ΠΑΛΙΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΝΕΟ ΔΑΝΕΙΟ.

Σήμερα η ελληνική οικονομία μοιάζει να βρίσκεται στο ναδίρ της και αρκετοί ξένοι αναλυτές προβλέπουν πως ίσως τελικά δεν καταφέρει να αποφύγει τη χρεοκοπία ή την αναδιάρθρωση του χρέους της. Το έλλειμμα μειώνεται με αργούς ρυθμούς (ο στόχος είναι να υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα από το 2014), οι μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές (π.χ. η απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων) καθυστερούν, το χρέος και η ανεργία αυξάνονται και η οικονομία βρίσκεται ακόμη σε ύφεση. Προσπαθώντας να τηρήσει το πρόγραμμα για τη μείωση των ελλειμμάτων –βάσει της συμφωνίας που υπέγραψε με την Τρόϊκα– η Ελληνική Κυβέρνηση περικόπτει δαπάνες και προσπαθεί απεγνωσμένα να συγκεντρώσει έσοδα, στερώντας έτσι χρήματα από την πραγματική οικονομία. Όλη αυτή η εικόνα δεν αρέσει στις ιδιαίτερα καχύποπτες και επιθετικές διεθνείς αγορές, που προεξοφλούν αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μη θεωρώντας βιώσιμη τη διαχείρισή του, και γι’ αυτό απαιτούν να δανείσουν την Ελλάδα με επιτόκια… πιστωτικής κάρτας! Με αυτά τα δεδομένα η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει και να δανειστεί από τις Αγορές μέσα στο 2012, όπως ήταν και ο αρχικός στόχος του σχεδίου της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Τρόικας. Αυτό παραδέχθηκε ανοικτά και ο πρόεδρος τουEurogroup Ζαν Κλοντ Γιούγκερ. Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα, όταν το 2012 τελειώσουν τα χρήματα του αρχικού δανείου των 110 δισ. ευρώ, δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της κι αυτό συνεπάγεται αναπόφευκτα τη χρεοκοπία ή τη σύναψη ενός νέου δανείου. Ήδη διεξάγονται σχετικές μυστικές διαβουλεύσεις και λέγεται πως το ύψος του νέου δανείου προς την Ελλάδα θα είναι μεταξύ 60-70 δισεκατομμυρίων ευρώ κι έτσι η χώρα θα μπορέσει να καλύψει επαρκώς τις υποχρεώσεις της το 2012-2013, ώστε να της δοθεί χρόνος για να μειώσει το έλλειμμα της και σχηματίσει πρωτογενή πλεονάσματα με τα οποία θα μειώσει το συνολικό της χρέος σε βάθος χρόνου.

Νέο δάνειο ωστόσο σημαίνει και νέα συμφωνία, ένα νέοMemorandumκαι μάλιστα με πολύ σκληρότερους όρους από το προηγούμενο. Οι δανειστές της Ελλάδας θα ζητήσουν μεταξύ άλλων ως εγγύηση κι ένα γενναίο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που θα ξεπεράσει τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ελλάδα, λένε, είναι πλούσια χώρα και η δημόσια περιούσία υπολογίζεται στα 300 δισεκατομμύρια ευρώ (350 δισεκατομμύρια είναι το σύνολο του ελληνικού χρέους) και για να πάρει νέο δάνειο πρέπει να «βγάλει στο τραπέζι» κάποια από τα περιουσιακά της στοιχεία. Αυτό σημαίνει πως κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, όπως τράπεζες, Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, λιμάνια, αεροδρόμια και περιοχές-«φιλέτα», θα πουληθούν στους ιδιώτες και με τα χρήματα αυτά η χώρα θα μειώσει το χρέος της τουλάχιστον κατά 20%. Τα συνδικάτα του Δημόσιου τομέα αντιδρούν, αλλά οι αποκρατικοποιήσεις φαίνονται πλέον μονόδρομος για να βγει η χώρα από το οικονομικό τέλμα. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος, να προχωρήσουν κι άλλο οι μεταρρυθμίσεις, να μειωθούν τα ελλείμματα ώστε το ελληνικό χρέος να γίνει «διαχειρίσιμο» και φυσικά να αποφευχθεί μια ελληνική χρεοκοπία που θα είχε αλυσιδωτές αντιδράσεις και στις άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης. Ούτε η Αθήνα, ούτε βεβαίως οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο συζητούν το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης ή του «haicut» (κουρέματος) του ελληνικού χρέους, διότι αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες στο ελληνικό και ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, καθώς και στο ίδιο το Ευρώ. Συζητούν όμως το ζήτημα της επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους (reprofiling) και της μείωσης των επιτοκίων, έτσι ώστε να ανακουφιστεί κάπως η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός από το δυσβάστακτο βάρος των τοκοχρεολυσίων και να διοχετεύσει πόρους στην ανάπτυξη και στην επανεκκίνηση της οικονομίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ