ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κάποτε υπήρχε ένας φτωχός μεροκαματιάρης ονόματι Μαχμούντ. Μια μέρα το αφεντικό τού έδωσε ένα πήλινο δοχείο γεμάτο με βούτυρο γάλακτος και του είπς να το πάει στη διπλανή πόλη.<< Εάν το κάνεις αυτό>>, είπε το αφεντικό <<θα σου δώσω δύο ρουπίες. Εάν ρίξεις το δοχείο θα πληρώσεις το βούτυρο>>.Ο Μαχμούντ έβαλε το δοχείο στο κεφάλι του και άρχισε να περπατά στο δρόμο. Καθώς περπατούσε, άρχισε να σκέφτεται: <<Θα πάρω δύο ρουπίες. Τι θα τις κάνω;>> Εκείνο τον καιρό όλα ήταν πολύ φθηνά και με μία ρουπία μπορούσες να αγοράσεις 25 κοτόπουλα. Ο Μαχμούντ είπε: Το βρήκα, θα αγοράσω κοτόπουλα. Θα πολλαπλασιαστούν και σύντομα θα έχω 100 κότες, 500 κότες, 1000 κότες,10.000 κότες. Ύστερα θα πουλήσω τις κότες και θα αγοράσω γίδια και πρόβατα και μια μεγάλη φάρμα. Τα γίδια και τα πρόβατα θα πολλαπλασιαστούν και όταν τα πουλήσω θα αγοράσω πραμάτεια. Θα γίνω μεγαλέμπορος. Μετά θα παντρευτώ και θα έχω ένα σπίτι. Θα πηγαίνω σε ένα γραφείο και θα γυρνώ στο σπίτι για μεσημεριανό φαγητό. Θα έχω έναν εξαιρετικό μάγειρα που θα κάνει υπέροχα φαγητά. Εάν όμως ο μάγειρας δεν έχει έτοιμα τα φαγητά στην ώρα τους, θα θυμώνω και τον χαστουκίζω. Στο κάτω-κάτω τη γραφής μεγαλέμπορος θα είμαι! Όπως σκεφτόταν το χαστούκι που θα έδινε στο μάγειρα, σήκωσε το χέρι του. Με το που το έκανε το δοχείο γλίστρησε κι έπεσε στο έδαφος. Έτσι το βούτυρο δεν έφτασε στον προορισμό του. Ο Μαχμούντ δεν πήρε τις 2 ρουπίες του. Δεν αγόρασε κοτόπουλα. Δεν αγόρασε γίδια και πρόβατα. Δεν παντρεύτηκε. Δεν είχε σπίτι. Δεν πήγαινε σε γραφείο. Ούτε χαστούκισε κανένα. Κάθισε κάτω κι έκρυψε το κεφάλι στα χέρια του. Μετά από λίγι γύρισε στο αφεντικό του και του ομολόγησε: <<Αφλεντη έχυσα το βούτυρο>>. Το αφεντικό του απάντησε:<< Πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο; Με έκανες να χάσω μιας βδομάδας κέρδη!>> Αχ, αφέντη, εσύ έχασες μιας βδιμάδας κέρδη, εγώ όμως έχασα τις κότες μου, τα γίδια μου,το σπίτι μου τη γυναίκα μου, το γραφείο μου και το μάγειρά μου