ΓΙΟΖΕΦ ΑΚΕΡΜΑΝ

Ο σκοτεινός κ. Γιόζεφ Ακερμαν



Deutsche Bank, Institute of International Finance (IIF),

Siemens, Vodafone, Shell, Zurich Financial Services

και, εθελοδουλικώ δικαίω,

επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης

του Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης, το οποίο ξέχασε τον… Μαξ Μέρτεν


Ο σκοτεινός κ. Γιόζεφ Ακερμαν είναι:

▪ Διοικητής της Deutsche Bank, της τράπεζας που ανέλαβε το ρόλο του συμβούλου του γερμανικού κράτους για τη διαχείριση του γερμανικού δανείου προς την Ελλάδα και του ευρωπαϊκού πακέτου «στήριξης» και τη διαχεί­ριση της χρηματιστηριακής κρίσης (της ελληνικής και της ευρωπαϊκής).

▪ Διευθυντής του Δ.Σ. στο Institute of International Finance (IIF), που ιδρύθηκε το 1983 και εδράζει στην Ουάσιγκτον, στο οποίο ανήκουν όλες οι σχεδόν οι μεγάλες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες του πλανήτη. Η ευρωζώνη σχεδιάζει να αναθέσει στο IFF τη διερεύνηση για τις δυνατότητες μιας μετακύλισης (rollover) των ελληνικών χρεών. (24-6-2011)

▪ Υψηλόβαθμο στέλεχος της Siemens από το 2003 (δεύτερος αναπληρωτής πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Siemens). Είναι ένα από τα δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Siemens που παρέμειναν αμετακίνητα στη θέση τους από το 2003 μέχρι σήμερα.

▪ Υψηλόβαθμο στέλεχος στη Vodafone, (μέ­λος στο εποπτικό συμβούλιο της).

▪ Μη-εκτελεστικός διευθυντής στην πετρελαϊκή εταιρεία Royal Dutch Shell (συμφερόντων Ρότσιλντ).

▪ Αντι­πρόεδρος στην ασφαλιστική εταιρεία Zurich Financial Services, η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα για την προστασία από το πιστωτικό και το πολιτικό ρίσκο.

Ο σκοτεινός κ. Γιόζεφ Ακερμαν:

▪ Εργάζεται για Εταιρείες που διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο στην Ελλάδα (Deutsche Bank και Siemens).

▪ Έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται κατά βούληση τους πολλαπλούς ρόλους του και τις διασυνδέσεις του με την Ελλάδα, με πράξεις εκτός ηθικής και εκτός νομιμότητας.

▪ Έχει στενές σχέσεις με την κ. Αγκελα Μέρκελ.

Και οι εγχώριοι γλύφτες του

▪ Σε μια κίνηση εμετικής δουλικότητας, τον Σεπτέμβριο του 2009 το τμήμα Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης απένειμε στον κ. Τζόζεφ Άκερμαν τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Από το ΤΟ ΒΗΜΑ 24-6-2001:


To Institut of International Finance (IIF)

αναλαμβάνει να διερευνήσει το rollover των ελληνικών ομολόγων

Επικεφαλής του IIF: ο πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν

Η ευρωζώνη σχεδιάζει να αναθέσει τη διερεύνηση για τις δυνατότητες μιας μετακύλισης (rollover) των ελληνικών χρεών στο Institut of International Finance (IIF). Στο ινστιτούτο αυτό, που ιδρύθηκε το 1983 και εδράζει στην Ουάσιγκτον, ανήκουν όλες σχεδόν οι μεγάλες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες της υφηλίου. Και ο διευθυντής του διοικητικού της συμβουλίου δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της Deutsche Bank, ο «πολύς» Γιόζεφ Άκερμαν.

Ένα πρώτο υπαινιγμό γι αυτό είχε κάνει την περασμένη Δευτέρα ο ο ολλανδός υπουργός οικονομικών Γιαν Κέες ντε Γιάγκερ, στο περιθώριο της διάσκεψης του ECOFIN στο Λουξεμβούργο: «Πρέπει να αναθέσουμε την υπόθεση σε ένα διεθνές ίδρυμα». Τώρα η ιδέα αυτή φαίνεται να κέρδισε τη συγκατάθεση και των άλλων ομολόγων του.

Το IIF διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε τέτοια θέματα. Μόλις πριν από λίγες μέρες, όπως γράφει η οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» είχε εξετάσει σε κοινή διάσκεψη με το κλαμπ του Παρισιού (σ.σ.: το κλαμπ των κατόχων κρατικών ομολόγων) τη δημοσιονομική κατάσταση στην Ισλανδία, την Αργεντινή και το Σουδάν.

Στην ίδια διάσκεψη έγινε συζήτηση για το σχέδιο των Βρυξελλών, να επιβάλει από το 2013 την υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στη χρηματοδότηση του ευρωπαϊκού μηχανισμό στήριξης ESM.

Η σχεδιαζόμενη στροφή προς το IIF προσκρούει όμως σε πολλές επικρίσεις. «Είναι σαν να βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» είπε τηλεπαρουσιαστής. «Η Ευρώπη συνθηκολογεί μπροστά στους καρχαρίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος» πρόσθεσε ο επικεφαλής των οικονομολόγων του γερμανικού κόμματος ‘Αριστερά’ Μίχαελ Σλεχτ. «Η Άνγκελα Μέρκελ πάει να γίνει φέτος η συνεργάτρια Νούμερο Ένα του Άκερμαν».

Παράλληλα εντείνεται η κριτική και στο σχεδιαζόμενο δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα.

Οι Πράσινοι, για παράδειγμα, απορρίπτουν την ιδέα να δοθεί σοβαρό δικαίωμα συναπόφασης στις τράπεζες, που θα συμμετάσχουν εθελοντικά σε αυτό. «Οι τράπεζες, όπως και οι οίκοι αξιολόγησης δεν έχουν καμιά πρόθεση να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των ευρωπαίων πολιτικών. Μια σταθερή λύση του ελληνικού προβλήματος, πρόσθεσε, προϋποθέτει την άμεση απεξάρτηση από τους οίκους αξιολόγησης και ένα «κούρεμα», που θα συνίσταται σε μια προσφορά προς τους πιστωτές, να ανταλλάξουν τα σημερινά ελληνικά χρεόγραφα τους στην τρέχουσα τιμή τους με νέα, τα οποία θα έχουν την εγγύηση του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης ΕFSF».



ΤΟ ΒΗΜΑ 28-7-2011

Γιόζεφ Άκερμαν: Ο λύκος που θα φυλάει τα ελληνικά πρόβατα


Νίκος Χειλάς

Βάζει τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα. Μόνο με αυτή την παρομοίωση μπορεί να συγκριθεί η απόφαση του ελληνικού υπουργείου οικονομικών να αναθέσει σε τρεις ξένες τράπεζες, τη γερμανική Deutsche Bank, τη γαλλική BNP Paribas και τη βρετανική HSBC να οργανώσουν την ανταλλαγή των «σκάρτων», ήτοι υποτιμημένων ελληνικών ομολόγων με «καλά» νέα.

Το απαράδεκτο της απόφασης φαίνεται ήδη από το γεγονός, ότι οι τράπεζες αυτές, και ιδίως οι δυο πρώτες, είναι συγχρόνως και μεγάλοι πιστωτές του ελληνικού κράτους. Η Deutsche Bank έχει στο portofolio της ακόμη 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, η Paribas 5 δις. Η κοινή λογική, όπως και κάθε δεοντολογία αποκλείουν δηλαδή κάθε τέτοια ανάθεση. Παρόλα αυτά καλούνται να αναλάβουν το ρόλο του «υπεράνω συμφερόντων» και να κανονίσουν οι ίδιες τους όρους με τους οποίους θα συμμετάσχουν στην ανταλλαγή.
Ακόμα πιο σκανδαλώδης είναι ο ρόλος που ανατίθεται στον πρόεδρο της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν, ο οποίος θα συμμετάσχει στο εγχείρημα με ένα τριπλό ρόλο: Ως εμπνευστής της γενικότερης ιδέας για την επιχείρηση-ανταλλαγή, ως τραπεζίτης και ως σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης.
Είναι φανερό, ότι κάθε ένας από αυτούς τους ρόλους αποκλείει εξ ορισμού τον άλλο: Ο «εμπνευστής» δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στον πιστωτή, ο πιστωτής στον τραπεζίτη και πάει λέγοντας. Ο συνδυασμός τους «βρωμάει» από μακριά ιδιοτέλεια για τον αποδέκτη της εντολής, υποτέλεια για τον εντολοδόχο.
Το πόσο ιδιοτελής είναι ο ρόλος του κ.Άκερμαν φαίνεται και από ένα άλλο γεγονός: Το δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, που αποφασίστηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, μηδενίζει, χάρη στην αποφασιστική παρέμβασή του, τις «χασούρες» των τραπεζών.
Στραβίαση, ή πλήρης τύφλωση στο Υπουργείο Οικονομικών; Οι ξένοι αναλυτές είναι πάντως πολύ πιο ανοιχτομάτηδες: «Ο Άκερμαν κατάφερε να εξασφαλίσει για τις τράπεζες καλύτερους όρους από αυτούς με τους οποίους δανείζουν την Ελλάδα οι χώρες της ευρωζώνης» γράφει για παράδειγμα ο Τσέρστιν Γκάμελιν στη «Sueddeutsche Zeitung». «Αρχικά οι όροι επρόκειτο να είναι ίδιοι, όπως αναφερόταν στο προσχέδιο συμπερασμάτων της συνόδου. Στην τελική διατύπωση δεν υπάρχει όμως αναφορά στους όρους για τη συμμετοχή των τραπεζών. Είναι σαφές, ότι ο Άκερμαν δεν ήταν ικανοποιημένος με το επιτόκιο του 3,5%». Αυτό που επίκειται δηλαδή είναι η «βουβή» και αθόρυβη άνοδός του.
Παράλληλα, ο ευρωβουλευτής των Πράσινων Σβεν Γκίγκολτ υπολόγισε, ότι οι αρχικές απώλειες των τραπεζών, που θα προκύψουν με τη συμμετοχή τους στο δεύτερο πακέτο, θα αντισταθμισθούν μεσοπρόθεσμα και με το παραπάνω από τις κρατικές εγγυήσεις που τους εξασφάλισε ο κ.Άκερμαν. «Τη νύφη θα την πληρώσουν πάλι οι φορολογούμενοι» είναι το συμπέρασμά του.
Το σκάνδαλο έχει όμως και πολιτική διάσταση. «Ο Άκερμαν κάνει πολιτική χωρίς να είναι πολιτικός» λέει για παράδειγμα ο δημοσιολόγος Νίκο Φρίντ. Αυτό αποτελεί πρόσθετο οξύμωρο σχήμα, δεδομένου ότι πολιτική χωρίς πολιτική νομιμοποίηση είναι αθέμιτη. Ο γερμανός αρχιτραπεζίτης δηλώνει μεν ότι είναι απλός τεχνοκράτης, που έχει ως πρώτιστο μέλημά του τα συμφέροντα των μετόχων της τράπεζας του. Στην πραγματικότητα βέβαια συναποφασίζει, ως «σύμβουλος» της Άνγκελα Μέρκελ, ή πρόσφατα, των ευρωπαίων ηγετών στη σύνοδο κορυφής, σε θέματα, που δεν κρίνουν μόνο το μέλλον κάποιων τραπεζών, αλλά και ολόκληρων κρατών, όπως η Ελλάδα.
Όχι περίεργο έτσι, ότι πολλοί γερμανοί δημοσιολόγοι ζητούν τον πολιτικό ευνουχισμό του και τον περιορισμό του σε καθαρά τραπεζικά καθήκοντα.
Όχι ωστόσο ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτός όχι μόνο τον τοποθετεί γενικό κουμανταδόρο για την ανταλλαγή των ομολόγων, αλλά τον αμείβει γι αυτό (πόσα;) και από πάνω.
Αμοιβή γιατί; Για το γεγονός ότι ο κ.Άκερμαν εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα και εκείνα των ομοτέχνων του; Όχι πάντως επειδή προστατεύει τους έλληνες φορολογούμενους. Αυτό θα ήταν που θα ήταν οξύμωρο σχήμα - αντάξιο εκείνου του λύκου που φυλάει τα πρόβατα.

http://www.grivas.info/portal/