Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι...

Την αλλαγή της κοινωνικής συμπεριφοράς και της επερχόμενης αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος δεν τη σηματοδοτεί η καρατόμηση τριών - τεσσάρων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. (χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι...).

Ο καλπασμός της αλλαγής που ακούγεται προέρχεται από την επέλαση της φτώχειας, της ανέχειας, της αμηχανίας, από τον ξεσηκωμό, με άλλα λόγια, της επί δεκαετίες κοινωνίας του «πολιτισμού του καναπέ».

Είναι γεγονός ότι δεν ανεφάνη η ανατρεπτική δυναμική της επειδή «σκόνταψε» στο αποτρόπαιο γεγονός του θανάτου των τριών εργαζομένων στη Marfin.

Και είναι βέβαιο πως οτιδήποτε διαφορετικό και δημοκρατικότερο συμβεί, αυτό θα οφείλεται στους «κάτω» και όχι στους πολιτικούς ή στα πολιτικά κόμματα. Η μόνη λύση είναι η Δημοκρατία, κακά τα ψέματα, αλλά, τι σημαίνει Δημοκρατία; Οχι το να εκμεταλλεύεσαι μια πορεία για να ρίξεις στα τυφλά μια μολότοφ. Ούτε να οδηγείς τη χώρα στις σιαγόνες του ΔΝΤ και των λογής κερδοσκόπων. Ούτε, βεβαίως, να βγαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί στην τηλοψία (μαζί κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) και να εκφράζουν την οδύνη τους για τον θάνατο των τριών εργαζομένων. Ως άνθρωποι έχουν κάθε δικαίωμα· ως πολιτικοί, όμως, ως θεσμικοί φορείς, θα 'πρεπε να ντρέπονται. Γιατί αυτό το σύστημα που υπηρέτησαν (και υπηρετούν) επί 35 χρόνια είναι αυτό που γέννησε και «θεσμοποίησε» τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, τη βία, την αφαίμαξη των ασθενέστερων, οικονομικά και κοινωνικά, στρωμάτων. Και δεν εξαιρούνται οι άνθρωποι της Αριστεράς. Δεν είναι δικαιολογία ότι αυτοί ουδέποτε κατέλαβαν την εξουσία. Συμμετέσχον (και συμμετέχουν) στο αποδεδειγμένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, χωρίς να είναι σε θέση να ανατρέψουν την άνιση και άδικη δομή του. Γιατί; Για να διασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στις απολαβές της εξουσίας και τις καρέκλες τους και μόνο;

Ολα τα πολιτικά κόμματα έχουν ταυτίσει το κράτος με την εξουσία, νομίζουν δηλαδή ότι ο εκάστοτε εξουσιαστής της κυβέρνησης είναι ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος. Μα, νοείται σύστημα χωρίς την κοινωνία; Είναι δυνατόν να μιλάνε οι κύριοι αυτοί για Δημοκρατία όταν απουσιάζει εκκωφαντικά ο λαός; Ή μήπως θεωρούν ότι η ψήφος είναι δημοκρατική;

Ο λαϊκός ξεσηκωμός (που είναι βέβαιον ότι θα έχει συνέχεια...) δεν μπορεί να αμαυρωθεί εντούτοις. Και είναι επίσης βέβαιο ότι η αυθαίρετη εισβολή των οργάνων της τάξης σε οικίες και καφέ των Εξαρχείων (και αλλαχού) θα ανακοπεί. Ουδείς μπορεί να υπονομεύσει το λαϊκό ξέσπασμα, ούτε να αντιστρέψει τον ρουν της λαϊκής οργής. Αρκεί η κοινωνία να βρει τους τρόπους που θα αποτρέψουν οτιδήποτε μπορεί να την υπονομεύσει στη διεκδίκηση του θεσμικού της ρόλου μέσα στη Δημοκρατία. Πώς, διάολε, μιλάνε (σχεδόν όλοι) για Δημοκρατία όταν η κοινωνία είναι εξορισμένη, όταν η ίδια εκχωρεί σε «αντιπροσώπους» το δικαίωμα να μιλάνε για ελευθερία, ειρήνη, ισονομία και την ίδια ώρα οι ίδιοι τα καταπατούν όλα αυτά; Ισως όμως ο καιρός ήλθε για να καταλάβει τη συνείδησή της και την εξουσία...
ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ/ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ