ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ...

Σκέψεις ενός φίλου:

Τα τρια τελευταία χρόνια στη χώρα μας, που επελέγη (;) ως πειραματόζωο από το Βοειοευρωπαϊκό κεφάλαιο για την επανεκκίνηση της "γηρασμένης" ευρωπαϊκής οικονομίας, συντελείται μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα εισοδήματα και στα θεσμικά κεκτημένα, κοινωνική προστασία, προστασία της εργασίας κ.τ.τ. Η συνταγή από πλευράς Μερκεζύδων και Σοϊμπλοελλανδοφιλανδών αρχικά φαίνεται σωστή. Είναι όμως; Ή μήπως παίζουν πόκερ με το διάβολο;
Ως βάση συζήτησης και όχι ως κεφάλαια εντελούς διαπραγμάτευσης θα θέσω μερικές σκέψεις. Οι παράγοντες αυτοί και για τις δύο ομάδες παρατίθενται με τυχαία σειρά.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
α) Η Ελλάδα έχει σοβαρό εξωτερικό πρόβλημα με ένα γείτονά της και άρα είναι ευάλωτη σε εκβιαστικές πιέσεις. Αυτό το "χαρτί" δεν έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι στιγμής.
β) Η Ελλάδα έχει "λίπος", δηλ.περιουσιακά στοιχεία διασκορπισμένα σε πολλούς μικρομεσαίους, που κουτσά-στραβά θα αντέξουν. Όντως μέχρι στιγμής "αντέχουν" (;).
γ) Η Ελλάδα έχει πολλούς και πρόθυμους πολιτικούς (ονόματα προσώπων ή κομμάτων δε λέμε), που θα "συνεργαστούν" φιλότιμα προς την κατεύθυνση της αποπληθωριστικής "δημιουργικής" καταστροφής. Ουδέν σχόλιον.
δ) Η Ελλάδα έχει πολλούς αναλογικά μετανάστες, που θα "απορροφήσουν" ένα μεγάλο μέρος της πίεσης. Όντως ο παράγοντας αυτός λειτουργεί επιτυχώς.
ε) Η Ελλάδα έχει φυσικούς πόρους, που θα λειτουργούσε όχι ως πραγματική εγγύηση ("το τυράκι"), αλλά ως παραπλανητικό στοιχείο για τους απλούς ανθρώπους στην Ευρώπη, ώστε να συναινούν σε προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας ("η φάκα"), αδιαφορώντας ή και, το ουσιαστικότερο, αγνοώντας το γεγονός ότι η διάσωση της χώρας μας είναι "μαθηματικά" ανεφικτή.

ΠΟΙΕΣ "ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ" ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ "ΠΕΙΡΑΜΑ".
α) Η τεράστια στην Ελλάδα μικρομεσαία τάξη έχει "οξύθυμα" πολιτικά και κοινωνικά αντανακλαστικά. Μη τη θεωρούμε "εύπλαστη" μάζα.
β) Στην Ελλάδα υφίσταται, έστω εν υπνώσει, αριστερό πολιτικό υπόβαθρο για λόγους κυρίως ιστορικούς, αλλά και για ταξικούς. Εδώ χωράει πολλή συζήτηση ...
γ) Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας στηρίζουν την εκλογή τους σε δύο παράγοντες, που σ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να δώσουν βιώσιμη πολιτική λύση, η οποία θα τραβήξει μέχρι τέλους το πρόγραμμα της αποπληθωριστικής "δημιουργικής" καταστροφής. Αυτοί είναι το πελατειακό πολιτικό σύστημα και ο φόβος της "χαμένης" ψήφου, που έχουν χάσει πλέον τη δυναμική τους. Ας το λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν.
δ) Η οικονομική πίεση για λόγους ιστορικούς και μόνο μπορεί (και με κατάλληλες κινήσεις από τα ΜΜΕ παραγματοποιείται) μπορεί να μετατραπεί σε αντιγερμανισμό. Ενεργοποιείται έτσι ο "πατριωτισμός" των Ελλήνων. Το έργο των μνημονιάκηδων καθίσταται έτσι εξαιρετικά δυσχερές, καθότι έκτος των καταθέσεων θίγει και το εθνικό φιλότιμο των Ελλήνων. Αυτό ας μη το υποτιμάμε.
ε) Η ελληνική ιθύνουσα τάξη δεν έχει συντεταγμένο σχέδιο χειρισμού της Κρίσης. Ή μάλλον δεν έχει κανένα σχέδιο. Πάει βλέποντας και κάνοντας. Με άλλα λόγια έθεσε ένα "φιλόδοξο" στρατηγικό στόχο, ιστορικών διαστάσεων, συμμαχώντας με το Βορειογερμανικό Κεφάλαιο, αλλά δεν έχει σχεδιάσει κανένα απολύτως τακτικό βήμα. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ουδέν σχόλιον.
στ) Το "χαρτί" των μεταναστών, οξύνοντας την κοινωνική πλευρά της κρίσης, μπορεί να λειτουργήσει αντίθετα.

Καλό προβληματισμό...