Θεωρητικά, ζούμε σε δημοκρατία. Στην καλύτερη δημοκρατία -επερχομένων των ετών- μετά την Αναγέννηση.
Οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση –το λέει και το Σύνταγμα, αυτό εφαρμόζουν.
Οι φτωχοί είναι στατιστικό λάθος, η δε διαβίωση φτηνή, όπως και η ζωή.
Οι επιχειρηματίες προσφέρουν κοινωνικό έργο, ανοίγοντας τα (κλεισμένα εδώ από επιδοτήσεις) εργοστάσια στα Βαλκάνια, κι ας καραδοκούν οι αιμοσταγείς Σκοπιανοί να εισβάλλουν στα ψαράδικα της Μηχανιώνας!
Οι ενοριακοί και μητροπολιτικοί Χριστόδουλοι υπερασπίζονται αφιλοκερδώς τα παγκάρια και τις ψυχές του ελληνορθόδοξου 97%.
Οι μπάτσοι συνδικαλίζονται -το επιτρέπει η άπλετη δημοκρατία- και κόβουν άπλετες κλήσεις ΚΟΚ υπέρ των δήμων (επειδή οι κυβερνώντες δεν αποδίδουν τα υπεσχημένα έσοδα), επαναπατρίζουν ανθρωπιστικά πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες που πλήρωσαν σε λάθος ανθρώπους τη μίζα, φυλακίζουν (μαζί με τους αδέκαστους δικαστικούς) τους εμπόρους ναρκωτικών, προστατεύουν τους μαγαζάτορες από τους προστάτες και προσφέρουν τόσες υπηρεσίες που δεν αρκεί ο μισθός να τις καλύψει.
Η Δημόσια Υγεία (δημόσια, κοινή, πόρνη, ξεχειλωμένη), καλά ευχαριστώ, το αυτό επιθυμούμεν και δι΄υμάς! Η Δημόσια Παιδεία είναι ευθύνη του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, πιθανόν και του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ο υπουργός τουρισμού καθιερώνει ως Ιδεολογία το ταξιδιωτικό του αντικείμενο. Κι όλοι οι υπουργοί ανακαλύπτουν συζυγικές περιουσίες και καταπολεμούν τη φτώχεια (τους).
Οι έμμεσοι φόροι -το απαύγασμα της δημοκρατίας- ίσα κι όμοια για όλους!
Τα παιδιά μας, έχουν τα πάντα: jumbo, barbie, power rangers, δασκάλους με τρεις κι εξήντα (που τους μισούνε όσοι παίρνουν 600 ευρώ), φροντιστήρια, επώνυμα ρούχα πληρωμένα από γονείς που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι, ελεύθερο χρόνο, μπόλικο για να στείλουν sms και να παίξουν παιχνίδια στο ίντερνετ γλυτώνοντας έτσι τις κακές παρέες που παλιότερα καραδοκούσαν στα σφαιριστήρια και στις καφετέριες, που τους έριχναν ναρκωτικά στη πορτοκαλάδα και καταντούσαν τους νέους ρεμάλια της Φωκίωνος Νέγρη.
Οι γυναίκες πια, δουλεύουν υποχρεωτικά και δεν είναι αναγκασμένες να διεκδικούν το «δικαίωμα στην εργασία», ούτε να κουράζονται με τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών: μετά τα υποδειγματικά σχολεία και τους ολοκληρωμένους παιδικούς σταθμούς, αναλαμβάνει η τροφαντή τροφός τηλεόραση (σε περίπτωση δίαιτας, plasma).
Οι δε άντρες, δεν έχουν πλέον το άγχος του αρχηγού της οικογένειας, είναι άτομα ασφαλή, ενεργητικά απαθή, δεν έχουν δουλειά (κι όταν έχουν, δεν απεργούν), μοιράζονται τον λογαριασμό του καφέ με τη συνοδό τους, μισά-μισά, κύριοι με τα όλα τους!…
Όλοι σε τούτη τη δημοκρατική δημοκρατία, είμαστε ελεύθεροι να παρακολουθούμαστε, ελεύθεροι να παλιμπαιδίζουμε στα μεσημεριανάδικα, ελεύθεροι να μας κλέβουν και να κλαιγόμαστε, ελεύθεροι να πληρώνουμε κερατιάτικα, ελεύθεροι από όνειρα, ελεύθεροι να παραιτούμαστε!
Μεσαίων ελευθερίας!
Θεωρητικά, ζούμε καλύτερα απ΄ τους φτωχούς παππούδες μας, (που παρεμπιπτόντως δεν είχαν καν τηλεόραση, για mp3 και adsl ούτε λόγος!), εμείς που δεν προλαβαίνουμε να δούμε τα παιδιά μας ή τους γονείς μας, εμείς που αντικαταστήσαμε τη λέξη «μαλάκα» με το ψεύτικο «τα λέμε». Εμείς οι προύχοντες της ενημέρωσης που ξέρουμε τι βρακί δεν φοράει η Σαρρή. Εμείς που απ΄όλη τη χρονιά μας, θυμόμαστε -σαν φωτογραφία γάμου- τις διακοπές. Εμείς που αναπολούμε το μέλλον μας!
Εμείς, οι τυχεροί αστοί της δυτικής δημοκρατίας, οι άρχοντες της αφασίας, οι Ηρακληδείς της κλεισούρας μας, οι trendy γκόμενοι των απρόσωπων μπαρ, εμείς οι εφησυχασμένοι κατεχόμενοι!
Θεωρητικά…
γιατί πρακτικά, τον πούτσο κλαίγανε!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου