ΔΡΟΜΟΙ
*
Η Ευρώπη…
… είναι πια φανερό πως επιστρέφει στις ρίζες της. Στις πιο αρχαίες. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που για πρώτη φορά ένωσε τους δυτικοευρωπαϊκούς λαούς. Αυτοί οι λαοί διατήρησαν τους θεούς τους και τους θεσμούς τους. Όμως, όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος Ερβέ Νατάν στο περιοδικό «Μαριάν», ήταν όλοι υποταγμένοι σε μια ανώτατη αρχή: τη ρωμαϊκή Σύγκλητο που επέβαλλε τη θέλησή της σε όλους. Οπως έχουμε από καιρό καταλάβει, η Ρώμη δεν βρίσκεται πια στη Ρώμη αλλά στο Βερολίνο.Τα Κοινοβούλια…
… της σύγχρονης Ευρώπης δεν είναι όλα ισότιμα μεταξύ τους. Ιδού η απόδειξη: για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα ευρωπαϊκό συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων διέκοψε τις εργασίες του προκειμένου η Καγκελάριος Μέρκελ να συμβουλευτεί το γερμανικό Κοινοβούλιο αν η λύση που θα επιβάλει στα άλλα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια για το χρέος της ευρωζώνης θα εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα. Και τα συμφέροντα των υπόλοιπων χωρών; Ηγέτες υποτελείς, όπως ο Σαρκοζί, ο Θαπατέρο, ο Μπερλουσκόνι και άλλοι, έχουν αναλάβει την εναρμόνισή τους με τα γερμανικά συμφέροντα. Και σε αυτή την εναρμόνιση βρίσκουν διέξοδο και οι τοπικές πλουτοκρατικές ολιγαρχίες για τη μελλοντική κερδοφορία τους, με τη διαρκή λιτότητα που επιβάλλεται από το ευρωπαϊκό κέντρο στους λαούς της περιφέρειας.
Η ευρωπαϊκή…
… κρίση δεν είναι πια χρηματοπιστωτική, αλλά πολιτική. Το θέατρο όπου εκτυλίσσεται μοιάζει με ένα παιχνίδι πολιτικής ισχύος που παίζεται κυνικά από τους πολιτικούς του ευρωπαϊκού κέντρου, τους υποτελείς τους και τα ιδιωτικά συμφέροντα που εξυπηρετούν εις βάρος των λαών της περιφέρειας. Τι απεργάζονται; Τη μετατροπή των υπερχρεωμένων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης σε μικρές λατινικές αμερικές της εποχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ειδικές οικονομικές ζώνες που θα μπορεί να τις λυμαίνεται το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο χωρίς εμπόδια, χωρίς εργατική νομοθεσία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, σε ξέφραγα αμπέλια όπου κάθε κερδοσκόπος θα μπορεί να βάζει στο χέρι τις δημόσιες εθνικές περιουσίες. Αν σκεφτεί κανείς τις μακροχρόνιες θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι λαοί αυτών των χωρών προκειμένου να πετύχουν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εγκαταλείποντας ακόμη και το εθνικό τους νόμισμα, μόνο ως ειρωνεία της Ιστορίας θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το γεγονός ότι η σημερινή δεινή τους κατάσταση είναι η συνέπεια αυτής της επιτυχίας τους.
Οι λαοί…
… των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρώπης αξίζουν μια καλύτερη τύχη. Αν δεν την βρουν, και μάλιστα σύντομα, οι οικονομολόγοι Μάρσαλ Οερμπακ και Ρομπ Παρεντό προειδοποιούν για βιβλικές καταστάσεις: Δεν αποκλείεται να ζήσουμε τις τελευταίες μέρες του Σαμψών. Πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί νιώθουν σήμερα δέσμιοι, τυφλωμένοι και τραυματισμένοι, όπως ήταν και εκείνος στα χέρια των Φιλισταίων. Με μια τελευταία τους απέλπιδα έκρηξη όσης δύναμης τούς έχει πια απομείνει, θα μπορούσαν να σωριάσουν σε συντρίμμια τον ναό (στην περίπτωσή μας τον ναό της ευρωζώνης), συμπαρασύροντας μαζί τους όλους εκείνους τους αλλοφύλους που έως τώρα παρίσταναν τους εταίρους τους……….Του Ρούσσου Βρανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου