Η διαχείριση της φτώχειας

Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθούν τώρα να κάνουν «διαχείριση» του χρέους της χώρας -που εν πολλοίς δημιούργησαν οι ίδιες, εναλλασσόμενες στην εξουσία ολόκληρη την «ανέμελη» περίοδο της μεταπολίτευσης.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες, που στη μεγάλη πλειονότητά τους δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους ως ψηφοφόροι -επιβραβεύοντες τους «ανέμελους» πολιτικούς τους- καλούνται τώρα να κάνουν διαχείριση της φτώχειας τους.
Η «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» του χρέους ως μοντέρνος πολιτικός όρος του συρμού και η πραγματική, επιτακτική ανάγκη για τη διαχείριση της φτώχειας της πλειονότητας του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή δεν συναντώνται. Και δεν φαίνεται ότι θα συγκλίνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει ανάγκη να υπερασπιστεί τις βαριές αποφάσεις της που θα σημαδεύουν την τύχη της χώρας για πολλές δεκαετίες. Γι' αυτό και θα ξοδέψει πολύ χρόνο και πολλά λόγια για να ελαχιστοποιήσει τις δικές της και να μεγεθύνει τις ευθύνες της μείζονος αντιπολίτευσης για την οικονομική καταβαράθρωση της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα εν γένει θα μείνουν κολλημένα στην έντονη αντιπαράθεση με την κυβέρνηση για τα «αντιλαϊκά μέτρα» που ήδη είναι νόμος του κράτους.
Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ των Ελλήνων πολιτών μπαίνουν απροστάτευτοι και αδύναμοι στο μακρύ, τυφλό και για την ώρα αδιέξοδο τούνελ της διαχείρισης του μέλλοντός τους ως «Ευρωπαίοι νεόπτωχοι».
ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ, ο θυμός και η οργή θα αποτελούν ένα μη διαχειρίσιμο μίγμα αντιδράσεων, από τις πιο «λάιτ» μορφές μέχρι και τις πιο βίαιες.
ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΖΟΥΝ όσοι εκπλήσσονται ή κάνουν ότι δεν βλέπουν αυτή την πολύ σοβαρή διάσταση.
ΚΑΘΩΣ ο κοινωνικός ιστός της χώρας ξηλώνεται συστηματικά σαν παλιό πουλόβερ εδώ και δεκαετίες, καθώς η σοβαρότητα, η αξιοπρέπεια, η αξιοπιστία, η λειτουργικότητα του κράτους σαπίζουν το ίδιο διάστημα, αυτή την ακραία περίοδο που θα ζήσουμε ουδείς μπορεί να αποκλείσει τις επίσης ακραίες αντιδράσεις.
ΟΣΟ απαράδεκτες, απολύτως καταδικαστέες και κολάσιμες αν είναι τέτοιες ενέργειες, οι φραστικές πολιτικές καταδίκες και η προσπάθεια αστυνομικής πάταξής τους δεν αρκούν.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, αναδεικνύουν ανάγλυφα την επιτακτική ανάγκη πολιτικής και κοινωνικής διαχείρισης της φτώχειας.
ΤΑ ΔΥΟ μεγάλα κόμματα εξουσίας (χωρίς να απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους και τα κόμματα της Αριστεράς), που γιγαντώθηκαν την «ανέμελη» περίοδο της μεταπολίτευσης, εξέθρεψαν και συνεχίζουν να καλύπτουν πολλούς από τους υπευθύνους της σημερινής κατάντιας, δεν μπορούν -και ίσως δεν ξέρουν- να διαχειριστούν τη φτώχεια και μέσα από αυτή να διαμορφώσουν ένα υγιές πλαίσιο επιβίωσης της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ μέσα στους κόλπους των κομμάτων, αλλά και μέσα στην ίδια την κοινωνία υπάρχουν υγιείς δυνάμεις και άνθρωποι -κατά κανόνα στο περιθώριο μέχρι τώρα- που μπορούν να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για το μέλλον αυτής της χώρας.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ας τους ανακαλύψουμε, ας τους ακούσουμε...
ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ