ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

Ξυπνάω το πρωί μες την τρελή χαρά. Λέω, σήμερα θα δω τη ζωή με άλλο μάτι, είναι και Σάββατο, ότι πρέπει για νέα ξεκινήματα, και αν έχει και νέα σελήνη ακόμα καλύτερα, κατά την Πατέρα. Αχνιστός καφές και τσιγαράκι στον καναπέ πριν πάω στη δουλειά. Και πατάω αυτό το τρισκατάρατο κουμπί του τηλεκοντρόλ. Αφού το ξέρω ότι θα με πιάσει ισχυρή κρίση κολίτιδας και μια ολόκληρη σειρά άλλων ψυχοσωματικών εκδηλώσεων μεταξύ των οποίων, ακμή,ψωρίαση,σπασμοί, άσθμα, ταχυκαρδία, τραυλισμός, αεροφαγία, αλωπεκίαση, και κάλοι στα δάχτυλα.
Αναρωτιέμαι γιατί το κάνω. Κανένας οίκτος για τον εαυτό μου. Εχθές το βράδυ έπαθα το "σοκ των καλεσμένων που μαλλιοτραβιούνται στα παράθυρα", αυτό μου προκάλεσε ταυτόχρονη κρίση ωτίτιδας, ιγμορίτιδας, βρογχίτιδας, παγκρεατίτιδας, αρθρίτιδας, σαμαρίτιδας, παπαδημίτιδας, και παπανρείτιδας.
Ένας φίλος στη διπλανή πολυκατοικία έπαθε κρίση καλπάζουσας ποδάγρας και πέθανε.
-Γιατρέ δεν είμαι καλά
-Να κάνεις ομοιοπαθητική, να επιβάλεις στον εαυτό σου το "σοκ ανάλυσης psi" ταυτόχρονα να εκτεθείς στον τρόμο των πρωτοσέλιδων. Αν δεν δεις καλυτέρευση, κρύα μπάνια και καθόλου τηλεόραση
Μια επανάσταση βρε παιδιά, μια μάζωξη στην πλατεία, ένα γιαούρτωμα έστω...δε νοιώθω καλά...
Ε.Π.