Λένε οι εσωτερικές παραδόσεις ότι στην αρχαιότητα η ανθρωπότητα είχε μια μοναδική παγκόσμια γλώσσα: τη γλώσσα των συμβόλων. Οι άνθρωποι μπορούσαν με μια εικόνα μόνο, χωρίς λέξεις, να εκφράσουν πολλές ιδέες. Ήταν μια χρυσή εποχή, για την οποία δεν μιλάνε μόνο οι εσωτερικές διδασκαλίες αλλά και οι θρησκείες (παράδεισοι κ.λ.π.) και στην οποία οι άνθρωποι λειτουργούσαν περισσότερο με τη διαίσθηση παρά με την περιορισμένη λογική τους. Κάθε εικόνα αυτής της φυσικής γλώσσας ήταν ένα αφηρημένο σύμβολο, του οποίου το βαθύ περιεχόμενο οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν διαισθητικά.
Με το πέρασμα του χρόνου όμως, η ανθρωπότητα έχασε την αγνή πνευματικότητα της, ανάπτυξε την λογική ανάμεσα στην εξέλιξή της κι άρχισε να χάνει την ικανότητα να καταλαβαίνει καθαρά το νόημα των συμβόλων. Τότε δημιουργήθηκαν οι διαφορετικές γλώσσες. Όταν η Βίβλος μιλάει για τον πύργο της Βαβέλ, αναφέρεται συμβολικά σ’ αυτό το γεγονός.
Όμως η σοφία παραμένει κρυμμένη μέσα στα ιερά σύμβολα του παγκόσμιου αποκρυφισμού και την άμεση γνώση της μπορούσε να την αποκτήσει κανείς μόνο στα λεγόμενα «μυητικά μυστήρια».
Έχουμε σαν παράδειγμα αυτού τις κάρτες ΤΑΡΟΤ, οι οποίες από την αρχαία Ατλαντίδα ως τον Ευρωπαϊκό μεσαίωνα, περνώντας απ’ την Αίγυπτο, διατήρησαν μέσα στις συμβολικές τους εικόνες όλη την αρχαία σοφία.
Τώρα που ο άνθρωπος γνωρίζει τα πράγματα από μια μονόπλευρη άποψη, ανάλογα με τη δική του εξειδίκευση, το πεδίο γνώσης έχει διαιρεθεί πολύ. Δεν μπορεί να γνωρίζει ολόκληρη την αλήθεια, από την στιγμή που έχει χάσει «τα κλειδιά ερμηνείας» κι έτσι ξέρει μόνο μια απ’ τις πλευρές της.
Αν π.χ. ρωτήσουμε μερικούς ανθρώπους τι είναι το σχέδιο Ο, ο καθένας θα μας απαντήσει διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τις προσωπικές του αντιλήψεις ή απόψεις και κάθε ατομική απάντηση θα είναι σωστή, μα δεν θα είναι ολόκληρη η αλήθεια.
Ας φανταστούμε περιληπτικά μερικές σημαντικές απαντήσεις:
Αν ο άνθρωπος είναι μαθηματικός θα μας πει ότι αυτό είναι το σύμβολο του μηδέν, εκείνου που δεν υπάρχει αλλά «είναι», και βρίσκεται μάλιστα στην αρχή της σειράς όλων των αριθμών που υπάρχουν.
Αν είναι γεωμέτρης θα πει πως είναι το σύμβολο του κύκλου με την περιφέρεια του, η σύνθεση και το όριο όλων των υπόλοιπων καμπυλών.
Αν είναι αστρονόμος θα μας πει πως είναι το σύμβολο του ήλιου και των τροχιών των πλανητών γύρω του.
Αν είναι γλωσσολόγος ίσως πει ότι είναι το γράμμα όμικρον, που αντιπροσωπεύει το μέσο της φωνητικής σκάλας του ανθρώπινου λάρυγγα, από το Α ως το Μ (το ΑUM, το ιερό ανατολικό ΜΑΝΤΡΑΜ ή λέξη δύναμης).
Βλέπουμε λοιπόν πως αν και κάθε γνώμη ξεχωριστά είναι σωστή, καμία όμως δεν περιέχει ολόκληρη την αλήθεια, αφού αυτή βρίσκεται σ’ όλες. Και μονάχα το σύμβολο «Ο» πλησιάζει την αλήθεια, γιατί από εκείνο ξεκίνησαν όλες οι γνώμες και επομένως τις περιέχει όλες. Αν θέλαμε να πούμε τι ακριβώς είναι το «Ο» θα χρειαζόμασταν ένα τεράστιο βιβλίο και ούτε έτσι δεν θα μπορούσαμε να τα πούμε όλα. Όμως με το απλό σύμβολο «Ο» μπορούμε να εκφράσουμε και να καταλάβουμε διαισθητικά όλα αυτές και ακόμα περισσότερες έννοιες. Γι’ αυτόν το λόγο λέγεται ότι η αλήθεια περιέχεται μέσα στα ιερά σύμβολα, πιο πέρα απ’ τις λέξεις και τις περιορισμένες εξηγήσεις. Εκεί η αλήθεια γυμνώνεται απ’ τα ρούχα-λέξεις της και εμφανίζεται ΓΥΜΝΗ, σαν ανώτατη σοφία.
Οι άνθρωποι όμως δεν μπορούν τώρα να καταλάβουν τελείως όλα τα νοήματα των συμβόλων στην αγνή και αληθινή τους διάσταση, επειδή λειτουργούν μονάχα με το νου και τη λογική, τα οποία είναι περιορισμένα όργανα. Γι’ αυτόν το λόγο οι αρχαίοι σοφοί δίδαξαν πως για να καταλάβει κανείς τα σύμβολα, και γενικά τα πάντα (εφόσον θεωρούσαν πως όλα τα πράγματα είναι διαφορετικές συμβολικές εκφράσεις του ΕΝΟΣ) έπρεπε να εφαρμόσει μια μέθοδο ερμηνείας, την οποία ξεχώριζαν σε 7 διαφορετικά επίπεδα, σύμφωνα με την επταπλή δομή του σύμπαντος μας. Καθένα από αυτά τα 7 επίπεδα μας δίνει μια ορισμένη άποψη για την πραγματικότητα. Το σύνολο αυτών μπορούμε να πούμε πως αποτελεί την αλήθεια ή τουλάχιστον βρίσκεται πολύ κοντά της.
Σύμφωνα με την «ιερή εσωτερική επιστήμη» που βρίσκεται σ’ όλα τα αρχαία αποκρυφιστικά κείμενα κι η οποία στη Δύση μεταδόθηκε με τις «μυστικές πινακίδες» του Ερμή του Τρισμέγιστου, τα 7 κλειδιά ερμηνείας των συμβόλων είναι τα εξής:
1. Αστρολογικό
2. Μυστικιστικό ή Θρησκευτικό
3. Ιστορικό
4. Αριθμητικό και Γεωμετρικό
5. Ψυχολογικό
6. Γλωσσολογικό και Βιολογικό
7. Φυσιολογικό και Γεωγραφικό
Επομένως, όλα τα σύμβολα (όπως αυτά που υπάρχουν στις αρχαίες θρησκείες, μυθολογίες, φιλοσοφίες, απόκρυφες επιστήμες κ.τ.λ.) μπορούν να ερμηνευτούν από οποιαδήποτε απ’ αυτές τις απόψεις, γιατί το σύμβολο τις περιέχει όλες. Ένα σύμβολο, όπως π.χ. «ο μύθος του Ηρακλή και των δώδεκα άθλων», περιέχει βαθιές γνώσεις για την αστρολογία (τα δώδεκα ζώδια που ανατρέχει φαινομενικά ο ήλιος), για την ψυχολογία (τα δώδεκα εμπόδια-δοκιμασίες που πρέπει να ξεπεράσει ο υποψήφιος στη μεγάλη μύηση), για την Ιστορία (γιατί αυτά τα συμβολικά και μυθικά γεγονότα είναι, μέσα στον τροχό του χρόνου, η αντανάκλαση πραγματικών γεγονότων που συνέβησαν σε ξεχασμένους πολιτισμούς, όπως διηγείται ο Πλάτωνας στους διαλόγους του «Τίμαιο» και «Κριτία». Συγκεκριμένα, αυτός ο μύθος του Ηρακλή αναφέρεται στην Ατλαντίδα.
Αν ξέραμε να εφαρμόσουμε σωστά αυτά τα κλειδιά, τότε θα αποκτούσαμε μια ολοκληρωμένη άποψη της γνώσης και θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την σχετική άποψη που κανονικά έχουμε. Τότε ο άνθρωπος θα γινόταν σοφός, αφού θα βρισκόταν πιο κοντά στην τελειότητα. Το Παν δεν γράφεται με λέξεις, αλλά μπορούμε να το διαισθανθούμε… σαν έναν κύκλο που έχει την περιφέρεια παντού και το κέντρο πουθενά…
Γ.Α.Πλάνας
Πολιτιστικός και Φιλοσοφικός Οργανισμός "Νέα Ακρόπολη"
www.nea-acropoli.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου