Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ


Η Ευρώπη εκβιάζει και λεηλατεί τους πολίτες της, έχοντας «εκποιήσει» ήδη τη Δημοκρατία - προωθώντας την κεντρική διακυβέρνηση των επί μέρους κρατών, από μία μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη εξουσία, υπάλληλο των τραπεζών

Μπορεί κανείς για κάποιο συγκεκριμένο, μικρό χρονικό διάστημα, να διαχειριστεί το σύνολο των πολιτών μίας χώρας, σαν να πρόκειται για ηλιθίους – ορισμένους από αυτούς, ίσως για πάντα. Εν τούτοις, είναι αδύνατον να τα καταφέρει με όλους και για μεγάλο χρονικό διάστημα” (ALincoln).

Ανάλυση

Έχουμε την άποψη ότι, ο χρόνος των αριθμών, όπως και των «ψυχρών» οικονομικών αναλύσεων, έχει πλέον παρέλθει– πόσο μάλλον όταν οι περισσότεροι οικονομολόγοι είναι πλέον πεπεισμένοι ότι, ο πλανήτης δεν διοικείται πια από τους πολιτικούς, αλλά από τις τράπεζες στο παρασκήνιο, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ελεγχόμενα (η πρώτη επαρχία της Ευρώπης των Τραπεζών), ενώ η παγκόσμια οικονομία θα συνεχίσει την πτωτική πορεία της, η οποία ουσιαστικά διευκολύνει την «απορρόφηση» των αδύναμων χαμένων, από τους ισχυρούς κερδισμένους.

Το γεγονός πως τόσο οι περισσότεροι πολιτικοί, όσο και αρκετοί δημοσιογράφοι, έχουν περιέργως διαφορετική άποψη,οφείλεται πιθανότατα στο ότι κερδίζουν προσωπικά από τις «θέσεις» τους αυτές – στην ιδιοτέλεια τους δηλαδή, εάν όχι στη δειλία τους να παραδεχθούν δημόσια την αλήθεια.

Ένας επόμενος πιθανός λόγος, είναι η έλλειψη οικονομικών γνώσεων, όσον αφορά τόσο τους πολιτικούς, όσο και κάποιους δημοσιογράφους, οι οποίοι πιστεύουν ακόμη στα κενά λόγια των πολιτικών – μία αρκετά ανησυχητική, εάν όχι «τρομακτική» διαπίστωση. Διαφορετικά είναι αδύνατον να εξηγήσουμε, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, πως είναι δυνατόν να ακούει κανείς ότι, μία ενδεχόμενη διαγραφή χρέους ύψους 50%, θα μειώσει μόλις κατά 25-30 δις € το χρέος μας, ενώ θα υποθηκεύσει τη χώρα, ή ότι έχουμε λάβει 55 δις € από την Τρόικα, με κόστος άνω των 500 δις € για την Ελλάδα (χρηματιστήριο, ακίνητα, ελλείμματα, νέοι φόροι, μειώσεις μισθών κλπ.) και να επιμένει ότι πρέπει να ακολουθούμε πιστά τα διάφορα μνημόνια; (Σημείωση: Η διαγραφή του 50% των χρεών θα ήταν μόλις 25-30 δις €, επειδή θα εξαιρούνταν τα δάνεια της ΕΚΤ, της Τρόικας, τα έντοκα γραμμάτια κλπ., ενώ θα επιβαρυνόταν και οι δικές μας τράπεζες – ένα μηδαμινό ποσόν, σε σχέση με τα 360 δις € του δημοσίου χρέους).

Ένας τελευταίος, πολύ πιο ανησυχητικός λόγος, θα μπορούσε να είναι το ότι απλά εκτελούν εντολές, ευρισκόμενοι στην έμμισθη υπηρεσία της λέσχης του διαβόλου ή άλλων ισχυρών οργανώσεων της ελίτ – η οποία, εάν δεχθούμε τις διαπιστώσεις των ειδικών, αποσκοπεί στη δημιουργία μίας σκιώδους, παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Στα πλαίσια αυτά, φαίνεται ότι η παγκόσμια ελίτ, σε αντίθεση με την πολιτική, έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο περιγράφεται από πολλούς σαν τη «νέα τάξη πραγμάτων». Στο σχέδιο αυτό μάλλον προβλέπεται η κατάργηση των επί μέρους κρατών, των εθνικών νομισμάτων, καθώς επίσης των τοπικών κυβερνήσεων – με τη σταδιακή αντικατάσταση τους από ένα παγκόσμιο κράτος, με μία παγκόσμια διακυβέρνηση, καθώς επίσης με ένα παγκόσμιο νόμισμα, «απόγονο» του ευρώ και υπό την «αιγίδα» του δολαρίου.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς εδώ τι αλήθεια σημαίνει ένα παγκόσμιο νόμισμα, όπως και αν αυτό αποκαλεστεί. Κατά την άποψη πολλών, διευκολύνει απλούστατα τη δικτατορία των αγορών, με ηγέτη τις «συστημικές τράπεζες», τις οποίες θα διασώζουν συνεχώς τα κράτη, με τα χρήματα των φορολογουμένων τους  – μία πανέξυπνη, έμμεση επί πλέον φορολόγηση και ένα ενδεχόμενο, το οποίο δεν είναι ίσως τόσο μακρινό, όσο νομίζουμε (η πολιτική λιτότητας, καθώς επίσης η νέα αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης εκ μέρους της Γερμανίας, παρά την οικονομική της ευμάρεια, ενισχύει τη θέση μας). 

Συνεχίζοντας, ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι κάθονται μπροστά από τις τηλεοράσεις τους, εκθέτοντας τον εαυτό τους στην πλύση εγκεφάλου κάποιων διατεταγμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης, βρίζοντας για το ότι όλα γίνονται ακριβότερα, ενώ οι μισθοί τους μειώνονται και η φορολόγηση τους αυξάνεται, παράλληλα με το άγριο κυνήγι της εξουσίας για την είσπραξη όλο και περισσότερων φόρων (στόχος η φοροδιαφυγή, για την κάλυψη των εσόδων που λείπουν από τα κράτη, λόγω της νόμιμης φοροαποφυγής των πολυεθνικών), συνεχίζουν να καταθέτουν τα χρήματα τους στις τράπεζες και να ψηφίζουν τους γυμνούς βασιλείς τους.  

Άλλοι πάλι, όπως εμείς, αναφέρονται στο στόχο της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, χωρίς να γνωρίζουν ότι, οι Η.Π.Α. ήταν το αποτέλεσμα ενός τετραετούς, αιματηρού εμφυλίου πολέμου, οι αιτίες του οποίου επικεντρώνονταν στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των Βορείων και των Νοτίων Πολιτειών – μία κατάσταση, η οποία δεν διαφέρει σημαντικά από τα γεγονότα που βιώνουμε σήμερα στην Ευρώπη.  

Μία Ευρώπη η οποία διοικείται προφανώς από τις τράπεζες και όχι από τα κράτη – γεγονός ολοφάνερο στη Γερμανία, η οποία ακολουθεί καταρχήν τις προσταγές του Ελβετού J.Ackermann, διευθυντή μίας μη γερμανικής τράπεζας (Deutsche Bank), στη συνέχεια των μεγαλοβιομηχάνων και στο τέλος την A.MerkelΜία Ευρώπη η οποία εκβιάζει και λεηλατεί τους πολίτες της, ακολουθώντας πιστά τις εντολές των τραπεζιτών. Μία Ευρώπη, η οποία έχει «εκποιήσει» ήδη τη Δημοκρατία ενώ σχεδιάζει, εντός «κεκλεισμένων θυρών», την ένωση της – την κεντρική διακυβέρνηση ουσιαστικά των επί μέρους κρατών, από μία μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη εξουσία, η οποία θα εκτελεί πειθήνια τις εντολές του χρηματοπιστωτικού κτήνους.         

ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ 

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, στο σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι «υποχρεωτικό» να υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι – ολόκληρα κράτη ή απλοί άνθρωποι, οι οποίοι χάνουν κάποια χρονική στιγμή τα πάντα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι άλλοι άνθρωποι ή τα άλλα κράτη, όπως συμβαίνει γενικότερα στη Φύση. Αυτό ακριβώς αποκαλείται «ανταγωνισμός», έτσι λειτουργεί η ελεύθερη αγορά (η κεντρικά κατευθυνόμενη αγορά δυστυχώς δεν λειτούργησε καθόλου), ενώ από αυτήν ακριβώς την ανταγωνιστικότητα κρίνεται το βιοτικό επίπεδο ατόμων και κρατών.  

Σύμφωνα τώρα με αυτό το απλουστευμένο, βασικό αξίωμα του καπιταλισμού, εντός τη Ευρωζώνης η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οι μέχρι στιγμής χαμένοι – γεγονός «υποχρεωτικό», αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να επιβιώσει η Γερμανία ή η Γαλλία. Η διαδικασία δε θα συνεχισθεί (ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη), με επόμενους υποψήφιους την Ιταλία, την Ισπανία και το Βέλγιο, έως εκείνη τη στιγμή κατά την οποία θα αναδειχθεί ο τελικός νικητής – όπως ακριβώς συμβαίνει και στις επιχειρήσεις, όπου η μεγαλύτερη κλείνει τις μικρότερες ή τις απορροφάει, με τελικό στόχο τη μονοπώληση της αγοράς.

Περαιτέρω, αν και είναι εύλογο να είμαστε εντελώς αντίθετοι με το γεγονός αυτό, οφείλουμε να αποδεχθούμε ότι, το σύστημα μας έτσι λειτουργεί (η Φύση επίσης) - ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε κάποιο άλλο, εξίσου αποδοτικό.Όπως έχουμε αναλύσει δε, η εναλλακτική επιλογή μας, ο σοσιαλισμός, αφενός μεν κατέρρευσε, αφετέρου μετεξελίχθηκε στον απολυταρχικό καπιταλισμό – αφού δυστυχώς δεν τον διαδέχθηκε ο πραγματικός κομμουνισμός, όπως υπέθεταν καλοπροαίρετα οι «εμπνευστές» του (άρθρο μας).

Υπάρχει όμως ακόμη μία σημαντική «λεπτομέρεια», η οποία είναι καθοριστική για το σύστημα: η αδυναμία των κερδισμένων να εισπράξουν τα δάνεια, με τα οποία έχουν «πλημμυρίσει» τους χαμένους - με στόχο την ανάπτυξη (ισχύ), μέσα από πώληση των προϊόντων τους, στο δρόμο για την τελική νίκη. Στα πλαίσια αυτά, οι κερδισμένες χώρες της Ευρωζώνης, μη έχοντας ακόμη δικό τους μηχανισμό είσπραξης χρεών, θεώρησαν σκόπιμο να δώσουν την εντολή στο ΔΝΤ – στον «μπράβο» ουσιαστικά των διεθνών τοκογλύφων.

Όπως όμως συμβαίνει και στον «οικονομικό μικρόκοσμο», ο «μπράβος» θέλησε να εκμεταλλευθεί για τον εαυτό του την ευκαιρία – με αποτέλεσμα να εισβάλλει σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, προσπαθώντας να θέσει υπό την ηγεμονία της πατρίδας του, της υπερδύναμης (την οποία, ως γνωστό, διοικεί το Καρτέλ και η χρηματοπιστωτική μαφία), μικρά και μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, τράπεζες, υγιείς κοινωφελείς επιχειρήσεις ή άλλους οργανισμούς.

Η μέθοδος τώρα που χρησιμοποίησε το ΔΝΤ, ξεκινώντας την «εκστρατεία» του από την Ελλάδα, δεν ήταν η καθιερωμένη (ένα οικονομικό σοκ δηλαδή), επειδή η χώρα μας δεν ήταν δικός του οφειλέτης, αλλά ούτε και ο τελικός στόχος του – ήταν απλά ο «Δούρειος Ίππος», για την εισβολή του στην Ευρωζώνη.

Ειδικότερα, το «οικονομικό σοκ» λειτουργεί με βάση την εικασία ότι, οι άνθρωποι μπορούν να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (για παράδειγμα, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων) αλλά, εάν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνάει τις πρώτες εκατό ημέρες από το ξεκίνημα της εφαρμογής του προγράμματος, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας – οπότε μπορεί να αποδεχθεί τα πάντα, χωρίς να αντιδράσει η/και να επαναστατήσει.

Επειδή όμως το ΔΝΤ δεν εφάρμοσε την καθιερωμένη στρατηγική τουη χώρα μας βρήκε το χρόνο να αντιδράσει και να εμποδίσει σε κάποιο βαθμό τις αλλαγές – με αποτέλεσμα να αποτύχει μέχρι στιγμής το πρόγραμμα «διάσωσης» της, η λεηλασία της καλύτερα, καθώς επίσης να κινδυνεύουν πλέον σοβαρά τα χρήματα των έμμεσων εντολέων του ΔΝΤ και δανειστών της. Στα πλαίσια αυτά το «Ταμείο», έχοντας ήδη πετύχει το δικό του στόχο (την εισβολή στη ζώνη του ευρώ), είναι «υποχρεωμένο» να εφαρμόσει άλλες μεθόδους – έτσι ώστε να μην αυτοαναιρεθεί και να μην εκτεθεί στα «μάτια της Ευρώπης».     

Συνεχίζοντας, αν και δεν γνωρίζουμε φυσικά τι έχει αποφασισθεί, πιθανολογούμε ότι έχει επιλεχθεί ο δρόμος της σταδιακής απορρύθμισης, με επόμενο στάδιο την κατάρρευση της Ελλάδας – κρίνοντας από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, χωρίς φυσικά να είμαστε απολύτως βέβαιοι. Ιστορικά τουλάχιστον, τα νέα μέτρα που σχεδιάζεται να εφαρμοσθούν στην Ελλάδα, μοιάζουν με τα όσα έχουν διαδραματισθεί στη Βολιβία – δολοφονικά «μέτρα» λιτότητας εν μέσω κρίσης, τα οποία τότε είχαν χαρακτηρισθεί ως «ο κόσμος ενός τρελού επιστήμονα, πιστού μαθητή των παιδιών του Σικάγου, ο οποίος προκαλεί εσκεμμένα μία ύφεση».

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, «η περίπτωση της Βολιβίας αποτέλεσε ένα πρότυπο για ένα νέο, εξωραϊσμένο είδος αυταρχισμού, για ένα πολιτικό πραξικόπημα, το οποίο πραγματοποίησαν πολιτικοί και οικονομολόγοι με κουστούμια και όχι αξιωματικοί με στρατιωτικές στολές – όλα αυτά με τη φανταχτερή συσκευασία ενός δημοκρατικού καθεστώτος» (σε αντίθεση με τη Χιλή, όπου η εφαρμογή της ίδιας οικονομικής πολιτικής έγινε με τη βοήθεια ενός αμιγούς δικτατορικού καθεστώτος).     

Η ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ   

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εάν συνειδητοποιήσει κανείς τον καταιγιστικό ρυθμό, με τον οποίο αναδύονται στην επιφάνεια μυστικά έγγραφα, συνωμοτικά και μη, από εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές κλπ., έγγραφα τα οποία καταγγέλλουν κυρίως πολιτικούς και επιχειρήσεις, κατηγορώντας τους τεκμηριωμένα για απάτες, εθνική μειοδοσία, προδοσίες και διάφορα άλλα, μάλλον θα τρομοκρατηθεί – αρκεί να έχει τη λογική για να κατανοήσει ότι, αυτή η ξαφνική πλημμύρα εγγράφων, η οποία δεν είναι δυνατόν να μην είναι κατευθυνόμενη, εξυπηρετεί συγκεκριμένους, σκοτεινούς προφανώς σκοπούς.

Ουσιαστικά, «αποδομείται συλλογικά» η ηγεσία του τόπου, τόσο η πολιτική, όσο και η οικονομική, ενώ απορυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό η κοινωνία, οδηγούμενη μονοδρομημένα στην ολοκληρωτική κατάρρευση της, με τη δική της συνδρομή – γεγονός πουθα έχει πολύ πιο οδυνηρά αποτελέσματα από τη στάση πληρωμών ή από κάποιας άλλης μορφής χρεοκοπία. Ίσως οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ πως, παρά το ότι οι πολιτικοί είναι αυτοί που ευθύνονται τα μέγιστα για την κατάσταση της χώρας μας, δεν είναι σήμερα οι πρώτης προτεραιότητας «εχθροί» μας – αφού απλά ακολουθούν εντολές, εκβιαζόμενοι ενδεχομένως, ενώ αποτελούν το στόχαστρο, την ασπίδα δηλαδή, η οποία καλύπτει τους πραγματικούς «συνωμότες», εισπράττοντας τα «εκδικητικά βέλη» και την οργή μας.     

Περαιτέρω, την ίδια στιγμή επιβάλλεται στην Ελλάδα ένα νέο πρόγραμμα εξαντλητικής λιτότητας, το οποίο είναι αδύνατον να έχει ποτέ επιτυχία – γεγονός, για την κατανόηση του οποίου δεν απαιτούνται πλέον εξειδικευμένες οικονομικές γνώσεις. Τα έσοδα μειώνονται, οι δαπάνες αυξάνονται, το ΑΕΠ συρρικνώνεται ραγδαία, η ανεργία εξακοντίζεται στα ύψη, μαζί με τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής, το χρηματιστήριο καταρρέει, η εγκληματικότητα διογκώνεται, η λαθρομετανάστευση επίσης  κοκ.

Εκτός όλων αυτών των «δεινών», επιταχύνεται η μείωση των ονομαστικών και πραγματικών εισοδημάτων των πολιτών, μέσω της υψηλότερης φορολογίας και των χαμηλότερων μισθών, σε επίπεδα που ποτέ πριν δεν έχουν αποδεχθεί οι κοινωνίες, χωρίς να βγουν μαζικά στους δρόμους – χωρίς να εξεγερθούν δηλαδή, βυθίζοντας τη χώρα τους στην ολοκληρωτική αναρχία και στο απύθμενο χάος, όσο φοβισμένοι ή/και δειλοί να είναι.

Άλλωστε φαίνεται ήδη ότι, οι συνεχείς απεργίες έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό «αδρανοποιήσει» την οικονομική ζωή της χώρας – συμβάλλοντας τα μέγιστα με τα σειρά τους στο κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στην εξαθλίωση των πόλεων, στη φτώχεια, στους εμφυλίους πολέμους κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ τους και στη ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης.     

Επομένως, φαίνεται ότι δρομολογείται η απορρύθμιση και η κατάρρευση της Ελλάδας, με στόχο να ανέλθει «πραξικοπηματικά» στην εξουσία μία κάποια «ομάδα σωτηρίας», η οποία θα εξασφαλίζει τα ξένα συμφέροντα - ενώ, εάν τελικά αποτύχει το σημερινό «εγχείρημα», δεν μπορεί παρά να γίνει χρήση πολύ πιο δραστικών μεθόδων-σοκ, «τύπου» Ιράκ ή πρώην Γιουγκοσλαβίας (ενδεχομένως με τη βοήθεια της Τουρκίας).  

Ίσως λοιπόν να είναι αυτός ο λόγος, για τον οποίο οι Έλληνες παραμένουν «σιωπηλοί» και δεν εξεγείρονται μαζικά, εναντίον αυτής της απίστευτης κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Πιθανόν δηλαδή να έχουμε παρεξηγήσει εμείς την «άνανδρη αποστασιοποίηση» τους και να διαισθάνονται, ανεξάρτητα από το εάν το γνωρίζουν ή όχι, που ακριβώς θα τους οδηγούσε η «επανάσταση», στην οποία τους εξωθεί καθημερινά η σκιώδης εξουσία – οπότε την αποφεύγουν, μέχρι να καταλάβουν ποιες είναι οι σωστές κινήσεις, με τις οποίες θα κερδίσουν ξανά τη χώρα τους (για παράδειγμα, επιδρομή στις τράπεζες, μαζική αποχή από τους χώρους εργασίας, πολιτική ανυπακοή, συλλογικές αγωγές εναντίον όλων όσων ζημίωσαν την πατρίδα μας, όπως η Goldman Sachs, το ΔΝΤ, η Τρόικα, τα γερμανικά περιοδικά που μας διέσυραν, ο πρόεδρος του Eurogroup με το γνωστό «the game is over» μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες κλπ.).         

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

Όπως διαπιστώνεται, οι «ασύμμετρες απειλές» για τη χώρα μας αυξάνονται ραγδαία («ασύμμετρες» θεωρούνται αυτές που επικεντρώνονται στα αδύναμα σημεία ενός στόχου) – ενώ χρησιμοποιούμαστε ακόμη και εμείς οι ίδιοι στην όλη διαδικασία.

Στα πλαίσια αυτά, οι αναφορές στην έξοδο της Ελλάδας από το χώρο του ευρώ εκ μέρους μας, μάλλον επιδεινώνουν αθέλητα τα προβλήματα μας – αφού η συμμετοχή στο κοινό νόμισμα είναι ουσιαστικά το μοναδικό όπλο μας, απέναντι στους πάσης φύσεως εισβολείς (ειδικά απέναντι στους «μπράβους» των τοκογλύφων, ενώ πιθανότατα δεν θέλουμε να γίνουμε Κούβα ή Β. Κορέα).

Η Ελλάδα, μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, διέθετε μία σχετικά εύρυθμη οικονομία, πριν ακόμη υιοθετήσει το κοινό νόμισμα - οπότε είχε τη δυνατότητα να επιβιώσει. Έκτοτε όμως, οι καταστάσεις έχουν αλλάξει δραματικά, αφού έχουμε σπαταλήσει πάρα πολλά χρήματα, έχουμε υπερχρεωθεί με μηδενική ρευστότητα, δεν έχουμε καμία πρόσβαση στις αγορές, η χώρα μας έχει σχεδόν εξ ολοκλήρου «αποβιομηχανοποιηθεί» και παράγει ελάχιστα προϊόντα  - γεγονός που της έχει στερήσει πλέον αρκετά από τα πλεονεκτήματα που διέθετε. Παράλληλα, είναι στο στόχαστρο όλων των μεγάλων δυνάμεων, καθώς επίσης των διεθνών κερδοσκόπων, ενώ δεν είναι φυσικά σε θέση να τους αντιμετωπίσει «μετωπικά».

Ουσιαστικά δηλαδή, όταν αναφερόμαστε σε «μονομερή» έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στη δραχμή, αναπολούμε ρομαντικά το παρελθόν και το τότε βιοτικό μας επίπεδο, όπως αναπολεί κάποιος τα παιδικά του χρόνια, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι, οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά και πως θα ήταν μάλλον αδύνατον να επιβιώσουμε, με την υποτίμηση που θα ακολουθούσε (50-90%) - η οποία θα εξακόντιζε το εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, στα ύψη, θα μείωνε τις αμοιβές σε επίπεδα εξαθλίωσης, όπως επίσης όλες τις αξίες (ακίνητα κλπ.). Παράλληλα, θα ήταν πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουμε με τον πληθωρισμό, με την αδυναμία εισαγωγών (κυρίως ενέργειας και πρώτων υλών), οι οποίες απαιτούν «σκληρό νόμισμα», με την ανεργία και με τόσα άλλα, τα οποία είναι αδύνατον να προβλέψουμε με κάποια σχετική ασφάλεια.

Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι, η ανεργία ύψους 30%, ο υπερπληθωρισμός και η ύφεση, καθώς επίσης μία γενικευμένη οργή για αυτό που φάνταζε ως μία παγκόσμια συνωμοσία εις βάρος της χώρας, ήταν αυτό που αποτέλεσε γόνιμο έδαφος για την ανάληψη της εξουσίας από το ναζισμό στη Γερμανία – ένα «δίδαγμα» της Ιστορίας, το οποίο δεν θα έπρεπε να υποτιμάμε.   

Στη λογική αυτή ίσως θα έπρεπε να υποπτευθούμε πως, όταν μία κυβέρνηση, η οποία έχει πλέον χάσει την αξιοπιστία της ακόμη και από τους ίδιους τους εκλογείς της, τοποθετείται «θορυβωδώς» υπέρ ενός θέματος, δεν μπορεί παρά να επιδιώκει το αντίθετο. Απλούστερα, μήπως η κυβέρνηση προσπαθεί, έντεχνα και έμμεσα, ακολουθώντας προφανώς οδηγίες, να μας πείσει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμήισχυριζόμενη το αντίθετο; Δηλαδή, ότι θα ήταν έγκλημα η αποχώρηση μας από το χώρο του Ευρώ, όπως ανακοινώνει συνεχώς και με κάθε ευκαιρία ο υπουργός οικονομικών; Άλλωστε, ήδη πολλοί από εμάς συζητούν ότι, για να ισχυρίζεται αυτή η κυβέρνηση πως πρέπει να μείνουμε στο ευρώ, σημαίνει το αντίθετο: ότι η δραχμή είναι η λύση μας!    

Ολοκληρώνοντας, όλοι όσοι επιζητούν καλοπροαίρετα την επιστροφή μας στη δραχμή, τη συνδέουν με την άρνηση πληρωμής του χρέους (δυστυχώς μόνο του δημοσίου, χωρίς να υπολογίζουν το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος, το οποίο είναι ένα τουλάχιστον ανάλογο πρόβλημα). Ακόμη όμως και αν καταφέρναμε να «ελέγξουμε» το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος,αμφιβάλλουμε σοβαρά, σε σχέση με το εάν οι «μπράβοι» των τοκογλύφων θα επέτρεπαν την αθέτηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους, χωρίς να εξαπολύσουν εναντίον μας τα υπόλοιπα, πολύ πιο καταστροφικά όπλα τους – όπως έχει συμβεί σε αρκετές άλλες περιοχές του πλανήτη (ειδικά σε μία χώρα, με μεγάλο ορυκτό πλούτο και με τη δική μας γεωπολιτική θέση).        

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κατά την άποψη μας, η μοναδική εναπομένουσα λύση για την πατρίδα μας δεν είναι άλλη, από την άμεση στάση πληρωμών - η οποία ουσιαστικά σημαίνει την υπαγωγή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα (την προστασία δηλαδή της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, από το δικαίωμα στην εθνική κυριαρχία).

Εάν η απόφαση αυτή δρομολογηθεί γρήγορα, όσο δηλαδή η Ελλάδα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το μοναδικό διαπραγματευτικό της χαρτί, το ότι αποτελεί δηλαδή, ως μέλος της Ευρωζώνης, μία τεράστια, βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία απαιτεί χρόνο για να εξουδετερωθεί (περί τους έξι μήνες ακόμη), τότε υπάρχει ελπίδα για το μέλλον των παιδιών μας – διαφορετικά, δεν θα μας μείνει απολύτως τίποτα, χωρίς φυσικά να αποφύγουμε την τελική χρεοκοπία και τη δραχμή, στην οποία θα οδηγηθούμε πάμπτωχοι, λεηλατημένοι και εξαθλιωμένοι.   

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ (έτσι ώστε να κατανοήσουμε το μέγεθος της Ελληνικής βόμβας και να πεισθούμε) ότι, οι αμερικανικές τράπεζες έχουν επενδύσει σε ομόλογα των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, καθώς επίσης των τραπεζών τους, περί τα 147 δις $. Εν τούτοις, υπολογίζουν τις πιθανές ζημίες τους, λόγω παραγώγων, εγγυήσεων και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, στα 641 δις $ - στο πενταπλάσιο δηλαδή ενώ, σε περίπτωση χρηματοπιστωτικού κραχ στην Ευρωζώνη, πάνω από 1 τρις $ (σχεδόν στο δεκαπλάσιο). Το γεγονός αυτό ενισχύει τη θέση μας, σύμφωνα με την οποία η ενδεχόμενη στάση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, ύψους άνω των 500 δις € (εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό), θα κόστιζε στο σύστημα τα δεκαπλάσια – περί τα 5 τρις €.       

Συνεχίζοντας, αφού δηλώσουμε στάση πληρωμών, φυσικά πριν από τη λήξη των ομολόγων (πριν από την επίσημη χρεοκοπία δηλαδή, η οποία υπολογίζεται για το Μάρτιο του 2012), τότε θα πρέπει να διαπραγματευθούμε ψύχραιμα με τους δανειστές μας, επιδιώκοντας τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού μας στο 1,5% - καθώς επίσης την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων μας, για μία χρονική περίοδο 40-50 ετών, έντιμα και χωρίς καμία διαγραφή (ο δυνατός δεν χρειάζεται προφανώς να είναι έντιμος για να επιβιώσει, ενώ ο αδύναμος είναι μάλλον υποχρεωμένος). Όσον αφορά τις υπόλοιπες ενέργειες και κάποια από τα μέτρα που θα έπρεπε να υιοθετήσουμε, ευρίσκονται αναλυτικά στο άρθρο μας «Λιτότητα, δραχμή ή αναδιάρθρωση;».    

Φυσικά πρέπει να παραμείνουμε εντός της Ευρωζώνης (τουλάχιστον έως τη στιγμή που τυχόν θα εγκαταλειφθεί από όλα μαζί τα κράτη), απαιτώντας να αντιμετωπισθούμε όπως ακριβώς η Γερμανία το 1953 και διεκδικώντας ενεργά τις γερμανικές επανορθώσεις – επίσης ευρωπαϊκές παραγωγικές επενδύσεις, οι οποίες θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας, αυξάνοντας τις εξαγωγές, το ΑΕΠ και την ανταγωνιστικότητα μας. 


Το διάβασα εδώ

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Το μεγαλύτερο έγκλημα της διαπλοκής...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου. Την αργή και βασανιστική κατάρρευση του ελληνικού κράτους που βιώνουμε οι Έλληνες και παρακολουθεί, σχολιάζει και αναλύει ολόκληρος ο κόσμος, μάλλον με δέος, συνέδεσα στις προσεγγίσεις μου από την αρχή της κρίσης, με την δομή και λειτουργία της διαπλοκής. Του φαινόμενου, δηλαδή, όπου στη βάση του ελληνικού κράτους πατρωνίας αναπτύσσεται μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη, η οποία σε όσμωση με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα χειραγωγεί την κοινωνία και την οικονομία, ώστε να επιτύχει κέρδη και ηγεμονία έξω από το πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Η διαπλοκή δηλαδή διαμορφώνει ένα περισσότερο ή λιγότερο κλειστό σύστημα κυριαρχίας, που τελικά τείνει να αυξήσει την εντροπία, οδηγώντας σε αποδιοργάνωση. Η πτώχευση του ελληνικού κράτους και η αδυναμία παραμονής στην ευρωζώνη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ύπαρξη της διαπλοκής, η οποία αντιλαμβανόμενη το πρόβλημα που δημιουργεί το κλειστό σύστημα κυριαρχίας της, επεδίωξε και επιδιώκει τυχοδιωκτικά ανοίγματα προς το εξωτερικό, με πιο κρίσιμο από αυτά την υιοθέτηση του ευρώ κατά την στιγμή που το παραγωγικό μοντέλο της χώρας δεν το επέτρεπε και η ουσιαστική θεσμική λειτουργία κράτους και αγοράς αντέφασκε προς αυτή την επιλογή. Όσο πιο ανταγωνιστικό εμφανίζεται να είναι το διεθνές περιβάλλον, τόσο πιο αρπακτικά συμπεριφέρεται η τάξη αυτή με τη μορφή κάστας, ως προς την εσωτερική αγορά και το ενεργητικό του δημοσίου. Οι άνθρωποι αυτοί είναι η πληγή του ελληνικού έθνους (κυριολεκτικώς)! Η κατάρα της ελληνικής κακοδαιμονίας σε ότι αφορά στην πολιτική και οικονομική οργάνωση. Αποτελούν ένα μοναδικό φαινόμενο στο Δυτικό Σύστημα και την βασική αιτία της στρεβλής παραγωγικής οργάνωσης της χώρας. Είναι ο μηχανισμός οπισθοδρόμησης καί των οικονομικών καί των πολιτικών σχέσεων, στο βαθμό που πλέον ελέγχουν άμεσα το πολιτικό σύστημα, υπαγορεύοντας όχι απλώς επιμέρους πολιτικές που εξυπηρετούν με άμεσο τρόπο (φωτογραφικές διατάξεις και νομοθετήματα) τα επιμέρους συμφέροντά τους, αλλά καί την γενική επικοινωνιακή στρατηγική των κυβερνώντων. Σε περιόδους κρίσεως σαν την σημερινή στην Ελλάδα, το τελευταίο είναι το πλέον κρίσιμο και καθοριστικό για τις εξελίξεις. Το καθεστώς της διαπλοκής μέσω του ολοκληρωμένου επικοινωνιακού μηχανισμού του («Δημήτρη, έκλεισε το σύστημα», μου είπε σε μια στιγμή ειλικρίνειας και προβληματισμού ένας σημαντικός υπουργός του Σημίτη το 1999), αντιγράφει πιστά την γκεμπελική μεθοδολογία στην επικοινωνιακή του στρατηγική. Γράφει ο μεγαλύτερος ίσως ερευνητής του τέλους του Τρίτου Ράιχ, Antony Beevor, στην σελίδα 57 του τόμου του «Berlin the Downfall 1945». «The strategy of Coebbels’s relentless propaganda, ever since the war in the east turned against Germany, had been to undermine any notion of choice and alternative». Αυτό ακριβώς πράττουν οι γκεμπελίσκοι του ελληνικού καθεστώτος στα ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο. Δεν υπερασπίζονται την καταστροφική στρατηγική εσωτερικής υποτίμησης που έχουν υιοθετήσει οι διαπλεκόμενοι σε συμφωνία με την τρόικα, ώστε αυτοί, αν πετύχουν, να παραμείνουν στα πράγματα ως αποκλειστικοί αντιπρόσωποι των δανειστών/πατρώνων της χώρας, αλλά επιχειρούν να προβάλουν ότι δεν υπάρχει καμία επιλογή εκτός από τα μνημόνια και απολύτως καμία εναλλακτική πολιτική. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν υπάρχει καμία επιλογή και εναλλακτική ως προς το κυβερνητικό μοντέλο και καμία εναλλακτική πρόταση ηγεμονίας. Επιχειρούν να δείξουν ότι μοναδική ελπίδα επιβίωσης για τους Έλληνες σε αστικό καθεστώς είναι οι απίθανοι πολιτικάντηδες Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης, άπαντες προωθούμενοι από την κάστα των Νταβάδων, όπως παραστατικά τους ονόμασε ο Καραμανλής, ο οποίος ασφαλώς είχε άμεση επαφή με το «φαινόμενο». Αρκεί να προσέξετε την αφήγησή τους μετά την συγκρότηση προεκλογικώς του Μεγάλου Συνασπισμού διακυβέρνησης και την ακόμη πιο χυδαία συνέχεια μετεκλογικώς και θα καταλάβετε. Θα αντιληφθείτε επίσης την αιτία των προσωπικών επιθέσεων με την μορφή λάσπης που δέχονται πολιτικά πρόσωπα της αντιπολίτευσης ή στοχαστές όπως η αφεντιά μου. Προσωπικά είναι αφάνταστα δύσκολο να «λερωθώ», επειδή σε ολόκληρη την ζωή μου φρόντιζα να πορεύομαι «ηρωικώς» και ανεπίληπτα, αλλά οι γκεμπελίσκοι δεν αποθαρρύνονται. Σε κάτι περιπτώσεις σαν την δική μου αρκούνται να μας εμφανίζουν γραφικούς, σχεδόν παλαβούς, ή υπηρέτες ανθελληνικών συμφερόντων, ή δυσνόητους που προκαλούμε δήθεν σύγχυση με τις προτάσεις μας ή τις αναλύσεις μας, καθώς, προφανώς όπως προσπαθούν να εμφανίσουν, δεν διαθέτουμε την απαραίτητη συγκρότηση για την άρθρωση εναλλακτικών προτάσεων; «Έχετε προτάσεις», μας ρωτούσαν. «‘Έχουμε» τους λέγαμε και εξηγούσαμε το ένα εναλλακτικό σχέδιο μετά το άλλο. «Μα, αυτό απαντά αρνητικά το δίλημμα (των κυβερνώντων), άρα είναι καταστροφικό, άλλο θετικό σχέδιο έχετε», μας έλεγαν. Οι προτάσεις μας κρίνονταν στη βάση του περιεχομένου των διλημμάτων της διαπλοκής προς τον ελληνικό λαό. Μα, αν προτείναμε κάτι θετικό ως προς αυτό, θα ενισχύαμε το γκεμπελικό δίλλημα (πχ μνημόνιο ή έξοδος από την αγορά, μνημόνιο ή πτώχευση, μνημόνιο ή λιμός, μνημόνιο ή δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία του κράτους, PSI ή δραχμή, ευρώ ή δραχμή) και θα καταντούσαμε όπως ο… Κουβέλης! «Γιατί, τι έχει ο Κουβέλης, μια χαρά «εναλλακτικός» παράγοντας του καθεστώτος των διαπλεκομένων είναι», ίσως πεις, δίχως να έχεις άδικο! Άρα δεν θέλατε προδήλως εναλλακτική πρόταση διαχείρισης της κρίσης για μεταβολή πολιτικής πρακτικής και φιλοσοφίας, στο πλαίσιο του αστικού κράτους ασφαλώς, με κανόνα την δημοκρατία και γνώμονα την αυτοκυβέρνηση μιας ευνομούμενης πολιτείας, αλλά εναλλακτικό σενάριο διαιώνισης του καταρρέοντος καθεστώτος που δομήθηκε το 1974. Δεν θέλατε ασφαλώς, οι πελάτες της διαπλοκής, μια νέα μεταπολίτευση ως αναγκαία πολιτική απάντηση στην κρίση, αλλά συνέχιση του καθεστώτος που πτώχευσε την χώρα, εξευτέλισε τον ελληνικό λαό, διαλύει την αγορά και σκορπίζει φτώχεια και δυστυχία στην πλειονότητα των Ελλήνων. Αυτό επεδίωκε και ο Coebbels κατά την κατάρρευση του τότε καθεστώτος της Γερμανίας: απόρριψη των εναλλακτικών (πολιτικών) λύσεων, που θα συνδέονταν ασφαλώς με εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα και μια διαφορετική ηγεμονία, που θα αποκρυστάλλωνε άλλες δημοκρατικές ή λιγότερο ολιγαρχικές σχέσεις. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα του ναζιστικού καθεστώτος εναντίον του εξαπατημένου γερμανικού λαού και τούτο ακριβώς είναι το μεγαλύτερο έγκλημα της διαπλοκής εις βάρος της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Και τότε, όπως και σήμερα εδώ, εμφανίζονταν/εμφανίζονται αρκετοί πρόθυμοι για να διαπράξουν αυτή την αθλιότητα, πίσω από την οποία δεν υπάρχει κανενός είδους ιδεολογία, μόνον φτηνή ιδιοτέλεια, προστυχιά και μεγάλη δόση συμπλέγματος. Το τραγικότερο/σιχαμερότερο μάλιστα είναι ότι αυτοί οι γκεμπελίσκοι που συκοφαντούν κάθε διαφορετική επιλογή και εναλλακτική προσέγγιση, συνήθως μέσω προσωπικών επιθέσεων στους φορείς τους, θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να καταραστούν τους πάτρωνές τους και τους πνευματικούς ταγούς τους, αν κάποια μέρα (σύντομα, ίσως) το καθεστώς της διαπλοκής διαλυθεί εξαιτίας εξωτερικών πιέσεων που θα προκύψουν λόγω σύγκρουσης ενδοκαπιταλιστικών συμφερόντων για την ηγεμονία της ΕΕ. Οι καταρρέοντες προσπαθούν να υπάρξουν μέσω της συκοφαντίας του κοινωνικού αντιπάλου και του εκμηδενισμού της ισχύος αφηγήσεων που προσφέρουν εναλλακτική προοπτική για την αντιμετώπιση της κρίσης και όχι δια της υπεράσπισης της πολιτικής τους. Τι να υπερασπιστούν πλέον; Δεν διαθέτουν καμία αξιοπιστία, καμία λογική που να ανταποκρίνεται στην θεωρία και την «κοινή λογική», την οποία οι ίδιοι δόμησαν τόσα χρόνια μέσω της κοινής γνώμης που ήλεγχαν. Διαψεύστηκαν τα δόγματά τους και συνολικά όλα τα προπαγανδιστικά τους επιχειρήματα. Τώρα είναι γυμνοί από «γλώσσα», αλλά αυτό τους μεταβάλλει σε χυδαιότερα υποκείμενα, από την κορυφή της διακυβερνητικής πυραμίδας μέχρι τον τελευταίο προβοκάτορα του διαδικτύου. Αυτό ενισχύει επιπρόσθετα την ακροδεξιά αφήγηση και συμπεριφορά, ενώ αποκαλύπτει την αδυναμία ενός μέρους της αριστεράς, να συμπορευτεί στην ανατροπή του καθεστώτος των διαπλεκομένων, όντας εγκλωβισμένο στον σταλινισμό και την αντικαπιταλιστική ρητορεία. Και τα δύο βολεύουν την διαπλοκή, καθώς εμφανίζεται δίχως αστικό αντίπαλο. Ως μονοπώλιο της εξουσίας στην Ελλάδα, ως η μοναδική αλήθεια για διατήρηση της χώρας στην όποια δημοκρατία της Δύσης. Και όμως αυτό ακριβώς που προβάλλεται ως μονόδρομος είναι ο δρόμος έκπτωσης, όχι απλώς της ευημερίας στον τόπο μας αλλά και της δημοκρατίας αστικού τύπου. Οι γκεμπελίσκοι-εγκληματίες της σημερινής Ελλάδας, υπονομεύουν το αστικό καθεστώς που δήθεν υπηρετούν. Αυτό αποτελεί την ύστατη απάτη προς τον ελληνικό λαό και θα έχει τραγικές συνέπειες για όλους μας στη συνέχεια καί στο επίπεδο της γεωπολιτικής. Με αυτή τη στρατηγική διαλύονται κράτη, φίλε αναγνώστη, και να με συμπαθείς για την ειλικρίνεια. Η όποια γνώση, αν δεν βασίζεται στην ειλικρίνεια, είναι το πρώτο στάδιο του γκεμπελισμού. Μετά από αυτό το στάδιο ακολουθεί αναπόδραστα μια θάλασσα από αυτο-εξευτελισμό και έλλειψη αίσθησης του γελοίου, εντός της οποίας ήδη βολοδέρνουν τα ΜΜΕ και ένας εσμός «σχολιαστών» του διαδικτύου. http://press-gr.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5398.html

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Η Σχολή του Σικάγου…


Η Σχολή του  Σικάγου είναι μια οικονομική Πανεπιστημιακή σχολή, ενσωματωμένη στο  Πανεπιστήμιο του Σικάγου των  ΗΠΑ.
Η σχολή αυτή ιδρύθηκε από τον διεθνούς φήμης  καθηγητή οικονομικών
και κάτοχο βραβείου Νόμπελ οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν, ο οποίος
απεβίωσε το 2006 σε ηλικία 94 ετών.
Ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν ο μεγάλος γκουρού του  ιδεολογικού κινήματος υπέρ του  αχαλίνωτου Καπιταλισμού, του Καπιταλισμού της καταστροφής, όπως τον ονόμασαν οι λαοί του πλανήτη.
Ήταν ο δημιουργός οικονομικών μεθόδων του νεοφιλελευθερισμού,
και ο άνθρωπος που θαύμαζε η κυρία Θάτσερ, και οι Πρόεδροι Reagan & Μπούς. Ο δημιουργός της «περίφημης» Σχολής του Σικάγου, ήταν και δημιουργός των δεξιών…
«δεξαμενών σκέψης» (Think Tanks), αυτές που συμβούλευαν και συμβουλεύουν όλους τους Προέδρους των ΗΠΑ, και καταστρέφουν τις ΗΠΑ και την ανθρωπότητα με τις ακραίες επεκτατικές ιμπεριαλιστικές Σιωνιστικές συμβουλές τους.
Οτιδήποτε προοδευτικό  και Πατριωτικό για τον Μίλτον Φρίντμαν «βρομούσε Σοσιαλισμό και  Κομμουνισμό», άσχετα αν στη μετά Φρίντμαν εποχή, ο Σοσιαλισμός έγινε παιχνιδάκι και πιόνι στα χέρια της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης, (βλέπε Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ), σε βαθμό τέτοιο που σήμερα μπορούμε να λέμε,
«Τι Καπιταλισμός και Σιωνισμός, και τι Σοσιαλισμός».
Ο λαός λέει, «στο ίδιο καζάνι βράζουν».
Οι οικονομικές  θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, είναι αυτές όπως ακριβώς σήμερα εφαρμόζονται στην Ελλάδα.
Τα στελέχη  της τρό’ι’κα και τα αφεντικά τους, είναι μαθητές και οπαδοί των θεωριών της Σχολής του Σικάγου.
Κατά τον Μίλτον Φρίντμαν, μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις, και τα σώματα ασφαλείας, πρέπει να είναι κρατικά, όλα τα άλλα δηλαδή παιδεία, υγεία, ΔΕΚΟ, ορυκτός πλούτος, κ.λ.π. πρέπει να είναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή το κράτος να μην έχει περιουσία, και όλα τα κέρδη να είναι στα χέρια ιδιωτών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τη δωρεάν παιδεία  και υγεία, τη θεωρεί μια άδικη  παρέμβαση στην αγορά. Δηλαδή όποιος δεν έχει χρήμα να θεραπευθεί, πρέπει να πεθάνει, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Οι οικονομικές  αυτές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, όπως εφαρμόστηκαν σε πολλές χώρες,(Χιλή, Αργεντινή, Βραζιλία) κατέληξαν στην οικονομική καταστροφή των χωρών αυτών, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηρίζουμε τις θεωρίες αυτές ως
«Καπιταλισμό  της καταστροφής».
Να δείτε ότι  τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα μας, αφού δεν προβλέπουν
ανάπτυξη, είναι  μέτρα μόνο εισπρακτικά, είναι μέτρα  καταλήστευσης της περιουσίας του  Ελληνικού λαού, υπό των διεθνών  αρπακτικών.
Γιαυτό τα μέτρα  αυτά χαρακτηρίζονται ως «Καπιταλισμός της καταστροφής», αφού τα έσοδα του κράτους, πάνε όλα στην αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων δανείων τραπεζών, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και ο πλούτος του κράτους στα χέρια των αρπακτικών.
Τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, εφαρμόστηκαν από τις Χούντες της Λατινικής Αμερικής, με αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να χρεοκοπήσουν, με μόνο αγαθό αποτέλεσμα για τους λαούς, τη πτώση των Στρατιωτικών Δικτατοριών, που ήταν δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, και της παγκόσμιας Δικτατορίας.
Σήμερα όταν θέλουμε να ειρωνευθούμε τα οικονομικά μέτρα των κυβερνήσεων, λέμε αυτά είναι μέτρα της Σχολής του Σικάγου, και τους πολιτικούς που τα εισηγούνται, μαθητές της Σχολής του Σικάγου.
Ο ιδρυτής της  Σχολής του Σικάγου, Μίλτον Φρίντμαν, εξυμνήθηκε ως ο οικονομολόγος που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, στους μαθητές του οποίου συγκαταλέγονται αρκετοί πρόεδροι των ΗΠΑ, πρωθυπουργοί της Αγγλίας, Ρώσοι Καπιταλιστές,
Δικτάτορες σε χώρες του τρίτου κόσμου, υπουργοί οικονομικών, αξιωματούχοι του ΔΝΤ, και οι τραπεζίτες των ΗΠΑ,  Allan Greenspan, Ben Bernanke, δηλαδή όλος ο καλός ο κόσμος της Ν.Τ.Π.
Οι οικονομικές  θεωρίες του Φρίντμαν συνιστούν το πυρήνα της τακτικής του σημερινού σκληρού καπιταλισμού της καταστροφής.
Θα ερωτήσετε , τότε γιατί τις εφαρμόζουν στους λαούς;; διότι συμφέρουν στο μεγάλο κεφάλαιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Ο καθηγητής της Σχολής του Σικάγου Μίλτον Φρίντμαν διδάσκει λέγων, όταν ξεσπάει μια κρίση, είναι ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, πριν η σοκαρισμένη κοινωνία διολισθήσει και πάλιν στη προηγούμενη κατάσταση.
Δηλαδή τρέξτε να πιάσουμε στον ύπνο το λαό. Αυτό ακριβώς  κάνει η τρό’ι’κα και η κυβέρνηση σήμερα εδώ.
Ο Φρίντμαν υπήρξε οικονομικός σύμβουλος στη δεκαετία του 1970 του
Χιλιανού δικτάτορα Πινοτσέτ.
Ο Φρίντμαν συμβούλεψε το Πινοτσέτ να προχωρήσει σε ένα καταιγιστικό μετασχηματισμό της οικονομίας από  Σοσιαλιστική (του μεγάλου πατριώτη προέδρου Αλλιέντε), σε Καπιταλιστική.
Ζήτησε ελεύθερο εμπόριο, ιδιωτικοποιήσεις όλων των  ΔΕΚΟ, ιδιωτικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, άνοιγμα επαγγελμάτων, περιστολή κοινωνικών δαπανών, όχι δωρεάν παιδεία στο λαό, όχι δωρεάν κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση, κ.λ.π.
Τελικά οι Χιλιάνοι είδαν ακόμη και τα δημόσια  δημοτικά σχολεία τους,
να αντικαθίστανται από ιδιωτικά. Ήταν η πιο ακραία και βίαιη καπιταλιστική μεταμόρφωση που επιχειρήθηκε ποτέ, και έγινε γνωστή
ως «η επανάσταση της Σχολής του Σικάγου».
Έκαναν τη Χιλή πειραματόζωο, όπως σήμερα την Ελλάδα.
Πολλοί από  τους οικονομολόγους του Πινοτσέτ είχαν υπάρξει μαθητές του Φρίντμαν στη Σχολή του Σικάγου.
Εφάρμοζαν το πιο  σκληρό και απάνθρωπο καπιταλισμό, του ακραίου και άκρατου νεοφιλελελευθερισμού.
Αποτέλεσμα να καταστραφεί η οικονομία της  Χιλής, η χώρα να βυθιστεί στη χρεοκοπία  και φτώχεια, και όλος ο χαλκός της Χιλής έκανε φτερά για τις ΗΠΑ, και ο λαός της Χιλής βρέθηκε σε ψυχολογική οικονομική κατάσταση Σόκ και Δέους, με χιλιάδες αυτοκτονίες, όπως σήμερα εδώ. Τα ίδια πάνε να κάνουν και εδώ οι μαθητευόμενοι μάγοι της Σχολής του Σικάγου, αφού όλος ο κρατικός πλούτος της Ελλάδος έχει «πετάξει» στα θησαυροφυλάκια της παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης.
Αμφιβάλλουμε  εάν ο χρυσός της Ελλάδος υπάρχει  ακόμη στη Τράπεζα της Ελλάδος, ή έκανε φτερά για τις τράπεζες της Παγκοσμιοποίησης.
Για τον ορυκτό πλούτο, μη ρωτάτε…Το δημόσιο ταμείο είναι βαρέλι δίχως πάτο…Τα χρήματα του Ελληνικού λαού πηγαίνουν όλα στις ΜΚΟ, και σαν βοήθεια σε τριτοκοσμικές χώρες…..και άλλες σπατάλες.
Τα ίδια έκαναν και στα Αμερικανοποιημένα πλέον  Ιράκ & Αφγανιστάν.
Φαίνεται ότι  η καταστροφή των δίδυμων πύργων στη Ν.Υ. έδωσε στις ΗΠΑ το πράσινο φώς από τη παγκόσμια διακυβέρνηση, να αρχίσουν να επιβάλλουν με στρατιωτική ισχύ, το δόγμα του Σόκ & Δέους στην οικονομία των αδυνάτων κρατών.
Τα ίδια έκαναν και στην Αργεντινή με τη στρατιωτική Χούντα στη δεκαετία του 1970 όπου επέβαλλαν οικονομικές πολιτικές της Σχολής του Σικάγου. Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική στη δεκαετία του 1980 ήταν η κρίση χρέους που υποχρέωσε τις χώρες να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις, ή να πεθάνουν, όπως απεκάλυψε ένας πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ. Αυτό ακριβώς κάνουν και τώρα εδώ στην Ελλάδα με το κόλπο της κρίσης χρέους. Αυτοί δημιούργησαν το χρέος.
Η Παγκόσμια Σιωνιστική οικονομική Δικτατορία, προκειμένου να αρπάξει τον Εθνικό πλούτο ενός κράτους, δημιουργεί «κρίση Χρέους» στο προγραμματισμένο για χρεοκοπία και διάλυση κράτος.
Οι τοπικές κυβερνήσεις ευρισκόμενες υπό καθεστώς «κρίσης χρέους»,
αποδέχονται τις  «θεραπείες-Σόκ» όπως αυτές που ζητά σήμερα ή τρό’ι’κα εδώ, και σπεύδει  να εφαρμόσει η κυβέρνηση του  νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, με την υπόσχεση ότι αυτές οι θεωρίες-μέτρα-Σόκ, θα μας σώσουν από μεγαλύτερες καταστροφές.
Για τρείς δεκαετίες  ο Μίλτον Φρίντμαν και οι μαθητές  του, της Σχολής του Σικάγου, είχαν  μεθοδικά εκμεταλλευτεί συγκλονιστικά  γεγονότα,
όπως εκείνα της 11ης Σεπτ. 2001 σε άλλες χώρες, όπως στη Χιλή του Πινοτσέτ , στην Αργεντινή, στο Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.λ.π.
Προσπάθησαν και  στη Ρωσία του Γιέλτσιν, αλλά τους βγήκε ο Πούτιν και έτσι σώθηκε η Ρωσία. Επί Γιέλτσιν είχαν βάλλει χέρι στα πετρέλαια και στο  Φυσικό Αέριο της Ρωσίας.
Ο καλός πατριώτης κυβερνήτης Πούτιν τους πέταξε έξω.
Αυτό που συνέβη την 11η Σεπτ. 2001 στη Ν.Υ. ήταν μια ιδεολογία που επωάστηκε στα Αμερικανικά πανεπιστήμια και ισχυροποιήθηκε σε ιδρύματα της Ουάσινγκτον. Εν συνεχεία βρήκαν εκτελεστικά όργανα, και το υλοποίησαν, για να βγάλουν την Αμερική σε πολέμους.
Οι οικονομικές  θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, βασίζονται στο «Πόλεμο κατά της  τρομοκρατίας» για να έχουν πλήρη  εφαρμογή.
Η κυβέρνηση  Μπούς εκμεταλλεύθηκε αμέσως το φόβο που προκάλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις, όχι μόνο για να κηρύξει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά και για να επιτύχει ένα απόλυτα κερδοφόρο εγχείρημα που θα έδινε το φιλί της ζωής στην υπό χρεοκοπία οικονομία των ΗΠΑ. Έτσι εφάρμοσαν το σύμπλεγμα του άκρατου καπιταλισμού της καταστροφής, της Σχολής του Σικάγου.
Πρόκειται στην ουσία για ένα παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα από ιδιωτικές εταιρείες, (Goldman Sachs) οι οποίες αμείβονται με δημόσιο χρήμα, εφαρμόζουν τα οικονομικά προγράμματα της Σχολής του Σικάγου, και υποδουλώνουν οικονομικά τα αδύνατα κράτη (Ελλάδα), με κυβερνήσεις πιόνια και μαριονέτες.
Δυστυχώς τις  ίδιες θεωρίες εφαρμόζουν σήμερα και οι οικονομολόγοι
της Ε.Ε. Αυτά τα «ανθρωπάκια» που βλέπετε να κυκλοφορούν  στους δρόμους της Αθήνας, μέσα-έξω στο υπουργείο Οικονομικών στη πλατεία συντάγματος, η λεγόμενη «Τρό’ι’κα», είναι οικονομολόγοι-λογιστές που εφαρμόζουν μεθόδους της Σχολής του Σικάγου, με  γραπτές εντολές άνωθεν.
Στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε να κάνουν πόλεμο, όπως στο Ιράκ-Αφγανιστάν, Σουδάν(Νταρφούρ) και αλλού, απλώς εγκατέστησαν στην εξουσία πολιτικούς αχυρανθρώπους, οι οποίοι εκτελούν τις εντολές της Ν.Τ.Π. της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Σήμερα η ομοβροντία εισπρακτικών μέτρων εδώ, έχει σκοπό να προκαλέσει Σόκ & Δέος στο λαό, ώστε να μη αντιδράσει στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου στα μεγάλα αφεντικά της Ν.Τ.Π.
Αυτό το όλο  εκρηκτικό οικονομικό μείγμα το οποίο  εφάρμοσε η Κυβέρνηση Μπούς, επάνω  στους άλλους υποχείριους λαούς, μετά την 11η Σεπτ. 2001 είναι μια θεραπεία –Σόκ, και είναι μια πλήρως διαρθρωμένη νέα οικονομία, η οικονομία της «αρπαχτής».
Σήμερα ο αναπληρωτής  υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδος, δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει στα ταμεία της ρευστό μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Ας μας πεί η κυβέρνηση που πάνε όλα αυτά τα λεφτά που εισπράττει από το λαό, συν τα δισεκατομμύρια σε δάνεια.
Μήπως πηγαίνουν  στις τράπεζες της παγκόσμιας οικονομικής  διακυβέρνησης;;;;
Που πάει ο χρυσός που εξορύσσεται από τα μεταλλεία  της Χαλκιδικής;;; Που πηγαίνει το ουράνιο;;; Γιατί ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία πληροφόρηση για  τον ορυκτό του πλούτο;;;;
Αυτές τις οικονομικές  θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, εφήρμοσε προ του Μπούς, ο πρόεδρος Reagan, και ονομάστηκαν Reaganomics.
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου ονομάστηκαν  «νεοφιλελευθερισμός», ο οποίος είναι η πιστή εφαρμογή της διδασκαλίας της Σχολής του Σικάγου, μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Οι δεξιές «δεξαμενές σκέψεις» της παγκοσμιοποίησης διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις με το Μίλτον Φρίντμαν και τη Σχολή του Σικάγου αφού είναι «βίοι παράλληλοι».
Σε κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της  Σχολής του Σικάγου, η χώρα αυτή οικονομικώς  κατεστράφη,(Λατινική Αμερική).
Στη Ρωσία τους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες που μετέχουν στη συμμαχία της παγκοσμιοποίησης τους αποκαλούν «ολιγάρχες»,
στη  Κίνα «ηγεμονίσκους», στη Χιλή «πιράνχας», στην Ελλάδα «Καρχαρίες», και στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μπούς  τους ονόμασε
«Σκαπανείς», τι περιμένατε να τους ονομάσει ο αλήστου μνήμης Μπούς;;; Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του συστήματος είναι η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η ύπαρξη μόνο πολύ πλουσίων και φτωχών, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους, το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους ζάμπλουτους και στους αναλώσιμους φτωχούς,
(GOEIM). Αυτά γίνονται τώρα στην Ελλάδα, με τη «Σοσιαλιστική» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.  Από τη Χιλή μέχρι το Ιράκ, τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες υπήρξαν ο σιωπηλός εταίρος όσων αντιδρούσαν στη παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Οι συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, των πολιτικών αντιπάλων είναι η «λογική του δόγματος του Σόκ». Το «Δόγμα του Σόκ» λειτουργεί ως εξής.
Η αρχική καταστροφή, δηλαδή ένα πραξικόπημα (Χιλή, κλπ.), μια τρομοκρατική επίθεση (Ν.Υ.),  κατάρρευση των αγορών,  χρεοκοπία (Ελλάδα), πόλεμος,(Ιράκ), μεγάλος σεισμός,  τσουνάμι, (Τα’υ’λάνδη-Ινδονησία), τυφώνες (ΗΠΑ), μια καταστροφή πυρηνικών εργοστασίων (Ιαπωνία), ανεμοστρόβιλοι (ΗΠΑ), κ.λ.π. εξωθεί ολόκληρο το πληθυσμό σε μια κατάσταση συλλογικού κλονισμού Σόκ & Δέους.
Οι βόμβες που  πέφτουν από τον ουρανό (Λιβύη), τα τρομοκρατικά χτυπήματα, οι πυρκα’ι’ές δασών, οι θυελλώδεις άνεμοι, χρησιμεύουν  για να εξασθενήσουν αντιστάσεις  ολόκληρων κοινωνιών, για να επικρατήσει η Ν.Τ.Π. των Κοσμοκρατόρων. Έτσι οι κοινωνίες που βρίσκονται σε κατάσταση Σόκ, παραιτούνται των κυριαρχικών δικαιωμάτων, και  έρχεται η παντοκρατορία των Επικυρίαρχων & Εξουσιαστών της Γης.
Οι Ιρακινοί αναμενόταν να είναι τόσο τρομοκρατημένοι  από το Σοκ & Δέος που τους προκάλεσαν με την εισβολή, και το «κρέμασμα» του Σαντάμ, ώστε να παραδώσουν τον έλεγχο των πετρελα’ι’κών κοιτασμάτων , τις εγκαταστάσεις, τις κρατικές εταιρείες, και την εθνική κυριαρχία τους στον εισβολέα τις ΗΠΑ, και να αποδεχτούν την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων και πράσινων ζωνών στη χώρα τους.
Κάτι παρόμοιο γίνεται τώρα στη χώρα μας με οικονομικό πόλεμο. Παραδώσαμε τα πάντα στον οικονομικό κατακτητή , και τώρα δημιουργούμε πράσινες ζώνες για τη πράσινη ενέργεια των Γερμανών.
Η πράσινη ενέργεια δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Ο Τζώρτζ Όργουελ  έγραφε, «Θα σας στύψουμε μέχρι  να αδειάσετε, και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε  με τα συμφέροντά μας».
Ακριβώς αυτό εφαρμόζουν τώρα στην Ελλάδα.
Οι υπό κατάληψη και οικονομική εκμετάλλευση χώρες, υφίστανται Σοκ, από πολέμους, χρεοκοπίες, τρομοκρατικές επιθέσεις, πραξικοπήματα, φυσικές καταστροφές, και άλλα δεινά. Στη συνέχεια υφίστανται ένα ακόμα Σόκ, από διεθνείς εταιρείες (SIEMENS, Goldman Sachs) κλπ, και πολιτικούς πιόνια του κατακτητή-σαν τους δικούς μας σήμερα- οι οποίοι εκμεταλλεύονται το φόβο και τον αποπροσανατολισμό που προκάλεσε το πρώτο Σόκ, για να προωθήσουν μια οικονομική θεραπεία-Σόκ. Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα. Τη Σχολή του Σικάγου, οι πολιτικοί-πιόνια της παγκόσμιας διακυβέρνησης-δεν τη βλέπουν μόνο σαν πανεπιστημιακή σχολή, αλλά και ως μια σχολή σκέψης, (Think Tank). Ο στόχος δεν είναι απλώς η διδασκαλία των φοιτητών, αλλά η ισχυροποίηση της οικονομικής σχολής του Σικάγου, σαν πνευματικού δημιουργήματος μιας φατρίας και μαφίας συντηρητικών ακαδημα’ι’κών πολιτικών, των οποίων οι ιδέες αποτελούν ένα επαναστατικό προπύργιο εναντίον της  κυρίαρχης πατριωτικής εθνικής σκέψης.
Οι απόφοιτοι  της Σχολής του Σικάγου, προορίζονται για υπουργοί και πρωθυπουργοί των  υπό έλεγχο χωρών. Οι Χιλιανοί απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, έγιναν υπουργοί οικονομικών και τραπεζίτες του Πινοτσέτ, μέχρι που οδήγησαν τη Χιλή στην οικονομική καταστροφή .
Τά ίδια και  οι απόφοιτοι άλλων κρατών της  Λατινικής Αμερικής.
Το τμήμα οικονομικών  του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ήταν δέσμιο ενός φιλόδοξου χαρισματικού άντρα, Εβρα’ι’κής καταγωγής, που είχε σαν αποστολή να φέρει θεμελιώδεις επαναστατικές αλλαγές στη παγκόσμιο οικονομία. Ο άντρας αυτός ήταν ο Μίλτον Φρίντμαν.
Οι μαθητές  του έλεγαν, «το να είσαι μαθητής του Μίλτον ήταν κάτι μαγικό». Σήμερα η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση φροντίζει μέσω των αχυρανθρώπων της πολιτικών, όσες κερδοφόρες επιχειρήσεις
είναι σε κρατικά  χέρια, (π.χ. ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ-ΟΣΕ-ΕΛΠΕ), να τις καταστρέψει , ώστε να περιέλθουν στα δικά τους χέρια, δηλαδή σε ιδιωτικό έλεγχο, γιαυτό ακούτε τις κυβερνήσεις –πιόνια των προτεκτοράτων να μιλάνε συνεχώς για αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις.
Αυτά όλα είναι  συστήματα της Σχολής του Σικάγου, με σκοπό όλος ο πλούτος των  κρατών να περιέλθει στα χέρια ιδιωτών στελεχών της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Ο Φρίντμαν οραματιζόταν να επιβάλλει μια αποδόμηση στις κοινωνίες,
να τις επαναφέρει σε μια κατάσταση γνήσιου καπιταλισμού απαλλαγμένου από κάθε κρατική παρέμβαση, όπως κρατικές ρυθμίσεις,
περιορισμούς  στο εμπόριο, και περιχαρακωμένα κλειστά συμφέροντα.
Ο Φρίντμαν πίστευε  πως όταν η οικονομία μιας χώρας  έχει προβλήματα
ο μοναδικός  τρόπος για να θεραπευθεί είναι η  εσκεμμένη πρόκληση οδυνηρών Σόκ. Τις  μεθόδους πρόκλησης των δεινών στην υπό εκμετάλλευση χώρα, διδάσκουν στη Σχολή του Σικάγου, και είναι όλα όσα ζήσαμε από τον Οκτώβρη του 2009 που ανέβηκαν στην εξουσία εδώ στην Ελλάδα οι μαθητές της Σχολής του Σικάγου, μέχρι σήμερα, αφού προηγήθηκαν μέτρα Σόκ, με πυρκα’ι’ές δασών, οχλοκρατικές διαδηλώσεις στην Αθήνα με θύματα, και άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, για να ωριμάσει και να πέσει το φρούτο Ελλάς.
Οι κανόνες  του Φρίντμαν για μια ελεύθερη αγορά, αλλά και οι ευφυείς
στρατηγικές του  για την επιβολή τους, είχαν  σαν αποτέλεσμα, μερικοί άνθρωποι να γίνουν πολύ πλούσιοι, εξασφαλίζοντας κάτι που προσεγγίζει την απόλυτη ασυδοσία γιαυτούς, δηλαδή να αδιαφορούν για τα εθνικά σύνορα, να αποφεύγουν τη φορολόγηση, και να συσσωρεύουν διαρκώς νέα πλούτη. Αυτό ακριβώς κάνουν τα παιδιά της Σχολής του Σικάγου σήμερα εδώ στην Ελλάδα, αδιαφορούν για τα εθνικά μας σύνορα, σε στεριά και θάλασσα, (βλέπε ΑΟΖ), με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, και άλλων εχθρών στη στεριά, και των Τούρκων στη θάλασσα, στην Ελληνική Α.Ο.Ζ.
Μαθητές του  Μίλτον ήταν και οι σημερινοί μεγαλοτραπεζίτες των ΗΠΑ, Allan Greenspan, Ben Bernanke, Timothy Gaitner, κλπ, οι οποίοι εφήρμοσαν τις οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, με αποτέλεσμα τη καταστροφή της οικονομίας των ΗΠΑ, και τελική χρεοκοπία. Το μόνο που σώζει τις ΗΠΑ από τη στάση πληρωμών (χρεοκοπία), είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα, η οποία τυπώνει συνεχώς δολάρια για αιμοδότηση και μετάγγιση στην οικονομία, ώστε να δουλεύει η κρατική μηχανή, μέθοδος που δοκιμάστηκε με επιτυχία στην οικονομική κρίση του 1929.
Η Σχολή του  Σικάγου εκτός των άλλων, παραδίδει  και μαθήματα ανατροπής καθεστώτων, όπως έγινε στη Λατινική Αμερική, Ινδονησία, κ.λ.π. αλλά και μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, αφού πρώτα περάσουν τα υπό εκμετάλλευση κράτη, από τις διαδικασίες του δόγματος του Σόκ & Δέους. (Βλέπε τι έκαναν στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, τρομοκρατικές ενέργειες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, απειλές για δολοφονίες του Πρωθυπουργού και της οικογένειάς του, κ.λ.π.) με σκοπό να φέρουν το ΓΑΠ…διά τα (γνωστά) περαιτέρω…….
Η Σχολή του  Σικάγου δουλεύει για την επικράτηση της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης-Δικτατορίας  των λαών της Γης.
Ο Μίλτον Φρίντμαν θεωρείται ο γκουρού της Ν.Τ.Π.
Όταν τελικά έγινε το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στη Χιλή, συνοδευόταν από πέντε διαφορετικές μορφές Σόκ, ήταν η συνταγή που θα επαναλαμβανόταν σε γειτονικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, και θα εμφανιζόταν τρείς δεκαετίες μετά στο Ιράκ με τα πετρέλαια, και στο Αφγανιστάν με τη παπαρούνα και τα ναρκωτικά.
Οι πέντε διαφορετικές  μορφές Σόκ, και η συνταγή του Μίλτον ήταν,
Α.- Το Σόκ που  προκάλεσε το ίδιο το πραξικόπημα  στο Λαό, και η δολοφονία του  Προέδρου Αλλιέντε.
Β.- Το Σόκ του λαού που όλος ο ορυκτός πλούτος (Χαλκός) της Χιλής, «πέταξε» για τις ΗΠΑ, και η χρεοκοπία της Χιλής.
Γ.- Το Σόκ που  προκαλούσαν τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες πολιτικών κρατουμένων.
Δ) Το Σόκ που  προκαλούσαν τα ναρκωτικά στο  λαό.    και
Ε) Το Σόκ της  κρίσης χρέους, με την ενδεχόμενη χρεοκοπία.
Ασφαλώς κάτι θα έχετε ακούσει σήμερα για κρίση χρέους, για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών εδώ στην Ελλάδα, και που πάνε τα πετρέλαια της Ελλάδος, μαζί με τον υπόλοιπο ορυκτό πλούτο.
Αυτές οι πέντε μορφές Σόκ, έπεσαν επάνω στα σώματα και τα πνεύματα των ΛατινοΑμερικάνων, δημιουργώντας ένα τυφώνα ισοπέδωσης, καταστροφής, και υποταγής των λαών στα κελεύσματα της Ν.Τ.Π. της παγκόσμιας Σιωνιστικής οικονομικής διακυβέρνησης.
Στην Ελλάδα σήμερα με τη δικαιολογία ότι σώζουν τη χώρα, εφαρμόζουν τα εισπρακτικά μέτρα της Σχολής του Σικάγου λίγο-λίγο, με τη κάθε δόση δανείων.
Είναι και αυτό ένα Σόκ για τον Ελληνικό Λαό.
Οι θεωρίες  του Μίλτον Φρίντμαν του έδωσαν το βραβείο Νόμπελ,
στη Χιλή έδωσαν τον Πινοτσέτ, και στους άλλους Ευρωπα’ι’κούς λαούς έδωσαν τη κρίση Χρέους, με ενδεχόμενη χρεοκοπία.
Το πείραμα  στη Χιλή των παιδιών της Σχολής του Σικάγου, απεδείχθη ολέθριο, αλλά και όπου αλλού εφαρμόστηκε.
Ο Μίλτον Φρίντμαν συνήθιζε να λέει, «Οι θεωρίες μου  δεν μπορούν να υλοποιηθούν ή  να επιβληθούν χωρίς δύο στοιχεία, «Τη Στρατιωτική Δικτατορία, ή  τη πολιτική τρομοκρατία με κυβερνήσεις της Ν.Τ.Π.»
Τα συμπεράσματα δικά σας………πηγή

Κεϋνσιανισμός και Νιου Ντιλ


"Κεϋνσιανισμός" επικράτησε να λέγεται η πρακτική εφαρμογή των οικονομικών αντιλήψεων του μεγάλου Άγγλου οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέυνς (John Maynard Keynes), κυρίως για την τόνωση της οικονομίας με δημόσια έργα και με τον δημόσιο δανεισμό. Με την εμπειρία της οικονομικής στασιμότητας στη Βρετανία το διάστημα 1920-1930 και της Μεγάλης Κρίσης 1929-1932 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κέυνς αναθεώρησε τις κυρίαρχες τότε οικονομικές αντιλήψεις και επεξεργάστηκε τη θέση ότι, στις αναπτυγμένες χρηματικές οικονομίες είναι δυνατό να υπάρχει πλεόνασμα κεφαλαίων που να λιμνάζει και να μη κατευθύνεται σε επενδύσεις, αν δεν βλέπει ελκυστική προοπτική κέρδους. Τότε, υποστήριξε ο Κέυνς, το κράτος πρέπει να δημιουργεί ζήτηση στην οικονομία με δημόσια έργα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ελλείμματα στον προϋπολογισμό. Δημιουργείται έτσι απασχόληση, τα καινούργια εισοδήματα τονώνουν με τη σειρά τους τη ζήτηση, και το πολλαπλασιαστικό αυτό αποτέλεσμα ανορθώνει την οικονομία.
Μετά το πρόγραμμα Νιου Ντιλ του προέδρου Ρούσβελτ στις ΗΠΑ, και τον εκτεταμένο οικονομικό σχεδιασμό στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι ιδέες αυτές καθόρισαν την οικονομική πολιτική των δυτικών χωρών (αλλά και πολλών χωρών στον Τρίτο Κόσμο) μέχρι και τη δεκαετία του ’70 περίπου. Τότε εμφανίστηκε σοβαρή στασιμότητα μαζί με πληθωρισμό, και η αναθεώρηση οδήγησε στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού.

"Νιου Ντιλ" (New Deal), "Νέα Συμφωνία" ή "Νέα Κατανομή" ονόμασε ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ το πρόγραμμά του για την έξοδο από τη Μεγάλη Κρίση του 1929-1932, που ρήμαξε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το πρόγραμμα αυτό αναπτύχθηκε κυρίως σε δύο φάσεις, 1933 και 1935-36, και περιλάμβανε: έλεγχο των τραπεζών και του νομίσματος, εγγύηση των καταθέσεων, δημόσια έργα και απασχόληση των ανέργων, στήριξη αγροτικών τιμών και σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής, ανάπλαση καθυστερημένων περιοχών (Κοιλάδα Τενεσί), εργατικά δικαιώματα, λαϊκή στέγη, ασφάλιση υγείας και συντάξεις.
Παρά την πεισματική αντίσταση της παραδοσιακής Δεξιάς (Old Right), που καταπολέμησε τα μέτρα μέχρι και στο Ανώτατο Δικαστήριο, με ελάχιστες εξαιρέσεις το πρόγραμμα στάθηκε, η ανεργία μειώθηκε θεαματικά και η οικονομία –παρά τη δεύτερη ύφεση του 1937– ανασυγκροτήθηκε γρήγορα. Οι ρυθμίσεις αυτές θεμελίωσαν το κοινωνικό κράτος στις ΗΠΑ και βρήκαν πολλούς μιμητές.


ΑΚΜΗ βοτανική θεραπευτική προσέγγιση

  Με σχεδόν 2 τετραγωνικά μέτρα επιφάνεια, το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας. Είναι το προστατευτικό τοίχος του οργανισμού...