Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ ...Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ...


Η οικία του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Άκη Τσοχατζόπουλου επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου μεταγράφηκε από οff shore εταιρεία στη σύζυγο του Βίκυ Σταμάτη, μόλις τρεις μέρες πριν τη ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της "Καθημερινής της Κυριακής".
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της "Κ", μόλις τρεις μέρες πριν ψηφισθεί το νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων πενταπλασιάζει τη φορολογία ακινήτων που ανήκουν σε εξωχώριες εταιρείες- το σπίτι του πρώην υπουργού μεταγράφηκε στη γυναίκα του για πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.

Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, η διατηρητέα τριώροφη πολυκατοικία, βρίσκεται σε έναν από τους πιο ακριβούς πεζόδρομους της Ευρώπης.

Το 2007 ο κ. Τζοχατζόπουλος υποστήριξε ότι νοίκιαζε το σπίτι. ο κ. Τσοχατζόπουλος υποστήριζε ότι την κατοικία αυτή την ενοικίαζε. Αν αυτό ίσχυε, τότε θα έπρεπε να τη νοικιάζει από την offshore εταιρεία Nobilis International LLC, που εδρεύει στην πόλη Cheyenne της πολιτείας Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ, η οποία διέθετε τους τίτλους από τον Ιανουάριο του 2001 μέχρι τη μεταβίβαση στη σύζυγό του, επισημαίνει η "Κ". Μάλιστα, τα αμερικανικά αρχεία δείχνουν ότι, παρόλο που η offshore Nobilis είχε αγοράσει την τωρινή κατοικία του πρώην υπουργού προς 136 εκατομμύρια δραχμές, πλήρωνε κατά μέσον όρο φόρους ύψους μόνο 64 δολαρίων τον χρόνο!

Η μεγάλη έκπληξη -συνεχίζει η "Κ"- βρίσκεται στον αμέσως προηγούμενο ιδιοκτήτη, που όχι μόνον είχε αγοράσει την τωρινή κατοικία του κ. Τσοχατζόπουλου στη διπλάσια τιμή μόλις δύο χρόνια πριν -ήτοι 300 εκατομμύρια δραχμές το 1999-, αλλά βρέθηκε και υπόλογος στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου!

Ο ιδιοκτήτης δεν ήταν άλλος από την εταιρεία TORCASO Investments Ltd, που βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα επειδή πούλησε το 2007 δύο ακίνητα στη Μονή Βατοπεδίου. Στην έρευνα που ακολούθησε, η TORCASO εμφανίστηκε ξαφνικά -κατά δήλωση του ιδίου- να ανήκει από το 2006 στον Βορειοελλαδίτη επιχειρηματία κ. Σαχπατζίδη.

Οποιο και αν είναι το πραγματικό φυσικό πρόσωπο πίσω από τις εταιρείες TORCASO και Nobilis, στα τέλη του περασμένου μήνα, η επιθυμία της συζύγου του κ. Τσοχατζόπουλου να αγοράσει το σπίτι αυτό φαίνεται πως ήταν μεγάλη.

Για χάρη του, παρόλο που είχε ήδη πληρώσει μετρητά 450 χιλιάδες ευρώ στην offshore Nobilis και επρόκειτο να πάρει δάνειο για μόνο 650 χιλιάδες ευρώ, η συγγραφέας κ. Βίκυ Σταμάτη παίρνει την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου, που αφορά τη φορολόγηση offshore εταιρειών, δύο δάνεια συνολικού ύψους ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων ευρώ.

Ετσι καταφέρνει να αποκτήσει -από μία offshore- ένα «παλάτι», που όπως λένε στην "Κ" ειδικοί στον χώρο των ακινήτων, ενδέχεται να έχει εμπορική αξία πολλές, πολλές φορές πολλαπλάσια.

ΟΣΟ ΖΕΙΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ


Την τελευταία βδομάδα έμαθα πολλά πράγματα για τον κόσμο μας. Αυτό είναι ένα ενθύμιο για να μην τα ξεχάσω.



1. Την Κυριακή που μας πέρασε, ο υφυπουργός οικονομικών αποκάλυψε πως αυτή η κυβέρνηση είχε αποφασίσει την προσφυγή στο ΔΝΤ από την πρώτη μέρα της εκλογής της. Κι έτσι όλη η αφήγηση των τελευταίων έξι μηνών απέκτησε μία συνοχή. Τα “λάθη”, οι “παραλήψεις”, οι “ατυχείς διατυπώσεις”, οι “διευκολύνσεις”, οι “κερδοσκοπικές επιθέσεις”, η παντελής έλλειψη έργου, τα πάντα μπήκαν σε μία λογική. Επιτέλους η πραγματικότητα έπαψε να είναι παράλογη. Κι έγινε καταθλιπτική.
Στις 4 Οκτώβρη 2009, το κράτος είχε τα χάλια του. Αλλά έπρεπε να χρεοκοπήσει για να προσφύγει στο ΔΝΤ. Αυτή ήταν η κύρια δουλειά της κυβέρνησης μέχρι σήμερα.

Ο κ.Σαχινίδης έχει την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης στο site του. Πάρτε και το σχόλιο του Δελαστίκ στο Έθνος, όπως επίσης και το αποσπασματάκι από τον Λαζόπουλο.



2. “Η μείωση μισθών δεν μπορεί να σταθεί λεπτό στο ΣτΕ, είναι αντισυνταγματική” , μου είχε πει αλαφιασμένα μία δικαστικός στο λεωφορείο, 10 μέρες πριν ο πρωθυπουργός μειώσει τους μισθούς τον Φλεβάρη. Στην αρχή δεν την πίστεψα, αλλά ρώτησα κι άλλους. Είχε δίκιο, σχεδόν κανείς δεν αμφισβητούσε τη θέση της. Αλλά όπως μας έμαθε ο κ.Σανιδάς, η νομιμότητα είναι μια έννοια γραφειοκρατικά σχετική.
45.000 ευρώ κατά μέσο όρο θα λάβει ο κάθε ένας από τους 5.800 δικαστικούς της χώρας αναδρομικά μέσα σε 3 μηνιαίες δόσεις. Τα αναδρομικά αφορούν κάτι περίεργα πράγματα που όσο κι αν διάβασα δεν μπόρεσα να καταλάβω. Αλλά έχει σημασία?



3. Ανακοινώθηκε το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου για το 2010. Η μπίλια έκατσε στο -2,3% . Κι αυτό, χωρίς να προσμετρηθούν οι επιπτώσεις από τα μέτρα υπέρ ΔΝΤ, τα οποία θα φανούν στο δεύτερο και κυρίως στο τρίτο τρίμηνο. Να θυμίσουμε πως σύμφωνα με το πρόγραμμα σταθερότητας και την Κάρα του Αγίου Σουλπικίου, το ΑΕΠ της Ελλάδας για το 2010 υπολογίζεται μόλις στο -4% . Πράγμα που σημαίνει πως στα επόμενα 3 τρίμηνα το προϊόν της χώρας θα πρέπει να συρρικνωθεί μόλις κατά 1,7%, για να έρθουν σωστά τα νούμερα.
Εγώ που είμαι κακός άνθρωπος, κοίταξα τη μαγική μου σφαίρα -την ίδια που είχε προβλέψει την προσφυγή στο ΔΝΤ- και είδα πως το ΑΕΠ φέτος θα πέσει πάνω από 8% αν και μια μουτζούρα στο κρύσταλο δεν μου επέτρεψε να δω εάν ο αριθμός θα είναι διψήφιος. Και πως στην τριετία το κρατικό χρέος θα ξεπεράσει το 170% του (πεσμένου) ΑΕΠ. Για την ανεργία δεν έχω άποψη, διότι η σφαίρα είναι μικρή και το γράφημα πάει πολύ ψηλά. Βέβαια υπουργός οικονομικών με διδακτορικά δεν είμαι, οπότε εάν πέσω μέσα, πείτε το κληρονομικό χάρισμα.



4. Την Τετάρτη 12 Μάη, άκουσα στην εκπομπή των Κυρίτση-Τσέκερη στο Κόκκινο 105,5 την πολύ ενδιαφέρουσα άποψη του καθηγητή συνταγματικού δικαίου στο ΑΠΘ, Κώστα Χρυσόγονου. Ο άνθρωπος περιέγραφε πως όλες οι μίζες, οι δωροδοκίες και λοιπές κομπίνες που διαπράχθηκαν από βουλευτές και υπουργούς έχουν παραγραφεί πέρα από πάσα αμφιβολία. Το ποινικό σκέλος. Διότι το φορολογικό σκέλος δεν παραγράφεται και δεν εμπίπτει, ούτε στην ευθύνη υπουργών. Είναι ένα πράγμα ότι ο τάδε υπουργός πήρε τα χρήματα (που έχει παραγραφεί), είναι ένα άλλο πράγμα ότι δεν τα δήλωσε στην εφορία. Και η φοροδιαφυγή για ποσά άνω των 150.000 ευρώ μπορεί να θεωρηθεί κακουργηματική.

Έτσι ο κ.Χρυσόγονος, πρότεινε την δημιουργία μίας ανεξάρτητης αρχής με τους κατάλληλους ορκωτούς λογιστές, που θα έψαχνε τα πόθεν έσχες της τελευταίας 10ετίας. Επιπλέον είπε -για να δείξει πως δεν υπάρχουν νομικά αδιέξοδα- πως αν υπήρχε στην Ελλάδα κράτος δικαίου, η εισαγγελία πρωτοδικών αυτόκλητα θα είχε παραγγείλει έρευνα για τους ταμίες των κομμάτων, από τη στιγμή που υπάρχει καταδικαστική απόφαση στη γερμανία για τον Χριστοφοράκο. Η έρευνα θα αφορούσε την υποψία πως ο ταμίας, ο αρχηγός του κόμματος και ο Χριστοφοράκος αποτελούσαν συμμορία σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Η ιδιότητα του αρχηγού κόμματος, συνέχισε, είναι άσχετη με την ιδιότητα του πρωθυπουργού και άρα δεν καλύπτεται ούτε αυτή από την ευθύνη υπουργών.

Με λίγα λόγια ο κ.Χρυσόγονος είπε πως υπάρχει ακόμα τρόπος να τιμωρηθούν οι υπουργοί των κυβερνήσεων των τελευταίων 10 χρόνων, φτάνει να υπάρχει πολιτική βούληση. Κάτι που ούτε εγώ ήξερα και είμαι σίγουρος πως λίγοι γνωρίζουν (τι περιέργο).

Μάλλον άδικα αναρωτιέμαι γιατί ο συνασπισμός (διότι σύριζα πλέον δεν υπάρχει) δεν παίρνει αυτό το οποτουνιστικό αλλά αυτονόητο αίτημα να το κάνει σημαία του. Κι ύστερα θα κατηγορούμε τα ΜΜΕ που το ΛΑΟΣ ανεβάζει τα ποσοστά του. Αλλά ξέχασα, ο συνασπισμός εξαντλεί την επαναστατικότητά του σε ομφαλοσκοπικά συνέδρια και με το να μην πηγαίνει στις μαζώξεις του προέδρου της δημοκρατίας. Και επιβεβαιώνει πως αποτελεί μέρος του παλαιοκομματικού συστήματος.



5. Όπως μας εξήγησε πολύ καλά ο Michael Hudson, το πακέτο βοήθειας για την ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα καλυμμένο πρόγραμμα προκειμένου οι γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες να ξεφορτώσουν 110δις σε ελληνικά ομόλογα από τους ισολογισμούς τους, στους ισολογισμούς των κρατών. Από τη στιγμή -όπως δείξαμε πιο πάνω- που θα υπάρξει βαθιά ύφεση στην οικονομία και καμία αναπτυξιακή προοπτική, η θέση στην οποία θα βρεθεί η χώρα όταν τελειώσει το πρόγραμμα σταθερότητας θα είναι πολύ χειρότερη από αυτή που μπήκαμε. Το ΑΕΠ θα έχει πέσει δραματικά, άρα ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ θα έχει ανέβει πολύ παραπάνω από την πρόβλεψη (βάλτε ένα 170% για να είστε μέσα), η ανεργία θα βρίσκεται σε ισπανικά επίπεδα και το κράτος θα έχει ξεπουλήσει όποιο φιλέτο περιουσίας του μένει ακόμα. Στο ενδιάμεσο όμως -και καθώς θα λήγουν τα ομόλογα- οι κάτοχοί τους θα πληρώνονται μέχρι σεντ τα προβλεπόμενα και ο λογαριασμός θα πηγαίνει σε όλες τις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα (και το χρέος θα παραμένει στις πλάτες του ελληνικού κράτους). Έτσι το κόλπο είναι πως μέσα στην τριετία, 110 δις από τα 350δις των ελληνικών ομολόγων θα είναι στα χέρια των κρατών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, την ίδια στιγμή που οι τράπεζες θα φαίνονται καθαρές και χωρίς ρίσκο.
Τότε, θα αρχίσουν οι τραπεζίτες να φωνάζουν πως δεν πάει άλλο με το ελληνικό χρέος και πως τα νούμερα δεν βγαίνουν, και η χώρα θα κηρύξει στάση πληρωμών. Το φέσι όμως δεν θα είναι τόσο στις πλάτες των τραπεζών πια, αλλά στις πλάτες των κρατών. Έτσι θα αρχίσουν να κατηγορούν τα σπάταλα κράτη που γεμίζουν χρέος, τους τεμπέληδες έλληνες που δεν δουλεύουν και τέλοσπάντων τους πάντες πλην των κυρίων υπευθύνων για όλη την κρίση από το 2007, δηλαδή των ίδιων.



6. Και η μόνη σχετικά θετική είδηση. Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα των τσουτσεκιών του Μέρντοκ (Financial Times), οι ευρωπαίοι είναι επιτέλους αποφασισμένοι να περιορίσουν τον καζίνο-καπιταλισμό που ζούμε κυρίως από το 2000 και μετά. Πράγμα που επιβεβαιώνει την υποψία μου, πως η ηπειρωτική ευρώπη έβλεπε πάντα πολύ καχύποπτα το εξωτικό χρηματο-οικονομικό παιχνίδι που έσερναν οι αγγλοσάξωνες. Και το ακόμα πιο θετικό είναι πως είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν στις ρυθμίσεις χωρίς τους Βρετανούς που πάντα αντιστέκονται σε τέτοιες κινήσεις. Το κακό είναι πως δεν ξέρουμε ακόμα πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα μέτρα, αλλά κρίνοντας από το ύφος της είδησης, δείχνουν πως μάλλον θα πονάνε.
ΠΗΓΗ:Techie Chan

ΝΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ !!, αλλά όσο πρέπει....


Έχουμε ένα μεγάλο, ολάνοιχτο πιθάρι, γεμάτο με λαχταριστό, μυρωδάτο μέλι ! Το έχουμε συλλέξει απ’ τους κόπους αυτού του φτωχού λαού, και συμφωνούμε όλοι, πως αυτό είναι το πολυτιμότερο που έχουμε, ο πλούτος μας, η κόρη του οφθαλμού μας!....

Το έχουμε στην μέση ενός μεγάλου δωματίου. Στην μέση. Ολάνοιχτο.

Γύρω-γύρω, 300 παλικάρια ! Τα καλύτερα παιδιά. Ένας κι ένας !

Όσοι είναι πιο μακριά, όσοι δεν έρχονται σε απόσταση βολής με το πιθάρι, δεν απλώνουν καν το χέρι τους. Ξέρουν, είναι μακριά, και να το άπλωναν, δεν θα κατάφερναν τίποτε.
Αυτοί είναι οι τίμιοι.

Οι δικομματικοί, όμως, βρίσκονται κοντά. Κι άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι λιμπίζονται το μέλι. Κάθε τέσσερα χρόνια, άντε κάθε οχτώ, οι μισοί από δαύτους, βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ! Και οι πιο ευνοημένοι της πρώτης γραμμής, υπουργοί να πούμε, υφυπουργοί κλπ, το αγγίζουν κυριολεκτικά ! Μυρίζουν το άρωμά του ! Είναι εκεί μπροστά τους, ανυπεράσπιστο !

Ερώτημα: Πώς θα σώσουμε το μέλι μας, έτσι που κανείς να μην βάλει το δάχτυλο μέσα;;;…

Λανθασμένες απαντήσεις:
Κρεμάμε στην πλατεία Συντάγματος, δυο-τρεις που θα πιάσουμε με μελωμένο δάχτυλο. (Όταν ξεχαστεί, οι υπόλοιποι θα ξανακλέψουν)…

Ψηφίζουμε έναν δρακόντειο νόμο, με εξοντωτικές ποινές, ώστε να τους φοβίσουμε. (Δεν έχει πιάσει, το βράδυ που δεν τους βλέπει κανείς, θα κλέψουν)…

Διώχνουμε απ’ τα κόμματα, όσους αποδεδειγμένα έκλεψαν, κάνουμε δηλαδή την ‘αυτοκάθαρσή’ μας. (Μπούρδες)..

Φτιάχνουμε μια εξεταστική επιτροπή, που μετρά το πιθάρι, πόσο μέλι έλειψε, και αναζητά ποιοι το πήραν και πότε το έφαγαν ! (Όσο η επιτροπή συνεδριάζει, οι υπόλοιποι συνεχίζουν να κλέβουν)..

Ψηφίζουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας, οπότε το ένα κόμμα ελέγχει το άλλο, και επομένως διορθώνεται η κατάσταση. (Το μέλι, θα ελαττώσει τις ιδεολογικές τους διαφορές, και θα συνεργαστούν στο κλέψιμο)..

Τους δίνουμε τόσο μεγάλους μισθούς, ώστε να μην έχουν ανάγκη να κλέψουν. (Ποτέ ο αχόρταγος δεν θα χορτάσει)..

Η μοναδική σωστή απάντηση:

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΑΠ’ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ.


Ποιο είναι όμως το ‘δωμάτιο’. Μίλησα για ευκολία για τους τριακόσιους (που είναι η κεντρική πολιτική σκηνή), αλλά είναι προφανές πως ‘δωμάτια’ τέτοια υπάρχουν και στην Τοπική αυτοδιοίκηση, όλων των βαθμίδων, αλλά και αλλού, σε Υπηρεσίες κρίσιμες του δημοσίου, σε Δ.Ο.Υ., σε Τελωνεία, σε Πολεοδομίες, όπου, τέλος πάντων, γίνονται δαπάνες του Κράτους, όπου το Κράτος αγοράζει αγαθά, υπηρεσίες, έργα, αλλά προσοχή, ακόμη κι εκεί που παρέχει υπηρεσίες δωρεάν στον πολίτη, ευκολότερα ή δυσκολότερα (το περίφημο γρηγορόσημο)..

Κατ’ αρχήν, είναι ολοφάνερο πως η αιρετότητα ή μη του φυσικού προσώπου, που έρχεται να διαχειριστεί το μέλι, ΚΑΜΙΑ ασφάλεια δεν παρέχει. Το πόσα θα φάει, φαίνεται να εξαρτάται μόνο απ’ το κατάλληλο ΠΟΣΤΟ, καθώς και το ΠΟΣΟ ΨΗΛΑ βρίσκεται στην ιεραρχία. Για να μην πω, πως όταν οι κλέφτες είναι σε αιρετές θέσεις, είτε πολιτικές, είτε αυτοδιοικητικές, κλέβουν περισσότερα, αφού και ασυλία έχουν, αλλά και περιορισμένο χρονικό ορίζοντα (αρπαχτές κάνουν οι εκλεγμένοι μας)..

Πώς λοιπόν απομακρύνουμε το πιθάρι απ’ τους κλέφτες;;..

Η εμπειρία με το ΑΣΕΠ, και τον νόμο Πεπονή (μια ανεξάρτητη υπηρεσία, που ελέγχει με νομικό τρόπο την τήρησή συγκεκριμένων διαδικασιών εκ μέρους των ενδιαφερομένων, και η υποχρεωτική υπαγωγή όλων των προσλήψεων στη διαδικασία αυτή, δηλαδή) είχε αναμφίβολα θετικά αποτελέσματα. Θα έλεγα, λοιπόν, πως ένα πρώτο βήμα θα ήταν η δημιουργία ενός ‘ΑΣΕΠ’ για όλα τα δημόσια έργα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ. Φαντάζομαι πως θα έπρεπε να ελέγχει έργα, προμήθειες πάσης φύσης από οπλικά συστήματα μέχρι μελανοταινίες, αγορά υπηρεσιών, κλπ. Δεν θα έλυνε όλα τα προβλήματα, αλλά θα εμπόδιζε την κάτω απ’ το τραπέζι συναλλαγή με τον δόλιο επιχειρηματία, εργολάβο, ημέτερο κλπ.

Δεύτερο, άμεση κατάργηση όλων των νομίμων προμηθειών αιρετών προσώπων, από συμβάσεις έργων. Πάει να πει, υπουργών, υφυπουργών, δημάρχων, περιφερειαρχών, ΟΛΩΝ !!!...

Αυτά τα δύο, είναι βασικά. Χωρίς αυτά δεν κάνεις καν την αρχή.

Μένουν πολλά ακόμη, δυστυχώς. Διότι η συναλλαγή έχει πολλά πρόσωπα. Στη χώρα αυτή έχουν αγοραστεί κυριολεκτικά, ακόμη και ‘νομοσχέδια’ ! Πώς θα συλλάβεις ας πούμε μια ‘άδεια’. Έναν αποχαρακτηρισμό δάσους. Μια αγορασμένη έρευνα σκοπιμότητας; Δεν θα τα πιάσεις όλα, είναι βέβαιο.

Έστω κι έτσι, όμως, θα έλεγα πως κατ’ αρχήν πρέπει όλα τα αιρετά πρόσωπα να μην έχουν δικαίωμα οικονομικής διαχείρισης. Όσο βρίσκονται ΜΕΣΑ στο δωμάτιο, είναι επικίνδυνοι. Στο κάτω-κάτω ίσως να γλιτώσει η πολιτική κι απ’ τα παράσιτα. Εάν πάψει να είναι επικερδές το άθλημα, πολλοί θα την κάνουν γι’ αλλού !

Καλύτερα να ασχολούνται μ’ αυτό μόνιμοι δημόσιοι λειτουργοί, ΟΧΙ όμως Γενικοί Γραμματείς και τέτοιοι, που αλλάζουν μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Πρώτον, δεν είναι τόσο εύκολα ..προσβάσιμοι απ' το λαμόγιο, τον κουμπάρο κλπ. Δεύτερον, όταν τους έχεις μόνιμους, μπορείς καλύτερα να ελέγξεις το πόθεν έσχες, τα τεκμήριά τους, τις καταθέσεις τους, κλπ.
Εννοείται, πως για να βρεθεί κάποιος σε τέτοια θέση θα πρέπει να έχει αποδεχθεί την άρση του τραπεζικού του απορρήτου, θα πρέπει να έχει αποδεχθεί να υφίσταται ιδιαίτερους ελέγχους από εσωτερικές υπηρεσίες σε τακτά διαστήματα, ακόμη-ακόμη ίσως θα έπρεπε να αποδέχεται και κάποιους περιορισμούς στους τρόπους των συναλλαγών του, της ζωής του κλπ. Να αμείβεται για όλο αυτό, αλλά πώς να το κάνουμε. Το χαρέμι, ευνούχοι το φύλαγαν !...

Όλο το τελευταίο διάστημα, γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί ο πολιτικός κόσμος μετανοημένος, αποφασισμένος να ‘ματώσει’, να αυτοκαθαρθεί. Γίνονται εξεταστικές. Βγαίνουν ονόματα προς τα έξω…

Θα γίνουν και προανακριτικές. Θα καταδικασθούν –όχι ποινικά ασφαλώς- και οι ήδη προβεβλημένοι. Θα πάνε φυλακή και κάποιοι υφιστάμενοι, τύπου Σταματίνας, που δεν τους προστατεύει το βουλευτικό άσυλο.

Ταυτόχρονα, όμως, ο κ. Γείτονας, που υπάρχουν εύλογες υποψίες πως ήλθε σε επαφή τουλάχιστον με μαύρα κονδύλια της Ζήμενς, θα ζει και θα βασιλεύει. Ταυτόχρονα με τον νόμο για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων, είναι πιθανό, ο ίδιος ο κ. Μαντέλης να ξεπλύνει τα κλεμμένα, που ο ίδιος ομολόγησε πως έχει στην Ελβετία ! Ταυτόχρονα, όλος αυτός ο θόρυβος, δημιουργείται την ίδια ώρα, που στο ‘πίσω’ μέτωπο, καταργούνται εργατικά δικαιώματα δεκαετιών..

Δεν μπορείτε να με πείσετε εύκολα κύριοι.

Εάν θέλετε να με πείσετε, πως πράγματι ‘αλλαζετε’ (και δεν βουλιάζετε), ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΑΠ’ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ.
ΠΗΓΗ: http://thanosx.blogspot.com

Λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι!


Τα χρήματα που «φαγώθηκαν», δικά μας και των ξένων, τα έφαγαν οι ανέντιμοι Έλληνες και το σύστημά τους από τους τίμιους Έλληνες. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και για αυτόν το λόγο συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι και δικαιούνται να είναι πολύ θυμωμένοι, μα πάρα πολύ θυμωμένοι.

Ποιος είναι άραγε αυτός ο υπερήφανος λαός που δεν πρέπει να σκύβει το κεφάλι;
Ο λαός που οφείλει να στέκεται αγέρωχος και να απειλεί ενίοτε όλους εκείνους τους ενοχλητικούς τύπους που τόσα χρόνια τον δανείζουν. Εννοούμε τους γνωστούς κουτόφραγκους για τους οποίους ελπίζαμε ότι θα έμεναν μόνο κουτοί, αφού τα φράγκα θα τους τα παίρναμε εμείς τα σαΐνια.
Ας πούμε όμως ότι έτσι είναι το πράγμα, ότι κι εμείς έχουμε τα δίκια μας κι αναλόγως θα πράξουμε. Εδώ ακριβώς αναδύεται και το μεγάλο πρόβλημα. Για να μη σκύψουμε το κεφάλι πρέπει πρώτα να βρούμε τη χαμένη περηφάνια μας, που πιθανόν να μην μπορεί να θυμηθεί που την έχει θάψει ή καταχωνιάσει ο καθένας μας.
Πάνε πολλά χρόνια από το Ρούπελ και πολύ περισσότερα από το Μεσολόγγι, ώστε να θυμόμαστε ότι για να έχεις το κεφάλι ψηλά απαιτούνται μεγάλες θυσίες, στερήσεις και ακλόνητη πίστη σε αρχές και αξίες.
Οι απώλειες όμως των αξιών οι οποίες κρατάνε ψηλά τα κεφάλια συνεχίστηκαν. Πεδία σφαγής της περηφάνιας και της αξιοκρατίας έγιναν οι προθάλαμοι των πολιτικών γραφείων. Φιλούσαμε τις γνωστές «υγρές ποδιές» αχρείων ανθρωπάριων για μια θεσούλα στο δημόσιο. Για να πληρωνόμαστε με χρήματα που δανείζονταν οι «ευεργέτες» μας στο όνομά μας και θα έστελναν το λογαριασμό σε κάποιο ανεπιθύμητο μέλλον εντόκως με αποδέκτες τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Τώρα εκείνο το μέλλον είναι εδώ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ που είναι πάντα εδώ.
Χωματερές της ελπίδας και της αξιοπρέπειας οι ΟΤΑ, οι σχετικοί φορείς και οι υπηρεσίες. Όλοι μαζί τρέχαμε τη νύχτα. Κινούμενες σκιές να τοποθετήσουμε ένα ακόμη παράνομο λιθαράκι στο νεόδμητο (πιθανά αυθαίρετο) ή στο πατρικό. Στα σκοτεινά έπρεπε να ρίξουμε τα σκουπίδια στις χαράδρες και στα ποτάμια. Συνεπικουρούμενοι από «στραβά μάτια», με το αζημίωτο φυσικά, απαλλοτριώναμε τα δέντρα από το δασικό οικόπεδο, «τρώγαμε» λίγη παραλία, μπαζώναμε τα ρέματα, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βολευτούμε όπως-όπως μίζερα, ζοφερά, μοναχικά, αντικοινωνικά, άδικα. Επιδοθήκαμε καθημερινά σε αναρίθμητες μικροαπρέπειες και μικροαπατεωνιές στην οδήγηση, στη δουλειά, στις σχέσεις μας, στις συναλλαγές μας.

Τα πιο χαμηλωμένα κεφάλια ήταν αυτά που κοίταζαν ψηλά στις εξέδρες και φώναζαν κατά χιλιάδες, ακρίτως και αδιακρίτως, είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός ή να τος, να τος ο πρωθυπουργός. Ουλαμοί έντιμων ανόητων, στρατιές μικροεπαιτών, μικρομάγαζα λαθροβιούντων και σχεδιαστές μεγάλων κόλπων της πεντάρας. Το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» μεταλλάχθηκε σε «κράτος, κόμμα, προσωπικό βόλεμα», δηλαδή από την οπισθοδρόμηση προχωρήσαμε στην απόλυτη κατρακύλα, στον ατομικό και συλλογικό εξευτελισμό. Κάπου εδώ μας προέκυψε μοιραία και το καταστρεπτικό σύνδρομο της αυτοδικίας.

Ο καθένας άρχισε να υπολειτουργεί επαγγελματικά και κοινωνικά, αφού μόνος του πλέον έκρινε ποιο πρέπει να είναι το αντίτιμο που θα λάβει ώστε να κάνει καλά τη δουλειά που έχει αναλάβει και πάλι ο ίδιος έκρινε κατά το δοκούν ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του, τα όρια της ελευθερίας του και το περιεχόμενο της δημοκρατίας του. Αυτό λοιπόν που λέγεται και νοείται ως θεσμική, αντιπροσωπευτική αστική δημοκρατία δυτικού τύπου καταργήθηκε στην πράξη. «Ένα συνονθύλευμα παλαιοκομματικής δεξιάς, νοσταλγικού μπολσεβικισμού, ολίγης Κούβας, μέσα σε μεταμεσονύχτια αμερικανικά όνειρα ανατολίτικης ραθυμίας, ποδοσφαιρικού ταλιμπανισμού και σχιζοφρενικών αναρχοφασιστικών συμπεριφορών, αποτελεί και αποτυπώνει τη νεοελληνική συντηρητική νεοπλουτιστική χρεοκοπημένη ευδαιμονία. Ο δρόμος προς τη χρεοκοπία ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και γεμάτος απολαύσεις, το τέλος ήταν φρικτό και αποτρόπαιο, αλλά μας το έκρυβαν επιμελώς τα αγαπημένα τέρατα-προστάτες μας, το πολιτικό κόστος και ο λαϊκισμός. Τώρα όμως φθάσαμε, έπεσαν οι τίτλοι του τέλους. THE GAME IS OVER. Άριστος γνώστης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, ο πρώην πρωθυπουργός πήδηξε πρώτος από το τρένο, «είδε το κακό και την έκανε». Εμείς τι κάνουμε;
Όταν δεν έχεις να πληρώσεις το λογαριασμό τι κάνεις; Πλένεις τα πιάτα. Εμείς επιλέξαμε κάτι πρωτοποριακό. Θα συνεχίζαμε να παραγγέλνουμε επ’ άπειρον ώστε να μην κλείσει ποτέ το μαγαζί, άρα δεν θα ερχόταν ποτέ ο λογαριασμός. Δυστυχώς όμως η κουζίνα έκλεισε, η κάβα εξαντλήθηκε, οι σερβιτόροι σχόλασαν, χαμήλωσαν τα φώτα, η μουσική σταμάτησε και τέλος κατέβηκαν τα ρολά και εμείς μείναμε μέσα παγιδευμένοι, φυλακισμένοι. Κάτι σαν τους αστούς του Μπουνιουέλ.
Θέλουμε να βγούμε με τους δικούς μας όρους αλλά θα βγούμε αν θέλουμε με τους όρους του ιδιοκτήτη, δυστυχώς και για μας και γι’ αυτόν.
Η παρέα μας αποτελείται από πολλούς. Υπάρχουν κάποιοι που δεν έφταιγαν καθόλου για ό,τι συνέβη, κάποιοι οι οποίοι είχαν ένα σχετικό μέρος των ευθυνών για την κατάντια μας και κάποιοι βαριά ένοχοι, οι οποίοι όχι μόνο γνώριζαν και δεν έλεγαν τίποτα αλλά έφαγαν και ήπιαν τα περισσότερα. Τώρα όμως είμαστε όλοι μαζί κλεισμένοι μέσα και ο καθένας αναλογίζεται με τον τρόπο του.
«Ρε, το παρακάναμε, το ξεφτιλίσαμε» λένε οι μεγάλοι ένοχοι, «πώς παρασυρθήκαμε έτσι» λένε οι μικροί ένοχοι, «εμείς το βλέπαμε πού πήγαινε η δουλειά, αλλά κανείς δεν μίλησε» λένε οι αφελείς και ολιγόνοες συνεργοί, «τι σκατά θέλαμε και κάναμε παρέα με όλους αυτούς» λένε οι πραγματικά αθώοι και φυσικά μόνον κατά τούτο είναι ένοχοι. Αυτά όμως είναι μεταξύ μας, δεν αφορούν το αφεντικό εκεί έξω με τα κλειδιά στο χέρι.
Μεταξύ μας αδικηθήκαμε, μεταξύ μας θα τα βρούμε χωρίς δικαιολογίες και αποδιοπομπαίους τράγους, χωρίς χίμαιρες και υστερίες. Είμαστε φυσικά οργισμένοι με όσους νομίζουμε ότι μας οδήγησαν έως εδώ και καλά κάνουμε. Οφείλουμε όμως να έχουμε την επίγνωση ότι αυτούς που ψηφίζαμε έβγαζαν οι κάλπες, γιατί φερόμαστε σαν άλλα να «ρίχνουμε» και άλλα να «βγαίνουν». Καλό είναι επίσης να γνωρίζουν και οι «φίλοι» μας Γερμανοί πολίτες ότι από αυτούς δεν έχουμε «φάει» ούτε ένα ευρώ. Το ότι με χρήματα που λάβαμε και είχαν και αυτοί συμμετοχή δεν κατασκευάσαμε δρόμους, λιμάνια, νοσοκομεία, την κοινωνία μας αδικήσαμε. Τα χρήματα ξαναγύρισαν σ’ αυτούς ως Καγιέν, Μερσεντές και υποβρύχια. Δηλαδή εντόκως με ΦΠΑ και με θέσεις εργασίας.
Τα χρήματα που «φαγώθηκαν», δικά μας και των ξένων, τα έφαγαν οι ανέντιμοι Έλληνες και το σύστημά τους από τους τίμιους Έλληνες. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και για αυτόν το λόγο συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι και δικαιούνται να είναι πολύ θυμωμένοι, μα πάρα πολύ θυμωμένοι.
του Νίκου Αρσένη
*Athens Voice, 13/5/10

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΟΙ 5 ΕΥΡΑΙΟΙ

ΟΙ 5 ΕΥΡΑΙΟΙ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ


ΜΩΥΣΗΣ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ





ΙΗΣΟΥΣ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ






KARL MARX
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ






SIGMUND FREUD
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ SEX



ΚΑΙ Ο...ALBERT EINSTEIN ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ

Μισέλ Αλιετά : Η μακρά κρίση της Ευρώπης/ο ορυκτος πλουτος της Ελλάδος‏


Στην Ελλάδα αγνοήσαμε τον ορυκτό πλούτο μας




Η Ελλάδα έχει πλούσιο ορυκτό πλούτο. Αν εξαιρέσουμε τα πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και της Νορβηγίας και τον άνθρακα, η Ελλάδα είναι η πλουσιότερη χώρα της Ε.Ε. σε ορυκτό πλούτο. Εχει νικέλιο, βωξίτη, χρώμιο, ουράνιο, λιγνίτη, αμίαντο, λευκόλιθο, χρυσό, ασήμι, πετρέλαιο (λίγο μέχρι τώρα), γεωθερμία, μάρμαρα και άλλα ορυκτά.

Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, όταν ήλθε στο Υπουργείο Βιομηχανίας και του έκανα την πρώτη εισήγηση για ορυκτό πλούτο, μου είπε: «Εχεις 3 εκατομμύρια δραχμές για έρευνες». Μετά από έναν μήνα έκανα μία ανακοίνωση για τον ορυκτό πλούτο. Μόλις διάβασε τη δήλωσή μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Τα 3 εκατομμύρια δραχμές γίνονται 100. Πρέπει να μάθουμε τι πλούτο έχουμε».

Ιδιώτες δημιούργησαν μεταλλευτικές επιχειρήσεις που με την οργάνωσή τους εξέπληξαν το 1977 τους εκπροσώπους του ΜΙΤ. Λόγω της πετρελαϊκής κρίσης το 1979-80, ενώ άλλες χώρες βοήθησαν τις εταιρίες που υπέστησαν ζημιά, στην Ελλάδα λόγω της διακηρύξεως το 1981 για κοινωνικοποιήσεις, με απεργίες και στάσεις εργασίας που υποκινούσαν συνδικαλιστές, αφαιρέθηκαν επιχειρήσεις από τους δημιουργούς. Ο επιχειρηματίας που είχε βωξίτες εφοδιάζει βωξίτες στο αλουμίνιο που δημιούργησε η ΠΕΣΙΝΕ και τώρα είναι σε ελληνικά χέρια.

Tο κατωτέρω μόνο παράδειγμα αποκαλύπτει τη σημασία του ορυκτού πλούτου στην αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.

Το 1978 η κυβέρνηση Καραμανλή ανέθεσε στον καθηγητή Λουκά Μούσουλο να κάνει μελέτη για τα μικτά θειούχα (Παγγαίου, Χαλκιδικής, Θράκης και Λακωνίας).

Ανετέθη μέσω της ΜΕΤΒΑ, εταιρίας της ΕΤΒΑ, σε δύο ξένους οίκους (αγγλικό και γερμανικό) η σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας.

Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο οίκων και η κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική επιτροπή, η οποία την αξιολόγησε ως θετική και επιβεβαιώθηκε με δοκιμή σε pilot plan.

Το 1981 η ΜΕΤΒΑ (εταιρία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για το έργο αυτό) έκανε επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κ.λπ.

Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της μονάδας αμιάντου, κατ'Α εντολή του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ανήγγειλα τη δημιουργία μονάδας στην περιοχή του Στρυμόνα. Ο Γεώργιος Ράλλης, λόγω της μεγάλης επενδύσεως, ανέβαλε την παραγγελία του εξοπλισμού για να αποφασίσει η νέα κυβέρνηση που θα κέρδιζε στις εκλογές.

Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης, ανήγγειλε ότι η μεταλλουργική μονάδα του Στρυμόνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983.

Στις 4 Μαρτίου 1983 ο διοικητής της ΕΤΒΑ κ. Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της μονάδας επεξεργασίας μικτών θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Mποδοσάκης 20%.

Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο διεθνής διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:

1. Μονάδα μολύβδου ετήσιας δυναμικότητας 40.000 τόνων

2. Μονάδα ψευδαργύρου ετήσιας δυναμικότητας 40.000 τόνων

3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετήσιας δυναμικότητας 160.000 τόνων

4. Μονάδα θειικού οξέος ετήσιας δυναμικότητας 360.000 τόνων

5. Μονάδα φωσφορικού οξέος ετήσιας δυναμικότητας 90.000 τόνων

6. Μονάδα ΑLF3 ετήσιας δυναμικότητας 3.500 τόνων

7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου

8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα

τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετήσιας δυναμικότητας 120.000 τόνων

9. Μονάδα καθαρισμού πολύτιμων μετάλλων

ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων και αργύρου 150 τόνων.

Εκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια. Ανακοινώθηκε αιφνιδίως ότι θα γίνει μονάδα στη Χαλκιδική για παραγωγή 2 τόνων χρυσού ετησίως χωρίς να δοθεί εξήγηση γιατί εγκαταλείφθηκε η μονάδα του Στρυμόνα.

Ο ανταποκριτής της «Καθημερινής» το 2008 ανέφερε στην εφημερίδα του ότι η Kομισιόν εξετάζει την επένδυση της Χαλκιδικής διότι θεωρεί πως το μεταλλείο επωλήθη με αδιαφανείς όρους. Δυστυχώς έστειλα το κείμενο της «Καθημερινής» και δεν αναφέρω στοιχεία.

Εάν θεμελιωνόταν η μονάδα του Στρυμόνα θα είχαμε σήμερα τουλάχιστον 30 τόνους χρυσού, 1.500 αργύρου και λίγες χιλιάδες τόνων από τα ανωτέρω άλλα προϊόντα.
ΕΞΠΡΕΣΣ


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_5613.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29&utm_content=Yahoo%21+Mail#ixzz0p1DYsiQU




Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας λύνει το οικονομικό μας πρόβλημα


Μεταξύ των (στρατηγικών) ορυκτών που εν αφθονία (!) διαθέτει η χώρα μας ασφαλώς συμπεριλαμβάνεται και το πετρέλαιο. Στο Αιγαίο και όχι μόνον. Το γιατί δεν το αντλούμε είναι, πραγματικά, μια πολύ… πονεμένη ιστορία που κυρίως αφορά στην «αιδήμονα» σιωπή των πολιτικών «μας» - παλαιών και νέων – επ’ αυτού. Αφορά όλες ανεξαιρέτως τις Κυβερνήσεις της Ελλάδος οι οποίες δεν είχαν το θάρρος να παραδεχθούν την ύπαρξι πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο (και όχι μόνο) και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία παίζεται και γι’ αυτόν τον εθνικό πλούτο μας. Σημειώνουμε ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ καθόσον επίσης παίζεται και για τα περίφημα κοιτάσματα ΟΣΜΙΟΥ στα Ιμια, θέματος επί του οποίου ο γράφων έχει αναλυτικώς αναφερθεί επανειλημμένως. Από τετραετίας σε πλείστα όσα φύλλα της «Ελεύθερης Ωρας».

Επί του θέματος «πετρέλαιο στο Αιγαίο» τώρα. Ηδη ελέχθη ότι υπάρχει άφθονο. Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη πίσσα»! Είναι ακόμη γνωστό ότι οι Γερμανοί, επί Κατοχής, είχαν χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τούς ενδιέφεραν οι (όποιες) πηγές ενεργείας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώσι του Χίτλερ οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφθασαν στα χέρια των Αμερικανών.

Με βάσι τις πληροφορίες και τους χάρτες που άρπαξαν οι Αμερικανοί από τους Γερμανούς – οι οποίοι είχαν διαπιστώσει την ύπαρξι τεραστίων ποσοτήτων «μαύρου χρυσού» στο Αιγαίο – αρχίζει το ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να αυξάνεται. Τα τελευταία έτη και με την βοήθεια ειδικών δορυφόρων φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι έχουν αποκτήσει επαρκή στοιχεία για την ύπαρξι μεγάλων ποσοτήτων του συγκεκριμένου στρατηγικού ορυκτού στο Ελληνικότατο αυτό Αρχιπέλαγος.

Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Νίκολας Μπέρνς, ενθυμούμαι, είχε (και αυτός) παραδεχθεί δημόσια σε τηλεοπτική του εμφάνισι στο τηλεοπτικό σταθμό «ΜΕΓΚΑ» ότι, όντως, υπάρχει πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό τούτο το στρατηγικό ορυκτό ΜΑΣ στοιχείο δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας – σιώπησε πάντως για το όσμιο στα Ιμια που και αυτό συνιστά τεράστιο σημείο τριβής στις σχέσεις των δύο χωρών.. Επί του θέματος ΟΣΜΙΟΥ επαναλαμβάνω έχω ξαναγράψει και θα επανέλθω σύντομα δια των στηλών της «ΕΩ».

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αποτελέσματα ερευνών των Αμερικανών, που εστηρίχθησαν σε δορυφορικές παρατηρήσεις είναι, πλέον, ΓΕΓΟΝΟΣ αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο ευρίσκονται ανατολικώς της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων (και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ιμια), αλλά και στην Φλώρινα. Και στην Ζάκυνθο.

Μια επίσημη δήλωσις του καθηγητού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Παπαστεφάνου αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Από παλιά διέβλεπα ότι όπως και στην υπόθεσι των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο έτσι και στην υπόθεσι του ουρανίου, ίσως να μην εδόθησαν στην Ελλάδα τα πλήρη αποτελέσματα των γεωπολιτικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα οι Αμερικανοί ερευνητές…».

Ενα εύλογο ερώτημα είναι, φυσικά, το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο (και άλλα σημαντικότατα ορυκτά στοιχεία) σε τέτοιες ποσότητες; Σε τούτο απαντούν οι γεωλόγοι, λέγοντας ότι: Οσον αφορά στο πετρέλαιο είναι γνωστό ολόκληρο, σχεδόν, το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος, ήταν κάποτε μια απέραντη πεδιάδα (Αιγηίς) με πλούσια βλάστησι, η οποία, ακολούθως, κατεποντίσθη για να δημιουργηθεί στην θέσι της το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών μετεβλήθησαν, βαθμιαίως σε πετρέλαιο. Οσον αφορά στα σπάνια μέταλλα, εξηγείται και αυτό από την στιγμή που, ως γνωστόν: Καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί, μεταξύ άλλων, τις κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.

Καταλήγοντας ερωτούμε. Γιατί οι πολιτικοί «μας» άρχοντες διστάζουν να μιλήσουν στον Ελληνικό Λαό για το πετρέλαιό ΜΑΣ, αλλά και για τους άλλους ορυκτούς θησαυρούς της χώρας μας; Πολύ περισσότερο από την στιγμή που σήμερα η Πατρίδα μας δοκιμάζεται από την πρωτοφανή αυτή οικονομική κρίση και τα εγκλήματά τους στην οικονομία μας. Και αν δεν μίλησαν οι προηγούμενοι, γιατί, ο νυν πρωθυπουργός, ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν προχωρεί στην αξιοποίησι του ορυκτού, εθνικού, πλούτου μας, ώστε να λύσουμε τα ζέοντα, πλέον, οικονομικά μας ώστε να μην πνίγεται ο λαός μας με τα γνωστά επώδυνα, οικονομικά μέτρα;

Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος

Χρήμα και αγορές




Η υπερβολική απληστία, τα «παιχνίδια» των τραπεζών, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, η σκόπιμη δημιουργία κρίσεων, η απορρύθμιση της οικονομίας, οι κίνδυνοι ύφεσης και η αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης

*********************

Αναμφίβολα βιώνουμε μία εποχή, στην οποία επικρατεί η απόλυτη αστάθεια – μία κατάσταση που, αν και φαινομενικά δεν επιθυμούμε, ουσιαστικά επιδιώκουμε αφού, μέσα από αυτήν, επιτυγχάνεται η «άμετρη» υπερβολή (μαξιμαλισμός) σε όλες τις επί μέρους «περιοχές» της ζωής μας. Ανατρέποντας τις αξίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες η ποιότητα της ζωής, καθώς επίσης η συνετή «διαχείριση» της, οδηγούσε στην ανθρώπινη ευτυχία, δημιουργήσαμε απεριόριστες ανάγκες, η λογική συνέπεια των οποίων δεν είναι άλλη από την απληστία – η οποία «μετουσιώνεται» κυρίως μέσα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.

Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.

Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.

Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία.

Δυστυχώς, αν και αρκετοί «προέτρεπαν» τον πλανήτη να μην οδηγηθεί στην παγκοσμιοποίηση, πριν ακόμη η Κίνα επιτύχει ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα ύψους 7.000 $, όπως επίσης όχι στην οικονομική ένωση της Ευρώπης, πριν από την πολιτική, κανένας δεν έδωσε σημασία στις «συμβουλές» τους. Ατυχώς, δεν δόθηκε έγκαιρα σημασία, ούτε στις συνεχείς «προτροπές» για μεγαλύτερο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού κλάδου - τόσο όσον αφορά το κυκλοφοριακό του σύστημα (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες, hedge funds), όσο και τα καταστροφικά εργαλεία που έχει στη διάθεση του (CDO’s, CDS, ανοιχτές πωλήσεις κλπ).

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Επιθυμώντας να τεκμηριώσουμε τη θέση μας, αναλύοντας κάποιους τομείς της γιγαντιαίας «χρηματοπιστωτικής πυραμίδας», σημειώνουμε ότι στο παρελθόν, όταν κάποιος κατέθετε στο λογαριασμό του 1.000 €, η τράπεζα είχε στη διάθεση της αυτό ακριβώς το ποσόν, για να το δανείσει – κερδίζοντας τη διαφορά, μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Σήμερα, σύμφωνα με ειδικούς, από τα 1.000 € «δημιουργούνται» άμεσα, με τη βοήθεια διαφόρων «τεχνασμάτων», 5.000 € - ή ακόμη περισσότερα. Επί πλέον, αρκετές φορές τα 1.000 αυτά Ευρώ εμφανίζονται στους επόμενους ισολογισμούς των τραπεζών, σαν καθαρό κέρδος – ενάντια σε κάθε οικονομική λογική.

Αν και έχουμε περιγράψει ένα μέρος αυτής της λειτουργίας στο παρελθόν (άρθρο μας: Ετεροβαρές ρίσκο: Τα τρία βασικά στάδια του σπειροειδούς κύκλου των χρηματοπιστωτικών κρίσεων και η γενεσιουργός αιτία τους - Έφτασε αλήθεια το τέλος της κρίσης; 26/4/2009), είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε τη σημερινή εξέλιξη της, η οποία έχει ως εξής:

Η τράπεζα χρησιμοποιεί τα 1.000 € σαν εγγύηση, με στόχο να δανείσει 5.000 €. Όταν παρέχει στη συνέχεια ένα δάνειο των 5.000 €, «κλείνει» μία ασφάλεια τυχόν απώλειας του (Credit Default Swap, CDS) - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται τον πελάτη της. Ο σκοπός για το οποίο ασφαλίζει το δάνειο της, παρά το ότι κοστίζει (ασφάλιστρα), είναι η «ωραιοποίηση» του Ισολογισμού της αφού, τη στιγμή που κλείνει το συμβόλαιο, «απομακρύνει» το ποσόν από τα λογιστικά της βιβλία (άρθρο μας: Η μεγαλύτερη και μάλιστα νόμιμη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας: Είναι αλήθεια οι τράπεζες, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, βιώσιμες επιχειρήσεις; 17/2/2009).Ακριβώς για το λόγο αυτό, οι τράπεζες σήμερα είναι σε συνεχή αναζήτηση collaterals– όπως λέγονται οι εγγυήσεις στη γλώσσα τους.

Η ενέργεια της τράπεζας είναι όχι μόνο νόμιμη, αλλά και απολύτως «συμβατή» με τη λογική επειδή, στην περίπτωση που ο οφειλέτης της δεν επιστρέψει το δάνειο του, θα το πληρώσει στη θέση του η ασφάλεια (εάν οι ασφαλιστικές εταιρείες παγκοσμίως, είναι σε θέση να πληρώσουν τα ποσά που ασφαλίζουν, αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα). Επομένως, είναι σαν να το έχει ήδη εισπράξει - οπότε δεν απαιτείται να «επιβαρύνει» πλέον το ποσόν του δανείου τα λογιστικά της βιβλία. «Τυπικά» λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να δανείσει ξανά τα 1.000 € της αρχικής κατάθεσης – επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία από την αρχή, ανάλογα με τις διαθέσεις της (με την «τρέλα» της, κατά πολλούς). Σε τελική ανάλυση, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να «τυπώνει» χρήματα «κατά το δοκούν» - αφού από μία κατάθεση 1.000 €, μπορεί να συνάψει πολλαπλά δάνεια, ασφαλίζοντας τα κάθε φορά.

Γνωρίζοντας λοιπόν αυτήν τη διαδικασία, αλλά και πολλές άλλες «μεθόδους» που έχουν σήμερα στη διάθεση τους οι τράπεζες (τιτλοποιήσεις δανείων κλπ - άρθρο μας: Παγκόσμια οικονομική κρίση: Χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής και αδικαιολόγητες αμοιβές υψηλόβαθμων στελεχών 23/11/2008), είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσει κανείς μία τέτοια επιχείρηση, αναλύοντας τα διάφορα στοιχεία του Ισολογισμού της. Είναι επίσης αδύνατον να συγκεκριμενοποιήσει το ύψος των χρημάτων που διακινούνται (εικονική πραγματικότητα), όπως και τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας αφού, όπως ακριβώς συμβαίνει στις τύπου Madoff «πυραμίδες», τα αποτελέσματα εμφανίζονται, όλα μαζί, τη στιγμή που κάποιος «κρίκος» παύει να ενώνει την αλυσίδα.

Συμπερασματικά λοιπόν, στις «απειλές» του παρελθόντος, σημαντικότερη των οποίων ήταν η μαζική απόσυρση χρημάτων από τους καταθέτες, έχουν προστεθεί τόσες πολλές άλλες, που καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνη, μάλλον ανεξέλεγκτη και εντελώς ασταθή την όλη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος (άρθρο μας: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: Η επίθεση των κερδοσκόπων στο «σύστημα», η τεράστια απειλή που «ελλοχεύει» για τον πλανήτη, καθώς επίσης η πιθανότητα να εξέλθει η χώρα μας από τη μεγαλύτερη κρίση της Ιστορίας της, χωρίς να υποχρεωθεί σε συμβιβασμό 28/4/2010).

Εάν βέβαια κανείς συμπεριλάβει τα διάφορα νέα «εργαλεία» που έχει στη διάθεση του το σύστημα, όπως για παράδειγμα τα δομημένα προϊόντα «νέας εποχής» (άρθρο μας: RE-REMICS: Η εγκληματική συνταγή που σταμάτησε δραστικά την κεφαλαιακή «αιμορραγία» των τραπεζών, αύξησε ως δια μαγείας την κερδοφορία τους και τοποθέτησε ακόμη μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος. 24/11/2009), είναι μάλλον αδύνατον να προβλέψει τις εξελίξεις.

Φυσικά, όταν η παραπάνω «πιστωτική επέκταση» σταματήσει, πόσο μάλλον όταν ακολουθήσει η «πιστωτική συρρίκνωση», γεγονός που συνήθως συνοδεύει τις έντονες υφέσεις ή τις αργοπορημένες προσπάθειες χρηματοπιστωτικού ελέγχου (σήμερα συμβαίνουν πιθανότατα και τα δύο, μετά τις προτροπές της Γερμανίας για μείωση των χρεών, καθώς επίσης την απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων), η διαδικασία αντιστρέφεται - με ανυπολόγιστες συνέπειες για το «σύστημα».

Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε ότι, το πιθανότερο ενδεχόμενο στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να βοηθήθηκαν ακόμη μία φορά οι τράπεζες από τα υπερχρεωμένα δυτικά κράτη, παρά η χώρα μας - αφού μία ενδεχόμενη στάση ή αναδιάρθρωση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο σχεδόν του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι Η.Π.Α. δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιλύσει τα προβλήματα τους (άρθρο μας: Αμερικανικές τράπεζες: Η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη, όταν πλησιάσει στην «ακτή» το «τρίτο κύμα» των κατασχέσεων 26/5/2009), έχοντας τα μεταθέσει απλώς στο μέλλον, ενώ η Ευρώπη αμύνεται «σθεναρά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει μία ενδεχόμενη Ελληνική «επιπλοκή».

ΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

Τα ταμεία αυτά είναι οι κυριότεροι «συντελεστές» των χρηματαγορών, αφού διαθέτουν κεφάλαια υψηλότερα των 100-200 δις $ το κάθε ένα, τα οποία επενδύουν σε σταθερή βάση. Η συνολική τους δυναμικότητα, τα κεφάλαια καλύτερα που επενδύουν διεθνώς, υπολογίζονται στα 20 τρις $ (πηγή: Morgan Stanley) - ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το σύνολο αυτού που διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι επενδυτές μαζί, όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι συναλλαγματικές ρεζέρβες των κρατών και τα Hedge Funds. Ίσως το ύψος αυτού και μόνο του ποσού που διαθέτουν τα ταμεία, το οποίο πλησιάζει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ (περίπου 54 τρις $), να δίνει απάντηση σε αυτούς που αναρωτούνται, ποιοι είναι οι δανειστές όλων αυτών των υπερχρεωμένων κρατών.

Περαιτέρω, τα ταμεία είναι κυρίως κρατικές ή ημικρατικές οργανώσεις, οι οποίες διαχειρίζονται τα χρήματα των συντάξεων των εργαζομένων (ουσιαστικά δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς το Κεφάλαιο, απειλούνται από τα ίδια τους τα χρήματα, τα οποία το «συνθέτουν»). Η περιουσία των ταμείων μπορεί να είναι στην ιδιοκτησία του εργοδότη, ή να έχει δική της νομική υπόσταση. Στην περίπτωση που το συνταξιοδοτικό ταμείο έχει δική του νομική υπόσταση, μπορεί να «χρησιμοποιείται» από πολλούς εργοδότες μαζί.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα ταμεία ευρίσκονται δυστυχώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες επενδυτικές εταιρείες. Έτσι, παρατηρείται συχνά το γεγονός να αποσύρει ένας εργοδότης την περιουσία των εργαζομένων του από ένα συνταξιοδοτικό ταμείο, τοποθετώντας την σε κάποιο άλλο – από το οποίο αναμένει υψηλότερες αποδόσεις. Κάποιες φορές βέβαια χάνονται χρήματα - όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, με τις γνωστές μας «επενδύσεις» των συνταξιοδοτικών ταμείων, σε δομημένα προϊόντα.

Τα συνταξιοδοτικά ταμεία αποτελούν τους μεγαλύτερους επενδυτές παγκοσμίως, λόγω του μεγέθους τους, αλλά και της μακροπρόθεσμης συσσώρευσης κεφαλαίου εκ μέρους τους. Ο υφιστάμενος μεταξύ τους ανταγωνισμός τα υποχρεώνει στην αναζήτηση βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας - ενώ μέσω αυτών οδηγούνται όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις των εργαζομένων, στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ουσιαστικά λοιπόν συνιστούν τους κυριότερους «αιμοδότες» του «κτήνους», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται πλέον το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, ενώ η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Καλιφόρνια, διαθέτουν τα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως.

Ολοκληρώνοντας το θέμα των «ταμείων», θεωρούμε ότι η μεγαλύτερη «πληγή» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι η αναζήτηση διαρκώς μεγαλύτερης, καθώς επίσης βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας. Μέσα από αυτήν την «αντίληψη», τα χρήματα δεν επενδύονται, όπως οφείλουν, στην πραγματική οικονομία - οπότε όχι μόνο δεν δημιουργείται «θεμελιώδης» ανάπτυξη, ταυτόχρονα με νέες θέσεις εργασίας, αλλά αποσταθεροποιείται εντελώς το σύστημα.

ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ

Τα hedge funds αποτελούν ένα ιδιαίτερο είδος επενδυτικών κεφαλαίων, τα οποία διακρίνονται από έντονα κερδοσκοπικές τοποθετήσεις – προσφέροντας μεγάλες ευκαιρίες, σε συνδυασμό με εξ ίσου μεγάλους κινδύνους.

Το τυπικό χαρακτηριστικό ενός hedge fund είναι η χρήση παραγώγων προϊόντων, καθώς επίσης ανοιχτών πωλήσεων. Ακριβώς εδώ οφείλεται η «παραπλανητική» ονομασία τους, αφού η ύπαρξη των συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, επιτρέπει την ασφάλιση (hedging) των επενδύσεων σε μετοχές ή σε άλλα αξιόγραφα. Για παράδειγμα, εάν αγοράσει κάποιος μετοχές, ευελπιστώντας στην άνοδο της τιμής τους, έχει τη δυνατότητα να ασφαλισθεί απέναντι σε ενδεχόμενη πτώση τους - εάν ταυτόχρονα συνάψει ένα «πτωτικό» συμβόλαιο παραγώγων ή πουλήσει κάποιες άλλες, αφού προηγουμένως τις δανειστεί από τον ιδιοκτήτη τους.

Το πρώτο επενδυτικό κεφάλαιο αυτού του είδους ιδρύθηκε το 1949 από τον κ. W. Jones, ο οποίος πούλησε «ανοιχτά» μετοχές που δανείσθηκε από τους ιδιοκτήτες τους (επιβαρυνόμενος με τόκους), για να τις αγοράσει αργότερα σε χαμηλότερη τιμή (προφανώς, περίμενε πτώση της τιμής τους) και να τις επιστρέψει – κερδίζοντας τη διαφορά. Ο Jones, με τα χρήματα που εισέπραξε από τις μετοχές που πούλησε, αγόρασε άλλες, για τις οποίες ανέμενε άνοδο της τιμής τους. Έτσι «εφευρέθηκε» η πρώτη στρατηγική των επενδυτικών κεφαλαίων (Long-Short), για την οποία δεν απαιτούνταν ουσιαστικά κεφάλαια, αλλά «εμπορική πίστη». Εάν δηλαδή ο ιδιοκτήτης των μετοχών τις δάνειζε στον αγοραστή, εμπιστευόμενος ότι θα του τις επέστρεφε αργότερα, οι κεφαλαιακές ανάγκες του αγοραστή θα ήταν μηδενικές.

Για την «εκπλήρωση» αυτής της στρατηγικής απαιτείται η εύρεση μετοχών, η τιμή των οποίων θα μειωθεί εντός ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος, καθώς επίσης άλλων αξιών (εμπορευμάτων, μετοχών κλπ), η τιμή των οποίων θα αυξηθεί εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος. Η διπλή αυτή δυνατότητα επίτευξης κέρδους, η οποία δεν απαιτεί ουσιαστικά κεφάλαια, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, είχε σαν αποτέλεσμα το να αναπτυχθεί ο συγκεκριμένος τομέας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια άνθισε σε μεγάλο βαθμό.

Έτσι, στα τέλη του 2006, ο συνολικός αριθμός των hedge funds ανήλθε στα 9.000 - με ίδια κεφάλαια ύψους περί το 1,5 τρις $. Γνωρίζοντας βέβαια πως αυτά τα κεφάλαια είναι ουσιαστικά εγγυήσεις για τις αγοραπωλησίες εκ μέρους τους, καθώς επίσης ότι οι επενδύσεις των hedge funds είναι πολλαπλάσιες των χρημάτων που διαθέτουν, καταλήγουμε πραγματικά σε ένα τεράστιο ποσόν, το οποίο κινείται σχεδόν καθημερινά, με απίστευτες ταχύτητες, αλλάζοντας συνεχώς την εικόνα ολόκληρου του πλανήτη (στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, διακινούνται σε καθημερινή βάση 3,5 τρις $ - κυρίως στις ισοτιμίες δολαρίου και ευρώ).

Τα Hedge funds έχουν συνήθως έδρα σε φορολογικούς παραδείσους (το 63% στις νήσους Cayman), πληρώνοντας (εάν) μηδαμινούς φόρους, ενώ οι διαχειριστές τους στεγάζονται κυρίως στη Νέα Υόρκη (το 36%) και στο Λονδίνο (το 21%). Η αμοιβή των διαχειριστών ακολουθεί τον κανόνα 2/20, ο οποίος σημαίνει ότι εισπράττουν 2% σταθερά επί των συνολικών κεφαλαίων που «εποπτεύουν», συν 20% μερίδιο επί των ετησίων κερδών.

Σήμερα τα κεφάλαια αυτά έχουν αναπτύξει τις στρατηγικές τους σε μεγάλο βαθμό, κυρίως με τη βοήθεια μαθηματικών προγραμμάτων και Η/Υ - θεωρείται ότι, το 95% των «συναλλαγών» διευθετείται αυτόματα, από τους Η/Υ. Επίσης, επενδύουν σε αξίες κάθε είδους, όπως στις αγορές συναλλάγματος, σε εμπορεύματα, σε επιτόκια, σε μετοχές, σε ομόλογα κλπ, τα οποία διαπραγματεύονται με απίστευτες μεθόδους (άρθρο μας: ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΖΙΝΟ: Μία νέα ωρολογιακή βόμβα τεράστιας καταστροφικής ισχύος, στην καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος - Updated Bloomberg 22/9/2009).

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΡΙΣΕΩΝ

Μέχρι μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, η οποία ουσιαστικά «οροθετείται» από την «επίθεση» του επενδυτικού κεφαλαίου του Soros στη βρετανική στερλίνα (1992), τα hedge funds προσπαθούσαν να προβλέψουν την αγορά, επενδύοντας στις «τάσεις» της. Αφού λοιπόν προέβλεπαν κάποιες αδυναμίες της «αγοράς» (κρατών, επιχειρήσεων κλπ), ακολουθούσαν μία μέθοδο, η οποία ήταν απλή μεν στη σύλληψη, αλλά εξαιρετικά πολύπλοκη στην εκτέλεση της.

Για παράδειγμα, όταν η Μ. Βρετανία είχε ενταχθεί, το 1990, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, σε έναν ενδιάμεσο σταθμό δηλαδή της πορείας προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, ο οποίος απαιτούσε σταθερές ισοτιμίες, διαπιστώθηκε βαθειά ύφεση στην οικονομία της (οφειλόμενη πιθανότατα στα υψηλά επιτόκια της Γερμανίας). Τότε ο G.Soros, προβλέποντας την έξοδο της από το μηχανισμό, σαν αποτέλεσμα αφενός μεν της ένταξης της με υψηλή ισοτιμία, αφετέρου της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξασφάλισε μυστικά πιστωτικά όρια, τα οποία του επέτρεπαν να δανεισθεί 15 δις στερλίνες, μετατρέποντας τες σε δολάρια κατά βούληση.

Αφού λοιπόν έλαβε ανατιμητικές θέσεις στο δολάριο και υποτιμητικές στη στερλίνα, προέβαλλε επιδεικτικά, με συνεντεύξεις και άλλους τρόπους, το ότι είχε «στοιχηματίσει» στην πτώση του βρετανικού νομίσματος - συμπαρασύροντας σε αντίστοιχες ενέργειες πολλούς άλλους επενδυτές. Τελικά, παρά το ότι η βρετανική κεντρική τράπεζα διέθεσε άμεσα 50 δις $ για τη στήριξη της ισοτιμίας του νομίσματος της, αυξάνοντας ταυτόχρονα τα επιτόκια δανεισμού, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μηχανισμό και να αφήσει ελεύθερη τη διακύμανση της τιμής της στερλίνας - η οποία φυσικά υποτιμήθηκε, ενώ ο Sorosκέρδισε περί το 1 δις $ (αργότερα, επαναλήφθηκε το ίδιο στην Ταϊλάνδη (μπατ), προκαλώντας την ασιατική κρίση και διευκολύνοντας την καταστροφική έλευση του ΔΝΤ στην ευρύτερη περιοχή – τόσο η «κρίση», όσο και το ΔΝΤ, «επεκτάθηκαν» στη Ρωσία και στη Ν. Αμερική).

Έκτοτε όμως, γεγονός που είναι πλέον ολοφάνερο σήμερα, έχουν πάψει να αρκούνται στις προβλέψεις, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με μεγάλο ρίσκο. Κατά την άποψη πολλών ειδικών του χώρου, τα hedge funds, σε συνεργασία μεταξύ τους (καρτέλ), λειτουργούν άκρως επιθετικά, δημιουργώντας κρίσεις. Επειδή δε η κερδοφορία τους προέρχεται κυρίως από τις συνεχείς διακυμάνσεις (volatility) της αγοράς, είτε ανοδικές, είτε καθοδικές, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την αστάθεια του συστήματος - σε όλο και περισσότερους τομείς. Έτσι, δεν αρκούνται πλέον μόνο στα χρηματιστήρια μετοχών και εμπορευμάτων, αλλά επεκτείνονται ραγδαία σε πολλές άλλες «περιοχές» - όπως στα ομόλογα των κρατών.

Στην προσπάθεια τους αυτή, φαίνεται ότι συμβάλλουν οι μεγάλες τράπεζες, αλλά και πολλοί άλλοι «οργανισμοί» (άρθρο μας: ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009), είτε προκαταρκτικά με τη βοήθεια διαφόρων ΜΜΕ, οικονομολόγων διεθνούς κύρους κλπ, είτε εκ των υστέρων (άρθρο μας: ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Το κυριαρχικό δόγμα του αμερικανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ, οι κρυφές «παγίδες» του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 14/3/2010).

Ειδικά σήμερα, όπου η πραγματική οικονομία στις δυτικές χώρες υποχωρεί ασταμάτητα, ενώ διευρύνονται οι οικονομικές συρράξεις μεταξύ των κρατών (άρθρο μας: ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ: Τα όπλα «αιχμής» της αμερικανικής υπερδύναμης, η «επέλαση» στην Ευρώπη, το «ημερολόγιο» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, τα «παιχνίδια εξουσίας», το «εξιλαστήριο θύμα», ο ύπατος αρμοστής και τα συμπεράσματα 21/4/2010), οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην προωθούμενη διαρκή αστάθεια του συστήματος, τα hedge funds, «συνεπικουρούμενα» πάντοτε από τις υπερτράπεζες και τα ταμεία, φαίνεται να διαδραματίζουν επιπροσθέτως έναν «εθνικό» ρόλο.

Μεταφορικά, θα τα παρομοίαζε κανείς με τα καταδιωκτικά αεροπλάνα του 2ου παγκοσμίου πολέμου, τα οποία συνοδεύουν τα βομβαρδιστικά (τράπεζες) στις επιθέσεις τους εναντίον του εχθρού, οι οποίες ξεκινούν από τα τεράστια αεροπλανοφόρα (συνταξιοδοτικά ταμεία) που είναι σταθμευμένα σε απόσταση ασφαλείας. Ακολουθούνται δε από τις δυνάμεις κατοχής (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ), οι οποίες εγκαθίστανται στα εδάφη των ηττημένων, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες τους – «απορροφώντας» τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική τους περιουσία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η απληστία, η οποία έχει κυριεύσει τουλάχιστον αυτούς που διαχειρίζονται «απολυταρχικά» το «δυτικό» κόσμο, κατακτώντας την πρώτη θέση στην πυραμίδα των ανθρωπίνων αξιών, «εξωτερικεύεται

(α) είτε με την προσπάθεια ηγεμονίας ενός κράτους σε κάποια άλλα (άρθρο μας: PAX GERMANICA: Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος) 6/3/2010),

(β) είτε με την υποδούλωση των Πολιτών, «δια της μεθόδου» του υπερδανεισμού, ο οποίος ισχυροποιεί τα μέγιστα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – έτσι όπως αυτό λειτουργεί σήμερα με τη βοήθεια των υπερμεγεθών τραπεζών, των συνταξιοδοτικών ταμείων, των ανεξέλεγκτων hedge funds κλπ.

Η Ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα στο μάτι του κυκλώνα (άρθρο μας: Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ: Η μαζική επίθεση των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, οι δέκα μεγαλύτεροι πιστωτές της, καθώς επίσης αναφορές στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία 4/3/2010), υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει όχι μόνο τη Γερμανία ή τις Η.Π.Α., αλλά ταυτόχρονα τις επιθέσεις του πανίσχυρου, κερδοσκοπικού κεφαλαίου – κατ’ αρχήν στα πλέον αδύναμα κράτη-μέλη της, τα οποία θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα (πιθανόν με απώτερο, κεντρικό στόχο την ίδια τη Γερμανία). Ενδεχομένως δε, ολόκληρη η ΕΕ ευρίσκεται στα πρόθυρα μίας τρομακτικής ύφεσης, η οποία απειλεί να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των Οικονομιών της – εξαγωγικών και εισαγωγικών.

Τεκμηριώνοντας το θέμα της ύφεσης, το οποίο φαίνεται παράδοξο, αφού έχουν προηγηθεί απίστευτα μεγάλες «ενέσεις ρευστότητας» στο σύστημα εκ μέρους της ΕΚΤ, θα αναφέρουμε απλά ότι, οι τιμές αυξάνονται, όταν τα νοικοκυριά καταναλώνουν περισσότερο, οι επιχειρήσεις επενδύουν, η απασχόληση αναπτύσσεται και οι μισθοί την ακολουθούν, με ανοδική πορεία. Τότε και μόνο τότε, η υπερβάλλουσα ρευστότητα καταλήγει σε έναν ανοδικό σπειροειδή πληθωριστικό κύκλο.

Σήμερα όμως, το παραγωγικό επίπεδο στην ΕΕ ευρίσκεται πολύ χαμηλότερα από αυτό πριν από την κρίση, η «κενή» παραγωγική δυναμικότητα είναι μεγάλη και η ανεργία παραμένει υψηλή - ενώ συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Σε μία τέτοια κατάσταση, οι επιχειρήσεις δεν αυξάνουν τις τιμές τους, ενώ τα συνδικάτα δεν ζητούν άνοδο των μισθών. Επομένως, ακόμη και αν δεν έχει απορροφηθεί η υπερβάλλουσα ρευστότητα από την ΕΚΤ, ενώ τα επιτόκια παραμένουν χαμηλά, το υφιστάμενο έδαφος μπορεί να «εκθρέψει» μόνο την ύφεση – πόσο μάλλον όταν ανακοινώνονται μέτρα μείωσης του δανεισμού των κρατών, καθώς επίσης αύξησης της άμεσης φορολογίας.

Επίσης, ο οικονομικός πόλεμος δεν καταστρέφει βιομηχανικές εγκαταστάσεις και δεν μειώνει τον ενεργό πληθυσμό – γεγονότα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πληθωρισμό, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ρευστότητα στο σύστημα. Εκτός αυτού, η ρευστότητα δεν οδηγείται στις επενδύσεις ή στην κατανάλωση, αλλά παραμένει στις «αγορές», με κίνδυνο πρόκλησης διαδοχικών υπερβολών (φούσκες), εν μέσω μίας καταστροφικής ύφεσης. «Κυοφορείται» όμως πάντοτε «υπερπληθωρισμός», εάν κάποια στιγμή αντιστραφεί απότομα η τάση και οδηγηθεί ξαφνικά η υπερβάλλουσα ρευστότητα «μαζικά» στην πραγματική αγορά – πριν ακόμη προλάβουν να αντιδράσουν οι κεντρικές τράπεζες.

Συνεχίζοντας, κατά την άποψη μας οι μοναδικές δυνατότητες «αντίστασης» απέναντι στο «μοιραίο», είναι η σταδιακή, η «ελεγχόμενη» καλύτερα επιστροφή στις προηγούμενες αξίες (ήθος, ποιότητα ζωής, πολιτισμός κλπ), σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (άρθρο μας: ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ: Μία διακρατική, προοδευτική «φορολογική» κλίμακα, θα ήταν ίσως η ιδανική «κοινωνική» λύση για την εξομάλυνση των ανισορροπιών και την επίτευξη της ισότητας εντός της Ε.Ε. 16/10/2009), η οποία θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μία πολιτική ένωση – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δηλαδή, ακόμη και χωρίς τη Γερμανία, η οποία συνεχώς εμποδίζει τις προσπάθειες ένωσης όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων.

Εάν δεν βαδίσουμε άμεσα στο συγκεκριμένο δρόμο, τότε η κατάληξη της Ευρώπης θα είναι εξαιρετικά «βίαιη» - είτε προηγηθεί η Ελλάδα, είτε όχι. Απλά και μόνο οι μεμονωμένες προσπάθειες ελέγχου των αγορών, όπως οι πρόσφατες της Γερμανίας, καθώς επίσης τα «αδιαφανή», πρόχειρα μέτρα στήριξης (άρθρο μας: ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Η χαμένη μάχη, το πρόβλημα της υπερχρέωσης, η επίθεση μέσω ομολόγων, η αδυναμία χρεοκοπίας των Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα και η ευρηματική «επέλαση» του ΔΝΤ 15/5/2010), δεν πρόκειται να φέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα – ενώ θα αποδυναμώσουν εντελώς την ΕΕ, μηδενίζοντας τις υγιείς αντιστάσεις τόσο των κρατών, όσο της ίδιας της «Ένωσης» και των Πολιτών της, «καταβαραθρώνοντας» το κοινό νόμισμα.

Βασίλης Βιλιάρδος
Αθήνα, 20. Μαΐου 2010
viliardos@kbanalysis.com

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΤΕΣΤ

•Μόνο 3 ερωτήσεις και οι απαντήσεις θα σε εκπλήξουν.
•Μην κλέβεις κοιτώντας τις απαντήσεις στο τέλος. Το μυαλό είναι σαν αλεξίπτωτο, δουλεύει καλύτερα όταν είναι ανοικτό.
•Υπάρχουν μόνο 3 ερωτήσεις και αν τις δεις όλες πριν τελειώσεις, δεν θα έχεις ειλικρινή αποτελέσματα. Προχώρα σιγά-σιγά και κάνε κάθε άσκηση. Μην κοιτάς τα επόμενα.
•Πάρε χαρτί και μολύβι για να γράφεις τις απαντήσεις όσο προχωράς!Θα τις χρειαστείς στο τέλος.
•Αυτό είναι ένα αξιόπιστο ερωτηματολόγιο το οποίο μπορεί να σου πει πολλά για τον πραγματικό σου ευατό. Δώσε μία απάντηση για κάθε ερώτηση.

1. Βάλε τα παρακάτω 5 ζώα, με τη σειρά προτίμησής σου.

•Αγελάδα
•Τίγρης
•Πρόβατο
•Αλογο
•Γουρούνι

2. Γράψε μία λέξη που περιγράφει κάθε ένα από τα παρακάτω:

•Σκύλος
•Γάτα
•Αρουραίος
•Καφές
•Θάλασσα

3. Σκέψου κάποιον (που επίσης σε ξέρει και είναι σημαντικός για σένα), τον οποίο μπορείς να τον συσχετίσεις με τα παρακάτω χρώματα (μην δώσεις την ίδια απάντηση 2 φορές. Κάθε χρώμα πρέπει να έχει και άλλο όνομα προσώπου)

•Κίτρινο
•Πορτοκαλί
•Κόκκινο
•Ασπρο
•Πράσινο

_________________________________________

Τελείωσες; Σιγουρέψου ότι οι απαντήσεις που έδωσες είναι αυτές που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΙΣ!

Αυτό καθορίζει, τις προτεραιότητές σου στη ζωή!

•Η Αγελάδα εκφράζει την ΚΑΡΙΕΡΑ
•Η Τίγρης εκφράζει την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
•Το Πρόβατο εκφράζει την ΑΓΑΠΗ
•Το Αλογο εκφράζει την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
•Το Γουρούνι εκφράζει τα ΧΡΗΜΑΤΑ

Περιγραφές

•Η περιγραφή που έδωσες για το ΣΚΥΛΟ, υποδηλώνει την προσωπικότητά σου.
•Η περιγραφή που έδωσες για τη ΓΑΤΑ, υποδηλώνει την προσωπικότητα του συντρόφου σου.
•Η περιγραφή που έδωσες για τον ΑΡΟΥΡΑΙΟ, υποδηλώνει την προσωπικότητα των εχθρών σου.
•Η περιγραφή που έδωσες για τον ΚΑΦΕ, υποδηλώνει το πως ερμηνεύεις το ΣΕΞ.
•Η περιγραφή που έδωσες για τη ΘΑΛΑΣΣΑ, υποδηλώνει την ίδια σου τη ζωή.

Χρώματα

•Κίτρινο: Κάποιος που δεν θα ξεχάσεις ποτέ !
•Πορτοκαλί: Κάποιος που υπολογίζεις για πραγματικό σου φίλο.
•Κόκκινο: Κάποιος που αγαπάς πραγματικά
•Ασπρο: Η δίδυμη ψυχή σου
•Πράσινο: Κάποιος που δεν θα ξεχάσεις για την υπόλοιπη ζωή σου.

O ΒΑΤΡΑΧΟΣ

Κάποτε έγινε ένας αγώνας βατράχων. Στόχος να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου. Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν να τους υποστηρίξουν. Ο αγώνας άρχισε. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου και το μόνο που άκουγες ήταν: «Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…». Οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους. Ο κόσμος συνέχιζε: «Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…». Και οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους, εκτός από έναν, που συνέχισε να σκαρφαλώνει. Στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή. Ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να τον ρωτήσει πώς τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή. Τότε συνειδητοποίησε ότι… ήταν κουφός!!! Ποτέ μην ακούτε ανθρώπους που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, γιατί σας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες και πόθους της καρδιάς σας. Πάντοτε να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου την δύναμη της φράσης: «Σκέψου θετικά!».

Το Υπουργείο Εξωτερικών ''καίγεται''


Κρίσιμοι, (κι απόλυτα χρήσιμοι) θεσμοί

άκριτα, (κι εντελώς αχρείαστα) καίγονται.

Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που, συγκρινόμενο με τα άλλα, πραγματικά ήταν «διαφορετικό». Ήταν, για τα ελληνικά δεδομένα, καλά οργανωμένο, με υπαλλήλους με πολλά τυπικά προσόντα, με πτυχία, με γλώσσες, με κουλτούρα, κυρίως όμως με αίσθηση καθήκοντος και με νοοτροπία προσφοράς.




Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που, όσο κι αν από ορισμένους δεν θεωρείτο «παραγωγικό», ήταν στην πράξη πολύ παραγωγικό. Οι Αρχές του εξωτερικού προωθούσαν αποτελεσματικά ελληνικές θέσεις σε ξένες πρωτεύουσες, υπερασπίζονταν αποτελεσματικά ελληνικά συμφέροντα σε διεθνείς οργανισμούς, σφυρηλατούσαν δεσμούς ενότητας της διασποράς με το κέντρο, βοηθούσαν όσο κανείς τον ελληνικό τουρισμό με εκδηλώσεις και θεωρήσεις εισόδου σε ξένους, ασκούσαν οικονομική διπλωματία. Κι όλα αυτά με όποια μέσα τους είχαν διατεθεί, ξεπερνώντας με μεράκι και εφευρετικότητα τις αδυναμίες της ελληνικής διοίκησης και δουλεύοντας με ωράρια και ρυθμούς συχνά ασύλληπτους για δημόσιους υπάλληλους.

Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που δεν χαρακτηριζόταν από την συνηθισμένη δημοσιοϋπαλληλική μιζέρια. Λόγω της φύσης του και της αναγκαστικής εξωστρέφειάς του, της παιδείας και των προσόντων των υπαλλήλων του, λόγω της εθνικής διάστασης των θεμάτων που χειριζόταν, ίσως και λόγω μιας παράδοσης που είχε δημιουργηθεί χρόνια τώρα, χάρη σε άξιους συναδέλφους που προηγήθηκαν, είχε θέσεις και ιδέες, έκανε εισηγήσεις, έπαιρνε πρωτοβουλίες, τελικά είχε άποψη και φωνή.

Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που αν και στοίχιζε ελάχιστα σε σχέση με όσα στοιχίζουν τα αντίστοιχα Υπουργεία, σε χώρες ίδιου μεγέθους και χωρίς τα δικά μας εθνικά θέματα, ήταν σεβαστό από ξένους και Έλληνες σε όλο τον κόσμο, χάρη στην ενεργητική παρουσία των στελεχών του, όπου και όποτε χρειαζόταν.

Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που με την κατάλληλη πολιτική καθοδήγηση μπορούσε και σημείωνε εθνικές επιτυχίες στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ, στον ΟΑΣΕ, στο Κυπριακό, στα Ελληνο-Τουρκικά, στο Μακεδονικό, στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή…

Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο, που τα στελέχη του μπορούσαν να καταπιούν την αδικία να βλέπουν υπαλλήλους άλλων υπουργείων με λιγότερα προσόντα να αμείβονται πολύ περισσότερο, να πληρώνονται για υπερωρίες που δεν έκαναν, να πληρώνονται για συμμετοχή σε περίεργες και συχνά αχρείαστες, η διακοσμητικές επιτροπές, να διπλοαπασχολούνται, να μην είναι υποχρεωμένοι να μετακινούνται κάθε τόσο, με ότι αυτό συνεπάγεται στη ζωή και τον προϋπολογισμό μιας οικογένειας. Μπορούσαν να την καταπιούν, γιατί ακόμα κι αν ήξεραν ότι ποτέ δεν θα είχαν τα χρήματα που άλλοι με λιγότερα προσόντα και λιγότερο κόπο εξασφάλιζαν, πίστευαν στην αποστολή τους και ότι ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, που είναι απαραίτητο για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, ήταν εγγυημένο.

Το Υπουργείο αυτό τώρα καίγεται.

Δεν καίγεται από βόμβες μολότοφ, που παλαιότερα το άγγιξαν καταστρέφοντας απλώς κάποια υλικά. Τη φορά αυτή καίγεται ολόκληρο, στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Πρεσβείες, Μόνιμες Αντιπροσωπείες, Προξενεία…

Δεν καίγεται από το ΔΝΤ, την Τρόικα κι από ανάγκη. Καίγεται, από την εμπάθεια λίγων, την αμέλεια άλλων και την άγνοια των πολλών.

Καίγεται πρώτα από όλα από μια απίστευτα προκατειλημμένη ηγεσία, του Υπουργείου Οικονομικών, που «ανακάλυψε» στους λειτουργούς του ΥΠΕΞ τους πιο αδίστακτους φοροφυγάδες, που ήρθε πια ο καιρός να τιμωρηθούν.

Καίγεται από αυτούς που επιμένουν σε λασπολογία και συνειδητή διαστρέβλωση γεγονότων, υποκρινόμενοι ότι δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ «αποζημίωσης» που παίρνουν όσοι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία στο εξωτερικό και «εισοδήματος» που λαμβάνεται στο εσωτερικό. Που στέκονται στο ότι η αποζημίωση εμφανίζεται μεγάλη σε αριθμούς και τη φορολογούν εξοντωτικά, χωρίς να σκεφτούν ότι ο νομοθέτης την όρισε για να μπορεί να πληρωθούν από αυτή τα πολύ ψηλά ενοίκια που είσαι υποχρεωμένος να καταβάλεις στο εξωτερικό, ώστε να έχεις συνθήκες διαβίωσης και ασφάλειας περίπου σαν κι αυτές που είχες στη χώρα σου, την όρισε για να πληρώνονται τα πολύ ψηλά δίδακτρα για ιδιωτικά σχολεία, αφού τα παιδιά σου δεν μπορούν ούτε σε ελληνικό δημόσιο να πηγαίνουν, ούτε στο σχολείο της γειτονιάς, την όρισε για τις πάμπολλες ανάγκες που γεννιόνται όταν πρέπει να ζεις μακριά από το σπίτι και τους οικείους σου για να κάνεις μια δουλειά υπεύθυνη, κουραστική, απαιτητική και συχνά επικίνδυνη.

Καίγεται από αυτούς που δεν σέβονται δικαστικές αποφάσεις που έχουν ήδη αποφανθεί για την αντισυνταγματικότητα των ενεργειών τους και που, ακριβώς όπως οι γνωστοί άγνωστοι πρόσφατων τραγικών συμβάντων , στην γενικότερη αναμπουμπούλα, προχώρησαν σε μια ενέργεια που από καιρό μηχανεύονταν, βάζοντας φωτιά και προκαλώντας ασφυξία σε χιλιάδες ανθρώπους.

Καίγεται όμως και από την αδιαφορία όσων θεωρούν τη εξωτερική πολιτική άχρηστη πολυτέλεια και τους λειτουργούς της εντελώς περιττούς, πιστεύοντας ότι τα δυο τρία θέματα που ενδιαφέρουν μπορούν να τα αντιμετωπίζουν μόνοι τους, με μια επίσκεψη, με ένα τηλεφώνημα, με μια αποστολή κάποιου έμπιστου φίλου, αγνοώντας την πολυπλοκότητα των εθνικών ζητημάτων, τη δουλειά υποδομής που απαιτείται, το πλήθος των θεμάτων που προκύπτουν κάθε μέρα και που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.

Το Υπουργείο αυτό καίγεται. Και μαζί του καίγονται ελπίδες νέων ανθρώπων που πίστεψαν σε μια ιδέα, καριέρες που ωρίμασαν και είχαν φτάσει στο πιο παραγωγικό τους σημείο, ζωές και οικογένειες που είχαν ξεκινήσει αλλιώς.

Τι κι αν όλοι στο Υπουργείο είχαν καταλάβει από τους πρώτους ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και ότι χρειάζονται θυσίες. Τι κι αν έκαναν σειρά προτάσεων για ουσιαστικές μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, μεγαλύτερες από των λοιπών συμπολιτών τους. Τι κι αν προσπάθησαν, με όποια μέσα μπόρεσαν να σκεφθούν, κάτω από τη πίεση των εξελίξεων, να ευαισθητοποιήσουν όσους μπορούσαν να βοηθήσουν. Τίποτα δεν έγινε. Κι έτσι η εμπάθεια των γνωστών αγνώστων και η αμέλεια των φυλάκων, έφεραν μια φωτιά που όλο και δυναμώνει.

Το Υπουργείο καίγεται. Και βεβαίως καίγεται μαζί του κάθε διάθεση προσφοράς, κάθε μαχητικό αίσθημα για προάσπιση εθνικών θέσεων, κάθε νοοτροπία αλληλεγγύης και συλλογικότητας, κάθε ενθουσιασμός για πρωτοβουλίες, για απόψεις, για νέες ιδέες, αφού κύρια, ή και μόνη, μέριμνα πλέον είναι η επιβίωση.

Το Υπουργείο καίγεται και η εξωτερική πολιτική ασφυκτιά, με ότι αυτό σημαίνει για δύσκολα εθνικά θέματα. Οι άνθρωποι που την υπηρετούν πάντως δεν το βάζουν κάτω. Οι φλόγες κι ο καπνός πυκνώνουν, αλλά συνεχίζουν να ελπίζουν, να κινούνται, να ζητάνε βοήθεια. Για τους ίδιους, για το θεσμό, για τη χώρα. Είναι σαφές ότι μόνοι τους δεν μπορούν πολλά. Όμως θα συνεχίσουν να φωνάζουν. Όσο ακόμα μπορούν.

Θα τους ακούσει άραγε κανείς; Το αποτρόπαιο θέαμα ενός θεσμού που, παρά τα προβλήματα του, χρησίμευσε και βοήθησε όσο λίγοι τη χώρα και που τώρα καίγεται, ενώ, ιδίως τώρα, έπρεπε να προστατευτεί, θα συγκινήσει κανέναν και κυρίως τους λίγους που μπορούν ακόμα να επέμβουν; Ή αυτοί θα μένουν κι άλλο θεατές και τελικά συνένοχοι, για να ψελλίζουν αργότερα λόγους παραμυθίας, πάνω στις στάχτες του θεσμού, αλλά και όσων είχε πετύχει χρόνια τώρα για τη χώρα.

http://www.dixti.net

Οι Δέκα Εντολές (κατά) της διαδήλωσης

1) Ου διαδηλώσεις γιατί δεν αρέσει στη Μέρκελ και το ΔΝΤ.

2) Ου διαδηλώσεις γιατί πέφτει το χρηματιστήριο... κι ας μην ξέρεις κατά που πέφτει...

3) Ου διαδηλώσεις γιατί αυτοί που έκλεψαν τον μόχθο σου δεν πρόκειται να γλιτώσουν... Ο Γιωργάκης θα τους κάνει μήνυση!..

4) Ου διαδηλώσεις γιατί αυτοί που σε κορόιδευαν 30 χρόνια τώρα θα σε σώσουν.

5) Ου διαδηλώσεις, αν είσαι νέος, γιατί θα λιώσουν τα παπούτσια σου και με 500 ευρω μισθό δύσκολα θα πάρεις άλλα.

6) Ου διαδηλώσεις γιατί αν είσαι ηλικιωμένος και συνταξιούχος κακώς ζεις ακόμη.

7) Ου διαδηλώσεις, γιατί ο δρόμος που κλείνεις δεν σου ανήκει... είναι του ΔΝΤ.

8) Ου διαδηλώσεις, γιατί τι θα σκεφτούν οι γείτονές μας οι Τούρκοι;.. Θέλεις να μην επενδύσουν στη χώρα μας;..

9) Ου διαδηλώσεις, γιατί θα χαρακτηριστείς κομουνιστής και ο Άδωνις δεν θα σου το συγχωρήσει ποτέ.

10) Ου διαδηλώσεις, γιατί αυτόν τον καναπέ δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει!..






Αν παρʼ όλα αυτά δεν πείθεσαι και συνεχίζεις να έχεις την επιθυμία για διαδήλωση, τι να σου πω, ρε πατριώτη;.. Με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση...

Μα την Παναγία!..



του Χρήστου (Μωυσή) Τολιάδη

ΣΗΜΙΤΗΣ: Ω, μον ντιέ, κελ πρωτοτυπ. ...


«Η Βουλή ανταποκρίθηκε με την σύσταση των Εξεταστικών Επιτροπών στην αυτονόητη απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για διαλεύκανση σειράς υποθέσεων που δηλητηρίασαν την πολιτική ζωή του τόπου, έβλαψαν την λειτουργία της δημοκρατίας, ζημίωσαν δημόσια περιουσία και σκίασαν πρόσωπα.


Η πρόοδος των εργασιών των εξεταστικών επιτροπών φέρνει στο φως παρανομίες και αθλιότητες για το επιβαλλόμενο ήθος σε μια ευνομούμενη πολιτεία.


Θλίβομαι και εξοργίζομαι επειδή τέτοιες πράξεις εκκολάφθηκαν και κατά την διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ 1996-2004. Πράξεις που προσβάλλουν το αίσθημα δικαίου της κοινωνίας, αμαυρώνουν το έργο της τότε κυβέρνησης και τις προσπάθειες όλων όσων εργάσθηκαν και προσέφεραν για μια καλύτερη Ελλάδα. Πράξεις ασυμβίβαστες με τους αγώνες μας και την ηθική μας. Συγκαλύπτουν ότι τα χρόνια αυτά έγινε ένα σημαντικό έργο τόσο για την ανόρθωση της οικονομίας, όπως το δείχνει η ένταξη στην ΟΝΕ, τα μεγάλα δημόσια έργα, οι επιδόσεις σε πολλούς άλλους τομείς όσο και για το κύρος της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο.


Όλη η Ελλάδα δεν είναι μια διεφθαρμένη χώρα. Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Με θάρρος και επιμονή πρέπει να αποκαταστήσουμε την ποιότητα μιας κοινωνίας που επιδιώκει ο ελληνικός λαός και κάθε πολίτης που σέβεται τον εαυτό του.


Θέλω να πιστεύω ότι η διαδικασία των Εξεταστικών Επιτροπών θα ενισχύσει το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και το κράτος δικαίου και δεν θα αφήσει περιθώρια για αντιπαραθέσεις εντυπώσεων και συμψηφισμούς σκοπιμοτήτων».
ΣΗΜΙΤΗΣ

Τώρα να μακρύνω τα μαλιά μου να τα πλέξω κοτσίδες και να αρχίσω να τις τραβάω;;;;
Ή καλύτερα να στήσω καρτέρι στην Αναγνωστοπούλου και μόλις τον δω να ξεπροβάλει να αρχίσω να του τραγουδάω...για δες ποιος μιλάει..εσύ...;;;
Υπάρχει και φιλότιμο..αλλά ποιος το έχασε για να το βρει ο Σημιταράς....θα με ρωτήσεις...

Δίωξη για κακούργημα και απαγόρευση εξόδου στον Μαντέλη


Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση Siemens μετά την κυνική ομολογία Μαντέλη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ότι πήρε χρήματα από την πολυεθνική εταιρεία. Η ανακρίτρια που χειρίζεται την υπόθεση, του άσκησε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα από το 2000 και μετά και με εντολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου του απαγορεύθηκε η έξοδος απ’ τη χώρα, ενώ μετά από φήμες ότι διέφυγε στο εξωτερικό, εμφανίσθηκε στην κάμερα του ALPHA και δήλωσε παρών.



Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής Δημήτρης Παπαδημούλης μιλώντας στον ρ/σ ΘΕΜΑ 98,9 είπε ότι «ο κ. Μαντέλης ισχυρίστηκε ότι τα χρήματα αυτά είναι δικά του, αλλά εν πάση περιπτώση αν η Δικαιοσύνη αποφασίσει να τα κατασχέσει, θα το σεβαστεί». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής δήλωσε σχετικά ότι «τα περιουσιακά στοιχεία που φέρεται ότι αποκτήθηκαν από τέτοιου είδους παράνομες δοσοληψίες -και μάλιστα ακόμη και με το νέο όρο "πολιτική χορηγία" για τη μίζα που φυσικά είναι απαράδεκτο- εάν θα μπορεί το Ελληνικό Δημόσιο να τα αξιώσει». Ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς εξαπέλυσε απ’ την πλευρά του επίθεση στο ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι «μπορεί βέβαια το ΠΑΣΟΚ να εγκαλεί συνεχώς τη ΝΔ για σκάνδαλα. Οι αποδείξεις όμως βαραίνουν μόνο το ίδιο».



Η ομολογία-σοκ του κ. Μαντέλη προκάλεσε καταιγιστικές εξελίξεις. Στις 11:00 το πρωί της Πέμπτης η κάμερα του ALPHA κατέγραψε αποκλειστικές εικόνες από την έφοδο τριών ελεγκτών της ΥΠΕΕ στα κεντρικά γραφεία της Siemens στο Μαρούσι. Έπειτα από εντολή της Εξεταστικής Επιτροπής η ειδική ομάδα της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων έκανε «φύλλο και φτερό» τα βιβλία της εταιρείας, τους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών και κάθε έγγραφο σχετικά με διαγωνισμούς και προμήθειες. Εκτός της περίπτωσης Μαντέλη όμως, η Εξεταστική Επιτροπή «βλέπει» ενδείξεις εμπλοκής και για άλλους υπουργούς. Όπως είπε μιλώντας στον ρ/σ ΘΕΜΑ 98,9 ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Βασίλης Κεγκέρογλου «υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις, διότι πολλά πράγματα συνδυάζονται –ξέρετε- με υπογραφή μιας σύμβασης. Καια ασφαλώς και τα στελέχη τα οποία ήδη έχουν αποκαλυφθεί του ΟΤΕ. Οι Γερμανοί λένε 75 στελέχη τα "έπαιρναν" συστηματικά».

Η Εξεταστική Επιτροπή μελετά να καλέσει τώρα για κατάθεση, τον πρώην στενό συνεργάτης του Τάσου Μαντέλη, Αριστείδη Μαντά, στον οποίο αποδίδεται το περίφημο χειρόγραφο σημείωμα, που βρέθηκε στους φακέλους της Siemens και στο οποίο δίνονταν οδηγίες, για να μπει «μαύρο» χρήμα στον τραπεζικό λογαριασμό με τον κωδικό «A. ROCOS». Τον Ιούλιο του 2008 ο ALPHA είχε εντοπίσει τον άνθρωπο αυτό, ο οποίος ερωτηθείς σχετικά είχε πει ότι «μία πειραγμένη φωτοτυπία ενός σκισμένου χαρτιού αποτελεί, έχει γίνει βάση μιας τέτοιας μεγάλης ιστορίας. Από κει και πέρα τι να πω; Είναι λάθος απλά η βάση». Στις αποκαλύψεις για τον πρώην στενό συνεργάτη αντέδρασε με οργή ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος σε γραπτή του δήλωση αναφέρει: «Θλίβομαι και εξοργίζομαι επειδή τέτοιες πράξεις εκκολάφθηκαν και κατά την διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ 1996-2004. Πράξεις που προσβάλλουν το αίσθημα δικαίου της κοινωνίας, αμαυρώνουν το έργο της τότε κυβέρνησης. Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη».



Ανάμεσα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπήρχε την Πέμπτη αμηχανία και οργή για τον πρώην υπουργό και κάποιοι δεν δίστασαν να ζητήσουν την δήμευση της περιουσίας τους, όπως ο Μιχάλης Παντούλας, ενώ άλλοι όπως η Βασιλική Τσόνογλου ζητούν την παρέμβαση της ΥΠΕΕ. Σφοδρές οι επικρίσεις από την αντιπολίτευση, με τον Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη να ζητάει «να τιμωρηθούν, να πάνε φυλακή, να πληρώσουν για όλα αυτά», ενώ ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Αστέριος Ροντούλης σχολίασε ότι «Τσουκάτος και Μαντέλης ήταν οι Ηρακλειδής μιας συγκεκριμένης αυλής». Έγκριτοι νομικοί εκτιμούν, ότι ο κ. Μαντέλης μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος και με άλλα αδικήματα. Το «μαύρο» χρήμα που μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον κουμπάρο του πρώην υπουργού Γιώργο Τσουγκράνη, μπορεί να στοιχειοθετήσει την άσκηση ποινικής δίωξης για ακόμη τρία κακουργήματα, της απάτης κατά του Δημοσίου, της φοροδιαφυγής και της αποδοχής και διάθεσης προϊόντων εγκλήματος.



Κατηγορηματικός άλλωστε και για ποινικές εκτός από πολιτικές ευθύνες του κ. Μαντέλη ήταν μιλώντας στον ρ/σ ΒΗΜΑ 99,5 ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής Σήφης Βαλυράκης, ο οποίος είπε ότι «δεν προκύπτουν μόνο πολιτικές ευθύνες, προκύπτουν επίσης και ποινικές ευθύνες και επίσης ποινικές ευθύνες μη παραγεγραμμένες με την πρώτη ανάγνωση του νόμου περί ευθύνης υπουργών». Σε θέση κατηγορουμένου για το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα αναμένεται να βρεθεί και ο κουμπάρος του πρώην υπουργού Γιώργος Τσουγκράνης. Ο κ. Μαντέλης πάντως μετά την φημολογία ότι πιθανόν διέφυγε από τη χώρα, εμφανίσθηκε το απόγευμα της Πέμπτης έξω από την οικία του στον Βύρωνα και μιλώντας στην κάμερα του ALPHA είπε ότι «είμαι στην Ελλάδα, θα παραμείνω συνεχώς στην Ελλάδα, για να μπορέσω να δώσω όλες τις εξηγήσεις που χρειάζονται στις Ελληνικές δικαστικές αρχές». Πρόσθεσε δε ότι «μίλησα με ειλικρίνεια στην Εξεταστική Επιτροπή και είμαι έτοιμος να δώσω ό,τι εξηγήσεις χρειάζεται η Ελληνική Δικαιοσύνη».


Πηγή: ALPHA

Επιμέλεια: Π. Γραμμέλης

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας νομισματικής κρίσης


Η κρίση της Ελλάδας και τα προβλήματα χρέους της Ισπανίας και της Πορτογαλίας εξέθεσαν τις εγγενείς αδυναμίες του ευρώ. Δεν καλύπτονται, όσες οικονομικές εγγυήσεις ή ρητορικές διαβεβαιώσεις κι αν δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έπειτα από 11 χρόνια ανέφελης πορείας, τα προβλήματα του διακανονισμού που γέννησαν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα έχουν γίνει κραυγαλέα προφανή.

Η απόπειρα για την υιοθέτηση ενός ενιαίου νομίσματος για 16 ξεχωριστές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους χώρες ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Η μετάβαση προς ένα ενιαίο νόμισμα σήμαινε πως τα επιμέρους κράτη μέλη έχαναν τη δυνατότητα να ελέγχουν τη νομισματική πολιτική και τα επιτόκιά τους και να τα χρησιμοποιούν ως εργαλεία προκειμένου να απαντούν στις εθνικές οικονομικές συνθήκες. Σήμαινε επίσης πως η συναλλαγματική ισοτιμία της κάθε χώρας δεν μπορούσε πια να ανταποκρίνεται στις σωρευτικές επιπτώσεις των διαφορών παραγωγικότητας και των τάσεων της παγκόσμιας ζήτησης.

Επιπλέον, το ενιαίο νόμισμα εξασθενεί τα σήματα της αγοράς που σε διαφορετική περίπτωση θα προειδοποιούσαν μια χώρα ότι τα δημόσια ελλείμματά της γίνονταν υπερβολικά. Και σε περίπτωση που μια χώρα με υπερβολικά δημόσια ελλείμματα πρέπει να αυξήσει τη φορολογία και να μειώσει τις δαπάνες, όπως κάνει τώρα η Ελλάδα, η απορρέουσα συρρίκνωση του ΑΕΠ και η εμφανιζόμενη ανεργία δεν είναι δυνατόν να περιοριστούν από μια νομισματική υποτίμηση ικανή να αυξήσει τις εξαγωγές και να περιορίσει τις εισαγωγές.

Τότε πώς έγινε και στις ΗΠΑ λειτούργησε το ενιαίο νόμισμα παρά τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις 50 Πολιτείες; Ήταν τρεις βασικές προϋποθέσεις – οι οποίες απουσιάζουν στην Ευρώπη – που επέτρεψαν στις ΗΠΑ να λειτουργήσουν στη βάση ενός ενιαίου νομίσματος: η κινητικότητα της εργασίας, η ευελιξία των μισθών και η ύπαρξη μιας κεντρικής δημοσιονομικής αρχής.

Όταν έκλεισαν οι κλωστοϋφαντουργίες και οι βιομηχανίες υποδημάτων στις βορειοανατολικές Πολιτείες της Αμερικής, οι εργάτες κινήθηκαν δυτικά, όπου αναπτύσσονταν νέοι παραγωγικοί κλάδοι. Οι άνεργοι εργάτες της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας όμως δεν μπορούν να μετακινηθούν προς τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες ζώνες της Ευρώπης, εξαιτίας των αποκλίσεων στη γλώσσα, την ιστορία, τη θρησκεία κ.λπ. Συν τοις άλλοις, η ευελιξία των μισθών στις ΗΠΑ σήμαινε ότι η σημαντικά χαμηλότερη αύξηση των μισθών στις Πολιτείες όπου υπήρχε αποβιομηχάνιση συντελούσε στην προσέλκυση και στη παραμονή άλλων επιχειρήσεων στην περιοχή. Τέλος, με βάση το αμερικανικό δημοσιονομικό σύστημα, λιγότερο από τα δύο τρίτα της συνολικής φορολογίας συγκεντρώνεται σε επίπεδο Πολιτειών, επομένως υπάρχουν αυτόματες και ουσιαστικές καθαρές δημοσιονομικές μεταβιβάσεις πόρων σε Πολιτείες όπου τα εισοδήματα κινούνται πτωτικά.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έπρεπε να ορίζει τη νομισματική πολιτική για την Ευρωζώνη σαν σύνολο, ακόμη και αν η συγκεκριμένη πολιτική ήταν εντελώς ακατάλληλη για ορισμένα κράτη μέλη. Όταν η Γερμανία και η Γαλλία δοκιμάζονταν από χαμηλή ζήτηση στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, η ΕΚΤ προχώρησε σε δραστική μείωση των επιτοκίων. Η μείωση αυτή βοήθησε τη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά τροφοδότησε τις φούσκες της αγοράς ακινήτων στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Η πρόσφατη κατάρρευση αυτών των φουσκών οδήγησε σε δραστική κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας και σε σημαντική αύξηση της ανεργίας και στις δύο αυτές χώρες. Η εισαγωγή του ευρώ, με το χαμηλό πληθωρισμό που συνεπάγονταν, οδήγησε σε δραστική πτώση των επιτοκίων στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που πριν είχαν υψηλά επιτόκια. Οι χώρες αυτές υπέκυψαν στον συνακόλουθο πειρασμό για αύξηση του κρατικού δανεισμού, με αποτέλεσμα την άνοδο της αναλογίας του κρατικού χρέους προς το ΑΕΠ σε άνω του 100% για την Ελλάδα και την Ιταλία.

Έως πρότινος οι αγορές ομολόγων αντιμετώπιζαν τα κρατικά ομόλογα όλων των χωρών της Ευρωζώνης ως εν δυνάμει ισότιμα, χωρίς να ζητούν επιπλέον επιτόκια από τις χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος, ως τη στιγμή που εμφανίστηκε η πιθανότητα μιας στάσης πληρωμών. Η ανάγκη για μείζονα δημοσιονομική προσαρμογή δίχως μια νομισματική υποτίμηση ικανή να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της, θα οδηγήσει τώρα την Ελλάδα και άλλες χώρες σε στάση πληρωμών, πιθανότατα μέσω κάποιου τύπου αναδιάρθρωσης του χρέους τους, με υποστήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η προώθηση του ευρώ έγινε με το επιχείρημα ότι είναι απαραίτητο για το ελεύθερο εμπόριο ανάμεσα στα κράτη μέλη και με το σλόγκαν ‘Μια αγορά, ένα νόμισμα’. Στην πραγματικότητα όμως δεν απαιτείται ενιαίο νόμισμα, και ούτε καν σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία για την ανάπτυξη του εμπορίου. Το εμπόριο των ΗΠΑ με τους εμπορικούς εταίρους τους δεν παύει να αυξάνεται, παρά τα ανεβοκατεβάσματα των συναλλαγματικών τους ισοτιμιών. Η Ελεύθερη Ζώνη Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής έχει αυξήσει το εμπόριο μεταξύ του Καναδά, του Μεξικό και των ΗΠΑ, αν και οι χώρες έχουν ελεύθερα κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες. Παρομοίως συμβαίνει και με τις Ιαπωνία, Νότια Κορέα και τους άλλους μεγάλους εμπορικούς εταίρους της Αμερικής στην Ασία. Και εν τέλει μόνο 16 χώρες από τα 27 κράτη-μέλη της ζώνης ελεύθερου εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιούν το ευρώ.

Παρά τα προβλήματά του, το πιθανότερο είναι πως το ευρώ θα επιβιώσει της παρούσας κρίσης. Αλλά μπορεί του χρόνου τέτοια εποχή η Ευρωζώνη να έχει λιγότερα μέλη από ό,τι σήμερα. Είναι σαφές τώρα πια ότι ορισμένες χώρες έγιναν πρόωρα δεκτές στο ευρώ, ενώ είχαν ακόμη μεγάλα δημόσια ελλείμματα και υψηλή αναλογία χρέους προς ΑΕΠ. Επιπλέον, η δομή της βιομηχανίας ορισμένων χωρών και τα χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης της παραγωγικότητά τους σημαίνει πως η σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία τις καταδικάζει σε όλο και μεγαλύτερα εμπορικά ελλείμματα.

Κατά τα άλλα, μπορεί να υιοθετηθεί κάποιος μηχανισμός ενισχυμένης εποπτείας και ελέγχου για τον περιορισμό των μελλοντικών δημοσίων ελλειμμάτων. Αλλά ακόμα και με λιγότερα κράτη μέλη ή και με ορισμένες αλλαγές στις διαδικασίες εθνικών προϋπολογισμών, το βασικό πρόβλημα του εξαναγκασμού πολύ διαφορετικών χωρών να ζουν με μια ενιαία νομισματική πολιτική και με σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία θα παραμείνει.

Πηγή oikonomikikrisi

Nα εγκαταλείψει το ευρώ η Γερμανία


Η Ελλάδα οδεύει προς χρεοκοπία. Το ευρώ διολισθαίνει. Οι αγορές ομολόγων είναι σε ανοικτή εξέγερση. Και τι αποφασίζει να κάνει η γερμανική κυβέρνηση; Πυροβολεί τον ταχυδρόμο.

Την περασμένη εβδομάδα η γερμανική κυβέρνηση συντάραξε τις αγορές με μια μονομερή απαγόρευση των ανοικτών βραχυπρόθεσμων πωλήσεων ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων. Όλοι εξεπλάγησαν. Στη συνέχεια η Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ επανήλθε με προτάσεις για την επιβολή ενός νέου φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και για την ίδρυση μιας ευρωπαϊκής υπηρεσίας πιστοληπτικής αξιολόγησης για να αντικαταστήσει τους υπάρχοντες αμερικανούς γίγαντες.

Μέρα με την ημέρα η κρίση του ευρώ μοιάζει περισσότερο με γερμανική κρίση. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει το κοινό νόμισμα τώρα γίνεται σαφής: απαιτεί μεγάλες μεταβιβάσεις πόρων από τις πλουσιότερες στις πιο φτωχές χώρες της Ευρωζώνης. Απαιτεί επίσης τη μετατροπή του ευρώ σε ‘μαλακό’, ‘πολιτικό’ νόμισμα. Αν όλα αυτά δεν αρέσουν στη Γερμανία, μπορεί κάλλιστα να αποφασίσει ότι δεν θέλει πια να παραμένει στην Ευρωζώνη.

Όμως δεν έχει νόημα να πυροβολεί τον διαιτητή και να παραπονιέται ενάντια στους κανόνες του παιχνιδιού. Αν η πιο ισχυρή κυβέρνηση της Ευρώπης δεν μπορεί να δώσει καλύτερη απάντηση στην παρούσα κρίση, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι οι επενδυτές αντιμετωπίζουν με τέτοια νευρικότητα το μέλλον του ευρώ.

Οι πολιτικοί ποτέ τους δεν κατάφερναν να ‘διαβάζουν’ επιτυχώς τα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αλλά ακόμη και με βάση τα πολύ χαμηλά τους στάνταρ, η Γερμανίδα καγκελάριος έκανε μεγάλη χοντράδα την περασμένη βδομάδα προσπαθώντας να πλήξει την κερδοσκοπία στην Ευρωζώνη.

‘Απομονωμένη’ απαγόρευση

Έτσι ναι μεν οι βραχυπρόθεσμες πωλήσεις κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης θα απαγορευτούν, αλλά μόνο στη Γερμανία, αφού αυτή είναι η μόνη χώρα που κυβερνά η κυρία Μέρκελ. Και από τη στιγμή που η Φραγκφούρτη δεν αποτελεί πια ένα μείζον χρηματοπιστωτικό κέντρο, η γερμανική απαγόρευση δεν πρόκειται να κάνει καμιά μεγάλη διαφορά. Η ιαπωνική κυβέρνηση μπορεί να θεσπίσει όσους κανονισμούς θέλει για την παραγωγή κρασιού και η βρετανική κυβέρνηση μπορεί να ονειρεύεται νέους κανονισμούς για τις ελιές, αλλά ό,τι κι αν κάνουν δεν θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κλάδος. Αντίστοιχα δεν πρόκειται να αλλάξει τις βραχυπρόθεσμες πωλήσεις η γερμανική απαγόρευση.

Και δεν είναι αλήθεια πως είναι οι κερδοσκόποι που έχουν προκαλέσει την παρούσα κρίση. Δεν είναι οι βραχυπρόθεσμες πωλήσεις ομολόγων που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής και την ανάγκη για διάσωση από τους εταίρους της. Η αγορά ίσως επιταχύνει την εξέλιξη της κρίσης, υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις να κινηθούν πιο γρήγορα από ό,τι θα ήθελαν. Αλλά δεν έκαναν κάποια διαφορά στην ίδια την κρίση. Το μόνο που άλλαξε στην πραγματικότητα είναι ο χρόνος. Και σίγουρα είναι καλύτερα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα τώρα παρά να τα αναβάλει. Μόνο σε χρόνο θα αποδώσει εν τέλει η απαγόρευση των βραχυπρόθεσμων πωλήσεων.

Κατά αναλογία, ούτε η επιβολή φόρου τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές θα αποδώσει κάτι. Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της επιβολής ενός νέου φόρου. Ίσως ο χρηματοπιστωτικός κλάδος να έχει προσλάβει τεράστιο μέγεθος σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία. Ίσως πράγματι να έχουμε υπερβολικές βραχυπρόθεσμες πωλήσεις. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα. Οι αγορές απλά υποδεικνύουν ότι η χώρα έχει δανειστεί πάρα πολλά λεφτά και δεν έχει ξεκάθαρο σχέδιο για το πώς θα τα αποπληρώσει.

Σκουπίδια συν 1%

Κανείς δεν διαφωνεί με αυτή την ανάλυση. Οι επενδυτές θα συνεχίσουν να σορτάρουν στα ελληνικά ομόλογα ακόμα και αν πρέπει να πληρώνουν φόρο 1% κάθε φορά που θα το κάνουν. Γιατί; Γιατί πρόκειται για ‘σκουπίδια’. ‘Σκουπίδια’ συν 1% παραμένουν σκουπίδια. Οπότε τα hedge funds θα συνεχίσουν να σορτάρουν στα ελληνικά ομόλογα προσδοκώντας μια χρεοκοπία.

Και σε ό,τι αφορά το θέμα της ευρωπαϊκής εταιρείας πιστοληπτικής αξιολόγησης, είναι ασαφές το τι θα μπορούσε να αποδώσει. Η Moody’s, η Fitch και οι όμοιές τους κάνουν ήδη αυτή τη δουλειά. Ορισμένοι θεωρούν ότι την κάνουν καλά και άλλοι ότι την κάνουν άσχημα. Η ανεξαρτησία τους τέθηκε εν αμφιβόλω τα δύο προηγούμενα χρόνια και πολύ σωστά. Αλλά μέσα στα χρόνια έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μιαν αξιοπιστία.

Ένας νέος ευρωπαϊκός οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης – ας τον αποκαλέσουμε Σπρώξε Όλα τα Προβληματικά Ευρωπαϊκά Κρατικά Ομόλογα Κάτω από το Χαλί Οίκος Πιστοληπτικής Αξιολόγησης – θα έχει τόση αξιοπιστία όσο ένας Ισλανδός χρηματιστής που πλασάρει κρατικά ομόλογα του Ντουμπάι. Με άλλα λόγια μηδέν στο πηλίκο. Ο στόχος του ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης θα είναι να μαγειρεύει τα νούμερα ώστε να μην φαίνονται τόσο άσχημα. Προς τι η ίδρυση του λοιπόν;

Γερμανική οργή

Η επίθεση της Μέρκελ στις αγορές αποκαλύπτει κάτι το πολύ γερμανικό: οργή. Η Γερμανία ανακάλυψε πολλά για το ευρώ τους προηγούμενους έξι μήνες. Δεν μπορεί να είναι ένα σκληρό νόμισμα όπως ήταν το γερμανικό μάρκο. Ούτε θα εξυπηρετεί πάντοτε τα συμφέροντα της Γερμανίας.

Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί θα πρέπει να αποδεχτούν ότι η συμμετοχή στο ευρώ σημαίνει πως οι πλούσιες χώρες θα πρέπει μονίμως να ‘διασώζουν’ τις πιο φτωχές. Και πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να κάνει συμβιβασμούς κατά τη νομισματική πολιτική της προκειμένου να επιβιώσουν τα ασθενέστερα μέλη.

Οι απλοί Γερμανοί όμως δεν το θέλουν αυτό. Αυτοί είναι που θα πληρώσουν για τη διάσωση των αδύναμων κρίκων της Ευρωζώνης. Και πάντα ήταν περήφανοι επειδή είχαν ισχυρό νόμισμα.

Σκληρό μεν, αλλά αυτοί είναι οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού. Σε όποιον δεν αρέσουν, μπορεί κάλλιστα να μην παίξει. Η Γερμανία έχει μόνο δύο επιλογές: είτε να προσαρμοστεί στον τρόπο με τον οποίο δουλεύει τώρα το ευρώ και να αρχίσει να πληρώνει το λογαριασμό είτε να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Σοφά η Βρετανία παρέμεινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίχως να υιοθετήσει το ευρώ. Η Γερμανία δεν έχει κανένα λόγο να παραμείνει άλλο στην Ευρωζώνη αν βλέπει αρνητικά τον τρόπο που δουλεύει.

Οι αγορές περίμεναν από την Αγγέλα Μέρκελ να αναλάβει ηγετικές πρωτοβουλίες. Περίμεναν να αντιμετωπίσει τις σκληρές αλήθειες και να πάρει μεγάλες αποφάσεις. Αλλά εκείνη πυροβόλησε τον ταχυδρόμο. Αν αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση που οι επενδυτές αναζητούν σανίδες σωτηρίας.

Πηγή oikonomikikrisi

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ


Αναφερόμενοι στο ελληνικο αλφάβητο και επομένως στην ελληνική γλώσσα, διαπιστώνουμε οτι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η πυθαγόρειος σκέψη καταλήγει στην αντιστοιχία κάθε γράμματος της ελληνικής αλφαβήτου με έναν αριθμό. Οι Πυθαγόρειοι απάντησαν στο ερώτημα ''τί το σοφόν?'' . Μοναδική απάντηση ''ο αριθμός'' ενώ στο δευτερο σκέλος=''τι δεύτερον εις σοφίαν'' (δηλαδη τι έρχεται δεύτερο μετά τον αριθμό σε σοφία) απάντησαν:''o τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος'' (δηλαδή εκείνος που έδωσε τις ονομασίες σε κάθε πράγμα).
Η αντιστοιχία των γραμματων και των αριθμών έχει ως εξής:
Α = 1 Ι = 10 Ρ = 100
Β = 2 Κ = 20 Σ = 200
Γ = 3 Λ = 30 Τ = 300
Δ = 4 Μ = 40 Υ = 400
Ε = 5 Ν = 50 Φ = 500
F = 6 Ξ = 60 Χ = 600
Z = 7 Ο = 70 Ψ = 700
Η = 8 Π = 80 Ω = 800
Θ = 9 Q = 90 σαμπί = 900

Aπό το σημερινό αλφάβητο λείπουν 3 γράμματα της αρχαίας ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία ειναι τοποθετημένα στον παραπάνω πίνακα. Αυτά είναι το Δίγαμα (F), το κόππα(Q), και το σαμπι (δεν μπορεί να τυποθεί αλλά φανταστείτε το σαν ένα μικρό ''π'' με μία ελαφρώς προς τα δεξιά κλίση).
Κάθε λέξη λοιπόν βγάζει κάποιο συγκεκριμένο άθροισμα(πχ ΗΛΙΟΣ= 8+30+10+70+200=318). Οι Πυθαγόρειοι μας εισάγουν - με το παραπάνω ρητό- σ'ένα αριθμητικό ''παιχνίδι'' μεταξύ αριθμών και λέξεων(λεξάριθμος). Τί το ενδιαφέρον έχει αυτό το ''παχνίδι''? ότι λέξεις και φράσεις συμπίπτουν μεταξύ τους δημιουργόντας ισοψηφίες ή δίνοντας αριθμούς που παραπέμπουν σε γεγονότα και χρονολογίες. Ενδεικτικά θα παραθέσω ορισμένα παραδείγματα : Η λέξη που μας ενδιαφερει αρχικά είναι η λέξη αριθμός(εκ του ρήματος αραρίσκω, που σημαίνει θέτω σε σειρά) - ΑΡΙΘΜΟς= 1 + 100 + 10 + 9 + 40 + 70 + 200 = 430
ΑΡΙΘΜΟΣ=430 - ακριβώς 430 βγάζουν και οι λέξεις ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΝΟΜΟΣ, ΕΥΘΕΙΑ. Πράγματι τα μαθηματικά δεν υπάρχουν χωρίς τον αριθμό, ενώ ο αριθμός είναι ο ίδιος ο νόμος του σύμπαντος, όσο για την ευθεία αυτή ορίζεται από δύο συντεταγμένες οριζόμενες από αριθμούς. Αν σκεφτούμε ότιι το ''θείον'' είναι όπως και ο αριθμός ''πανταχού παρών και τα πάντα πληρών'' και ότι και τα δυο έχουν χαρακτηριστικό τη σοφία, τότε απόλυτα δικαιολογείται και η ακόλουθη ισοψηφία: ΑΡΙΘΜΟΣ=ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ=430. Σύμπτωση?
Ας μείνουμε στα μαθηματικα: η λέξη ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ μας δίνει το άθροισμα 1264. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι λέξεις ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ και ΤΡΙΓΩΝΑ, δίνουν ακριβώς τον ίδιο λεξάριθμο. ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ= ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ= ΤΡΙΓΩΝΑ=1264. Το γεγονός ότι οι λέξεις αυτές έχουν άμεση μεταξύ τους σχέση, είναι και αυτό τυχαίο?
Πολλοί από εμάς διδαχθήκαμε στα σχολεία τον τρόπο με τον οποίο αποδυκνείεται οττ το ''π'' ισούται με 3,14. Κανείς όμως εκ των διδασκόντων δεν επιχείρησε να το επιλύσει βάσει του λεξαριθμικού συστήματος της ελληνικής γλώσσης- κάτι που ακούγεται απολύτως φυσικό. Από την θεωρία που διδαχθήκαμε όμως τότε, ακόμα και σήμερα γνωρίζουμε ότι ''π'' = ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ/ ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ. Αν λοιπόν εφαρμόσουμε την μέθοδο της αντιστοιχίας αριθμών και γραμμάτων, έχουμε: ''π'' = ΜΗΚΟΣ (338) + ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ (1016) + ΚΥΚΛΟΥ (940) / ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ (730) = 2294/ 730 = 3,1424657534... Βλέπουμε οτι η ελληνική γλώσσα αποδικνύει τον γεωμετρικό αυτό τύπο, δίνοντας αποτέλεσμα 3,14.Σύμπτωση? Η δυνατότητα της γλώσσας είναι εκπληκτική και αυτό αποδικνύεται και από εναν άλλον μαθηματικό τύπο του Φ = 1,61. Το ''Φ'' ισσούται(λόγω απουσίας συμβόλων θα τυπωθεί ολογράφως)- Φ = η τετραγωνική ρίζα του 5 + 1 / 2 . '' Η τετραγωνική ρίζα του 5'' στην αρχαία ελληνική καλείται ''Ο ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ'', το 1 καλείται ''ΕΝ'', ενώ το 2 είναι ''Η ΔΥΑΣ''. Έτσι εχουμε : Φ = O (70) ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ (864) + ΕΝ (55) / Η (8) ΔΥΑΣ (605) = 989/ 613 = 1,61.. Τελικά ίσως να παραμένει ακόμα σύμπτωση αυτή η δυνατότητα των λεξαρίθμων.
Δυστυχώς για κάποιους, η απόδειξη μαθηματικών θεωρημάτων δεν είναι η μοναδική δυνατότητα της ελληνικής γλώσσας. Εαν πάρουμε την φράση ''Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ'' = 595, θα παρατιρήσουμε ότι ισοψηφεί με την λέξη ''ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ'' = 595. Μία άλλη ισοψηφία που μας οδηγεί στα ίδια συμπεράσματα είναι και αυτή της φράσης ''ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΟΝ ΣΥΝΟΛΟΝ'' = 1275 με την λέξη ''ΠΡΟΒΛΕΠΤΙΚΟΤΗΣ'' = 1275. Έχει δηλαδή η ελληνική γλώσσα την δυνατότητα προβλέψης μελλοντικών συμβάντων? Εαν γράψουμε την λέξη ''ΝΕΡΩΝ'' (κάποιος κύριος που σκότωσε την μητέρα του κι έκαψε την Ρώμη) θα λάβουμε το άθροισμα 1005. Δεν είναι τυχαίο ότι η φράση ''ΙΔΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑΝ ΑΠΕΚΤΕΙΝΕ'' (σκότωσε την ίδια του την μητέρα) δίνει άθροισμα 1005. ''ΝΕΡΩΝ'' = ''ΙΔΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑΝ ΑΠΕΚΤΕΙΝΕ'' = 1005.
Είναι γνωστό στους γνώστες της ιστορίας ότι ο μεγάλος ΕΛΛΗΝ στρατηλάτης- ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στην πόλη της Βαβυλώνας. Εάν λοιπόν πάρουμε την φράσιν ''Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ'' θα λάβουμε ως άθροισμα τον αριθμό 1293- άθροισμα το οποίο έχει και η φράσις ''Η ΒΑΒΥΛΩΝ'' (ονομαστική πτώση).. αρα, ''Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ'' = ''Η ΒΑΒΥΛΩΝ'' = 1293.
Είναι επίσης γνωστό από την ελληνική μυθιστορία ότι οι Ολύμπιοι θεοί τρέφονταν με αμβροσία και νέκταρ... Πράγματι η λέξη ''ΟΛΥΜΠΙΟΣ'' = 900 ενώ ''ΑΜΒΡΟΣΙΑ'' = 424 + ''ΝΕΚΤΑΡ'' = 476 = 900...''ΟΛΥΜΠΙΟΣ'' =''ΑΜΒΡΟΣΙΑ'' + ''ΝΕΚΤΑΡ'' = 900... ΣΎΜΠΤΩΣΗ?
Όσοι διαβάσουν το ''Περί του Ε του εν Δελφοίς'' του Πλουτάρχου θα μάθουν ότι ο αριθμός 5 ( 5 = το γραμμα Ε ) είναι ο σοφότατος όλων και φυσικά ο αριθμός του Απόλλωνος (για όσους δεν γνωρίζουν΄, Απόλλων=εκφράζει το φως, το μέτρο και την μουσική αρμονία). Έχουμε: '' ΆΠΟΛΛΩΝ Ε '' = '' ΜΟΥΣΙΚΗ ''+ '' ΗΛΙΟΣ '' = 1066. Σύμπτωση?
Έχουμε ακόμα λέξεις που βγάζουν ενδιαφέροντα αθροίσματα : '' TO MΕΓΑ ΘΗΡΙΟΝ'' = 666, ...άλλο... '' ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ = ΑΓΙΑ ΤΕΛΕΣΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ = ΑΠΕΡΓΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΤΕ = Ο ΜΠΟΥΣ ΕΠΑΝΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ = ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ = 2004... άλλο... ''ΠΑΤΡΙΚ ΑΣΤΕΡΙΑΣ''= ''Ο ΠΟΥΣΤΗΣ'' = 1328 --- ναι! δεν είναι ψέμα! άλλο... ''ΚΕΝΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ'' = 2000.
Συμπτώσεις? ... Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση... Οι παραπάνω ισοψηφίες δεν είναι οι μοναδικές που υπάρχουν απλά παρέθεσα κάποιες απο τις σημαντικότερες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που κάνουν στο εξωτερικό : να διδάσκουν την αρχαία ελληνική γλώσσα και να μην παύουν να λένε ότι έχει μαθηματική δομή και εμπεριέχει την μουσική αρμονία, όπως επίσης και ότι είναι η γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών- η μητέρα όλων των γλωσσών! Να δούμε σε αυτή τη χώρα πόσο κατώτερα θα την υποβαθμίσουμε και σε πιο σημείο πρέπει να φτάσουμε εμείς (οι ομιλούντες) για να τη φέρουμε στην θέση που της αξίζει.

Ανδρέας Δημητρέλης

ΑΚΜΗ βοτανική θεραπευτική προσέγγιση

  Με σχεδόν 2 τετραγωνικά μέτρα επιφάνεια, το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας. Είναι το προστατευτικό τοίχος του οργανισμού...