Πανικός στα επιτελεία όλων των κομμάτων προκάλεσε η φραστική αναφορά του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας, κ. Γ. Α. Παπανδρέου, στην πιθανότητα δημοψηφίσματος σχετικά με την νέα συμφωνία «διάσωσης» της 26ης Οκτωβρίου. Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα είναι μια μπλόφα της κυβέρνησης για να μπορέσει να «αγοράσει χρόνο» προκειμένου να προχωρήσει στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο όνομα της χώρας και του λαού της. Είναι ξεκάθαρο πια ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτελεί συμβόλαιο ενάντια στην χώρα και τον λαό της με την συνενοχή, την σύμπραξη και την ανοχή του συνόλου της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Η κίνησή της αυτή περί δημοψηφίσματος είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να γαντζωθεί στην εξουσία μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή της.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε η κυβέρνηση, ούτε καμμιά άλλη καθεστωτική δύναμη της δεξιάς ή της αριστεράς δεν θέλει να γίνει δημοψήφισμα γιατί ότι δίλημμα και να μπει, ότι ερώτημα και να τεθεί, όσο παραπειστικό κι αν είναι, το πραγματικό ερώτημα που θα τεθεί για να απαντήσει ο λαός είναι το εξής απλό: μέσα στο ευρώ και υπόδουλος ή έξω από το ευρώ και ελεύθερος. Κι αυτό το τρέμουν όλοι. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Γιατί άραγε; Διότι πρόκειται για ένα καθ’ όλα πραγματικό δίλλημα που έτσι ή αλλιώς έχει τεθεί στην ελληνική κοινωνία όσο η τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ συνεχίζει να μας «διασώζει» με τους γνωστούς τρόπους, μετατρέποντας την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα και τον λαό της δουλοπάροικο των τραπεζών.
Τρέμουν άπαντες την ετυμηγορία του λαού. Ιδίως σε ένα τόσο κομβικό για την στρατηγική του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος ζήτημα, όπως είναι η αποκαλούμενη «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας. Τρέμουν μήπως και δοθεί η δυνατότητα στον λαό να μιλήσει. Τρέμουν μην και εκφραστεί η τρομαχτική πόλωση που έχει ήδη δημιουργηθεί ανάμεσα σ’ ένα παντελώς χρεοκοπημένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα που καταρρέει κι έναν λαό που αντιλαμβάνεται βήμα το βήμα ποιο είναι το αληθινό συμφέρον του. Τρέμουν μην δοθεί η δυνατότητα και εκφραστεί ένα συμπαγές μπλοκ κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων που δεν λέει απλά όχι στο χρέος, αλλά αντιτάσσεται στο ξεπούλημα της χώρας για χάρη του ευρώ.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους εμείς θεωρούμε το δημοψήφισμα μια θαυμάσια ευκαιρία να εκφραστεί μαζικά η αντίθεση του ελληνικού λαού όχι ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά σε κεντρικές επιλογές που υπηρετεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Θεωρούμε το δημοψήφισμα μια θαυμάσια ευκαιρία να εξηγήσουμε πλατιά στον κόσμο την ανάγκη να διαγράψουμε το χρέος και να φύγουμε εδώ και τώρα από το ευρώ για να μπορέσουμε να ανοικοδομήσουμε την χώρα μας στη βάση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Δεν μας νοιάζει όποιο παραπειστικό ερώτημα κι αν τεθεί. Η οργή του κόσμου και η δική μας δουλειά θα δώσει την δυνατότητα να τεθεί το πραγματικό δίλλημα: μέσα ή έξω από το ευρώ; Όποιο κι αν είναι το πιθανό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα δώσει την δυνατότητα να εκφραστεί και να συσπειρωθεί πολιτικά ένα απόλυτα συμπαγές μέτωπο δυνάμεων του λαού που δεν θα σταματήσει μόνο στην αμφισβήτηση των κεντρικών επιλογών του κατεστημένου, αλλά θα είναι σε θέση ακόμη και να διεκδικήσει εξουσία. Να γιατί εμείς δεν φοβόμαστε το δημοψήφισμα. Να γιατί εμείς ζητάμε να γίνει όσο πιο σύντομα γίνεται. Να γιατί εμείς επιστρέφουμε το γάντι και λέμε: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Κάντε δημοψήφισμα εδώ και τώρα!
Ποιοι φοβούνται το δημοψήφισμα; Όλοι του επίσημου κομματικού κατεστημένου. Δείτε με τι αμηχανία και πανικό αντέδρασαν. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα μπορούν να ξεγελάσουν τον κόσμο όπως κάνουν με τις στημένες εκλογικές αναμετρήσεις. Ορισμένοι θέλουν εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Αν είναι τόσο δημοκράτες γιατί δεν υποστηρίζουν ένα δημοψήφισμα με το αν θέλει ή δεν θέλει ο λαός να τον «διασώζει» η ΕΕ και το ΔΝΤ; Όχι βέβαια ούτε να το ακούσουν δεν θέλουν, διότι αυτό που επιδιώκουν είναι να συνεχίσουν με δεδομένες τις κεντρικές επιλογές και δεσμεύσεις της χώρας. Πώς θα μπορέσει να πει ο κ. Σαμαράς μετά από εκλογές ότι δεσμεύεται από τις υπογραφές των προκατόχων του, όταν ο λαός θα τις έχει απορρίψει με δημοψήφισμα; Πώς θα συνεχίσει την ίδια πολιτική όταν τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού θα έχει ταχθεί ξεκάθαρα ενάντια στις κεντρικές επιλογές που και ο ίδιος υπηρετεί; Γι’ αυτό ο κ. Σαμαράς, όπως και το σύνολο του πολιτικού συστήματος θέλει εκλογές και όχι δημοψήφισμα.
Στις εκλογές μπορούν να εξαπατήσουν το εκλογικό σώμα με μεγαλύτερη ευκολία από ότι σ’ ένα δημοψήφισμα που εκ των πραγμάτων θα τεθεί το ερώτημα των κεντρικών επιλογών και δεσμεύσεων της χώρας. Αυτός είναι κι ο λόγος που τρέμουν το δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς. «Είναι εκβιασμός», λένε με μια φωνή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Διότι πολύ απλά με το δημοψήφισμα δεν υπάρχει χώρος για μεσοβέζικες απαντήσεις στα κορυφαία προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Δεν θα μπορούν να παίζουν με τις λέξεις, ούτε να αρκεστούν σε γενικόλογες καταγγελίες. Ούτε θα περνάνε οι τακτικές απομονωτισμού και διακριτών μαγαζιών. Θα αναγκαστούν να απαντήσουν με σαφήνεια ναι στον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού της με το ευρώ, ή όχι; Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.
Οι μάσκες ήδη πέφτουν και όλος ο λαός διαπιστώνει πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Γι’ αυτό και ορισμένοι μιλούν για «αποχή». Τι δυστυχία αλήθεια. Τόσο παρασκήνιο, τόσες δολοπλοκίες με στόχο τις εκλογές, τόσα μαγειρέματα για να τους τα χαλάσει ένα δημοψήφισμα. Να ποιοι μιλούν και καλούν σε «αποχή»: αυτοί που όλο αυτό το διάστημα μαγείρευαν την «εθνική συνεννόηση» μακριά και έξω από τον λαό, χωρίς να θίγονται τα κυρίαρχα διλήμματα του χρέους και του ευρώ. Αυτοί που δήθεν καίγονταν για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, αλλά δεν βγάζουν κουβέντα για την αποικιοκρατία του ευρώ. Είναι όλοι αυτοί της δήθεν αντιπολίτευσης, της αποκαλούμενης αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης που όλο αυτόν τον καιρό έριχναν κροκοδείλια δάκρια για την δανειακή σύμβαση, για την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, για το ξεπούλημα της χώρας, αλλά μόλις φάνηκε η δυνατότητα στον λαό για να αποφανθεί συγκεκριμένα γι’ αυτά, ανακάλυψαν ότι το δημοψήφισμα είναι έως και «αντισυνταγματικό»!
Όλοι τους θέλουν εκλογές για να ανανήψει η υπάρχουσα κομματική νομεκλατούρα μέσα από μια αναδιανομή εδρών και ψήφων ώστε να συνεχιστεί η ίδια πορεία. Ο διαχειριστής θέλουν να αλλάξει και το «μίγμα» πολιτικής, όχι οι κεντρικές επιλογές που έχουν μετατρέψει τον λαό σε δουλοπάροικο και μετανάστη στην χώρα του. Το πρόβλημα γι’ αυτούς είναι η κυβέρνηση και επομένως θέλουν μια άλλη διακυβέρνηση που δεν θα θίξει τις κεντρικές επιλογές και δεσμεύσεις. Άλλωστε, ξέρουν πολύ καλά ότι για εκτόνωση του κόσμου διαθέτουν μια απόλυτα νομοταγή αριστερά που μπορεί να γαυγίζει για να καρπωθεί την δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά δεν αποτελεί απειλή για το σύστημα εξουσίας και τα στηρίγματά του εσωτερικά και εξωτερικά. Θέλουν τώρα εκλογές πριν προλάβει ο λαός που αρχίζει να κατανοεί το αληθινό πρόβλημα και οργανώσει την δική του κοινωνικοπολιτική έκφραση, της οποίας η γέννηση μέσα από το δημοψήφισμα είναι σίγουρο ότι θα επιταχυνθεί.
Εμείς πιστεύουμε ότι ένα δημοψήφισμα τώρα μέσα στις σημερινές συνθήκες πόλωσης κοινωνικής και πολιτικής θα βάλει κάθε κατεργάρη στον μπάγκο του. Θα ξεγυμνώσει ηγεσίες, κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες. Το δημοψήφισμα, όσο εκβιαστικό και παραπειστικό κι αν είναι το δίλλημα που θα τεθεί, αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για να αναδειχτεί με μαζικούς όρους ένα αυθεντικό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο ικανό να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού και να διεκδικήσει την εξουσία στη βάση των κεντρικών επιλογών και όχι απλά στην βάση μιας κάποιας αντίθεσης στο μνημόνιο και την κυβέρνηση. Ότι αποτέλεσμα κι αν έχει το δημοψήφισμα, η συσπείρωση ενός πολύ μεγάλου τμήματος του λαού εναντίον του ευρώ και της χρεοκοπίας που μεθοδεύεται από την ευρωζώνη είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει την απαρχή μιας μεγάλης ριζικής πολιτικής αλλαγής στη χώρα.
Όποιος δεν φοβάται τον λαό δεν έχει παρά να ταχθεί υπέρ και να απαιτήσει εδώ και τώρα δημοψήφισμα πριν προκηρυχθούν εκλογές, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να διαπιστώσει ο κόσμος το πώς στέκεται κάθε πολιτική δύναμη απέναντι στα κεντρικά ζητήματα της περιόδου: τι λέει δηλαδή για την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, που αποτελούν πλέον και επίσημα την βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση σήμερα.
1/11/2011
Δημήτρης Καζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου