Εάν δεν διώξουμε αμέσως το ΔΝΤ, καθώς επίσης εάν δεν αποστασιοποιηθούμε από όλους όσους υποστηρίζουν τα προγράμματα του, άμεσα ή έμμεσα, με δήθεν αλλαγές δηλαδή, θα καταστραφούμε.
“Πιστεύω ότι ένας λαός δεν πρέπει να εκτιμά τίποτα περισσότερο από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της ύπαρξης του – ότι η ντροπή μίας δειλής υποταγής δεν ξεπλένεται με τίποτα…Δηλώνω ότι θεωρώ την ψεύτικη σωφροσύνη, η οποία αποσκοπεί στην αποφυγή του κινδύνου, ως το πλέον επικίνδυνο αποτέλεσμα του φόβου.
Ο κίνδυνος πρέπει να αντιμετωπίζεται με θάρρος, με ήρεμη και σταθερή απόφαση, καθώς επίσης με καθαρή συνείδηση. Ένα έθνος δεν μπορεί να εξαγοράσει την ελευθερία του από τις ξένες δυνάμεις, με τεχνάσματα και στρατηγήματα – αλλά μόνο εάν ριχτεί άφοβα στη μάχη, θυσιάζοντας χίλιες ζωές για ένα πολλαπλό κέρδος ζωής” (Carl von Clausewitz).
Δεν μπορεί κανένας να μας υποχρεώσει να δεχθούμε την καταστροφική διαγραφή του 60% του (μόλις 43%) δημοσίου χρέους, η οποία θα ήταν συνώνυμη με την επίσημη χρεοκοπία της χώρας μας – ένα απόλυτα τρομακτικό σενάριο (άρθρο μας), το οποίο παράλληλα θα καταρράκωνε την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια μας, ενώ θα κατέλυε την εθνική μας κυριαρχία.
Δεν μπορεί να μας εκβιάσει ούτε το μειοψηφικό «καθεστώς Merkel», από το οποίο υποφέρει (και θα υποφέρει) περισσότερο από όλους μας η ίδια η Γερμανία, ούτε κανένας άλλος – ενώ η Γαλλία είναι δυστυχώς εκβιάσιμη, λόγω των προβλημάτων των τραπεζών της, καθώς επίσης της αφρικανικής νομισματικής ένωσης.
Η αποδοχή της διαγραφής (κούρεμα) είναι απόφαση αποκλειστικά και μόνο της κυβέρνησης – η οποία, εάν συμφωνήσει, θα εγκληματήσει εναντίον της Ελλάδας. Προφανώς θα επρόκειτο για μία «προδοτική ενέργεια», η οποία θα δημιουργούσε κοινωνικές συνθήκες «Γαλλικής επανάστασης» στην Ελλάδα - κάτι που θα έπρεπε με κάθε θυσία να αποφευχθεί, ιδίως από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για όλα όσα υπογραφούν ερήμην των Ελλήνων, καθώς επίσης για όλα όσα συμβούν.
Ο στόχος μας δεν είναι απλά η αλλαγή της όποιας κυβέρνησης, αλλά η εκδίωξη των μπράβων των τοκογλύφων, του ΔΝΤ δηλαδή και της τευτονοκρατούμενης Τρόικας, το γρηγορότερο δυνατόν και με κάθε θυσία. Διαφορετικά δεν θα θυσιάσουμε μόνο το παρόν, αλλά, κυρίως, το μέλλον των παιδιών μας – τα οποία δεν πρέπει να πληρώσουν σε καμία περίπτωση για τα δικά μας λάθη.
Σημείωση: Τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, τα οποία αυξάνουν τα δημόσια χρέη, δεν τεκμηριώνουν σε καμία περίπτωση ότι μία χώρα είναι φτωχή. Εάν οι κυβερνήσεις της διαχειρίζονται λανθασμένα τη δημόσια περιουσία, εάν δεν λειτουργούν με κέρδος τις δημόσιες επιχειρήσεις, εάν αφήνουν ανεκμετάλλευτο τον υπόγειο πλούτο, εάν σπαταλούν αδικαιολόγητα τα κρατικά έσοδα σε ΜΚΟ και άλλες σκοτεινές οργανώσεις, εάν δεν νοικιάζουν τα ακίνητα, εάν επιδίδονται σε «όργια διαφθοράς κλπ.», δεν σημαίνει ότι ένα κράτος είναι φτωχό. Όταν σκεφθεί κανείς δε ότι, η Ελβετία έχει μόνο αγελάδες και βουνά, ενώ είναι η πιο πλούσια χώρα του κόσμου, θα καταλάβει πολύ περισσότερα.
Από το άρθρο μας: Γερμανικές Επανορθώσεις
Η Ελλάδα δεν είναι χρεοκοπημένη και μπορεί να μη χρεοκοπήσει – αρκεί να διαχειριστεί σωστά τα οικονομικά της, χωρίς να χάσει άλλο χρόνο, απαιτώντας παράλληλα την είσπραξη αυτών που της οφείλει αναμφίβολα η Γερμανία. Εν τούτοις, χρειάζονται εξαιρετικά ικανά, ανιδιοτελή, αδιάφθορα και ιδίως «επαρκή» άτομα στην ανώτατη ηγεσία της - αφού, όσο καλός και αν είναι ένας υπουργός, εάν δεν έχει τις αντίστοιχες γνώσεις, όπως και την εμπειρία, είναι αδύνατον να τα καταφέρει (Πίνακας Ι)
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικά χρέη 2011, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ
Χώρα
Σύνολο
Τράπεζες
Επιχειρήσεις
Νοικοκυριά
Δημόσιο
Ιρλανδία
1.166
689
245
123
109
Μ. Βρετανία*
847
547
118
101
81
Ιαπωνία
641
188
143
77
233
Ισπανία
457
111
192
87
67
Γαλλία
449
151
150
61
87
Βέλγιο
435
112
175
53
95
Πορτογαλία
422
61
149
106
106
Ιταλία
377
96
110
50
121
Η.Π.Α.
376
94
90
92
100
Ελλάδα
333
22
74
71
166
Γερμανία**
321
98
80
60
83
Πηγή: MM (IMF)
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Περαιτέρω, παρά το ότι οι δύο πρόσφατες διαδηλώσεις θεωρήθηκαν (πολύ σωστά) εξαιρετικά επιτυχημένες, ενώ είναι αυτές που απελευθέρωσαν την 6η δόση του δανείου (το γεγονός που στην κυριολεξία τρομοκρατεί τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις της ελίτ, είναι η «μετάδοση» των κοινωνικών αναταραχών σε όλη τη Δύση), η κυβέρνηση έχει εκτελέσει πλέον την προσχεδιασμένη αποστολή της (εν αγνοία των βουλευτών, ενδεχομένως και πολλών υπουργών) – ενώ όλα έχουν προβλεφθεί ήδη από τους έμπειρους εισβολείς.
Κατά την πάγια τακτική λοιπόν των παιδιών του Σικάγου, αφού όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια περάσουν από μία «μεταβατική κυβέρνηση» (η οποία θα εισπράξει όλη την οργή των «υπηκόων» της), χωρίς ως συνήθως να είναι κατοχυρωμένα από την απόλυτη πλειοψηφία (180 βουλευτές), θα ακολουθήσει αμέσως μετά η επόμενη κυβέρνηση «σωτηρίας» – η οποία, αφενός μεν θα τα κατοχυρώσει «τελεσίδικα», χωρίς μεγάλες αντιδράσεις από το «πλήθος», αφετέρου θα τα δρομολογήσει σταδιακά στην πράξη, διατηρώντας φυσικά όλα τα εγκληματικά μέτρα (με την εκλεπτυσμένη αιτιολογία ότι, το κράτος έχει συνέχεια και πρέπει να σεβόμαστε τα υπογεγραμμένα).
Όλα αυτά όπως στο «παράδειγμα» της Τουρκίας όπου, αφού ολόκληρη σχεδόν η πολιτική ηγεσία κατέρρευσε, μετά την από κοινού ψήφιση των νομοσχεδίων (για την λήψη των δόσεων του ΔΝΤ), εν μέσω μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, ο σημερινός πρόεδρος της, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία αμέσως μετά, ήταν στην πραγματικότητα αυτός που ξεπούλησε τα πάντα στις πολυεθνικές, μοιράσθηκε διαχρονικά την εθνική κυριαρχία της Τουρκίας με τους εισβολείς, ενώ διατήρησε φυσικά τους μισθούς των 300 € (άρθρο μας).
Είναι προφανώς το χειρότερο, αλλά ταυτόχρονα το πιθανότερο σενάριο από όλα όσα μπορούν να μας συμβούν (πολύ χειρότερο ακόμη και από τη δραχμή), η μεγαλύτερη από όλες τις παγίδες καλύτερα – ενώ πολύ δύσκολα θα το αποφύγουμε, εάν δεν διώξουμε αμέσως το ΔΝΤ και εάν δεν αποστασιοποιηθούμε από όλους όσους υποστηρίζουν τα προγράμματα του (άμεσα ή έμμεσα – με δήθεν αλλαγές δηλαδή).
Κλείνοντας, παρά το ότι αρκετοί θεωρούν το Ευρώ ως ένα «θνησιγενές» νόμισμα, ως ένα μοιραίο, θανατηφόρο λάθος δηλαδή, όπως συμβαίνει και με την ίδια την Ευρωζώνη, εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να αντιστραφεί η «τάση» – με την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη η Γερμανία, αφού δεν φαίνεται να συμφωνεί με όλους τους άλλους, έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει μόνη της και μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται σε ένα δικό της «σκληρό νόμισμα», το οποίο είναι καταστροφικό για όλες τις υπόλοιπες χώρες (αν και κατά την άποψη μας θα ήταν προτιμότερο να καθαιρεθεί το «καθεστώς Merkel», αφού στην πραγματικότητα είναι αυτό που απειλεί την ενωμένη Ευρώπη και όχι η Γερμανία – οι περισσότεροι Πολίτες της οποίας έχουν ένα αρκετά υψηλό δημοκρατικό και πολιτιστικό επίπεδο).
Σε μία τέτοια περίπτωση, εάν η προβλεπόμενη υποτίμηση του Ευρώ μετά την έξοδο της Γερμανίας του «καθεστώτος Merkel», η οποία θα αυξήσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης, συνδυαστεί με την παροχή μεγαλύτερης «ρευστότητας» από την ΕΚΤ (πληθωρισμό), καθώς επίσης με τη μετατροπή της σε πραγματική κεντρική τράπεζα (όπως η Fed), η οποία θα αγοράζει ομόλογα δημοσίου, η επίλυση του προβλήματος της υπερχρέωσης θα είναι απολύτως εφικτή – επίσης για την Ελλάδα.
Βασίλης Βιλιάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου