Το ευρώ θα μπορούσε, σήμερα, να είναι αυτό που οραματίστηκαν όσοι, μεταξύ των εμνευστών του, υπήρξαν -κάποτε- ιδεαλιστές. Τελικά, κατέληξε να είναι το εργαλείο των Νεοταξικών λαμογιών που οραματίζονται τον στραγγαλισμό των κοινωνιών και των ευτελισμό των ηθικών και υλικών αξιών προκειμένου να λεηλατήσουν εναν ολόκληρο κόσμο για ενα κομματι ψωμί.
Η μεγάλη αξία του ευρώ -αλλά και η ωρολογιακή βόμβα (ενάντια στους λαούς) πού ενσωματώθηκε σε αυτό- είναι η ιδρυτική απόφαση της δημιουργίας του: «Δεν θα τυπώσουμε αλλο νόμισμα, ακόμα κι αν αυτό αρχίσει να εκλείπει απο την αγορά»... Μια απόφαση που λειτούργησε ως πανίσχυρο ανάχωμα ενάντια στον πληθωρισμό αλλα, ταυτόχρονα, μετέτρεψε το ευρώ σε περιζήτητο νόμισμα «αποταμίευσης» - με άμεση συνέπεια τη σταδιακή εξαφάνισή του από την αγορά. Μια εξαφάνιση που δημιουργεί διαρκώς αυξανόμενη ελλειψη ρευστότητας μέσα στην ευρωζώνη και, συνακόλουθα, την εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη. (Η οποία ανεργία έχει ήδη αρχίσει να μαστίζει ακόμα και τη Γερμανία, οσο κι αν τα ξεπουλημένα ΜΜΕ δεν κανουν αναφορά...)
Ποιοί είναι αυτοί που «εξαφανίζουν» το ευρώ απο την αγορά;
Πρώτοι, φυσικά, είναι οι χώρες εκείνες που εξάγουν αφειδώς προϊόντα στην Ευρώπη χωρίς να κανουν αντίστοιχες εισαγωγές από αυτή. Η Κίνα, ας πούμε. Η οποία Κίνα, ας μην ξεχνάμε, δεν ανήκει στους Κινέζους αλλά στα «κοσμοπολίτικα» Νεοταξικά λαμόγια που αποφάσισαν αν επεδύσουν σε αυτή (πριν απο 20 χρόνια) όταν, πλέον, είχαν ολοκληρώσει το «στραγγισμα» της Αμερικής και ετοιμάζονταν να την πετάξουν στα σκουπίδια σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
(Ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν να «παίξουν» με το ευρώ ήταν και ο Σαντάμ - ο οποίος ετοιμαζόταν να αρχίσει να πουλάει τα πετρέλαια του Ιρακ σε ευρώ (και όχι σε δολλαρια, όπως ισχυει διαχρονικά). Εξ ού και ο δεύτερος πόλεμος κατά του Ιράκ, η διάλυση των υποδομών του και η εξόντωση της ηγεσίας εκείνης που ήθελε να μπεί στο «κόλπο του ευρώ», παρεμβαλλόμενη ανάμεσα στους τραπεζίτες εκείνους που είχαν το αποκλειστικό προνόμιο της χειραγώγησης της ισοτιμίας του ευρώ, ως προς το δολάριο...)
Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν, σήμερα, ένα «πανίσχυρο» ευρώ και απαγορεύουν ρητά το τύπωμα νέων ποσοτήτων χρήματος;
Η προφανής απάντηση είναι «αυτοί που το κατέχουν και θέλουν να το πουλάνε όσο το δυνατόν ακριβότερα». Οι Διεθνείς Δανειστές, δηλαδή – οι κατεχοχήν υπαίτιοι για την διάδοση της δυστυχίας στον πλανήτη.
Εδώ ομως πρέπει να προσέξουμε μια σημαντική λεπτομέρεια. Όσο η Ευρώπη θα δανείζεται το νόμισμά της από τις «Μιαρές Αγορές» (και δεν θα τυπώνει αυτό που της χρειάζεται), τόσο αυτο θα εξαφανίζεται - καθώς επιστρέφεται στον αρχικό κατόχό του, με τόκο, σε ένα συνεχές, αυτοενισχυόμενο σπιράλ. Άρα το πρόβλημα θα διογκώνεται συνεχώς, μεχρις ολικής εξαφάνισης της ρευστότητας απο την ευρωπαϊκή αγορά.
Για να γίνει πιό κατανοητό το πρόβλημα, ας φανταστούμε οτι γυρνάμε στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής της χώρας μας. Κι ας υποθέσουμε οτι η Κατοχική κυβέρνηση έχει προσφέρει στο καρτέλ των μαυραγοριτών (που συχνάζουν στο καφενείο «Το ωραίο Μπίλντεμπεργκ») την εξής υπερεξουσία: Αφού αγοράσουν μία αρχική ποσότητα λαδιού, απο τους παραγωγούς, να απαγορεύσουν την περεταίρω συγκομιδή του ελαιοκάρπου, σε όλη την επικράτεια!
Πόση αξία μπορεί να αποκτήσει αυτό το λάδι που ήδη βρίσκεται στα χέρια των μαυραγοριτών;
Απάντηση: Τόση ώστε να εξαναγκαστούν οι ίδιοι οι ελαιοπαραγωγοί να πουλήσουν ΤΟΥΣ ΕΛΑΙΩΝΕΣ τους, στους μαυραγορίτες, για ένα τενεκέ λάδι! (Άλλωστε, αυτός ήταν εξαρχής ο σκοπός των δοσίλογων...)
Και από αυτό το «κατοχικό» παράδειγμα, ας επιστρεψουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, στην Ευρώπη.
Είναι προφανές οτι η επερχόμενη οικονομική και κοινωνική (μέσω της διωγκούμενης ανεργίας) κατάρρευση της Ευρώπης, θα οφείλεται στην «αφαίμαξη» του νομίσματός της από την πραγματική αγορά. Κάποιοι «μαυραγορίτες του ευρω» το συσσωρεύουν (και το εξαφανίζουν...) προκειμένου η έλλειψή του να ανεβάσει την αξία του. Και για να «ξεκαρφωθούν», μας λενε οτι η έλλειψη του ευρώ, από την ευρωζώνη, οφείλεται στους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι το εμβάζουν στις χώρες τους, για να στηρίξουν τους συγγενείς τους που εμειναν εκει...
Τι θα γινόταν αν αποφάσιζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τυπώσει ευρώ και να τα διανείμει στις κυβερνήσεις σε ποσότητα ανάλογη του ΑΕΠ καθε χώρας;
Θα εξαφανιζόταν η τωρινη Τεχνητή Δυστυχία, μονομιάς, σαν να τραβηξε καποιος μια κουρτίνα και άφησε το φως να μπει. Οι χώρες που χρωστάνε θα μπορούσαν να αποπληρώσουν (σε «πληθωριστικα» ευρω) τα δάνειά τους -και να ησυχάσουν, μια κι εξω! Ενώ οι χώρες που έχουν μικρότερο χρέος θα είχαν ενα σημαντικό πλεόνασμα σε ευρώ που θα τους επέτρεπε να ασκήσουν κοινωνική πολιτική που όμοιά της δεν θα είχε ξαναδεί ο κόσμος.
Το ευρώ θα επέστρεφε σε μια πιο «ρεαλιστική» ισοτιμία ως προς το («τεχνητά υποτιμημένο», σήμερα) κινέζικο γουάν και, ακόμα περισσότερο, ως προς το δολάριο. Ας μην ξεχνάμε οτι οταν πρωτοκυκλοφόρησε το ευρω είχε ισοτιμία 0,8 ως προς το δολάριο, πριν φτάσει στο σημερινό «επαχθές» 1,4 – που επιτρέπει στους ευρωπαίους να αγοράζουν φτηνό αμερικάνικο αυτοκίνητο αλλά όχι και να το εξοφλήσουν πριν μείνουν ανεργοι...)
Τα κινέζικα προϊόντα θα γίνονταν, αυτομάτως, ακριβότερα – και η ευρωπαϊκή βιοτεχνία και βιομηχανία θα ανασταίνονταν, σε οτι αφορά τα είδη καθημερινής χρήσης. Και τα ευρωπαϊκά προϊόντα θα κατάκλυζαν ξανα τις αγορές – και ειδικά αυτή των ΗΠΑ, όπου αυτό τον καιρό «υποφέρουν» εξαιτίας του ασθενούς δολαρίου.
Ποιοί ΔΕΝ θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο;
Υπάρχουν δύο κατηγορίες (υπ)ανθρώπων που εμποδίζουν την απαλλαγή των ευρω-λαών απο το τωρινό άχθος.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι μαυραγορίτες που εποφθαλμιούν τους ελαιώνες. Τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια απαρτίζονται αποκλειστικά από «διορισμένες» μαριονέττες υπανθρώπων που ανήκουν σε αυτή, την πρώτη κατηγορία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής που δημιουργούν νόμους που ευνοούν τους μαυραγορίτες. Οι Δυνάμεις αυτές δεν ενδιαφέρονται για «λάδια και ελαιώνες» - τα προσφέρουν δώρο στα πρόθυμα τσιράκια τους. Εχουν όσους ελαιώνες θέλουν και μοναδικό τους μέλημα είναι η Διάχυση της Δυστυχίας.
Γιατι λοιπόν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν τυπώνει ευρώ, προκειμένου να σωθεί η Ευρώπη από την κατάρρευση; Απάντηση: Επειδή δεν το επιτρέπει η Ντόιτσε Μπανκ, ο κυριώτερος «μέτοχος» της ΕΚΤ.
Δηλαδή, με απλά λόγια, η Γερμανική Τράπεζα είναι αυτή που «απαγορεύει» την αύξηση των εξαγωγών γερμανικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ! Κουφό, ε; Και όμως , τα (ξεπουλημένα) γερμανικά εργατικά συνδικάτα και οι μέτοχοι των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών δεν μπουκάρουν να τα κανουν λαμπόγιαλο αλλά δείχνουν τους «ελληνες» σαν υπαίτιους της ΔΙΚΗΣ τους κρίσης!
(Στην θεατρική παράσταση που παρακολουθούμε, υποτίθεται οτι αυτός που δεν επιτρέπει τύπωμα νεων ευρώ είναι η «υπαλληλίσκος» Μέρκελ την οποία η Ντόιτσε Μπανκ τοποθετησε στην τωρινή θέση της, για να παριστανει την μαριονέττα. Και η οποία Μέρκελ ευνοεί την αποδόμηση της Ευρώπης μέσα από την ανεργία και την εξαθλίωση ενώ διατηρεί «τεχνηέντως» υψηλή την ανεργία στη χώρα της προκειμένου να ενοχοποιεί τους «έλληνες» - ώστε να μην βλεπουν οι συμπατριώτες της τον ρόλο που παίζει).
Φυσικά, η Ντόιτσε Μπανκ (που «διορίζει» την κάθε Μέρκελ και της επιβαλλει τις θελήσεις της) δεν είναι η «τραπεζα της γερμανίας» -όπως πολλοί νομίζουν- αλλα μία ΙΔΙΩΤΙΚΗ τράπεζα στην οποία έχ ει και ένα μερίδιο το γερμανικό κρατος. (Όπως μικρό μερίδιο έχει το ελληνικό κράτος στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ «Τράπεζα της Ελλάδος»!)
Ποιός όμως είναι αυτός ο ΑρχιΜασόνος που διοικεί την Ντόιτσε Μπανκ, της οποίας οι αποφάσεις αυτές διογκώνουν την ανεργία και τη δυστυχία μέσα στην ίδια την Γερμανία;
Λέγεται Ιωσήφ Άκερμαν και, όλως συμπτωματικώς, είναι το «εκτελεστικό αφεντικό» της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ! Αυτός είναι που αποφάσισε (σε συμφωνία με τα αφανή αφεντικά του, που κρύβονται στο παρασκήνιο) να παρατείνει την Δυστυχία στην ευρωζώνη, μέχρι νεωτέρας.
Ποιά θα είναι αυτή η «νεωτέρα»; Κατάρρευση των λαών; Αλληλοεξόντωση; Την απάντηση ας μας την δώσουν όσοι «έλληνες» πέρασαν από τις συνεδριάσεις της Μπίλντεμπεργκ και έμαθαν, από πρώτο χέρι, τα σχεδιαζόμενα μελλούμενα των τυχών μας. ‘Οσο κρατούν το στόμα τους κλειστό, είναι συνυπεύθυνοι μαζί με τις Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής που απεργάζονται τον όλεθρο των λαών . Και μαζι, συνυπεύθυνα και τα κόμματα εκείνα που τους διατηρούν στους κόλπους τους και επωφελούνται από την παρουσία τους...
Μια χώρα σαν την Ελλάδα που δεν (την αφήνουν να) παράγει τίποτε, δεν μπορεί να είναι στο ευρώ, λένε οι υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή. Ο υπογράφων, όμως,θεωρεί το αντίθετο. Η επιστροφή στη δραχμή, στη λειρετα, στην πεσέτα, είναι φυγομαχία τη στιγμή που αυτό που φοβούνται ο Ακερμαν και τα αφεντικά του είναι η πανευρωπαϊκή εξέργερση για ένα «ευρώ των λαών» και εναντίον του «ευρώ των μαυραγοριτών»...
Διονύσης Χοϊδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου