Αύγουστος.

Για πολλά χρόνια πίστευα ότι είχε φύγει για κάποιο άγνωστο σε μένα  μέρος, μακρινό. Για ακόμη περισσότερα χρόνια έβλεπα στα όνειρά μου ότι τελικά αυτό ήταν ένα όνειρο και πως ξύπναγα με αυτόν στην άλλη πλευρά του κρεβατιού μας. Τι απογοήτευση αλήθεια ήταν αυτή όταν με άφηνε η λήθη του ύπνου.
Δεν ξέρω πραγματικά αν θα ήμουν μαζί του τώρα. Δεν ξέρω αν θα μεγαλώναμε μαζί τα παιδιά μας, αν θα συντροφευόμασταν ως το τέλος της ζωής μας.
Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι ήταν ένας από  τους καλύτερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ. Άλλωστε ήταν και ο μοναδικός σύζυγος που είχα ποτέ. Ευγενικός σύζυγος, υπέροχος πατέρας, άξιος συνεργάτης και πιστός φίλος....τέτοιος ήταν. Αν και Γερμανός είχε το φιλότιμο των παλιών. Όχι πως δεν είχαμε προβλήματα, είχαμε και πολλά μάλιστα. Ήταν άνθρωπος με πάθη και αυτά μου τον στέρησαν τελικά.
Από αυτόν όμως έχω μια κόρη ίδια εκείνος στην εμφάνιση και ένα γιο με τον δικό του χαρακτήρα.
Αν τελικά μας βλέπει από εκεί που είναι εύχομαι να μην τον απογοήτευσα. Εύχομαι  να είναι περήφανος για τα παιδιά του και να τα δει να εκπληρώνουν το όνειρό του γι' αυτά..να γίνουν καλοί άνθρωποι.
Ε.Π.Φ.