1) Στη Μέση Ανατολή είναι πάντα οι Άραβες που επιτίθενται πρώτοι και το Ισραήλ αυτό που αμύνεται. Η άμυνα αυτή καλείται αντίποινα.
2) Οι Άραβες, οι Παλαιστίνιοι ή οι Λιβανέζοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σκοτώνουν πολίτες. Αυτό καλείται “τρομοκρατία.”
3) Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να σκοτώνει πολίτες. Αυτό καλείται “νόμιμη άμυνα.”
4) Όταν το Ισραήλ σκοτώνει μαζικά πολίτες, οι δυτικές δυνάμεις ζητούν αυτοσυγκράτηση. Αυτό καλείται “αντίδραση της διεθνούς κοινότητας.”
5) Οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συλλάβουν στρατιώτες του Ισραήλ μέσα σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Αυτό καλείται, “απαγωγή ανυπεράσπιστων ανθρώπων.”
6) Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να απαγάγει οποτεδήποτε και οπουδήποτε όσους Λιβανέζους και Παλαιστίνιους επιθυμεί. (Αυτήν την περίοδο υπάρχουν περισσότερες από 10 χιλιάδες κρατούμενο, 300 από τους οποίους είναι παιδιά και 1000 γυναίκες). Δεν απαιτείται καμία απόδειξη ενοχής. Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να κρατάει τους απαχθέντες φυλακισμένους κατά τρόπο αόριστο, ακόμα κι αν είναι βουλευτές δημοκρατικά εκλεγμένοι από τους Παλαιστίνιους. Αυτό καλείται “φυλάκιση τρομοκρατών”
7) Όταν η λέξη Hezbollah αναφέρεται, είναι υποχρεωτικό στην ίδια πρόταση να περιληφθούν οι λέξεις “που υποστηρίζεται και χρηματοδοτείται από τη Συρία και από το Ιράν.”
8) Όταν αναφέρετε η λέξη “Ισραήλ” απαγορεύεται να γίνεται αναφορά των λέξεων “που υποστηρίζεται και χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ”. Αυτό μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι η σύγκρουση είναι άνιση και ότι η ύπαρξη του Ισραήλ δεν κινδυνεύει.
9) Απαγορευμένες λέξεις όταν γίνεται αναφορά στο Ισραήλ: “Κατεχόμενα εδάφη,” “Ψηφίσματα του ΟΗΕ”, “παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων”, “Συνθήκη της Γενεύης.”
10) Και οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι είναι πάντα “δειλοί,” κρύβονται ανάμεσα σε πολίτες οι οποίοι δεν τους θέλουν. Εάν κοιμούνται στα σπίτια τους, με τις οικογένειές τους, αυτό σημαίνει πως είναι “δειλοί”. Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να καταστρέψει με βόμβες και βλήματα τις γειτονιές όπου κοιμούνται. Αυτό καλείται “χειρουργικό χτύπημα ακριβείας”
11) Οι Ισραηλινοί μιλούν καλύτερα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά ή πορτογαλικά από τους Άραβες. Επομένως αυτοί και εκείνοι που τους υποστηρίζουν πρέπει να δίνουν τις περισσότερες συνεντεύξεις και να έχουν περισσότερες ευκαιρίες από τους Άραβες να εξηγήσουν τους Κανόνες 1 έως 10 στο κοινό. Αυτό λέγεται “δημοσιογραφική ουδετερότητα.”
12) Όλοι όσοι διαφωνούν με τους παραπάνω κανόνες είναι “ιδιαίτερα επικίνδυνοι αντισημίτες τρομοκράτες.”
Καράμπαλη Ελένη
http://www.ksm.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου