Μεγάλα σχέδια.

Ο αποπροσανατολισμός του λαού καλά κρατεί. Όλο και κάτι γίνεται, κυρίως στην Αθήνα για να μας κρατά απασχολημένους. Και όμως λίγη συνδιαστική σκέψη χειάζεται και λίγο περισσότερο ψάξιμο για να καταλάβουμε που το πάνε τελικά.
Το ερώτημα είναι πόσο χώρο χρειάζονται;; πόσους εργάτες;; πόση εξουσία;; πόσο χρήμα;; πόσο πετρέλαιο;; Και άντε και τα κατάφεραν να φτάσουν στο στόχο, μετά;; Πολύ απλό, μου απάντησε ένας καλός φίλος δημοσιογράφος που μ' μαθε να διαλέγω εικόνες, θα έχουν φτιάξει επιτέλους τον δικό τους επίγειο παράδεισο. Με σύμμαχο τον ΟΗΕ  η Λέσχη καταφέρνει σιγά σιγά να ελέγξει ολόκληρο τον πλανήτη.
Απλά βάλτε κάτω τα γεγονότα και θα ανακαλύψετε ότι το πράγμα πάει πίσω..
Φοβόντουσαν το λατινικό τόξο που είχει μπροστάρη τον Αλιέντε, τον έβγαλαν από την μέση.

Το 1989 δεν έπεσε απλά το τοίχος του Βερολίνου. Καταποντίστηκε η από αυτούς κατασκευασμένη κόκκινη απειλή.

Στην Κίνα το πείραμα του "εκσυγχρονισμού" τελειώνει με την σφαγή στην πλατεία Τιεν Αν Μεν.Και η κινεζοποίηση των μισθών, της 7ήμερης και 20άωρης εργασίας μπήκε στην ατζέντα.

Το 2004 ένα τσουνάμι στην Σρι Λάνκα "καθαρίζει" τον τόπο απο 230,000 ανθρώπους και ταυτόχρονα τις ακτές από τους ντόπιους προς τέρψη των μεγαλοξενοδόχων.

Το «σοκ και δέος» στο Ιράκ το 2003 που έγινε ο παράδεισος των μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιρειών του κόσμου είναι παράδειγμα του τι να περιμένουμε από το αδηφάγο τέρας των αγορών.

Ο τυφώνας Κατρίνα έκανε ότι δεν μπόρεσε να κάνει ο άνθρωπος (έτσι είπε ένας γερουσιαστής) άνοιξε τον δρόμο για την πλήρη εξάληψη των κοινωνικών παροχών και την καταστροφή του κοινωνικού κράτους. Η αρχή της πολιτικής των κουπονιών.

Τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό, το σχέδιο τους καλά προχωρεί. Η Ελλάδα είναι το σταυροδρόμι τους, ένα οικόπεδο στην καλύτερη θέση με την καλύτερη θέα και μπόλικο παραδάκι. ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ. Ε.Π.