"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ" ΤΣΙΦΟΡΟΣ

«… Έτσι λοιπόν τη βόλεψε ο Σταμάτης ο Κάντας, μέγας σήμερα μεταξύ των παιδιών της πιάτσας στο κεφάλαιο «ζητιανιά». Κι επειδή έξω από ένα υπόγειο της οδού Σκουφά, εκεί στον Άη-Διονύση την έστηνε τις Κυριακές, να ο αυθεντικός του μονόλογος, όπως τον λέει δυνατά σκεφτόμενος την ώρα που περιμένει να να σκολάση ο Άγιος και να του δώσουνε ελεημοσύνη οι πονόψυχοι. Κατεβασμένα τα πατζούρια του υπογείου, ο Σταμάτης απ’ έξω και μέσα από τα πατζούρια δυο – τρείς εμείς και ο Σταμάτης, Αμλέτος σωστός να λέει μόνος του και δυνατά χωρίς να ξέρει ότι ακούγεται – Όπου να΄ ναι σκολάει – Άντε ρε…άντε ρε τι κάνετε; Όλα τα λέτε; Άστε μερικά (αφορά τα λόγια της λειτουργίας)...Έχουμε και δουλειές...Καλή γειτονιά...Αυτός εκεί (ένας άλλος ζητιάνος), τι θέλει σήμερα δω πέρα; Καινούργιος; Θα του σπάσω το κεφάλι...Φύγε βρέ! Φύγε βρέ ! Εδώ έχουμε δικαιώματα... Ορίστε, έρχονται…τι θα της πώ αυτής; Γριά είναι...Θεός σχωρές τα πεθαμένα της θα της πώ. Δεν θα δώση πενηνταράκι θα δώση…Καρμίρω τρομάρα της...Θεός κλπ. Μπα! Δίφραγκο έδωσε… βλέπεις ο άνθρωπος γελιέται καμμιά φορά…είδες η τσουρόγρια;…Άλλος, αυτός δίνει δίνει…τον κακό σου τον καιρό, φοράς και κολλάρο…δεν έδωσε … να σου... το κολλάρο κερατά…δεν ντρεπόμαστε…να η μικρή…, αυτηνής θα της πώ ένα καλό γαμπρό…τάλλαρο…ποιός ξέρει τι εύκολα τα κονομάει…τσουλιά…Πόσα έχουμε Σταμάτη; Εκατό εφτά…άντε να τα κάνω εκατό πενήντα και να φύγω, διότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι και πλεονέχτης…Θεός σχωρέστον…μερσί καλημέρα σας βοήθεια σας, άντε να χαθής...Τώρα θα πάω σπίτι, πλύσου θα μου πή η Ουρανία …δεν πλένομαι μωρή, δεν πλένομαι, έχω λεφτά και μένω άπλυτος, άει στο διάολο, άμα δε σ’ αρέσει βρές άλλον,...Θεός σχωρέστον…δίφραγκο έδωσε…βλέπεις που πέσαμε έξω;…να αυτή χήρα, είναι χήρα…να της πώ για τον μακαρίτη…μπα, τον έχει τον μακαρίτη, σκοτίστηκε, πόσα έχουμε εκατό ογδόντα…να τα κάνω διακόσια και θα φύγω, λόγω τιμής Παναγίτσα μου στα διακόσια φεύγω…αυτόν στη γωνιά θα τον σκοτώσω γω… ξού βρε ξού…τι θέλεις εδώ;…Μια ελεημοσύνη…δεν έδωσε…κακό αυτοκίνητο να σε κόψη…σκατόγρια...το βράδυ θα δουλέψη μπουζούκι, θα τα σπάσω…θα βάλω και τα καφέ…Κυριακή σου λέει έχουμε, να αυτός…τάλλαρο δίνει, τάλλαρο…δεν έδωσε...γιατί ρε χαλέ; Αφού μου το χρωστάς…Πόσα έχουμε διακόσια είκοσι…Παναγίτσα μου στα διακόσια πενήντα φεύγω…τι φταίω γώ, αφού έπεσα θύμα σήμερα… Παιδί της πιάτσας κι ο Σταμάτης. Που πουλάει κάτι παραπάνω απ’ όλα τα άλλα παιδιά. Ούτε αγριάδα, ούτε μαγκιά. Ένα κομμάτι οικόπεδο στον Παράδεισο για σας και για μένα και για όλα τα κορόιδα που πιστεύουνε στην ανωτερότητα και στα ευγενικά αισθήματα, το αιώνιο εμπόριο για κατανάλωση των χαζών»

Γεια χαραντάν και σαλάμ αλέκουμ ρε αρκουδόμαγκες και καλή Κυριακή αμα λάχει να΄ούμε