Αν θα θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό γι'αυτήν την πολύπλευρη έννοια που ονομάζεται "Αναζήτηση", θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι "η χωρίς περιορισμούς δυνατότητα του ανθρώπου να οδηγήσει τον εαυτό του στην ανώτερη επίτευξη της κατανόησής της ανθρώπινης φύσης και της Φύσης ή του Σύμπαντος γενικότερα". Αν προσέξουμε τον παραπάνω, ορισμό, τον προφανώς ατελή μέσα στα πλαίσια του ορθολογισμού, θα δούμε ότι περιστρέφεται γύρω από κάποιες συγκεκριμένες ιδέες.
Βασική προϋπόθεση για την εκδήλωση της Αναζήτησης στο πεδίο της ανθρώπινης πρακτικής είναι η πεποίθηση ότι ο Άνθρωπος χαρακτηρίζεται από δυνατότητες που, από την ίδια τη φύση τους, δεν έχουν περιορισμούς και ότι ο Άνθρωπος θα πρέπει να είναι απόλυτα Ελεύθερος να ανιχνεύσει αυτές τις Δυνατότητες και να τις "χειριστεί" στο έπακρο αυτό που η ιδιαίτερή φύση του καθενός μας υπαγορεύει και υποδηλώνει.
Ως συνέπεια του παραπάνω, γίνεται ολοφάνερος ο στενός συσχετισμός της έννοιας της "Αναζήτησης" με αυτήν της Ελευθερίας αλλά και της Αυτοδιάθεσης, με τις δύο τελευταίες να έχουν υποστεί μία ατελείωτη σειρά από διαστρεβλώσεις, καταχρήσεις, αποκρύψεις και στερήσεις κατά τη διάρκεια της Ιστορίας ακόμη και στην διάρκεια των τελευταίων αιώνων της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Της πρόσφατης αυτής περιόδου της Ανθρωπότητας, της τόσο εν δυνάμει ευνοϊκής για την πραγματική ανθρώπινη εξέλιξη και ευημερία, αλλά και αυτής που δεν έχει καταφέρει, όπως πολλά στοιχεία υποδεικνύουν στον αμερόληπτο ερευνητή, να ξεφύγει από αρκετά πρότερα ελαττώματα και αδυναμίες του πολιτισμού. Που προσπαθεί να καλύψει αυτές τις ελλείψεις πίσω από "πέπλα" λογικοφανών πληροφοριών και που δυστυχώς επηρεάζεται, ίσως σε πολύ πιο επικίνδυνο βαθμό από προηγούμενες ιστορικές περιόδους, από αυτές. Ελαττώματα και αδυναμίες της Ανθρωπότητας που στρέφονται τελικά, και με τρόπο αναπόφευκτο, εναντίον της ίδιας και ενάντια στην ανθρώπινη Ελευθερία.
Η Αναζήτηση ή Φιλοσοφική Αναζήτηση ή Εσωτερικός Δρόμος - η ουσία παραμένει η ίδια ανεξάρτητα από τους όρους - θα μπορούσε να δώσει λύση σε αυτό το διαφαινόμενο Αδιέξοδο του Πολιτισμού μας: Μία λύση όχι παροδική και αβέβαιη, αλλά σταθερή και βαθιά ολοκληρωμένη, καθώς έχει αποδειχτεί έμπρακτα ως ένα αποτελεσματικό Μονοπάτι εξέλιξης για εκατομμύρια Ανθρώπους μέσα στην Πορεία της Ιστορίας. Ανθρώπους που μπόρεσαν να αγγίξουν και να κατακτήσουν ακόμη την Ευδαιμονία της Ιδέας "Άνθρωπος", ανθρώπους που έχουν αφήσει σε μας, ως παρακαταθήκη και εγγύηση επίτευξης, τα υψηλότερα πολιτιστικά Μνημεία καθώς και τα Μνημεία της Σκέψης, ανθρώπους που τελικά συνέβαλαν ή και οδήγησαν ως πρωτοπόροι το Ιστορικό ρεύμα.
Σε κάθε τέτοια περίπτωση εξελικτικής πραγματικότητας έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι η βελτίωση της κοινωνίας ξεκινά πάντα από την βελτίωση του κάθε ανθρώπου.Δυστυχώς φαίνεται πως αυτό το πολύτιμο ιστορικό Μάθημα κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε, συνολικά ως Ανθρωπότητα. Ευτυχώς όμως,το Δρόμο τον Εσωτερικό ή την Αναζήτηση πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι ή ομάδες ανθρώπων που θα τον ακολουθούν και θα επιθυμούν να τον κάνουν γνωστό και στους άλλους. Από εκεί και πέρα η επιλογή είναι θέμα του καθενός και σε αυτήν δεν δικαιούται κανείς και τίποτα να επέμβει.
Και γι'αυτό το λόγο θα εστιαστούμε περισσότερο στο θέμα της Επιλογής και της δυνατότητάς της στο σήμερα, καθώς το θέμα της Αναζήτησης γενικότερα είναι ζήτημα που απαιτεί πολύ μεγαλύτερο χώρο. Είναι εκεί λοιπόν, στις δυνατότητες Επιλογής, στην ίδια την ουσία της Ελευθερίας μας, που δεχόμαστε στον σημερινό κόσμο, τα μεγαλύτερα και πιο βαθιά πλήγματα.
Και όντως, όπως δηλώνει και ο τίτλος αυτού του Αφιερώματος, πολλά από αυτά τα πλήγματα μπορούν να ομαδοποιηθούν κάτω από τον γενικό χαρακτηρισμό "Παραπληροφόρηση". Ακούγεται κάπως παράδοξο να αναφερόμαστε σε Παραπληροφόρηση στην εποχή της Πληροφορίας, αλλά εάν κάποιος θελήσει να ερευνήσει πίσω από τα φαινόμενα, είναι σίγουρο πως δεν θα το βρίσκει πλέον τόσο αντιφατικό: Θα ανακαλύψει ίσως πως είναι πολλες οι περιπτώσεις που ο σύγχρονος άνθρωπος πέφτει θύμα της Παραπληροφόρησης και ότι είναι αρκετοί οι "κύκλοι" αυτοί που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο "μέσο". Όμως επειδή ο φιλοσοφικός τρόπος σκέψης προτείνει πως καλύτερα κατανοεί κάποιος ένα φαινόμενο όταν γνωρίζει τις αιτίες του και τους μηχανισμούς του, ας επικεντρωθούμε στο φαινόμενο και όχι στους εκάστοτε φορείς του. Ας εξετάσουμε με συνοπτικό τρόπο κάποιους από τους παράγοντες που δημιουργούν ένα "εύφορο έδαφος" για την Παραπληροφόρηση, (παράγοντες που συχνά αποτελούν και αιτίες της), καθώς και κάποιους από τους στόχους της Παραπληροφόρησης.
Αλλά ας δώσουμε πρώτα ένα ορισμό της: "Είναι η έκθεση κάθε πληροφορίας με σκοπό να καλυφθεί κάποια άλλη (να μειωθεί η σημασία της) ή να δειχθεί ως ψευδής ενώ δεν είναι ή η διαστρέβλωση κάποιας πληροφορίας ή η ελλιπής-μερική της έκθεση σκόπιμα για να φανεί ως ψευδής ή λόγω ημιμάθειας".
Κάποιοι λοιπόν από τους παράγοντες διαμόρφωσης ενός "εύφορου εδάφους" είναι:
Η κοινωνία της "ευκολίας": Έχουμε διαπαιδαγωγηθεί να επιζητούμε την εύκολη γνώση . Ένα παραπροϊόν αυτής της νοοτροπίας είναι να ακολουθούνται απερίσκεπτα διάφορες τάσεις της "μόδας" χωρίς ουσιαστική διερεύνηση εάν ταιριάζουν σε εμάς ή εάν μπορούν να μας ωφελήσουν.
Η υπερβολική, φανατική πίστη, μεγάλης μερίδας πληθυσμού, σε γραφόμενες και μεταδιδόμενες πληροφορίες, που αποκτούν γι'αυτούς μία σχεδόν "μαγική" επίδραση.
Η τάση για εύκολη κριτική που, μαζί με μία "λατρεία" στην εικόνα και στο "θέαμα",, οδηγεί είτε σε καταστάσεις δημόσιου "λιντσαρίσματος" και κοινωνικής εξουδετέρωσης, είτε σε κλίμα πραγματικής τρομοκρατίας του ατόμου από την "μάχαιρα" της δημοσιοποίησης των προσωπικών του δεδομένων και της λασπολογίας σε βάρος του.
Η θεοποίηση της αναγωγικής, καθαρά μηχανιστικής Επιστήμης και των εκπροσωπών της. (Ευτυχώς υπάρχουν πάντα αυτοί οι επιστήμονες που δεν επιλέγουν να παίξουν τα παιγνίδια των συμφερόντων, είτε οικονομικά είναι αυτά, είτε αφορούν την υπεράσπιση μίας συγκεκριμένης οπτικής του κόσμου.)
Και σχετικά με τους Στόχους που η ίδια η Παραπληροφόρηση έχει μπορούμε να αναφέρουμε τους εξής:
Το κυνήγι της Εξουσίας πάνω στους ανθρώπους και του ελέγχου πάνω στις συνειδήσεις με σκοπό τη στέρηση της ελευθερίας της Επιλογής. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για τα Μέσα Ενημέρωσης: Ενώ θα έπρεπε να ελέγχουν την Εξουσία για τυχόν λάθη, παραλείψεις ή αδικίες και να πληροφορούν αντικειμενικά τον λαό, ουσιαστικά έχουν αναλάβει έναν ρόλο εξουσίας ή επιβοηθούν σε αυτό άλλους "κύκλους". Ούτε το ένα, ούτε φυσικά το άλλο ανήκουν στις προδιαγραφές και στους σκοπούς του Δημοσιογραφικού Λειτουργήματος. Μπορεί ο ενδιαφερόμενος να κοιτάξει σε οποιοδήποτε λεξικό για την καθεαυτό έννοια των όρων που ευτυχώς κάποιοι, δυστυχώς ελάχιστοι, δημοσιογράφοι φαίνεται ότι δεν την ξεχνούν.
Η εναγώνια προσπάθεια για επιβίωση των απόψεων του οποιουδήποτε κατεστημένου, επιστημονικού, θρησκευτικού, πολιτικού κ.ό.κ. ακόμη και αν προ πολλού έχει αποδειχθεί πρακτικά πως δεν μπορούν να οδηγήσουν σε λειτουργικές και βιώσιμες λύσεις. Για παράδειγμα η Επιστήμη της εποχής μας έχει πλέον αναγάγει τον ορθολογισμό σε σχεδόν θρησκευτική μορφή πίστης και πολλές προσπάθειες αμφισβήτησης της ορθότητας κάποιων απόψεών της, ακόμη και από επιστήμονες με διαφορετική από την "ορθόδοξη" οπτική, γίνονται αντικείμενο πρακτικών σχεδόν ιεροεξέτασης.
Η έντονη επιθυμία ανάδειξης της οποιασδήποτε αποσπασματικής άποψης για τα πράγματα ως ΤΗΣ μοναδικής άποψης και υποτίμησης και χλευασμού ακόμη των άλλων διαφορετικών απόψεων. Αυτό παίρνει πολύ συχνά τον χαρακτήρα του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας.
www.nea-acropoli.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου