Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβεις:
Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΔΟΞΙΑΔΗ
Ότι για να θέσεις μια πρόταση συμφωνίας σε δημοψήφισμα, θα πρέπει να παραμείνει η πρόταση στο τραπέζι μέχρι την ώρα της κάλπης; Και για να γίνει αυτό πρέπει να έχει συμφωνήσει για αυτό το δημοψήφισμα και η άλλη πλευρά;
Ότι στο δημοψήφισμα δεν βάζεις ερωτήματα, όπως η παραμονή στην ευρωζώνη, που κανένας μέσα στη χώρα δεν έχει τολμήσει να τα θέσει ανοιχτά και σοβαρά, πέρα από τους Κουρήδες και τους εξωσυστημικούς;
Ότι αν αποσπάσεις μια θετική ψήφο για παραμονή στο ευρώ, δεν έχεις αποσπάσει και συναίνεση για τη συμφωνία, πράγμα για το οποίο είχες ξεκινήσει όταν σου κατέβηκε η έμπνευση; Επομένως, ότι μετά από ένα τέτοιο δημοψήφισμα δεν έχεις κερδίσει τίποτε, ενώ έχεις διακινδυνεύσει τα πάντα;
Οτι παρόλα αυτά, από τη στιγμή που θέτεις εσύ το ερώτημα, με τον κόσμο οργισμένο εναντίον σου, διακινδυνεύεις να ψηφίσει Οχι, επειδή θέλει να φύγεις εσύ, όχι το ευρώ;
Οτι ο πιο ανώδυνος τρόπος να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη για τα υπόλοιπα κράτη-μέλη είναι μετά από απόφαση του κυρίαρχου ελληνικού λαού; Γιατί έτσι δεν δημιουργείται κανένα προηγούμενο για τις άλλες χώρες της περιφέρειας; Και οτι έτσι εξηγούνται οι διάφορες ευνοϊκές γερμανικές φωνές;
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβεις οτι πριν αποφασίσεις να εξαγγείλεις δημοψήφισμα, θα πρέπει να έχεις φτιάξει ένα «δένδρο ενδεχομένων» (decision tree, όπως το λένε στο εισαγωγικό μάθημα των σχολών διοίκησης); Οτι για να το κάνεις σωστά, πρέπει να έχεις έμπειρους συμβούλους και συλλογικά όργανα για να το συζητήσεις;
Πόσο περιφρόνηση στους θεσμούς πρέπει να νοιώθεις, για να μην κάνεις ούτε αυτό;
http://radar-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου