Άρθρο του Θεόδωρου Κατσανέβα
Και μετά την 6η δόση τι; Θα ακολουθήσει η 7η, η 8η, κλπ, μέχρις ότου η κα Μέρκελ θα μας δέσει χειροπόδαρα, υποθηκεύοντας όλη τη χώρα με αυτονόητες ολέθριες συνέπειες. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, μία είναι η λύση: Επιστροφή στη δραχμή με ισοτίμησή της με καλάθι ισχυρών και μαλακών νομισμάτων, σε συνδυασμό με αναδιάρθρωση και κούρεμα κατά 50% του συνολικού χρέους και περίοδο χάριτος 2-3 ετών. Ή η ένταξή μας σε μια δεύτερη ζώνη μαλακού νομίσματος της περιφερειακής Ευρώπης. Έξω από το ευρώ αλλά παραμένοντας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως ισχύει για πολλές άλλες χώρες. Όταν ένα κράτος δεν έχει να πληρώσει τις βασικές του υποχρεώσεις, τυπώνει χρήμα με σύνεση, ειδικές ρυθμίσεις για τους πολίτες-οφειλέτες και καταθέτες της και αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού της χρέους. Σε αντίθεση με τους πονηρούς διεθνείς τραπεζίτες, πάμπολλοι είναι οι έγκυροι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές που υποστηρίζουν μια τέτοια καθαρή λύση. Η οποία πρέπει βέβαια να συνδυαστεί με ικανή διακυβέρνηση με διαπραγματευτικές δεξιότητες, σωστή διαχείριση των νομισματικών ισορροπιών, αξιοποίηση του εθνικού πλούτου με ενοικιάσεις και όχι πωλήσεις, απολύσεις ή παρανοϊκές εφεδρείες, με μείωση των δημόσιων δαπανών, διοικητικό εξορθολογισμό και αποτελεσματικό αναπτυξιακό σχεδιασμό.
Η ένταξη στην Ευρωζώνη και μάλιστα με την εξοντωτική ισοτιμία των 340 δραχμών / ευρώ που εισηγήθηκε και αξιοποίησε η πονηρότατη Goldman Sachs και συνυπέγραψαν οι κκ. Σημίτης και Παπαδήμος ως Διοικητής τότε της Τράπεζας της Ελλάδος, ήταν εγκληματικό λάθος. Αλλά η εμμονή στο αδιέξοδο αυτό φοβικό στερεότυπο σήμερα, καταντά εθνική τραγωδία. Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη που έχει καταστραφεί από το ευρώ. Την ίδια τύχη είχαν και τα λεγόμενα PIGS ( Portugal, Italy, Greece, Spain). Όπως και η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Εσθονία, το Βέλγιο. Αντίθετα, χώρες έξω από την Ευρωζώνη όπως η Μ. Βρετανία, η Δανία, η Σουηδία, η Τσεχία, αλλά και η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ρουμανία, βρίσκονται συγκριτικά σε καλύτερη κατάσταση. Χώρες έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως η Νορβηγία, η Σερβία, η Τουρκία αντέχουν στη διεθνή κρίση, όπως και η Ρωσία που δεν επιτρέπει την κυριαρχία του καζινοκαπιταλισμού. Η Κίνα με το μαλακό γουάν αναπτύσσεται αλματωδώς, όπως και η Αργεντινή μετά την αποσύνδεση του νομίσματός της από το επίσης σκληρό, αν και λιγότερο από το ευρώ, δολάριο.
Οι υψηλές ισοτιμίες του ευρώ, αυτού του συγκεκαλυμμένου μάρκου, ευνοούν κυρίως τη Γερμανία που παράγει ολιγοπωλειακά βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα και ανταγωνίζεται με επίσης σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Επιπλέον, στις γερμανικές τράπεζες καταφεύγουν μαζικά διεθνείς καταθέτες αφού εκεί αισθάνονται ότι τα χρήματά τους είναι διασφαλισμένα, παρ’ όλα τα πολύ χαμηλά, περίπου μηδενικά επιτόκια που προσφέρουν. Το εμπορικό ισοζύγιο της ίδιας χώρας υπερχειλίζει από πλεονάσματα. Τα spreads όλων των ευρωπαϊκών χωρών έναντι της Γερμανίας διευρύνονται συνεχώς, ενώ αυτά της χώρας μας έχουν φτάσει σε εξωφρενικές διαφορές.
Η Ελλάδα, με κυρίως τουριστική και γεωργική κατεύθυνση, ανταγωνίζεται οικονομίες με μαλακά νομίσματα, δηλ. με χαμηλές ισοτιμίες. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου στοιχίζει περίπου τα διπλάσια από ότι στην Τουρκία. Οι ελιές, τα πορτοκάλια, τα ροδάκινα, κλπ., πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο, κλπ., στοιχίζουν φτηνότερα. Οι «κουτόφραγκοι» Γερμανοί και Ολλανδοί εισάγουν γεωργικά προϊόντα, μέχρι και λάδι ( ! ) από τις χώρες αυτές, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στους «πανέξυπνους» Έλληνες. Οι εισαγόμενοι αμυντικοί εξοπλισμοί από τη δύση, μας κόστισαν τα δέκα τελευταία χρόνια περίπου 90 δις Ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε μεγάλο μέρος του αρχικού ελλείμματος.
Με το σκληρό ευρώ και την οικονομία μας σε ελεύθερη πτώση, είναι αδύνατο να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Η αδυναμία υποτίμησης του νομίσματος, αφοπλίζει τη χώρα όπως και τις άλλες περιφερειακές οικονομίες και τις καθιστά ευάλωτες στο διεθνή ανταγωνισμό και τους κερδοσκόπους. Αν μέρος της ευθύνης για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος, υπενθυμίζεται ότι αυτό προϋπήρχε και απλώς διογκώθηκε τελευταία. Ποτέ στα τελευταία εκατό χρόνια με τη δραχμή, η Ελλάδα δεν έχει βιώσει παρόμοια τραγωδία. Υποτίθεται ότι ενταχθήκαμε στην Ευρωζώνη για να προστατευτούμε από οικονομική ανασφάλεια. Αλλά αλίμονο, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Σημείωση:
Οι χώρες της Ε.Ε. που ανήκουν στην Ευρωζώνη είναι οι Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φιλανδία.
Eκτός είναι η Βουλγαρία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Μ. Βρετανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχία.
πηγή : tsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου