Σύνταγμα...ημέρα 4η. Κάπου στην Αθήνα, ο κυρ-Γιώργος ένας δημόσιος υπάλληλος που πάει έρχεται στη δουλειά, είναι παντρεμένος,έχει δύο παιδιά κι έχει υποστεί άγριο πετσόκομα στο μισθό του, πρησμένος ακόμα από την μεσημεριανή του σιέστα, κάθεται στον καναπέ και χαζεύει τους "αγανακτισμένους" στην τηλεόραση.
Φουντώνει κι εκείνος σιγά σιγά, γιατι ειναι κι αυτός αγανακτισμένος και προβληματισμενος με τους κλέφτες του κράτους-μπουρδέλου στο οποιο ζει. Τι λες Μαρία, παίρνουμε τα παιδιά να πάμε κι εμείς στην πλατεία...όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά και τόσο πιο γρήγορα θα καταλαβουν ότι τους καταλάβαμε επιτέλους. Ο Στέλιος ο γιος της Παναγιώτας είναι εκεί απο τη Δευτέρα, μαζί με την μάνα του. Οι άνθρωποι διαδηλώνουν για όλους τους Έλληνες, τα αιτήματά τους είναι και δικά μας.
Άσε με στην ησυχία μου βρε Γιώργο, αύριο δουλευω πρωί, πηγαινε εσύ.
Κατά τις 6 λοιπόν βρίσκει τον Στέλιο και πάνε μαζί στην πλατεία. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ο νεαρός Στέλιος του εξηγεί τα ΠΩΣ τα ΤΙ και της συγκέντρωσης.
Ο Στέλιος ένας απολυμένος 23χρονος ψάχνει δουλειά εδώ και 5 μήνες ματαια, η μάνα του χήρα ή αδελφή του παντρεμενη, διαδηλώνει μαζί τους εδώ και 4 μέρες. Σήμερα πιστευει ότι το πλήθος θα είναι διπλάσιο από τις προηγούμενες μέρες. Είχε ξενυχτήσει στέλνοντας μειλ και κανοντας αναρτησεις σε μπλογκ και φεισμπουκ, και η ανταπόκριση ήταν τεράστια.
Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και από την απορία τα φρύδια του κόντεψαν να φτάσουν στην κορφή του κρανίου του. Το στήθος του ξεφούσκωσε, αυτό που έβλεπε μόνο χαρά δεν του προξενούσε.
Στη μέση της πλατείας ένας κύκλος ανθρώπων άκουγαν με προσοχή τους εναλλασόμενους ομιλητές, πιο κει κοντά στο συντιβάνι ένα πλήθος με κουτιά μπύρας στα χέρια φιλοσοφούσε την ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ και πάνω στο δρόμο, αχ τι ντροπή, μπροστά στη βουλη διαδήλωση μικροπωλητών κάθε είδους. Σουβλακέμποροι, φυστικάδες, παγωτατζήδες και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Και το πλήθος των "αγανακτισμένω" στην πλειοψηφλια τους μαστουρωμένοι ή μεθυσμένοι έκραζαν συνθήματα υπο τους ήχους τυμπάνων. Αυτό δεν ηταν διαδήλωση αγανακτισμενων, πανηγύρι του αι-Φανούρη ήταν.
Πραγματικά απογοητευμένος ο Στέλιος στράφηκε στον κυρ-Γιώργο, με την δικαιολογία στο στόμα.
Ξέρω, του είπε ο κυρ-Γιώργος, καταλαβαίνω, όμως μη ξεχνάς ότι αγάλι αγάλι γινεται η αγουρίδα μέλι.
Αυτό που χρειάζεστε είναι ΠΙΣΤΗ, ΥΨΗΛΟ ΗΘΙΚΟ, 2-3 προτάσεις μιας και κανένα πολιτικο κόμμα δεν εχει διατυπώσει και ΤΑΧΥΤΗΤΑ γιατί ο χρόνος που απομένει είναι λίγος και τα όρνια παραμονεύουν και πάνω από όλα ΟΜΟΨΥΧΙΑ. Μην φάτε τις σάρκες σας μεταξύ σας όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Κάποιοι θα είναι απλοί εργάτες, κάποιοι άλλοι θα ηγούνται, και όλοι μαζί θα απολαύσετε τα αποτελέσματα.
Μη γράψετε την ίδια ιστορία με διαφορετική χρονολογία. Γράψτε μια ολοκαίνουργια με προβληματισμο, συναίσθημα, ανάλυση, περισυλλογή και λυση.
Μην ξεχνάς ότι πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω κι εσείς είστε ένα ρυάκι που μπορει να εξελιχθεί σε ένα ορμητικό ποτάμι και να παρασύρει ότι άσχημο και βρωμερό.
Μην ζητάτε απλά, διεκδικείστε. Τα δικαιώματα είναι γι'αυτούς που τα διεκδικούν.
ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΑ ΜΑΝΙΚΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου