσωπική άποψη και πεποίθηση αποτελείται από λέξεις: «Είμαι έξυπνος, είμαι χαζός, είμαι όμορφος, είμαι άσχημος». Αυτό είναι πολύ ισχυρό. Ωστόσο, ο λόγος μας είναι ακόμη πιο ισχυρός, καθώς μας αντιπροσωπεύει όταν αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους που ονειρεύονται. Κάθε φορά που μιλάμε, η σκέψη μας γίνεται ήχος. Η σκέψη μας γίνεται λόγος και τώρα πια μπορεί να τρυπώσει στον νου των άλλων ανθρώπων. Εάν είναι γόνιμος ο νους τους γι' αυτό το είδος σπόρου, τον τρώνε και αυτή η σκέψη πλέον ριζώνει μέσα τους.
Ο λόγος είναι μια δύναμη που δεν μπορούμε να τη δούμε, αλλά μπορούμε να δούμε την εκδήλωση της, την έκφραση δηλαδή του λόγου που είναι η ζωή μας. Μετράμε το πώς χρησιμοποιούμε τον λόγο μέσα από τη συναισθηματική μας αντίδραση. Πώς ξέρουμε ότι χρησιμοποιούμε τον λόγο άμεμπτα; Απλώς θα το ξέρουμε επειδή θα είμαστε ευτυχισμένοι, θα αισθανόμαστε αγάπη και όμορφα με τον εαυτό μας. Πώς ξέρουμε ότι χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια στον εαυτό μας; Θα υποφέρουμε από ζήλια, θυμό και θλίψη. Όταν χρησιμοποιούμε λάθος τον λόγο, το αποτέλεσμα είναι κάθε είδους δυστυχία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν πιστεύουμε σε γνώση που έχει μολυνθεί από το ψέμα. Αν καθαρίσουμε τον λόγο, ανακτούμε τον άμεμπτο λόγο και ποτέ δεν προδίδουμε τον εαυτό μας. Εάν συμφωνήσουμε να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας, είναι αρκετό για να επιστρέψουμε στον παράδεισο που χάσαμε. Είναι αρκετό για να μας επαναφέρει στην αλήθεια και να μεταμορφώσει όλο μας το παραμύθι. Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας. Έτσι απλά.
Η δεύτερη συμφωνία, να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά, μας βοηθά να σπάσουμε πολλές συμφωνίες που κάναμε με διάφορα ψέματα και τα πιστέψαμε. 'Όταν παίρνουμε προσωπικά τα πράγματα, αντιδράμε και αισθανόμαστε πληγωμένοι κι αυτό δημιουργεί συναισθηματικό δηλητήριο. Μετά θέλουμε εκδίκηση, να πάρουμε το αίμα μας πίσω, κι έτσι χρησιμοποιούμε τον λόγο ενάντια σε άλλους ανθρώπους. Τώρα πια ξέρουμε ότι όλα εκείνα που προβάλλει κάποιος επάνω μας είναι όπως ο Πικάσο που λέει: «Αυτό... είσαι εσύ». Ξέρουμε πια ότι είναι απλώς ο παραμυθάς των άλλων που μας λέει ένα παραμύθι. Αν δεν παίρνουμε προσωπικά αυτά τα πράγματα, τότε αποκτάμε ανοσία στο συναισθηματικό δηλητήριο, σε όλες μας τις σχέσεις. Δεν χάνουμε πια τον έλεγχο και δεν πληγωνόμαστε συναισθηματικά. Πράγμα που μας χαρίζει μια καθαρότητα, η οποία μας τοποθετεί ένα βήμα μπροστά από τους άλλους που δεν μπορούν να δουν το δικό τους παραμύθι.
Η δεύτερη συμφωνία μάς καθοδηγεί ώστε να σπάσουμε εκατοντάδες μικρά ψέματα, μέχρι που φτάνει να χτυπήσει τον πυρήνα όλων των ψεμάτων της ζωής μας. Όταν συμβεί αυτό, καταρρέει όλο το οικοδόμημα της γνώσης κι έτσι έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να δημιουργήσουμε με τον δικό μας τρόπο ένα άλλο παραμύθι. Οι Τολτέκοι το ονομάζουν αυτό απώλεια της ανθρώπινης μορφής. Όταν χάνουμε την ανθρώπινη μορφή, τότε έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε σύμφωνα με την ατομικότητά μας το τι θέλουμε να πιστεύουμε. 'Όταν ήμασταν παιδιά, χρησιμοποιήσαμε την προσοχή μας ώστε να δημιουργήσουμε το πρώτο όνειρο της ζωής μας. Ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε επιλογή σχετικά με το τι να πιστέψουμε. Κάθε τι που συμφωνήσαμε να πιστέψουμε μας το είχαν επιβάλει. Τώρα έχουμε μια ευκαιρία που δεν την είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την προσοχή μας για δεύτερη φορά, ώστε να θεμελιώσουμε το παραμύθι μας στην αλήθεια και όχι στο ψέμα. Οι Τολτέκοι το ονομάζουν αυτό το όνειρο της δεύτερης προσοχής. Εγώ πάλι το ονομάζω το δεύτερο παραμύθι μας, επειδή είναι κι αυτό ένα ακόμα όνειρο, ένα παραμύθι, με τη διαφορά όμως ότι τώρα είναι επιλογή μας.
Όταν χάνουμε την ανθρώπινη μορφή μας, τότε η βούλησή μας είναι ξανά ελεύθερη. Ανακτάμε τη δύναμη της πίστης μας και αυτό που μπορούμε να κάνουμε με αυτή την πίστη δεν έχει όρια. Μπορούμε να ξαναδημιουργήσουμε τη ζωή μας με έναν σπουδαίο τρόπο, αν αυτό θέλουμε. Αλλά ο στόχος δεν είναι να σώσουμε τον κόσμο. Όχι, η μόνη αποστολή που έχουμε στη ζωή είναι να κάνουμε ευτυχισμένο τον εαυτό μας. Αυτό είναι. Είναι τόσο απλό. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να κάνουμε ευτυχισμένο τον εαυτό μας είναι να δημιουργούμε ένα παραμύθι που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Σε όλους μας μπορούν να συμβούν τα πάντα. Δεν μπορούμε να ελέγχουμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ωστόσο μπορούμε να ελέγξουμε τον τρόπο που δημιουργούμε το παραμύθι μας. Μπορούμε να διηγούμαστε το παραμύθι μας σαν να ήταν ένα μεγάλο μελόδραμα και να είμαστε στεναχωρημένοι και θλιμμένοι με το κάθε τι που μας συμβαίνει, ή μπορούμε να διηγούμαστε το παραμύθι χωρίς όλα αυτά τα δράματα.
Η τρίτη συμφωνία, να μην κάνουμε υποθέσεις, είναι το εισιτήριο στην προσωπική μας ελευθερία. Τι συμβαίνει όταν υποθέτουμε; Ο παραμυθάς κατασκευάζει ένα παραμύθι, εμείς το πιστεύουμε και αποτυγχάνουμε να κάνουμε ερωτήσεις που θα έριχναν λίγο φως στην αλήθεια. Το μεγαλύτερο μέρος του ονείρου μας βασίζεται σε υποθέσεις, κι αυτές οι υποθέσεις δημιουργούν έναν ολόκληρο κόσμο από αυταπάτες που δεν είναι καθόλου αληθινές, ωστόσο εμείς τις πιστεύουμε. Το να κάνουμε υποθέσεις και στη συνέχεια να τις παίρνουμε προσωπικά είναι η αρχή της κόλασης σε αυτό τον κόσμο. Δημιουργούμε τόσα πολλά προβλήματα επειδή κάνουμε υποθέσεις και πιστεύουμε ότι είναι αληθινές. Σχεδόν όλες οι συγκρούσεις μας βασίζονται σε αυτές.
Επίγνωση σημαίνει να βλέπουμε τι είναι αλήθεια, να βλέπουμε το -κάθε τι όπως είναι, όχι όπως θέλουμε να είναι, προκειμένου να δικαιολογήσουμε αυτό που ήδη πιστεύουμε. Η επίτευξη της επίγνωσης είναι η πρώτη επίτευξη των Τολτέκων και μπορούμε να την ονομάσουμε η επίτευξη της αλήθειας. Πρώτα, χρειάζεται να έχουμε επίγνωση ότι η φωνή μέσα στο κεφάλι μας μάς λέει πάντοτε ένα παραμύθι. Ονειρευόμαστε συνέχεια. Είναι αλήθεια ότι αντιλαμβανόμαστε το τι μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που ο παραμυθάς δικαιολογεί, εξηγεί και κάνει υποθέσεις γύρω απ' όσα αντιλαμβανόμαστε δεν είναι αλήθεια` είναι απλώς ένα παραμύθι.
Στη συνέχεια, χρειάζεται να έχουμε την επίγνωση ότι η φωνή του παραμυθά μέσα στο κεφάλι μας δεν είναι απαραίτητα και δική μας φωνή. Κάθε έννοια μέσα στο κεφάλι μας έχει μια φωνή και θέλει να εκφραστεί. Ονειρεύεται. Είναι απλώς άλλο ένα παραμύθι που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μας και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Το άλλο κομμάτι μας, το μέρος που ακούει, αυτό που βλέπει το όνειρο, είναι αυτό που κακοποιείται.
Τελικά, χρειάζεται να εξασκηθούμε στην επίγνωση μέχρι να την κατακτήσουμε. Όταν το καταφέρουμε και κάνουμε την επίγνωση συνήθεια, τότε θα βλέπουμε πάντα τη ζωή έτσι όπως είναι και όχι" όπως θέλουμε να τη βλέπουμε. Δεν θα προσπαθούμε πια να εκφράσουμε τα πράγματα με λέξεις, να εξηγήσουμε στον εαυτό μας οτιδήποτε και έτσι η επίτευξη της επίγνωσης θα είναι ένα πραγματικό εμπόδιο απέναντι σ' αυτά που υποθέτουμε. Τότε, θα χρησιμοποιούμε τον λόγο μόνο για να επικοινωνούμε με τους άλλους, γνωρίζοντας ότι η επικοινωνία μας βασίζεται απλώς σε μία άποψη σύμφωνη με αυτά που πιστεύουμε. Αυτό που πιστεύουμε είναι μόνο ένα πρόγραμμα` δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ιδέες που στην πλειοψηφία τους είναι ψευδείς. Γι' αυτό χρειάζεται να ακούμε και να κάνουμε ερωτήσεις. Με τη σαφή επικοινωνία οι άνθρωποι θα μας δώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και δεν θα χρειάζεται πια να κάνουμε υποθέσεις.
Η τέταρτη συμφωνία είναι να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε. Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, τότε δεν δίνουμε ευκαιρία στη φωνή της γνώσης να μας δικάσει. Αν δεν μας δικάσει η φωνή, τότε δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε ένοχοι ή να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, είμαστε παραγωγικοί και αυτό σημαίνει ότι θα μπούμε σε δράση. Κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε, αναλαμβάνουμε δράση και κάνουμε αυτό που αγαπάμε να κάνουμε, επειδή αυτή η δραστηριότητα μάς κάνει ευτυχισμένους. Το κάνουμε επειδή θέλουμε να το κάνουμε και όχι επειδή πρέπει να το κάνουμε.
Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μας είναι όταν είμαστε αυθεντικοί, όταν είμαστε ο εαυτός μας. Όταν είμαστε μέσα στη δημιουργία μας και κάνουμε αυτό που αγαπάμε να κάνουμε, τότε γινόμαστε ξανά αυτό που είμαστε πραγματικά. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμαστε, αλλά εκφραζόμαστε. Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε μέσα στη δημιουργία μας, ο νους μας σταματά και είμαστε ξανά ζωντανοί. Εξωτερικεύονται αβίαστα τα συναισθήματά μας και δεν προσέχουμε καν το πόσο υπέροχα αισθανόμαστε. Η δράση, απλώς η δράση, μας κάνει να αισθανόμαστε υπέροχα. 'Όταν όμως βρισκόμαστε σε ακινησία, τότε πρέπει να αναλάβει δράση ο νους μας και αυτό είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για τη φωνή της γνώσης. Όντας απορροφημένοι σε αυτό που κάνουμε, ο νους δεν μιλάει σχεδόν καθόλου.
Όταν δημιουργούμε, η φωνή της γνώσης απουσιάζει, ακόμα κι αν στην τέχνη μας χρησιμοποιούμε λέξεις. Αν γράφουμε ένα ποίημα, δεν σκεφτόμαστε τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε` απλώς εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Οι λέξεις είναι το εργαλείο, είναι ο κώδικας που χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε. Αν είμαστε μουσικοί, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τη μουσική. Την ίδια στιγμή που δημιουργούμε τη μουσική, είμαστε εμείς αυτοί που απολαμβάνουμε την κάθε νότα και ήχο. Γινόμαστε ένα με αυτό που κάνουμε. Είναι μια υπέρτατη απόλαυση. Όποιος είναι μουσικός θα ξέρει για τι ακριβώς μιλάω. Εκφράζουμε αυτό που πραγματικά είμαστε κι αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε από εμάς. Το να εκφράζουμε τον εαυτό μας απλώς, μας οδηγεί σε έκσταση επειδή δημιουργούμε. Αυτή είναι η ζωή ως τέχνη.
Το να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σημαίνει να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τη Δημιουργία, τη δύναμη της ζωής. Βάζουμε έναν στόχο και τον σημαδεύουμε 100%, χωρίς προσκόλληση στην κατάκτηση του. Δεν γνωρίζουμε αν θα φτάσουμε τον στόχο μας και δεν μας ενδιαφέρει αν θα το κάνουμε. Προσπαθούμε να τον πετύχουμε και όταν τα καταφέρουμε είναι υπέροχο, αλλά και αν δεν φτάσουμε τον στόχο και αυτό είναι υπέροχο επίσης. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε ολοκληρωμένοι, επειδή η αγάπη σε κίνηση είναι ένα υπέροχο πράγμα. Το να μπαίνουμε σε δράση είναι μια έκφραση του εαυτού μας, είναι η έκφραση του πνεύματος και είναι δική μας δημιουργία.
Σας ενθαρρύνω να αναλαμβάνετε και εσείς την ευθύνη για κάθε απόφαση που παίρνετε στη ζωή σας. Καμιά απόφαση δεν είναι σωστή ή λάθος: αυτό που έχει σημασία είναι η δράση που θα ακολουθήσει τις επιλογές μας. Κάθε τι στη ζωή είναι απλώς και μόνο μια επιλογή. Το όνειρο το ελέγχουμε κάνοντας επιλογές. Κάθε επιλογή έχει και μια συνέπεια και ο κυρίαρχος των ονείρων έχει επίγνωση των συνεπειών. Μπορούμε να πούμε επίσης ότι για κάθε δράση βιώνουμε μια αντίδραση. Εάν η δράση είναι η γνώση μας, και τα συναισθήματά μας η αντίδραση, τότε μπορούμε να δούμε γιατί είναι τόσο σημαντικό το να έχουμε επίγνωση της φωνής της γνώσης.
Η φωνή της γνώσης σαμποτάρει πάντα την ευτυχία μας. Στις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας παίζουμε` συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά. Αλλά η φωνή έρχεται μέσα στο κεφάλι μας και λέει: «Αυτό είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Ας πατήσουμε γερά στο έδαφος και ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα». Η πραγματικότητα για την οποία μιλάει η φωνή της γνώσης είναι η δυστυχία.
Η ζωή μπορεί να είναι υπέροχη. Εάν αγαπάμε τον εαυτό μας, εάν ασκούμαστε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, τότε σε λίγο θα μας γίνει συνήθεια. Όταν μας γίνει συνήθεια
να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, κάθε τι θα είναι ένα παιχνίδι για να είμαστε ευτυχισμένοι, όπως όταν ήμασταν πολύ μικρά παιδιά. Αλλά πρώτα χρειάζεται να σταματήσουμε την εσωτερική φλυαρία. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που μπορεί να βιώσει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Αν μπορούμε να σταματήσουμε τη φωνή, τότε είμαστε σχεδόν απελευθερωμένοι από την κακοποίηση που μας προξενούν όλα τα ψέματα.
Με έχουν ρωτήσει πολλοί άνθρωποι αν συμβουλεύω τη χρήση των μάντρα ώστε να εξαλείψουμε τον εσωτερικό διάλογο. Σας ενθαρρύνω να χρησιμοποιείτε οποιονδήποτε τρόπο μπορείτε να βρείτε προκειμένου να σταματήσετε τη φλυαρία. Δεν υπάρχει συνταγή. Μπορούμε να δοκιμάσουμε όσους τρόπους θέλουμε μέχρι να βρούμε αυτόν που μας ταιριάζει. Για ορισμένους ανθρώπους, ένα μάντρα μπορεί να είναι το θαύμα. Για άλλους πάλι μπορεί να είναι ο διαλογισμός, ο στοχασμός ή η μουσική. Για άλλους μπορεί να είναι ο περίπατος στο ύπαιθρο ή απλώς να στολίζουν το περιβάλλον τους με φυσική ομορφιά. Μπορεί να είναι ο χορός, η γιόγκα, το τρέξιμο, το κολύμπι ή οποιαδήποτε άλλη άσκηση. Εξαρτάται από τον καθένα μας.
Όταν ήμουν έφηβος, μου είπε ο παππούς μου: «Η μουσική είναι η λύση για να σταματήσεις τη φωνή μέσα στο κεφάλι σου. Αντικατάστησε τη φωνή με τη μουσική επειδή δεν μπορείς να εξηγείς τη μουσική. Πώς μπορείς να εξηγήσεις την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν; Μπορείς να χρησιμοποιείς τις απόψεις σου αλλά δεν μπορείς να την εξηγήσεις. Πρέπει να την παίξεις».
Κατάλαβα τι μου είπε, αλλά δεν μου άρεσε η επιλογή της μουσικής. Του άρεσε η κλασική μουσική κι έτσι απαρνήθηκα εντελώς αυτήν τη μέθοδο. Του είπα: «Δε νομίζω. Είναι βαρετή». Βέβαια, άκουγα ήδη μουσική αλλά η μουσική που μου άρεσε ήταν οι Beatles. Οι στίχοι ήταν στ’ αγγλικά κι εκείνο τον καιρό μιλούσα μόνο ισπανικά. Μπορούσα να προφέρω κάθε λέξη από τα τραγούδια, αλλά δεν είχαν κανένα νόημα καθώς δεν ήξερα τι σημαίνουν. Αν τα τραγούδια μιλούσαν για δράματα, δεν τα αντιλαμβανόμουν ως δράματα, τα αντιλαμβανόμουν ως ομορφιά.
Το να ακούω τους Beatles δούλεψε πολύ καλά πάνω μου, μια και οι φωνές ήταν άλλο ένα εργαλείο, ενώ η μουσική κατοικούσε στον χώρο που μέχρι τώρα καταλάμβανε η φωνή της γνώσης. Υπήρχαν στιγμές που η φωνή ήταν εκεί, αλλά υπήρχαν και στιγμές που απουσίαζε. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η μουσική, που δεν άφηνα την προσοχή μου να ξεγλιστρήσει σε κάτι άλλο - μέσα στο κεφάλι μου υπήρχε μόνο η μουσική. Ξεκίνησα να το κάνω χωρίς επίγνωση, επειδή, παρόλο που είχα ακούσει αυτά που μου είπε ο παππούς μου, είχα κάνει την υπόθεση ότι μιλούσε μόνο για κλασική μουσική. Η μουσική μπορεί να είναι κρουστά, σάλπιγγες ή οποιοδήποτε είδος οργάνου, αρκεί να μην υπάρχουν λέξεις σε γλώσσα που γνωρίζουμε οπότε θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή μας. Το πρόβλημα αρχίζει από τη στιγμή που η μουσική συνοδεύεται από λέξεις που τις καταλαβαίνουμε και έχουν νόημα για μας, επομένως μπορούμε να σκεφτούμε πάνω σ' αυτές.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γαληνέψουμε τον νου, αρκεί μόνο να τους χρησιμοποιήσουμε. Ωστόσο, κατά την άποψή μου ο καλύτερος τρόπος είναι να ασκούμε τις Τέσσερις Συμφωνίες. Αυτές οι συμφωνίες έχουν τη δύναμη να σπάσουν χιλιάδες από τις μικρές συμφωνίες που καταφέρονται ενάντια στον εαυτό μας, αλλά δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Πολλοί άνθρωποι λένε: «Καταλαβαίνω τις Τέσσερις Συμφωνίες και αλλάζουν τη ζωή μου, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω από ένα συγκεκριμένο σημείο και μετά». Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε επειδή εκείνη τη στιγμή αντιμετωπίζουμε μια ισχυρή πεποίθηση. Η πίστη που επενδύσαμε σε αυτήν την πεποίθηση είναι πιο ισχυρή από την πίστη που διαθέτουμε για να την αλλάξουμε. Γι' αυτόν το λόγο είναι σημαντικό να εξασκηθούμε πρώτα στην ανάκτηση της πίστης από τις μικρές πεποιθήσεις.
Κάθε φορά που εξασκούμε τις Τέσσερις Συμφωνίες, η έννοιά τους πηγαίνει όλο και πιο βαθιά. Όταν διαβάζουμε το βιβλίο Οι Τέσσερις Συμφωνίες, για δεύτερη ή για τρίτη φορά, από ένα σημείο και μετά μοιάζει σαν να διαβάζουμε ένα διαφορετικό βιβλίο. Μοιάζει αλλιώτικο, επειδή έχουμε σπάσει κιόλας ορισμένες μικρές συμφωνίες. Τώρα, μπορούμε να πάμε λίγο πιο βαθιά, και πάμε όλο και πιο βαθιά μέχρι που θα έρθει η στιγμή που θα ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια. 'Όταν τελικά καταφέρουμε να μεταμορφωθούμε, η ζωή μας γίνεται ένα όνειρο που είναι έργο τέχνης, μια έκφραση του συναισθηματικού μας σώματος, όπως ήταν πριν τη γνώση.           
Βιβλίο: Η φωνή της Γνώσης- Don Miguel Ruiz

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

Εν όψει των νέων εκλογών που ανακοινώθηκαν σήμερα είναι δόκιμο να ξεκινήσουμε μία επισκόπηση του τι σημαίνει Κυριαρχία του Ελληνικού Λαού και πώς ουσιαστικά ακυρώνεται με την έννοια της αυτοδυναμίας του εκάστοτε κόμματος και/ή κυβέρνησης. 

Μέχρι σήμερα από την πείρα μας την τόσο διδακτική αυτών των τελευταίων δυόμιση περίπου χρόνων θα πρέπει να έχουμε πλέον καταλάβει ότι όταν φωνάζουν με τεράστια αγωνία όλοι αυτοί του σάπιου πολιτικού συστήματος για κάτι, αυτό είναι προς δικό τους συμφέρον και όχι βεβαίως του Ελληνικού Λαού. Εδώ λοιπόν και τριάντα χρόνια ξορκίζουν όλοι το φάντασμα το τρομερό της ακυβερνησίας και απειλούν ότι η Ελλάδα θα αυτοκαταστραφεί, ταυτίζοντας την ακυβερνησία με την έλλειψη αυτοδυναμίας κόμματος, το οποίο ‘να μπορεί να σχηματίσει δυνατή κυβέρνηση για να κυβερνήσει την χώρα’. 

Αυτό είναι στρέβλωση και προπαγάνδα και δεν έχει καμμία βάση στην πραγματικότητα. Το διαπιστώνουμε ευκόλως εάν ξεκινήσουμε από τους ορισμούς που επιδιώκουν μέσα σε κλίμα πανικού να συνενώσουν αυτοί που έχουν συμφέρον συγκεκριμένο από αυτό, όπως θα δούμε παρακάτω. 

«Ακυβερνησία» είναι αυστηρά και μόνο η έλλειψη κυβέρνησης. Τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο, τουλάχιστον για το πολιτειακό σύστημα που αυτή την στιγμή διέπει την Ελλάδα. 

«Αυτοδυναμία κόμματος/κυβέρνησης» σημαίνει τον έλεγχο του παραπάνω του μισού αριθμού του συνόλου των βουλευτών από το αυτοδύναμο κόμμα/κυβέρνηση, κάτι που του επιτρέπει να αγνοεί παντελώς και να μην φοβάται από τις τυχόν ενστάσεις-αντιρρήσεις των άλλων κομμάτων/βουλευτών. 

Δηλαδή, αυτό που ζητάνε και τις περισσότερες φορές ζητιανεύουν όλοι οι πολιτικοί και τα κόμματα από τον Λαό είναι η δυνατότητα να δρουν με λευκή επιταγή και χωρίς φόβο αναχαίτισης, ασχέτως περιεχομένου και φύσεως των πράξεων και αποφάσεων τους, για τουλάχιστον δύο έως τέσσερα χρόνια. 

Όμως σε ποιόν αντιστοιχεί ο ορισμός «κυβερνήτης/αρχηγός με απεριόριστες εξουσίες και άνευ δυνατότητας ελέγχου των πράξεων του ή ουσιαστικών αντιρρήσεων που να τις ανακόπτουν από κανέναν άλλον» ; 

Στον δικτάτορα, και μάλιστα τον απόλυτο δικτάτορα, και σε καμμία περίπτωση σε δημοκράτη αρχηγό/κυβέρνηση δημοκρατικού κράτους. 

Και γιατί προσπαθούν να ισχυρισθούν ότι εάν δεν τους κάνουμε για τέσσερα χρόνια απόλυτους δικτάτορες και μάλιστα με πλήρη ασυλία εφ’ όρου ζωής, θα έρθει ακυβερνησία ; Τί δηλώνουν με αυτό ; 

Δηλώνουν ότι είτε αρνούνται είτε είναι παντελώς ανίκανοι να προβούν σε ενέργειες οι οποίες να χαίρουν αποδοχής και στήριξης περισσοτέρων ατόμων από τα κομματόσκυλα τους. Δηλώνουν ότι η δημοκρατική διαδικασία είναι κάτι εντός του οποίου δεν ξέρουν να λειτουργούν ή δεν τους ενδιαφέρει να λειτουργήσουν διότι ως ατόφιοι γόνοι χουντικών, βασιλικών, γερμανοτσολιάδων, τσιφλικάδων, κοτζαμπάσηδων και των περιρρεόντων εφοπλιστάδων και αλλοδαπών κατακτητών, ανετράφησαν για να γίνουν παρασιτικοί ηγεμονίσκοι φασίζουσας και χιτλερίζουσας νοοτροπίας με μάλιστα αναγωγές και νοσταλγία του περιβάλλοντος της αγγλικής αριστοκρατίας. Το να χρειαστεί να δίνουν λόγο, να πείθουν και να ανησυχούν στο κάθε τους βήμα για το αν, λόγω της αποδοκιμασίας του Λαού τους ρίξουν αντίπαλοι τους από τα οφίτσια τους και την κυβέρνηση τους, τους είναι αδιανόητο. 

Το πρόσφατο παράδειγμα αυτής ακριβώς της λογικής και των προβλημάτων που δημιουργεί, σε επίπεδο πλέον απειλής της ζωής και της καθημερινότητας μας, μας το δείχνουν οι εκλογές του 2009, οι κυβερνήσεις ΓΑΠ και το «αποφασίσαμε και διατάξαμε και για αυτό πράττουμε ενάντια στο σύνολο της Ελληνικής κοινής γνώμης επειδή είμαστε αυτοδύναμοι και όλοι είναι κομματικά πειθαρχημένοι/εξανδραποδισμένοι». 

Σε καμμία περίπτωση δεν θα είχε ο ΓΑΠ την δυνατότητα να γίνει δικτατορίσκος και μετά βασιλιάς ήλιος να διορίζει τον κάθε Παπαδήμο κατά παράβαση του Συντάγματος εάν δεν ήταν αυτοδύναμος με φανατικά πιστά κομματόσκυλα-βουλευτές θρεμμένα και αυτά με την ίδια λογική του δικτατορίσκου. 

Ουσιαστικά, εκτός της εντελώς προδοτικής στάσης της δικαιοσύνης την οποία και αυτή την λυμαίνονται γόνοι των ίδιων οικογενειών, και του επίσης προδότη κατά συρροή Παπούλια ( κλασικότατο κομματόσκυλο παλαιάς κοπής ), ο παράγοντας που ευθύνεται για την ασυδοσία, τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα και την άκρατη βία που βιώσαμε μέχρι σήμερα και βιώνουμε ακόμα, είναι η αυτοδυναμία και ο θεσμός της αυτοδυναμίας που είναι άρρηκτα συνδυασμένος με την κομματική πειθαρχία ( για αυτό εξ άλλου έχει και νόημα και την επιζητούν τόσο διακαώς ). 

Η αυτοδυναμία δυναμιτίζει συνεπώς την Συνταγματική Επιταγή για απόλυτη Κυριαρχία του Ελληνικού Λαού και σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτραπεί ξανά να επιτευχθεί από κανένα όσες πατριωτικές κορώνες και να βγάζει, όσο φιλολαϊκός και αν ακούγεται ( μας δίδαξε ο ΓΑΠ αλλά και τόσοι άλλοι ότι το θεωρούν φυσικό να αθετούν όσες υποσχέσεις έχουν δώσει όποτε και όπως τους βολεύει … ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟΙ ). 

Δεν υπάρχει λόγος γιατί δεν έφτιαξαν κυβέρνηση βάσει των εκλογών της 6ης Μαΐου παρά μόνο διότι ουσιαστικά όλοι ήθελαν την εξασφάλιση της δικτατορίας τους. Και για αυτό όλοι από την στιγμή που έβγαλαν τα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου προέβησαν σε προεκλογικές δηλώσεις, διότι ο σκοπός τους είναι να δώσουν ένα καλό σόου (show) και μια καλή παράσταση ώστε στις επόμενες εκλογές να εξασφαλίσουν το δικτατοριλίκι τους. 

Η αυτοδυναμία συμφέρει τους πάντες εκεί μέσα στην βουλή : οι αυτοδύναμοι δικτάτορες παίζουν τον ‘αυστηρό υπεύθυνο’ (bad cop). Οι υπόλοιποι φωνάζουν χτυπιούνται και ωρύονται δήθεν υπέρ του Λαού (good cop), με την ασφάλεια βέβαια ότι δεν θα γίνει τίποτε από αυτά τα οποία ζητούν, δεν θα πειράξουν κανένα αφεντικό τους και στην χειρότερη περίπτωση θα αναλάβουν την δικτατορία στις επόμενες εκλογές, μαζί με τον ρόλο του δικτάτορα. Δηλαδή, πρόκειται για ένα προσυμφωνημένο ταγκό όπου κοροϊδεύουν τον Λαό και κάνουν ό,τι τους αρέσει διότι τον σκοπό τον παίζει η αυτοδυναμία. 
Εάν όμως δεν υπάρχει αυτοδυναμία όλοι εκτίθενται : όλοι πρέπει ή να ρίξουν τις μάσκες ψηφίζοντας ενάντια στην Λαϊκή Βούληση ή να παραμείνουν στην αποδοχή του Λαού ψηφίζοντας όπως ο Λαός θέλει, προκαλώντας όμως με αυτή την ψήφο τις εξελίξεις που θέλει ο Λαός αφού με την έλλειψη αυτοδυναμίας κάθε ψήφος μετράει και ανά πάσα στιγμή η εξουσία άρεται από όλους. 

Καταρρέει η κομματική πειθαρχία σε αυτή την περίπτωση και επιτέλους η Δημοκρατία αναπνέει, με την προϋπόθεση βέβαια ότι εντός της βουλής υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται να υπηρετήσουν τον τόπο και τον Ελληνικό Λαό και άρα εκ φύσεως, όσο διαφορετικές ιδεολογίες και αν έχουν θα τα βρούν, διότι οι επιχειρηματολογίες που θα στηρίζουν ή θα καταρρίπτουν σε συνδυασμό με την Λαϊκή αποδοχή ή απόρριψη θα τους οδηγούν στην υπερψήφιση νομοσχεδίων που θα χαίρουν κοινής αποδοχής. 

Εάν πρόκειται για άτομα που βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετήσουν προσωπικά συμφέροντα, συμφέροντα δυναστειών, αλλοδαπών, κεφαλαίων, διεθνισμού, κλπ, δηλαδή συμφέροντα οποιουδήποτε άλλου εκτός της Ελλάδος και του Ελληνικού Λαού και δεν κατανοούν ότι τόσο ο βουλευτής όσο και ο υπουργός είναι υπάλληλοι και όχι αφέντες και υποχρεούνται να εκπροσωπήσουν την Λαϊκή Βούληση και όχι τον ναρκισσισμό τους, κατατονικά θα επιδιώκουν αυτοδυναμία και ποτέ δεν θα έχει η Ελλάδα πραγματικά και Πατριωτική και φιλολαϊκή κυβέρνηση. 

Το μόνο που αρκεί για να πειστείτε είναι να φανταστείτε τον κάθε έναν από αυτούς τους αρχηγίσκους που μάζεψε γύρω του ο Έσχατος Προδότης Παπούλιας ( και αυτοί τον αναγνώρισαν ως πρόεδρο της δημοκρατίας ) αυτοδύναμο σαν τον ΓΑΠ, και πόσο θα τον ένοιαζε η Λαϊκή κατακραυγή ώστε να κάνει συνεχώς διαψεύσεις, κωλοτούμπες, ερμηνείες όπως έκαναν τώρα. 

Η αυτοδυναμία είναι de facto εχθρός της Δημοκρατίας, του πλουραλισμού και της Κυριαρχίας του Ελληνικού Λαού τόσο γενικά όσο και καθημερινά. Το πολιτικό σύστημα το ξέρει, καιρός να το συνειδητοποιήσουμε και εμείς και να τους χτυπήσουμε πραγματικά :

Εάν θέλετε να πληρώσουν μέσω εκλογών αυτός είναι ο μόνος τρόπος έστω και στο πολιτικό επίπεδο.



http://www.humansupport.gr/gr_news_more.php?nid=274

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ & εμεις...ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΜΕ.....



Η Ελλάδα διατρέχει έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της Ιστορίας της. Το συμβόλαιο θανάτου που την απειλεί και έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή,είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμο και περιλαμβάνει :

1. Εθνική κυριαρχία (εκχώρηση δικαιωμάτων, εδαφών και ορυκτού πλούτου)
2. Μνημόνιο - Δανειακή Σύμβαση (Οικονομική υποδούλωση χωρίς διέξοδο)
3. Κάρτα του Πολίτη (Αφαίρεση και στέρηση δικαιωμάτων και Ελευθερίας)
4. Κώδικα Διατροφής (Επιβολή γενετικά μεταλλαγμένων τροφών)
5. Ψεκασμούς από αέρος (επικίνδυνες χημικές ουσίες, CHEMTRAILS)
6. Λαθρομετανάστες (Στρατός ξένων δυνάμεων εντός της χώρας, που μπορεί να οργανωθεί και να εξοπλιστεί με σύγχρονα όπλα μέσα σε λίγες ώρες, για να καταστείλει ενδεχόμενη εξέγερση των Ελλήνων)
7. Σχέδιο Καλλικράτης (Πρώτο βήμα γιά Ανεξαρτητοποιήσεις - Αυτονομήσεις Ελληνικών περιοχών, πχ. Θράκη, Κρήτη)
8. Αντισυνταγματικούς Νόμους (Σωρεία σκληρών Νόμων, που στρέφονται αποκλειστικά κατά των Ελλήνων πολιτών)
9. Διάλυση της Παιδείας (Προγράμματα ημιμαθείας για τα Ελληνόπουλα, εξώθηση των μαθητών σε καταλήψεις, καλλιέργεια κλίματος αντιπαλότητας από τους μαθητές προς τους καθηγητές, κατάργηση βασικών μαθημάτων, αλλοίωση της γλώσσας, παραχάραξη της Ιστορίας, αποδόμηση Εθνικών Ηρώων για στέρηση προτύπων, Εθνομηδενισμός κλπ)
10. Ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα (Ραγδαία αύξηση και εξάπλωση της εγκληματικότητας όλων των μορφών, χωρίς τιμωρία. Ασυδοσία και διευκολύνσεις σε επικίνδυνους κακοποιούς. Αδρανοποίηση της Αστυνομίας. Ενοχοποίηση των θυμάτων)
11. Καταρράκωση θεσμών λαϊκής εμπιστοσύνης (Εκκλησία, Στρατός, Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Πνευματική ηγεσία, Φορείς άσκησης ελέγχου. Μέθοδος : Έντονη και διαρκής προβολή των αποτυχιών τους ή κακών παραδειγμάτων, με ταυτόχρονη αποσιώπηση και απόκρυψη των επιτυχιών και των καλών παραδειγμάτων)
12. Αποβιομηχανοποίηση της χώρας (Άρχισε από την μεταπολίτευση το 1974 και έχει ήδη ολοκληρωθεί. Βλέπε ΧΡΩΠΕΙ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ - ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΑΙΓΑΙΟΝ, ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΕΣ, ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ και πάρα πολλές άλλες βιομηχανικές μονάδες, που έκλεισαν, ή έφυγαν από την Ελλάδα, ή κατέχονται από ξένους)

ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ:

Α΄. Εντολοδότες: Η Παγκόσμια Κυβέρνηση διά των εκπροσώπων της : ΔΝΤ, Τρόϊκα, Ε.Ε., Mεγάλες Δυνάμεις, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Β΄. Εντολοδόχοι: Η Ελληνόφωνη Κυβέρνηση των Ελλήνων και άλλοι πολιτικοί οι οποίοι συμμετέχουν στην παράσταση, που διαδραματίζεται εντός και εκτός Ελληνικού Κοινοβουλίου.

ΕΠΙΔΙΩΞΗ - ΜΕΣΑ:

Η υποδούλωση της Ελλάδος με ενυπόγραφη εκούσια παράδοση, ώστε να αποκλείεται η νομιμοποίηση ενδεχομένων αντιδράσεων από τον λαό. Απρόσκοπτη εξέλιξη στην εφαρμογή των όρων του Συμβολαίου εξασφαλίζεται όταν ο λαός κοιμάται. Την αποστολή να κρατήσουν τον λαό σε καταστολή ανέλαβαν προθύμως και εκτελούν ευσυνειδήτως : α΄. Τα μεγάλης εμβέλειας και επιρροής ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης), διά των γνωστών φερεφώνων τους. β΄. Οι χρυσοπληρωμένοι κομματικοί εργατοπατέρες - συνδικαλιστές.

ΤΡΟΠΟΙ - ΜΕΘΟΔΟΙ:

Οικονομικός στραγγαλισμός των πολιτών (Υπερχρεωμένες οικογένειες από δάνεια, πιστωτικές κάρτες κλπ., περικοπές μισθών και συντάξεων, βαρειά φορολογία στα χαμηλά εισοδήματα, ραγδαία αύξηση της τιμής προϊόντων και υπηρεσιών). - Οργανωμένη ειδησεογραφία παραπληροφόρησης για εκφοβισμό και πρόκληση ανασφάλειας. Στην Ημερησία Διάταξη των οργάνων εκφοβισμού και καταστολής, η δοκιμασμένη συνταγή των ΧιτλεροΣταλινικών καθεστώτων : Υποτίμηση, προσβολές, κατασυκοφάντηση και απαξίωση ΚΑΘΕ διαφωνούντος, προσάπτοντάς του τις γνωστές ρετσέτες Φασίστας, Ρατσιστής, Ελληναράς κλπ. - Συμφωνημένες απεργιακές κινητοποιήσεις μικρής διάρκειας, σε τακτά χρονικά διαστήματα, για εκτόνωση της πίεσης, διανθισμένες με ποικιλία "σκληρών" αντιπαραθέσεων μεταξύ συνδικαλιστών που υποφέρουν και ανάλγητων Κυβερνητικών.

ΣΚΟΠΟΣ:

Ο αφελληνισμός της Ελλάδος, ο σταδιακός αφανισμός του Ελληνικού Έθνους, η απάλειψη όλων των στοιχείων του Ελληνισμού από το πρόσωπο της γής, και παράλληλα ο κατακερματισμός της Ελλάδος και η απομύζηση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών σε μόνιμη βάση ανενόχλητα.
αναγνώστης



http://www.staparaskinia.gr/2012/05/blog-post_8709.html

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

«Tο μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»

Tου Χρηστου Γιανναρα Aπό τη σημερινή ημέρα δεν είναι λογικό να περιμένουμε εκπλήξεις. Tο ευτυχέστερο δυνατό αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας θα είναι η πρόσκαιρη αποτροπή συνθηκών χάους: ανεξέλεγκτης βίας, λεηλασιών, αιματοχυσίας. H ελληνική κοινωνία έχει βυθιστεί σε παρακμή χωρίς προηγούμενο. Στα τετρακόσια χρόνια κάτω από τον τουρκικό ζυγό οι συνθήκες επιβίωσης των Eλλήνων ήταν ασύγκριτα δυσκολότερες από τις σημερινές, συνήθως εφιαλτικές. Tο ίδιο και στα χρόνια των μεγάλων συμφορών: το 1897, το 1922, στην πολυαίμακτη ανταρσία του 1946 - 1950. Oμως σε όλες αυτές τις δραματικές περιστάσεις, όπως και στις επανειλημμένες πτωχεύσεις του κράτους, στον λιμό που συνόδεψε τη γερμανική κατοχή, στο μαρτύριο της προσφυγιάς που προηγήθηκε και σε κάθε άλλη συλλογική οδύνη, ο Eλληνας δεν έπαυε να βρίσκει στήριγμα ζωής στην ελληνικότητά του. Nα σώζει τη βεβαιότητα ότι αξίζει να είναι Eλληνας, «ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιωτέραν» – το ζούσε. Oχι με αφηρημένες, ψυχολογικές - επιδερμικές καυχήσεις, αλλά με σαρκωμένη την «ευγένεια» της προνομιακής καταγωγής σε πράξη: στη γλώσσα, στην ιστορική μνήμη και συνείδηση, στη λαϊκή παράδοση και ευσέβεια: θησαύρισμα εμπιστοσύνης. Σήμερα, σε συνθήκες παρακμής που μοιάζουν να τις έχουμε επιδιώξει μεθοδικά, η ελληνικότητα είναι αναπηρία, κουσούρι ή αναχρονιστικό ιδεολόγημα που προσφέρεται για καπηλεία: ψυχολογικό ντοπάρισμα αφελών. Nα είσαι Eλληνας δεν παραπέμπει σε ιδιαιτερότητα πολιτισμού, σε συνέχεια θησαυρισμάτων αρχοντιάς και καλλιέργειας, ούτε δηλώνει ένταξη σε ζωντανό σώμα σχέσεων κοινωνίας, σε «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. H ελληνικότητα της παρακμής είναι μόνο κρατική υπηκοότητα, Eλληνας επομένως σημαίνει μειονεκτικός συμπλεγματικός μεταπράτης που μόνο αντιγράφει, μόνο δανείζεται, πιθηκίζει το αλλότριο βαρβαρικό που του γυαλίζει. Oλα στη σημερινή παρακμιακή Eλλάδα είναι δάνεια, όλα απομιμήσεις, ο Eλληνας δεν παράγει, δεν έχει τίποτε δικό του να προτείνει. Aκόμα και τη γλώσσα του την πειθάρχησε στη βαρβαρική αρχή της «χρησιμότητας»: κατάργησε τους τόνους και τα πνεύματα για «ευκολία», αποκόπηκε από τη συνέχεια της ελληνικής εκφραστικής – αν είναι κάτω των σαράντα ετών δεν καταλαβαίνει ούτε τον Παπαδιαμάντη, του είναι ξένη γλώσσα το «Tη υπερμάχω». Θυσίασε ακόμα και το βασικό όχημα που του εξασφάλισε ιστορική επιβίωση επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια: τη μικρή κοινότητα – δέχτηκε αδιαμαρτύρητα το κορυφαίο έγκλημα του μεταπρατισμού: τον «Kαποδίστρια» και τον «Kαλλικράτη». Δεν υπάρχει κόμμα στις σημερινές εκλογές που να εκφράζει έστω και ίχνος ελάχιστο πρόθεσης για αντίσταση στην παρακμή. Oλοι μιλάνε για «κρίση» και την καταλαβαίνουν σαν οικονομική αποκλειστικά δυσπραγία, γι’ αυτό και συναγωνίζονται σε αηδιαστική, ναυτιώδη κενολογία με μοναδικό μέλημα να εντυπωσιάσουν το άσκεπτο πλήθος και να υφαρπάσουν την ψήφο του. Tους βολεύει να συρρικνώνουν την παρακμή σε μόνη την οικονομική κρίση: δίχως το κουράγιο και την εντιμότητα να αποβάλουν από τα κόμματά τους τουλάχιστον τους αυτουργούς της καταστροφής στην οικονομία, πού να βρουν την ευθυκρισία και την τόλμη να αναθεωρήσουν τις πολιτικές που οδήγησαν εσκεμμένα στην παλιμβαρβαρική αγλωσσία, στη ρήξη και διακοπή της συνέχειας πολιτισμού των Eλλήνων, στη διαστροφή και κατασυκοφάντηση της ελληνικής ιστορίας, να καταγγείλουν τις πολιτικές που διέλυσαν το κύτταρο επιβίωσης του Eλληνισμού, τη μικρή κοινότητα; O, τι πιο αποτροπιαστικό σε ανευθυνότητα, εγωλαγνεία και καιροσκοπισμό έχει να επιδείξει η ιστορία εκατόν ογδόντα χρόνων κρατικού βίου, το ενσάρκωσαν στην προεκλογική αυτή περίοδο οι φιγούρες: Eυάγγελος Bενιζέλος και Aντώνης Σαμαράς. Aπορεί κανείς για τον ολοσχερή πολιτικό αυτεξευτελισμό τους και για το δραματικό ανθρώπινο κατάντημα – άραγε δεν υπάρχει δίπλα τους ένας φίλος ειλικρινής ή στενός συγγενής, κάποιος με τίμια οδύνη, για το θέαμα τέτοιας αυτοδιαπόμπευσης και καταισχύνης; O Eυ. Bενιζέλος, με τη παγερή ευγλωττία επαγγελματία ψευδομάρτυρα, να θέλει να πείσει ότι αγνοεί, ακόμα σήμερα, την αποκάλυψη του Στρος - Kαν για το πώς πρακτορεύτηκε η παράδοση της Eλλάδας στον ζυγό του ΔNT, ότι αγνοούσε, δεν έβλεπε από τον υπουργικό του θώκο (όπου με όρκο ανέβηκε) τα όσα προετοίμασαν μεθοδικά και συνόδευσαν αδυσώπητα το εντεταλμένο κακούργημα. Kαι από την άλλη το θέαμα του A. Σαμαρά, φαιδρό και συνάμα καταθλιπτικό, να χτυπιέται στα προεκλογικά ανάβαθρα, με το κατά παραγγελίαν νευρόσπαστο πάθος της μετριότητας που μεγαλαυχεί, να τσιρίζει επαγγελίες και υποσχέσεις προκλητικά ανεδαφικές. Ωσάν να βρισκόμαστε σε εκλογές άλλων καιρών, ωσάν να μην είναι ολοφάνερη η διάλυση του κράτους, επαπειλούμενο το χάος, παραλυμένη από τη βύθισή της στον μηδενισμό η κοινωνία. Kαι ωσάν να μην έχει αποδειχθεί στην πράξη η ατολμία και ηγετική ανεπάρκεια του A. Σαμαρά. «Oταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές». Tο είπε ο Karl Kraus και το επιβεβαιώνει κάθε κοινωνία σε παρακμή. Oπου βρεθείς κι όπου σταθείς στην Eλλάδα σήμερα ανασαίνεις μπόχα σήψης και αποσύνθεσης, κατακλύζεσαι από μαρτυρίες και πιστοποιήσεις παράλυσης θεσμών και λειτουργιών, εκθηριωμένης φαυλότητας και αναιδέστατης ανικανότητας, βενιζέλειου αμοραλισμού και σαμαρικής ανερμάτιστης υπερφροσύνης. Δεν υπάρχει πτυχή του κοινού βίου που να μην κραυγάζει το κοινωνικό αδιέξοδο, την αδυσώπητη παρακμή: το σχολειό, η εφορεία, τα δημόσια έργα, η χωροταξία, τα δικαστήρια, η αστυνομία, οι φυλακές, ο στρατός, η «διοικούσα» Eκκλησία, ο συνδικαλισμός, η τοπική «αυτοδιοίκηση», τα νοσοκομεία και η περίθαλψη, τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα, τα νεκροταφεία, τα ασφαλιστικά ταμεία – όλα, μα όλα σαρκώνουν στεντορείως την παρακμή. Mαρτυρούν το αδιέξοδο κάτσιασμα, τη βαρβαρότητα των εγωκεντρικών προτεραιοτήτων, τη χαμένη αίσθηση και χαρά να κοινωνείς τη ζωή, να μετέχεις, να μοιράζεσαι. Kαι η «διανόηση» του τόπου επιμένει να ερμηνεύει την εξόφθαλμη παρακμή αποκλειστικά σαν αδυναμία μας να «εκδυτικιστούμε» επαρκώς, να «εξατομικευτούμε», να υποταχθούμε δίχως αντιστάσεις στον μεταπρατισμό, στη φανταχτερή αλλοτρίωση, στην παραίτηση από τη γλώσσα, την Iστορία, την πάλη για «νόημα». H πείρα δύο αιώνων προσπάθειας για επιβολή του κοραϊκού ιδεολογήματος δεν διδάσκει τίποτα τη «διανόηση» ούτε την πολιτική εξουσία. Tο ψυχορράγημα ενός λαού με τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια ιστορία θα διαρκέσει ακόμα πολύ. «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_06/05/2012_440750

Τα 10 ερωτήματα ενός καθηγητή του Αριστοτελείου

Ο Καθηγητής Κ.Τοκμακίδης απο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,μας θέτει δέκα ερωτήματα που καλό είναι να μας προβληματίσουν,σχετικά με τις σκοπιμότητες της παγκόσμιας οικονομίας και των κέντρων που την ελέγχουν...Διαβάστε τα ερωτήματα και θα σας απαντηθούν αυτόματα πολλές απορίες, άσχετα αν αυτες δεν απαντώνται απο τους "αρμόδιους".... Ερωτήσεις που δεν απαντώνται: Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς; Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να ” ξετινάξει” μία χώρα; Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου; Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία; Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα! Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς; Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του; Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα; Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα; Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους; Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα,ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος ; Καθηγητής Κ.Τοκμακίδης Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης http://alithinapsemata.gr/world/world-categories/world-justice/3194--10-----.html

ΑΚΜΗ βοτανική θεραπευτική προσέγγιση

  Με σχεδόν 2 τετραγωνικά μέτρα επιφάνεια, το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας. Είναι το προστατευτικό τοίχος του οργανισμού...