ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΒΑΣΙΚΩΝ ΟΡΩΝ Φ/Β

Αναρτώ: 
-Ρίχνω κάτι πρόχειρο στη ψυχή μου και βγαίνω έξω στον κόσμο καθώς η διαρκώς ανανεούμενη ροή της φασματικής ζωής στην επιφάνεια μού υποβάλλει αισθήματα, κι οι δημόσιες εμφανίσεις όψεων των άλλων υποθάλπουν τη διάθεση μου σε μια συμμετοχή στο εικονικό γίγνεσθαι. 
- Από το φεγγίτη του τοίχου μου, απολύω ένα περιστέρι με μια καρδιά στο πόδι του δεμένη, να πετάξει πάνω από στέγες και καλώδια, να μου επιστρέψει ανταπαντητικά ρίγη.
-Τοιχοκολλώ αφίσα του ωραίου, χαλαρού εαυτού μου. Ανάλαφρος σε βαθμό αυτοαιώρησης, ευρηματικός στα λόγια, πρισματικός-τόσες πολλές επιφάνειες μου να σκορπίζουν ιριδισμούς.
-Γατάκι της ζωής, ακονίζω τα νύχια μου στο πληκτρολόγιο-ονυχοδρόμιο ορμώμενος από το ένστικτο διατήρησης της ικανότητας μου να δύναμαι να αδράχνω τη ζωή στον έξω κόσμο.
-Ανα-επανα-ξανα-μανά προβάλλω το ταλέντο μου σε ένα πεδίο.
-Συμμετέχω –εποπτεύοντας καβάλα στο λευκό άτι της απενοχοποίησης μου- με τα λόγια μου στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Συμπαραστέκομαι με τρυφερές, υψηλόφρονες σκέψεις τους κατατρεγμένους.

Αρχική σελίδα:
-Οι φίλοι μας στα παράθυρα
ενός εικονικού τρένου που κυλά στις ράγες της ψυχής μας , τόσο κοντά όσο ένα χάδι ηλιαχτίδας, τόσο μακριά όσο κι ο ουρανός της , με τραγούδια που ψάχνουν τη φωνή μας, κι αίμα που ψάχνει τις φλέβες μας, ανέγγιχτοι, μα να δονούνται από συναίσθημα, να περνούν μα κανείς να μην έρχεται και όλα τριγύρω ακίνητα, το σχήμα ανάμεσα στο σώμα μας και στη μοναξιά. Κι είναι τόση η σιωπή μες στον αχό, που ακούγονται μέσα από τους τοίχους των κτισμένων οι κραυγές… υπήρξα, υπάρχω, θέλω να υπάρχω…

Γκρουπ: Εικονικό cafe με πλείστους όσους διερχόμενους και την κρυφή πίκρα άδειου καφενείου στο χειμώνα της συλλογικότητας.

Γκρουπ, πολιτικά:Παίζουμε το παιχνίδι μας καλά κι οι άλλοι ακόμα καλύτερα.

Γκρουπ, προσθέτω μέλη: Εκτελώ χρέη κράχτη σε οινομαγειρείο της Πλάκας.

Διαγράφω, φίλο:
-Από πίτα που δεν τρώω επιβεβαίωση τι με νοιάζει κι αν …καεί
-Εκτέλεση στο ένα κλικ. Αντίποινα για τον αντιστασιακό που τίναξε στον αέρα τις γέφυρες του γοργοπόταμου έρωτα μου.
-Απόπειρα απομάκρυνσης από τις γωνιές των τοίχων μας, αράχνης μετά τον εντοπισμό της απ’ τα ίχνη ιστού απλωμένου να συλλαμβάνει λάμψεις
-Αποχαιρετώ οριστικά τους τουρίστες από την εικονική ζωή μου…
-Μιας και δεν μπορώ να κάμω τη ζωή μου όπως τη θέλω, ε, όχι, εγώ δεν θα την περιφέρω κιόλας μέσα στην τόση πολύ συνάφεια

Εθισμένος στο φ/β : Αποκαλύπτω το μπράτσο της σελίδας στην οθόνη, βρίσκω τρέμοντας την φλέβα με τον κέρσορα και πατώντας το έμβολο του έντερ, εγχέω τον κωδικό μου και…ω, ναι… ινδάλματα, κυλήστε στα αγγεία μου!

Ειδοποιήσεις : Λαμπάκι αυτοεκτίμησης, ανάβει, ανάβω κι αναφωνώ ως νέος Καρτέσιος : «Ειδοποιούμαι. ΄Αρα υπάρχω»

Εικονικός εαυτός: Βασιλιάς στο μυστικό μου βασίλειο, προβάλλω όψεις απ’ τη συλλογή αφισών εαυτού και προσωπείων διάθεσης και χαρακτηριστικών, για να συντηρώ τη ζήτηση αμείωτη, λύνω τα φαντασιακά μου και δένω με λόγια εμφανιζόμενος με σχολαστική, επιμελώς ατημέλητη διάθεση, έτσι για το στυλ, όντας λιγότερος κατά πολύ απ’ την ανθρωπόμορφη πληθωρικότητα που προσποιούμαι. Και αποδύομαι, μιας και η εικονική εμπειρία είναι ευκρινέστερη, η θέα απρόσκοπτη και τα αισθήματα ελεγχόμενα, μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια εμφανίσεων των όψεων μου για την προώθηση μου με μελετημένες κινήσεις στην αγορά των ψυχών, φροντίζοντας να γίνομαι δελεαστικός στους πιθανούς καταναλωτές μου, φορώντας προσωπικότητες με φανταιζί στάμπες, ανάλογα τις τάσεις της μόδας –ψυχών, εαυτών και προσωπείων- .

Επισήμανση:
-Καρφιτσώνω μια πολύχρωμη πεταλούδα στο πέτο φίλου
-Επιλεκτική αποστολή προσκλήσεων για τη γιορτή που δίνω προς τιμή του πνεύματος μου

Έρωτεύομαι στο f/b: ναυαγισμένος μεσοπέλαγα, παραδέρνοντας στο πουθενά, καταφέρνω να ξεγελάσω τον εαυτό μου και να τον κάνω να πιστέψει πως αυτό το πουθενά είναι κάποιος/α, κάπου εκεί έξω στην ακτή που με περιμένει…

Inbox: Εσωτερική αυλή συγκροτήματος οθονών, μακριά από το φως του ήλιου, όπου πιτσουνάκια γουργουρίζουνε προστατευμένα, γάτες πασχίζουν να συνευρεθούν, ένοικοι πετούνε τα σκουπίδια τους, νοικοκυρεμένες συνειδήσεις απλώνουν τα βρακιά τους, κάποιοι παίρνουν μάτι τους απέναντι, γείτονες στα πρόθυρα της συνουσίας ψιθυρίζουν από τα μπαλκόνια, περαστικοί το βγάζουνε στη φόρα, και μεθυσμένα εγώ ξερνάνε

Καλημερούδια ποστ: συναισθηματούχο συμπλήρωμα που παρασκευάζεται με προσθήκη ζεστής ευδαιμονίας σε έτοιμη προς ανασύσταση σκόνη καλής διάθεσης.

Λάικ, κάνω:
-Ακραγγίζω ψηφιακά την πηγή μιας πνοής που με αναρρίγησε. Ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ.
-Επενδυτική διασπορά, μέσω εξαγοράς μετοχών πολλών αμοιβαίων συναισθηματικών κεφαλαίων, για να εισπράττω τα ανταποδοτικά μερίσματα ματαιοδοξίας
-Απλό κλικ, ισοδύναμο με το κλικ του κλεισίματος του ματιού σε άτομο που μου κάνει κλικ….
-Η παλ-λαϊκ-ή συμμετοχή μας στα κοινωνικά δρώμενα μέσω απλής έκφρασης ευαρέσκειας σε ζητήματα κοινωνικού ενδιαφέροντος

Λάικ ,εισπράττω: αναθαρρεύω με κάθε νέα υπογραφή φίλων στον αγώνα διάσωσης της επαπειλούμενης αυτοεκτίμησης μου….

Λογαριασμό ανοίγω :
-Περνώ την πύλη εισόδου ενός κόσμου πολύχρωμου, λαμπερό Λούνα Παρκ, με νέους να τρέχουν, να παίζουν κρυφτό με τα όνειρα, παντού και πουθενά κόσμος να φεύγει να έρχεται, να χάνεται, παρέες χαρωπές να συναπαντιούνται ανάμεσα στις λάμψεις, να χάσκουνε και να γελούνε. Συγκρουόμενα αυτοκινητάκια ερωτευμένων, ιλιγγιώδεις μπαλαρίνες, ρευστές μορφές επιβατών στο rollercoaster αισθημάτων, άλλες πάνω σε τρενάκια τρόμου να χάνονται στον κύκλο της διαδρομής, να ξεπροβάλλουνε γελώντας τρομαγμένοι, να χάνονται πάλι. Με μάγους που εγκιβωτίζουνε το σύστημα, του μπήγουνε σπαθιά μα αυτό εξέρχεται αλώβητο, άλλοι, ταχυδακτυλουργοί ψυχής, να εμφανίζουν άξαφνα πάλλευκο περιστέρι από το μαύρο της καπέλο. Με πάγκους για σημάδι σε ομοιώματα στόχων με δώρο ένα κουκλάκι. Με τη ρόδα δημιουργών που περιστρέφεται, με τις ευφρόσυνες διελεύσεις από το δωμάτιο με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες, τον κύκλο με τα άφωνα μηνύματα σε σφραγισμένα μπουκάλια να πιαστούνε με τους κρίκους, και κάπου πίσω από τις φωταγωγημένες προσόψεις, να ακούς τον καταρράχτη θλίψης να πέφτει στο κενό, τις βουβές παρακλήσεις στη ζωή να πνίγονται μες στα χαχανητά – θέλω να υπάρξωωωω- να νιώθεις την αγωνία των ψυχών χαμένων στις χαράδρες των λέξεων –θέλω μια φλέβα ζωντανή για να κυλήσω…
--Δοκιμάζω την καινούργια ουσία της ζωής και εθίζομαι στις παραισθησιογόνες ιδιότητες της.
---Κάνω την αρχή που ισούται με το ήμισυ του παντός του κλονισμού της σχέσης μου

Λογαριασμό απενεργοποιώ:
-Συνειδητοποιώ πως όταν φτάνω στο σημείο να έχω οργασμό με τον πελάτη του κενού μου, καιρός είναι να εγκαταλείψω
-Με χώρισε ο γκόμενος/α και θέλω να το δείξω, με μυρίστηκε ο/η/οι σύντροφος/οι και θέλω να το κρύψω
-Η τελευταία κρίση συνείδησης με βρίσκει ν’ αναρωτιέμαι τι γυρεύω εγώ ένας υψιπετής του πνεύματος , να διαλαλώ τα λεπτοδουλεμένα χειροποίητα έργα τέχνης μου στο παζάρι. -Αποχωρώ. Το Golden Hall δείχνει πτωχό δίχως εμέ. Με περιμένει.
-Νέος κύκλος προβολών . Νέο σήριαλ : «Η ζωή είναι αλλού »

Log out(κάνω, πάντα): Θέλοντας και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο κουτόχορτο, φυλάω τα νώτα μου και τα ρούχα μου για να τα έχω ντουμπλ φας. Απ’ τη μια η φαγούρα, απ’ την άλλη η καψούρα

Μελαγχολία στο φ/β, υπόγεια: ο θρήνος του ανέμου ζωής καθώς περνά απ’ τους αυλούς των άδειων καλαμιών πλάι στις όχθες του ποταμιού του κόσμου

Μηνύματα:
-Διασωλήνωση επικοινωνίας και σύνδεση με πηγή ανθρώπινου οξυγόνου.
-Υποηχητικές εκπομπές σημάτων, προς διαπίστωση ανεμπόδιστης πλευστότητας, υποβρύχιου εαυτού που κινείται σε σκοτεινά νερά αναζητώντας κρυφό κολπίσκο για κατάπλευση…
-Τα πλήκτρα πήρανε φωτιά//σα να ‘σαι δίπλα μου νομίζω// τάχα μου παίρνω σάρκα και οστά //θαρρώ πως σε αγγίζω

Μπλοκάρω:
-Διάνοιξη απροσπέλαστης τάφρου σε επίδοξους καταπατητές του κάστρου της φιλαυτίας μου
-Δεν σηκώνω μύγα στις πάσης φύσης θηλιές μου
-Μήτε εικονικό δε θέλω να σε ξαναδώ
-Δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ορθωμένο περισκόπιο
-Του/της νυν τα καμώματα να μην τα βλέπει η/ο πρώην και γελά …σαν καρχαρίας που βλέπει βάρκα να βυθίζεται….

Νέων, ροή: Υγρά, τυφλά βήματα ελπίδας , μορφές σε πέπλο ομίχλης αφήνουν αποτυπώματα στο τζάμι της οθόνης μου που συρρικνώνονται και χάνονται. Κι έρχονται νέα κύματα απ τη θάλασσα του ανέγγιχτου να σβήσουν τα χνάρια που στην άμμο του χρόνου ξεμακραίνουν ..

Οθόνη πηγή απόκοσμης λάμψης η οποία, πέφτοντας πάνω στα χέρια –τα ανέγγιχτα στο «κορμί που στο μεταξύ έμεινε αχάιδευτο»- που σαλεύουν στο πληκτρολόγιο , σχηματίζουν σκιές φτερούγων πάνω στους τοίχους των φίλων μου για να με ταξιδεύουν στις σκέψεις τους.

Poke: εικονικός εφαψίας προτείνω παιχνίδι πόρτες ενώ θέλω να παίξω πλακωτό και τελικά παίζω ‘‘φεύγα’’

Ποίημα,αναρτώ :
-Σαν πρόκες καρφώνω τις λέξεις μου σε άυλους τοίχους.
-Ναυαγός στο απομονωμένο νησί που είμαι, καίω τις λέξεις μου για να υψώσω στήλη καπνού με σκοπό να επι-κοινωνήσω την ποίηση μου
-Κόβω δρόμο μέσα απ’ τα χωράφια της ποίησης προς το σώμα της/του μούσας/ου μου

Πληροφορίες: Κάποια δεδομένα που πιστοποιούν πως είμαι όντως αυτός που κρύβομαι πίσω απ’ αυτόν που θέλω να φαίνομαι πως είμαι

Προφίλ : Πάνελ αναρτήσεων, στη λεωφόρο υποσχόμενης επικοινωνίας, όπου πάνω του λιώνουν επάλληλα στρώματα αφισών του εαυτού μας…

Προφίλ, ψεύτικο:
Γιατί γιαγιά έχεις τόσο σκοτεινό πρόσωπο; Για να κρύβω τις τρύπες της ψυχής μου.
Γιατί τόσο άδεια μάτια; Για να σε παρακολουθώ διακριτικότερα.
Γιατί τόσο κούφια λόγια; Για να χωράνε το κενό μου.
Γιατί τόσο μεγάλα δόντια; Για να σε ξεσκίσω καλύτερα αγάπη μου….

Προφίλ , φωτογραφίες:
-Το ομορφότερο άβαταρ του εαυτού μου
-Αυτός/η που θέλω να φαίνομαι ότι είμαι
-Οι φίλοι μου στο face, μα, δυστυχώς, όχι face to face
- Αναρτημένο δελεαστικά ζουμερό πιάτο σε πολυχώρο εστίασης εμπορικού κέντρου ψυχών, προς έγερσιν υποσχέσεων. Η βαριεστημένη πραγματικότητα σερβίρει μερίδα από τη σπεσιαλιτέ της ημέρας με το εξωτικό όνομα «πάσα ομοιότης, συμπτωματική»
-(ρίίχνω πάνω μου κάτι πρόχειρο κι έρχομαι) : σφάζομαι για δημοσιότητα και αναρτιέμαι σε τσιγκέλι για να υποβληθώ σε κρεοσκοπικό έλεγχο σκοπεύοντας στην απρόσκοπτη διακίνηση μου στην κρεαταγορά των σχέσεων

Relationship status:
παροδική κατάστασης ισορροπίας ενός μη γραμμικού – τεθλασμένου- συναισθηματικού συστήματος το οποίο, δεχόμενο εισροή ενέργειας από καύσεις πειρασμών, θα εκτραπεί προς την κατεύθυνση του χάους

«Its complicated»: Δημόσια παραδοχή εαυτού-τυλιγμένο συρματόπλεγμα, που στην προσπάθεια του να ξετυλίξει την αθωότητά του, στοχεύοντας στην επιείκεια των ενόρκων, μπλέκεται περισσότερο με πιθανή ετυμηγορία ποινή ξεσκίσματος.

Ελεύθερος/η ( σε αναζήτηση) : Ήρωας και μόνος πρωταγωνιστής σε μπερδεμένα σκηνικά εικονικών παραμυθιών με πραγματικές συνέπειες . Οι λύκοι χέρι χέρι με την Κοκκινοδερμίτσα, η γιαγιά Σοφία να πεινά, γουρουνάκια να φυσούνε δυνατά σε πόρτες να τις ρίξουν, σταχτοπούτες να μαζεύουνε τα θρύψαλα απ’ τα κρυστάλλινα γοβάκια, ο πρίγκιπας αιώνια κοιμισμένος…

Παντρεμένος: Δήλωση του ΄εγώ ΄ πως το ΄υπερεγώ΄ του θεωρεί τους μοιχούς ανέντιμους , ασεβείς, μικροπρεπείς και κακομαθημένους την ώρα που το ΄αυτό΄ του τον σπρώχνει να βάλει φίδι μέσα στην τρύπα αρκεί να του το βγάλει άλλος. Στη μάχη του μεγάλου Ναι ενάντια στο Όχι, πληθώρα ηθικών επιταγών πασχίζουν να μη σφραγιστούν -άμα τη εμφανίσει- ως ακάλυπτες.

Σε σχέση: ευδιάκριτη πινακίδα σε περίφραξη που διαλαλεί πως ο χώρος φυλάσσεται από Bull-dog που δαγκώνει, δεδομένο που θα αποδειχθεί Bull-shit κατόπιν διαστaύρωσης με το χαριτωμένο σκυλάκι ράτσας Shi(z)t(zu) που κρύβω μέσα μου

Sex(μέσω φ/β): Με όλα τα παράθυρα της οθόνης ανοικτά, το δροσερό αεράκι από το ανεμιστηράκι του υπολογιστή, το skype, τους αισθητήρες της κάμερας σε έξαρση, τα καλώδια στη θέση των χεριών, τα εικονικά ακραγγίγματα και τα φαντασιακά γυμνώματα, τα φουντώματα και τα ρίγη, τα ηδονικά ξεσπάσματα, τα βογγητά ενός πληκτρολογίου και κορυφώσεις με σπασμούς λέξεων στα σώματα των υπολογιστών που αχνίζουν…

Σχόλια:
-Γάργαρα νερά ψυχής που ανεβαίνουν από πηγαδάκι φίλων
-Διαμάντια λόγου σε φόντο μαύρου βελούδου
-Απόδοση οβολού ψυχής
-Κατάθεση βουβής κραυγής σε λογαριασμό ανθρώπινης μοναξιάς
-Παραδίδω στο ταμείο των σχέσεων κουπόνια ευαρέσκειας προσβλέποντας στην εξαργύρωσή τους.
-Προσέγγιση δύσβατης έννοιας με την οπτική κεντρικού σημείου διασταύρωσης που δεν έχει ιδέα που πάνε τα 4... μονοπάτια της
-Πλειοδοσία έναντι άλλων συμμετεχόντων σε δημοπρασία εντυπώσεων
-«Ψέκασμα» σε δημόσιο αναρτημένο στύλο με στόχο την φαντασματική επικυριαρχία επί του αντίπαλου που άφησε πίσω τα σημάδια του
-Εκκρίσεις -εν οίστρω- διαχεόμενων φερορμόνων απ΄ την περιγεννητική μου περιοχή για να μαρκάρω διεκδικούμενο χώρο
-Τσουβάλιασμα άμμου λέξεων προς αναχαίτιση του παλιρροϊκού κύματος του κατεστημένου.

Τραγούδι, αναρτώ:
-Ανοίγω το μουσικό κουτί της καρδιάς μου για να ξεχάσω την εκκωφαντική σιγή γύρω μου.
-Κάνω καντάδα με εικονικά τάστα που ονειρεύονται πραγματικές χορδές.
-Στου κουφού (εκτός από τυφλού)μου έρωτα την πόρτα, όσο θέλω θα βροντώ

Τύποι, του φ/β, αξιοσημείωτα χαρακτηριστικοί:

Ερωτιάρης/α: Ανοίξαμε ανταλλακτήριο αισθημάτων και σας καλούμε. Το αφεντικό τρελάθηκε χαρίζει. Αγοράζουμε τις καρδιές σας σαν αληθινό κόσμημα, όχι μόνο στην τιμή της προσφερόμενης πρώτης ύλης. Στις δυο καρδιές η μία δώρο. Δεχόμαστε και μεταχρονολογημένες επιταγές. Εξαργυρώνουμε επί τη εμφανίσει –με άγνωστη ισοτιμία ατιμίας και ουρανού- καθετί που έχει αξία για εσάς. Δεκτές οι επανανταλλαγές εντός 14 ημερών. Αρκεί να μην έχει ανοιχτεί το αίμα απ’ τις φλέβες του.

Καμάκι του φ/β: άνθρωπος- γάτα που έχει περάσει το στάδιο όπου μπορεί να μάθει να τρέφει αισθήματα για τους ανθρώπους, δεν ενδιαφέρεται για κανέναν, κι ούτε θα ενδιαφερθεί ποτέ κι απλώς κάνει την εμφάνιση του νιαουρίζοντας κι ελπίζοντας ότι θα του δώσουν κάτι να φάει, κι αν δεν τον ταΐζουν, θα πάψει να έρχεται

Καψούρια: μοναχικός/ή που αδιαφορεί αν τον προσέχει όλο το μαγαζί γιατί το θεωρεί δικό του, πάνω από μια οθόνη -ποτήρι με ουίσκι που αφιερώνει : τι μου κανες και πινω// ποστάρω και ποστάρω //

Μακάκας : η φ/β εκδοχή μιας αιώνιας πραγματικότητας: αξιοθρήνητες παράλυτες ανδρικές ψυχές που βρίσκουν γυναίκες θύματα που απειλούν τον ανδρισμό τους, να τους σπρώχνουν το καροτσάκι τους

Ντίβες και ντίβοι : οι αδιαφιλονίκητοι ηγέτες του βάλτου κροκόδειλοι που επιτρέπουν σε πουλιά να εισέρχονται στο στόμα τους για να τους καθαρίζουν τα δόντια με τα ράμφη τους

Πήδουλας/πηδιόλα : πολυσχιδής προσωπικότητα που έχει μάθει να ισορροπεί με τις πολλαπλές όψεις του, και θα συνεχίζει να παίζει το ίδιο παιχνίδι, πηδώντας από δω κι από κει , από φράκτη σε φράκτη, μέχρι να πιαστεί και να κοπεί από τη ρίζα ο κάβαλος του

Υπερόπτης: αυτός/ή που βλέπει τους άλλους μικροσκοπικούς από ψηλά, στην πτήση του καβάλα στο καλάμι του

Χαβαλετζήδες τύποι/τύπισσες: αυτοί, οι κάποιοι άλλοι στην κοίλη τους πραγματικότητα, που γίνονται μπαξέδες, για να ‘ρχονται οι περαστικοί να δρέπουν τους καρπούς τους

Facebook:
Αχανής, απαστράπτουσα υπεραγορά, σε κεντρικό σημείο του εμπορικού κέντρου του κόσμου μας, διατεταγμένη να γεννά την επιθυμία να αποκτήσεις. Διατίθενται συσκευασμένες άπασες οι διαθέσεις. Επιφάσεις σε όλα τα μεγέθη. Τυποποιημένοι έρωτες με κοντινή ημερομηνία λήξης. Στους πάγκους μεγάλες προσφορές. Με συνθετικά υποκατάστατα πλάσματος για μεταγγίσεις σε αναιμικές ζωές. Γενόσημα επικοινωνίας. Στημένες στη σειρά ταμειακές μηχανικές ψυχές ηχούν μονότονα αθροίζοντας το φευγαλέο. Χάρτινων αισθημάτων μετρητές, φτερουγίζουν σαν καρδιοχτύπια αληθινά. Και στις εισόδους κοσμοσυρροή, σκιές που ψάχνουν το σώμα τους, όλοι και όλα περνούνε και τίποτε δεν καταφτάνει, τίποτε να μην προφταίνει. Δέσμες φωτός σαρώνουν το πεδίο, φωτεινές εικόνες στιγμιαίες παγώνουν τα σώματα που χάνονται καθώς τα αφήνει το φως, τα ξαναπιάνει αλλού, τα αφήνει πάλι, εφήμερες λάμψεις, είδωλα θρυμματισμένα στα κομμάτια τους. Και οι ψυχές μας ψηλά σε μία κορύφωση βεγγαλικής ζωής, που όλοι τη ζούμε, δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να τη ζούμε, να πιστέψουμε ότι ζούμε αυτό που θέλουμε να ζούμε, με θορυβώδεις εκρήξεις στη βιοτεχνία βεγγαλικών της ψυχής μας. Και στα ενδότερα, πλάι στο αδιέξοδο, οι αποθήκες φορτοεκφόρτωσης αισθημάτων.

Φιλίας, αίτημα: απόπειρα λύσης στην εξίσωση της μοναξιάς με τους πολλούς αγνώστους χ

Φίλοι:
-«Στη δίψα μας για λίγη πραγματικότητα αντικατοπτρισμοί οάσεων στην έρημο της επικοινωνίας»
-Μερικά διακοσμητικά καδράκια τοίχου. Μια φωτογραφία πίσω από γυάλινη πρόσοψη
-Σκιρτήματα ψυχών που γίνονται χελιδόνια και μας γυρεύουν. Κεριά αναμμένα που μας συντροφεύουν τις νύχτες τότε που οι σκέψεις μας αγγίζονται μεταξύ τους. Φανοί θυέλλης σε καιρούς ομίχλης.
-Κάποιοι που υπάρχουνε αληθινά…. Ο δικός μας ουρανός που ξαναγεννιέται κάθε πρωί και λάμπει μες στην ασάλευτη ροϊκότητα του. Υπάρχουν. Με την αλήθεια να αναπνέει στα αποστάγματα τους που ονειρεύονται . Και γίνονται ρίζες , που απλώνονται και στεριώνουν στο βλέμμα. Υπάρχουν. Και σαρκώνουν τους ίσκιους μας ...

Ioakim Papachronis