Το Δ.Ν.Τ. έφτασε εμπρός βήμα ταχύ να το προϊπαντήσουμε με πείνα και οργή...Kρατήστε τα παρακάτω και θυμηθείτε τα τους επόμενους μήνες...
Οι στέπες της Αϊτής ειναι προσβάσιμες μόνο με γάιδαρο ή τα πόδια.Τα παιδιά πεθαίνουν από υποσιτισμό εξαιτειας της φτωχειας.Οι φτωχοί Αϊτινοί καταφεύγουν όλο και περισσότερο στην κατανάλωση μπισκότων φτιαγμένων από λάσπη, καθώς οι τιμές των τροφίμων πετούν στα ύψη σ’αυτή τη χώρα της Καραϊβικής. Τα μπισκότα-δίσκοι γίνονται από ξηρή κίτρινη άργιλο που αναμιγνύεται με νερό, αλάτι και φυτικά αρτύματα ή και μαργαρίνη. Η λάσπη, που προέρχεται από τα κεντρικά υψίπεδα της Αϊτής, στραγγίζεται αρχικά και πλάθεται έπειτα σε μπισκότα, τα οποία στεγνώνουν στον ήλιο.
Τα ανοιχτόχρωμα καφετιά μπισκότα, που είναι γνωστά στους ντόπιους απλά ως «terre» (χώμα), τρώγονται παραδοσιακά από εγκύους Αϊτινές αλλά και τα παιδιά ως πηγή ασβεστίου. . Εντούτοις, για μερικούς Αϊτινούς ανήμπορους ν’αντέξουν οικονομικά ακόμη και ένα πιάτο ρυζιού, η terre έχει γίνει η βασική διατροφή τους.
Τα μπισκότα σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες έχουν ήπια γεύση, αλλά απορροφούν την υγρασία από το στόμα μόλις αγγίζουν τη γλώσσα, αφήνοντας δυσάρεστο χωματένια επίγευση που διαρκεί για ώρες. Ο Gerald Callahan, ένας καθηγητής ανοσολογίας στο κρατικό πανεπιστήμιο του Κολοράντο που έχει μελετήσει τη γεωφαγία (geophagy), το επιστημονικό όνομα για την κατανάλωση λάσπης, λέει ότι η εν λόγω λάσπη μπορεί να περιέχει επικίνδυνα παράσιτα ή τοξίνες. Αλλά μπορεί επίσης να ενισχύσει το ανοσολογικό σύστημα των αγέννητων μωρών απέναντι σε ορισμένες ασθένειες.Η Αϊτή είναι η φτωχότερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο. Εβδομήντα έξι τοις εκατό του πληθυσμού ζουν με λιγότερο από $2.25 ημερησίως. Ο υποσιτισμός είναι διαδεδομένος και η διάρροια σκοτώνει ένα στα πέντε παιδιά κάτω από την ηλικία των πέντε ετών.
Ο υπεύθυνος της ανθρωπιστικής βοήθειας στο Port-au-Prince, την πρωτεύουσα της Αϊτής, δεν εκπλήσσεται που οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι καταλήγουν να φάνε λάσπη. «Βλέπουμε όλο και περισσότερα παιδιά στην ύπαιθρο, να έχουν ένα κοκκινωπό χρώμα. Είναι ένας αξιόπιστος δείκτης του ακραίου υποσιτισμού», λέει.
Φωτογραφία της χρονιάς 2008, βραβείο UNICEF, της Βελγίδας φωτογράφου Alice Smeets, 21 ετών. Από την παραγκούπολη Cité Soleil, του Port au Prince.
Ο υπεύθυνος της ανθρωπιστικής βοήθειας στο Port-au-Prince, την πρωτεύουσα της Αϊτής, δεν εκπλήσσεται που οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι καταλήγουν να φάνε λάσπη. «Βλέπουμε όλο και περισσότερα παιδιά στην ύπαιθρο, να έχουν ένα κοκκινωπό χρώμα. Είναι ένας αξιόπιστος δείκτης του ακραίου υποσιτισμού», λέει.
Φωτογραφία της χρονιάς 2008, βραβείο UNICEF, της Βελγίδας φωτογράφου Alice Smeets, 21 ετών. Από την παραγκούπολη Cité Soleil, του Port au Prince. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου